Numero 5 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

Numero 5:1-31

Ang Paghinlo sa Kampo

1Miingon ang Ginoo kang Moises, 2“Mandoi ang mga Israelinhon nga pagawason sa kampo si bisan kinsa nga may makatakod nga ngilngig nga sakit sa panit,5:2 ngilngig nga sakit sa panit: Tan-awa ang Lista sa mga Pulong sa luyo. o kadtong may nagagawas sa iyang kinatawo, o kadtong nahimong hugaw tungod kay nakahikap ug patay. 3Malalaki man o mababaye, pagawasa ninyo sila, aron dili nila mahugawan ang kampo diin ako nagapuyo uban kaninyo.” 4Busa gipagawas sa mga Israelinhon kadtong mga tawhana gikan sa kampo sumala sa gisugo sa Ginoo kang Moises.

Ang Multa sa Tawong Naghimo ug Daotan

5Miingon ang Ginoo kang Moises, 6“Ingna ang mga Israelinhon nga kon ang usa ka lalaki o babaye nakalapas sa kabubut-on sa Ginoo pinaagi sa paghimo ug daotan ngadto sa iyang isigka-tawo, kana nga tawo nakasala. 7Kinahanglan nga isulti niya ang iyang sala nga nahimo, ug ulian niya o bayran sa ensaktong kantidad ang tawo nga iyang nabuhatan ug daotan, ug dugangan niya kini ug 20 porsyento sa kantidad. 8Apan kon ang nabuhatan ug daotan patay na ug walay duol nga paryente nga modawat niini nga bayad, ang bayad iya na sa Ginoo ug kinahanglan ihatag kini ngadto sa pari, uban sa karnero nga ihalad sa pari aron mahinloan sa sala ang maong tawo. 9Ang tanang balaan nga gasa nga ginadala sa mga Israelinhon ngadto sa pari iya na sa pari. 10Oo, kon unsay gihatag ngadto sa pari iya na sa pari.”

Ang Silot sa Babayeng Nakapanapaw

11Midugang pa ang Ginoo sa pag-ingon, 12-13“Isulti kini ngadto sa mga Israelinhon: Kon ang usa ka bana may pagduda nga nanapaw ang iyang asawa, apan dili niya kini mapamatud-an tungod kay walay nakakita niini sa akto, 14-15kinahanglan dad-on siya sa iyang bana ngadto sa pari, bisan ug dili tinuod nga gihugawan niya ang iyang kaugalingon pinaagi sa pakighilawas sa laing lalaki. Ug kinahanglan nga magdala ang bana ug halad alang sa iyang asawa nga usa ka kilong harina nga barley. Kinahanglan dili niya kini butangan ug lana o insenso kay halad kini nga kalan-on nga gihalad sa pagsusi kon tinuod ba ang pagduda sa iyang bana.

16“Dad-on sa pari ang babaye sa akong presensya, 17ug unya magbutang ang pari diha sa banga ug tubig nga giisip nga balaan, ug butangan niya kini ug abog nga gikan sa salog sa Tolda nga Simbahan. 18Pabarogon sa pari ang babaye sa akong presensya ug kalkagon niya ang buhok sa babaye ug ibutang sa kamot niini ang halad sa pagpasidungog sa pagsusi kon tinuod ba ang pagduda sa iyang bana. Unya kuptan sa pari ang banga nga may pait nga tubig nga nagadala ug mga tunglo. 19Dayon papanumpaon niya ang babaye ug ingnan, ‘Kon wala mo hugawi ang imong kaugalingon pinaagi sa pagpakighilawas sa ubang lalaki samtang anaa ikaw sa poder sa imong bana dili ka madutlan sa mga tunglo nga ginadala niining pait nga tubig. 20Apan kon gihugawan mo ang imong kaugalingon pinaagi sa pagpakighilawas sa lalaki nga dili mo bana, 21matinunglo ka ug mahimo kang daotang panig-ingnan sa mga tawo sa tunglo sa Dios ug dili ka na makaanak.5:21 dili ka na makaanak: sa literal, mokuyos ang imong kinatawo ug moburot ang imong tiyan. Mao usab sa bersikulo 22 ug 27. 22Hinaut nga kining tubig nga nagadala ug mga tunglo mosulod sa imong lawas aron dili ka na makaanak.’ Motubag dayon ang babaye, ‘Hinaut pa nga mahitabo kini.’

