Ang Paghinlo sa Kampo
1Miingon ang Ginoo kang Moises, 2“Mandoi ang mga Israelinhon nga pagawason sa kampo si bisan kinsa nga may makatakod nga ngilngig nga sakit sa panit,5:2 ngilngig nga sakit sa panit: Tan-awa ang Lista sa mga Pulong sa luyo. o kadtong may nagagawas sa iyang kinatawo, o kadtong nahimong hugaw tungod kay nakahikap ug patay. 3Malalaki man o mababaye, pagawasa ninyo sila, aron dili nila mahugawan ang kampo diin ako nagapuyo uban kaninyo.” 4Busa gipagawas sa mga Israelinhon kadtong mga tawhana gikan sa kampo sumala sa gisugo sa Ginoo kang Moises.
Ang Multa sa Tawong Naghimo ug Daotan
5Miingon ang Ginoo kang Moises, 6“Ingna ang mga Israelinhon nga kon ang usa ka lalaki o babaye nakalapas sa kabubut-on sa Ginoo pinaagi sa paghimo ug daotan ngadto sa iyang isigka-tawo, kana nga tawo nakasala. 7Kinahanglan nga isulti niya ang iyang sala nga nahimo, ug ulian niya o bayran sa ensaktong kantidad ang tawo nga iyang nabuhatan ug daotan, ug dugangan niya kini ug 20 porsyento sa kantidad. 8Apan kon ang nabuhatan ug daotan patay na ug walay duol nga paryente nga modawat niini nga bayad, ang bayad iya na sa Ginoo ug kinahanglan ihatag kini ngadto sa pari, uban sa karnero nga ihalad sa pari aron mahinloan sa sala ang maong tawo. 9Ang tanang balaan nga gasa nga ginadala sa mga Israelinhon ngadto sa pari iya na sa pari. 10Oo, kon unsay gihatag ngadto sa pari iya na sa pari.”
Ang Silot sa Babayeng Nakapanapaw
11Midugang pa ang Ginoo sa pag-ingon, 12-13“Isulti kini ngadto sa mga Israelinhon: Kon ang usa ka bana may pagduda nga nanapaw ang iyang asawa, apan dili niya kini mapamatud-an tungod kay walay nakakita niini sa akto, 14-15kinahanglan dad-on siya sa iyang bana ngadto sa pari, bisan ug dili tinuod nga gihugawan niya ang iyang kaugalingon pinaagi sa pakighilawas sa laing lalaki. Ug kinahanglan nga magdala ang bana ug halad alang sa iyang asawa nga usa ka kilong harina nga barley. Kinahanglan dili niya kini butangan ug lana o insenso kay halad kini nga kalan-on nga gihalad sa pagsusi kon tinuod ba ang pagduda sa iyang bana.
16“Dad-on sa pari ang babaye sa akong presensya, 17ug unya magbutang ang pari diha sa banga ug tubig nga giisip nga balaan, ug butangan niya kini ug abog nga gikan sa salog sa Tolda nga Simbahan. 18Pabarogon sa pari ang babaye sa akong presensya ug kalkagon niya ang buhok sa babaye ug ibutang sa kamot niini ang halad sa pagpasidungog sa pagsusi kon tinuod ba ang pagduda sa iyang bana. Unya kuptan sa pari ang banga nga may pait nga tubig nga nagadala ug mga tunglo. 19Dayon papanumpaon niya ang babaye ug ingnan, ‘Kon wala mo hugawi ang imong kaugalingon pinaagi sa pagpakighilawas sa ubang lalaki samtang anaa ikaw sa poder sa imong bana dili ka madutlan sa mga tunglo nga ginadala niining pait nga tubig. 20Apan kon gihugawan mo ang imong kaugalingon pinaagi sa pagpakighilawas sa lalaki nga dili mo bana, 21matinunglo ka ug mahimo kang daotang panig-ingnan sa mga tawo sa tunglo sa Dios ug dili ka na makaanak.5:21 dili ka na makaanak: sa literal, mokuyos ang imong kinatawo ug moburot ang imong tiyan. Mao usab sa bersikulo 22 ug 27. 22Hinaut nga kining tubig nga nagadala ug mga tunglo mosulod sa imong lawas aron dili ka na makaanak.’ Motubag dayon ang babaye, ‘Hinaut pa nga mahitabo kini.’
23“Pagkahuman, isulat sa pari kining mga tunglo sa usa ka sulatanan unya panason niya kini didto sa tubig nga pait. 24(Kon ipainom na sa babaye ang pait nga tubig nga nagadala ug mga tunglo, mahimong hinungdan kini sa iyang labihan nga pag-antos kon sad-an siya.) 25Unya kuhaon dayon sa pari gikan sa kamot sa babaye ang halad sa pagpasidungog nga gihalad sa pagsusi kon tinuod ba ang pagduda sa iyang bana, ug ibayaw kini sa pari sa presensya sa Ginoo ug dad-on ngadto sa halaran. 26Magkuha ang pari ug usa ka kumkom niining halad isip halad sa paghinumdom ug sunogon kini diha sa halaran. Pagkahuman ayha niya ipainom sa babaye ang tubig. 27Kon tinuod nga gihugawan niya ang iyang kaugalingon pinaagi sa iyang pagluib sa iyang bana, ang tubig nga nagadala ug tunglo nga iyang giinom magpaantos kaniya sa hilabihan gayod. Dili na siya makaanak ug mahimo siyang panig-ingnan sa pagkatinunglo taliwala sa mga tawo. 28Apan kon wala niya hugawi ang iyang kaugalingon, dili siya madutlan sa tunglo ug makaanak pa siya.
