Numero 9 – APSD-CEB & CST

Ang Pulong Sa Dios

Numero 9:1-23

1Sa unang bulan sa ikaduhang tuig gikan sa paggawas sa mga Israelinhon sa Ehipto, miingon ang Ginoo kang Moises didto sa kamingawan sa Sinai, 2“Ipasaulog gayod sa mga Israelinhon ang Pista sa Paglabay sa Anghel sa gitakda nga panahon, 3sugod sa pagsalop sa adlaw sa ika-14 nga adlaw sa unang bulan. Kinahanglan sundon gayod ninyo ang tanang tulumanon mahitungod niini nga pista.”

4Busa giingnan ni Moises ang mga Israelinhon sa pagsaulog sa Pista sa Paglabay sa Anghel. 5Ug gihimo nila ang pagsaulog didto sa kamingawan sa Sinai sa pagsalop sa adlaw sa ika-14 nga adlaw sa unang bulan. Gihimo kini sa tanang mga Israelinhon sumala sa gisugo sa Ginoo kang Moises.

6Apan adunay uban nga wala makaapil sa pagsaulog sa pista tungod kay nianang adlawa nahimo silang hugaw kay nakahikap sila ug patay. Busa niadto mismong adlawa miadto sila kang Moises ug kang Aaron, 7ug miingon kang Moises, “Nahimo kaming hugaw kay nakahikap kami ug patay, apan nganong did-an man kami sa paghalad sa mga halad ngadto sa Ginoo uban sa mga Israelinhon sa gitakda nga panahon?” 8Mitubag si Moises kanila, “Paghulat lang una kamo hangtod masayran ko kon unsay imando sa Ginoo kanako bahin kaninyo.”

9Miingon ang Ginoo kang Moises, 10“Ingna ang mga Israelinhon nga si bisan kinsa kanila o sa umaabot nilang mga kaliwat nga nahimong hugaw kay nakahikap ug patay o tungod kay nagbiyahe sa layo, makahimo gihapon sa pagsaulog sa Pista sa Paglabay sa Anghel. 11Saulogon nila kini paglabay sa usa ka bulan, sugod sa pagsalop sa adlaw sa ika-14 nga adlaw sa ikaduha nga bulan. Kan-on nila ang karnero uban sa pan nga walay patubo ug pait nga mga utanon. 12Kinahanglan nga wala gayoy mahibilin niini pagkabuntag, ug dili usab nila balion ang mga bukog sa karnero. Kon magsaulog sila sa Pista sa Paglabay sa Anghel kinahanglan nga sundon gayod nila ang mga tulumanon mahitungod niini.

13“Apan ang tawo nga hinlo ug wala magbiyahe sa layo nga wala magsaulog sa Pista sa Paglabay sa Anghel, kinahanglan nga dili na isipon nga sakop ninyo, tungod kay wala siya maghalad sa halad nga alang sa Ginoo sa gitakda nga panahon. Kana nga tawo mag-antos tungod sa iyang sala.

14“Kon ang usa ka langyaw nga nagapuyo uban kaninyo gustong magsaulog sa Pista sa Paglabay sa Anghel, kinahanglan nga saulogon niya kini sumala sa tanang mga tulumanon bahin niini. Ang mga tulumanon alang sa mga langyaw sama ra sa mga Israelinhon.”

Ang Panganod didto sa Tolda nga Simbahan

(Exo. 40:34-38)

15Sa adlaw nga gipatindog ang Tolda nga Simbahan, nga gitawag usab ug Tolda nga Tagboanan, gipalibotan kini sa panganod. Gikan sa gabii hangtod sa buntag, kini nga panganod daw sa kalayo nga nagasiga. 16Mao kini ang kanunay nga mahitabo: Kon adlaw ginapalibotan niini ang Tolda ug kon gabii nagasiga kini nga daw kalayo. 17Kon mopaibabaw ang panganod tungod sa Tolda ug mohawa, manglakaw ang mga Israelinhon, ug kon asa mopundo ang panganod, didto usab sila magkampo. 18Busa nagalakaw ug nagakampo ang mga Israelinhon sumala sa mando sa Ginoo. Magpabilin sila sa kampo samtang anaa pa ang panganod ibabaw sa Tolda. 19Bisan magpabilin ug dugay ang panganod diha tungod sa Tolda, dili sila mobiya ug nagahulat lang sila sa mando sa Ginoo. 20Usahay magpabilin lang ug pipila ka adlaw ang panganod diha tungod sa Tolda, busa ang mga tawo magpabilin usab ug mga pipila lang ka adlaw didto. Unya manglakaw na usab sila sumala sa mando sa Ginoo. 21Usahay magpabilin kini ug usa lang ka gabii ug pagkasunod adlaw mopaibabaw na kini, ug manglakaw na usab dayon ang mga Israelinhon. Adlaw man o gabii, basta mopaibabaw na ang panganod manglakaw usab ang mga Israelinhon. 22Kon magpabilin gani ang panganod diha tungod sa Tolda ug duha ka adlaw o mga usa ka bulan, o kon mga usa ka tuig,9:22 mga usa ka tuig: o, kon sa taas nga mga panahon. magpabilin usab ang mga Israelinhon sa ilang kampo. Apan kon mopaibabaw na ang panganod, manglakaw usab sila dayon. 23Busa magkampo ug manglakaw ang mga Israelinhon sumala sa mando sa Ginoo. Ug gituman nila ang sugo sa Ginoo pinaagi kang Moises.