23“Pagkahuman, isulat sa pari kining mga tunglo sa usa ka sulatanan unya panason niya kini didto sa tubig nga pait. 24(Kon ipainom na sa babaye ang pait nga tubig nga nagadala ug mga tunglo, mahimong hinungdan kini sa iyang labihan nga pag-antos kon sad-an siya.) 25Unya kuhaon dayon sa pari gikan sa kamot sa babaye ang halad sa pagpasidungog nga gihalad sa pagsusi kon tinuod ba ang pagduda sa iyang bana, ug ibayaw kini sa pari sa presensya sa Ginoo ug dad-on ngadto sa halaran. 26Magkuha ang pari ug usa ka kumkom niining halad isip halad sa paghinumdom ug sunogon kini diha sa halaran. Pagkahuman ayha niya ipainom sa babaye ang tubig. 27Kon tinuod nga gihugawan niya ang iyang kaugalingon pinaagi sa iyang pagluib sa iyang bana, ang tubig nga nagadala ug tunglo nga iyang giinom magpaantos kaniya sa hilabihan gayod. Dili na siya makaanak ug mahimo siyang panig-ingnan sa pagkatinunglo taliwala sa mga tawo. 28Apan kon wala niya hugawi ang iyang kaugalingon, dili siya madutlan sa tunglo ug makaanak pa siya.

29“Mao kini ang kasugoan bahin sa bana nga nagduda sa iyang asawa. Kon gihugawan sa asawa ang iyang kaugalingon pinaagi sa pagluib sa iyang bana, 30o kon ang bana nagduda sa iyang asawa nga nanglaki kini, kinahanglang pabarogon sa pari ang maong asawa sa akong presensya ug buhaton diha kaniya kini nga kasugoan. 31Ang bana walay tulubagon, apan ang asawa dunay tulubagon kon nakasala siya, ug magaantos siya sa iyang sala.”

Hoffnung für Alle

4. Mose 5:1-31

Wer unrein ist, muss das Lager verlassen

1Der Herr sprach zu Mose: 2»Befiehl den Israeliten, jeden aus dem Lager zu schicken, der aussätzig ist, eine Hautkrankheit hat oder an einem Ausfluss leidet. Es darf auch niemand dableiben, der einen Toten berührt hat und dadurch unrein geworden ist. 3Ganz gleich, ob es Männer oder Frauen sind, sie sollen das Lager verlassen, damit es nicht verunreinigt wird. Denn ich selbst wohne hier mitten unter euch!« 4Die Israeliten gehorchten dem Herrn und schickten alle aus dem Lager, die nicht rein waren.

Rückgabe von fremdem Eigentum

5Der Herr sprach zu Mose: 6»Ich gebe dir eine Anweisung, die für alle Israeliten gelten soll, ganz gleich ob Männer oder Frauen: Wer einen anderen Menschen auf irgendeine Weise betrügt, lehnt sich gegen mich, den Herrn, auf und macht sich schuldig. 7Er soll sein Vergehen zugeben und alles zurückerstatten, was er dem anderen schuldet, ja sogar noch ein Fünftel des Wertes hinzufügen. 8Wenn der Geschädigte aber inzwischen gestorben ist und keine Erben hat, die sein Eigentum an seiner Stelle zurücknehmen können, fällt es mir, dem Herrn, zu. Es soll den Priestern gehören, so wie der Schafbock, den der Priester für den Schuldigen opfern muss, damit ich seine Sünde vergebe. 9-10Im Übrigen erhalten die Priester einen Anteil an allen Opfergaben, die von den Israeliten zum Heiligtum gebracht werden. Diese Anteile sollen allein den Priestern gehören.«