29“Mao kini ang kasugoan bahin sa bana nga nagduda sa iyang asawa. Kon gihugawan sa asawa ang iyang kaugalingon pinaagi sa pagluib sa iyang bana, 30o kon ang bana nagduda sa iyang asawa nga nanglaki kini, kinahanglang pabarogon sa pari ang maong asawa sa akong presensya ug buhaton diha kaniya kini nga kasugoan. 31Ang bana walay tulubagon, apan ang asawa dunay tulubagon kon nakasala siya, ug magaantos siya sa iyang sala.”
Making the Camp Pure
1The Lord spoke to Moses. He said, 2“Tell the Israelites that certain people must be sent away from the camp. Command them to send away anyone who has a skin disease. They must send away all those who have liquid waste coming from their bodies. And they must send away those who are ‘unclean’ because they have touched a dead body. 3That applies to men and women alike. Send them out of the camp. They must not make their camp ‘unclean.’ That is where I live among them.” 4So the Israelites did what the Lord commanded. They sent out of the camp those who were “unclean.” They did just as the Lord had directed Moses.
Sins Against Others Must Be Paid For
5The Lord said to Moses, 6“Speak to the Israelites. Say to them, ‘Suppose a man or woman does something wrong to someone else. Then that person is not being faithful to the Lord. People like that are guilty. 7They must admit they have committed a sin. They must pay in full for what they did wrong. And they must add a fifth of the value to it. Then they must give all of it to the person they have sinned against. 8But suppose that person has died. And suppose that person does not have a close relative who can be paid for the sin that was committed. Then what is paid belongs to the Lord. It must be given to the priest. A ram must be given along with it. The ram must be sacrificed to the Lord to pay for the sin. 9All the sacred gifts the Israelites bring to a priest will belong to him. 10Sacred gifts belong to their owners. But what they give to the priest will belong to the priest.’ ”
The Test for an Unfaithful Wife
11Then the Lord spoke to Moses again. He said, 12“Speak to the Israelites. Say to them, ‘Suppose a man’s wife goes astray. And suppose she is not faithful to her husband. 13Suppose another man has sex with her. And suppose this is hidden from her husband. No one knows she is not “clean.” So there is no witness against her. And she has not been caught in the act. 14Suppose her husband becomes jealous. He does not trust his wife, and she is really “unclean.” Or suppose he does not trust her even though she is “clean.” 15Then he must take his wife to the priest. He must also bring an offering. It must be eight cups of barley flour. The offering is for his wife. He must not pour olive oil on it. And he must not put incense on it. It is a grain offering for being jealous. It calls attention to the wrong thing a person has done.
16“ ‘The priest must have her stand in front of the Lord. 17He must pour some holy water into a clay jar. He must get some dust from the floor of the holy tent. And he must put it into the water. 18The priest must have the woman stand in front of the Lord. Then he must untie her hair. He must place in her hands the offering that calls attention to the wrong thing a person has done. It is the grain offering for being jealous. The priest must keep the bitter water with him. It is the water that brings a curse. 19Then the priest must have the woman give her word. He must say to her, “Suppose no other man has had sex with you. And suppose you haven’t gone astray. You have kept yourself pure while you are married to your husband. Then may the bitter water that brings a curse not harm you. 20But suppose you have gone astray while you are married to your husband. You have made yourself ‘unclean.’ You have had sex with a man who isn’t your husband.” 21At that point the priest must put the woman under the curse that will come if she breaks her word. He must say, “May the Lord cause you to become a curse among your people. You will become a curse when the Lord makes your body unable to have children. 22May this water that brings a curse enter your body. May it make your body unable to have children.”
“ ‘Then the woman must say, “Amen. Let it happen.”
23“ ‘The priest must write the curses on a scroll. He must wash them off in the bitter water. 24It is the water he will make the woman drink. It is bitter water that brings a curse. It will enter her body. And it will cause her to suffer bitterly. 25The priest must take from her hands the grain offering for being jealous. He must lift it up and wave it in front of the Lord. He must bring it to the altar. 26Then the priest must take a handful of the grain offering. It is the offering that calls attention to the wrong thing a person has done. The priest must burn it on the altar. After that, he must have the woman drink the water. 27Suppose she has made herself “unclean.” She has not been faithful to her husband. And she has drunk the water that brings a curse. Then it will go into her body. It will cause her to suffer bitterly. It will make her body unable to have children. She will become a curse. 28Suppose the woman has not made herself “unclean.” But suppose she is “clean.” Then she will be free of guilt. And she will be able to have children.
29“ ‘This is the law about being jealous. It applies to a woman who has gone astray. She has made herself “unclean” while she is married to her husband. 30And it applies to a man who becomes jealous. He has doubts about his wife. The priest must have her stand in front of the Lord. He must apply the entire law to her. 31The husband will not be guilty of doing anything wrong. But the woman will be punished for her sin.’ ”