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Números 9:1-23

La fecha de la Pascua

1El Señor le habló a Moisés en el desierto de Sinaí, en el primer mes del segundo año después de la salida de Egipto. Le dijo: 2«Los israelitas celebrarán la Pascua en la fecha señalada. 3La celebraréis al atardecer del día catorce del mes, que es la fecha señalada. La celebraréis ciñéndoos a todos sus estatutos y preceptos».

4Moisés mandó que los israelitas celebraran la Pascua, 5y ellos la celebraron en el desierto de Sinaí, al atardecer del día catorce del mes primero. Los israelitas hicieron todo lo que el Señor le había mandado a Moisés.

Casos excepcionales

6Pero algunos no pudieron celebrar la Pascua aquel día, pues estaban ritualmente impuros por haber tocado un cadáver. Ese mismo día se acercaron a Moisés y a Aarón, 7y les dijeron:

―Hemos tocado un cadáver, así que estamos impuros. Ahora bien, esa no es razón para que no presentemos nuestras ofrendas al Señor en la fecha establecida, junto con los demás israelitas.

8Moisés les respondió:

―Esperad a que averigüe lo que el Señor dispone con relación a vosotros.

9Entonces el Señor le ordenó a Moisés 10que les dijera a los israelitas: «Cuando alguno de vosotros o de vuestros descendientes esté ritualmente impuro por haber tocado un cadáver, o se encuentre fuera del país, aun así podrá celebrar la Pascua del Señor. 11Solo que, en ese caso, la celebrará al atardecer del día catorce del mes segundo. Comerá el cordero con pan sin levadura y hierbas amargas, 12y no dejará nada del cordero para el día siguiente ni le quebrará un solo hueso. Cuando celebre la Pascua, lo hará según las disposiciones al respecto.

13»Si alguien deja de celebrar la Pascua no estando impuro ni fuera del país, será eliminado de su pueblo por no haber presentado sus ofrendas al Señor en la fecha establecida. Así que sufrirá las consecuencias de su pecado.

14»Si el extranjero que vive entre vosotros quiere celebrar la Pascua del Señor, deberá hacerlo ciñéndose a sus estatutos y preceptos. Las mismas disposiciones se aplicarán tanto a nativos como a extranjeros».

La nube sobre el santuario

15El día en que se armó el santuario, es decir, la Tienda del pacto, la nube lo cubrió, y durante toda la noche cobró apariencia de fuego. 16Así sucedía siempre: de día la nube cubría el santuario, mientras que de noche cobraba apariencia de fuego. 17Cada vez que la nube se levantaba de la Tienda, los israelitas se ponían en marcha; y donde la nube se detenía, allí acampaban. 18Dependiendo de lo que el Señor les indicara, los israelitas se ponían en marcha o acampaban; y todo el tiempo que la nube reposaba sobre el santuario, se quedaban allí. 19No importaba que se quedara muchos días sobre el santuario; los israelitas obedecían el mandamiento del Señor y no abandonaban el lugar. 20Lo mismo ocurría cuando la nube reposaba poco tiempo sobre el santuario: cuando el Señor así lo indicaba, los israelitas acampaban o se ponían en marcha. 21A veces la nube se quedaba una sola noche; pero, ya fuera de día o de noche, cuando la nube se levantaba, los israelitas se ponían en marcha. 22Aunque la nube reposara sobre el santuario un par de días, un mes o más tiempo, los israelitas se quedaban en el campamento y no partían; pero, cuando se levantaba, se ponían en marcha. 23Cuando el Señor así lo indicaba, los israelitas acampaban o se ponían en marcha. Así obedecían el mandamiento del Señor, según lo que el Señor les había dicho por medio de Moisés.