Bei Verdacht auf Ehebruch entscheidet Gott

11Der Herr befahl Mose: 12»Sag den Israeliten: Angenommen, eine verheiratete Frau gerät auf Abwege. Sie wird ihrem Mann untreu 13und schläft mit einem anderen. Niemand hat sie bei ihrer Schuld ertappt: Ihr Mann hat sie nicht gesehen, und auch sonst gibt es keine Zeugen. 14Aber der Mann hat eine böse Ahnung. Die Eifersucht packt ihn, weil er meint, dass seine Frau ihn betrogen hat. Doch weiß er es nicht sicher, sie könnte auch unschuldig sein.

15In einem solchen Fall soll der Mann seine Frau zum Priester bringen. Er soll für sie eine Opfergabe von eineinhalb Kilogramm Gerstenmehl mitnehmen. Das Mehl darf nicht mit Öl übergossen oder mit Weihrauch bestreut werden, denn es dient als Eifersuchtsopfer, das den Verdacht vor Gott bringt und verborgene Schuld aufdeckt. 16Der Priester führt die Frau ins Heiligtum und lässt sie in die Gegenwart des Herrn treten. 17Er füllt geweihtes Wasser in ein Tongefäß und streut Erde vom Boden des Heiligtums hinein. 18Dann löst er das Haar der Frau und legt das Eifersuchtsopfer in ihre Hände. Er selbst hält das Wasser, das Fluch und Qual bringt.

19Dann stellt der Priester die Frau unter Eid und sagt: ›Wenn du deinem Mann nicht untreu warst und nicht mit einem anderen geschlafen hast, soll dir dieses Wasser des Fluches und der Qual nichts anhaben. 20Aber wenn du die Ehe gebrochen und als verheiratete Frau mit einem anderen Mann geschlafen hast, 21-22dann soll der Herr dich bestrafen! Dieses fluchbringende Wasser wird in deine Eingeweide eindringen. Es wird dich unfruchtbar machen5,21‒22 Wörtlich: deine Hüfte schwinden lassen. – So auch in Vers 27. und deinen Bauch anschwellen lassen. Mit Schrecken und Abscheu werden die Leute auf dich zeigen!‹ So warnt der Priester die Frau vor der drohenden Strafe. Und die Frau soll antworten: ›Amen, so soll es sein!‹

23Dann schreibt der Priester den Fluch auf ein Blatt und taucht es in das Wasser, bis die Schrift sich auflöst. 24Dieses Wasser muss die Frau später trinken, damit es in ihren Körper gelangt und der Fluch sie trifft. 25Vorher nimmt der Priester das Eifersuchtsopfer aus ihren Händen. Er schwingt es vor dem heiligen Zelt hin und her, um zu zeigen, dass es mir, dem Herrn, gehören soll; dann geht er damit zum Altar. 26Hier lässt er eine Handvoll Mehl zu meinem Gedenken in Rauch aufgehen. Schließlich gibt er der Frau das Wasser zu trinken. 27Wenn sie schuldig ist und ihrem Mann untreu war, wird sie schwer erkranken. Das Wasser wird sie unfruchtbar machen und ihren Unterleib aufblähen. Voller Schrecken und Abscheu werden die Leute sich von ihr fernhalten. 28Hat die Frau aber keine Schuld auf sich geladen, dann wird das Fluchwasser ihr nicht schaden, und sie wird weiter Kinder bekommen können.

29-30Dieses Gesetz gilt für den Fall, dass ein Mann seine Frau des Ehebruchs verdächtigt. Wenn ihn die Eifersucht packt und er glaubt, dass seine Frau sich schuldig gemacht hat und ihm untreu geworden ist, soll er sie zum Heiligtum bringen. Dann soll der Priester alles so ausführen, wie dieses Gesetz es vorschreibt. 31Den Mann trifft in einem solchen Fall keine Schuld. Hat aber die Frau tatsächlich die Ehe gebrochen, muss sie die Folgen tragen.«