Numero 5 – APSD-CEB & CST

Ang Pulong Sa Dios

Numero 5:1-31

Ang Paghinlo sa Kampo

1Miingon ang Ginoo kang Moises, 2“Mandoi ang mga Israelinhon nga pagawason sa kampo si bisan kinsa nga may makatakod nga ngilngig nga sakit sa panit,5:2 ngilngig nga sakit sa panit: Tan-awa ang Lista sa mga Pulong sa luyo. o kadtong may nagagawas sa iyang kinatawo, o kadtong nahimong hugaw tungod kay nakahikap ug patay. 3Malalaki man o mababaye, pagawasa ninyo sila, aron dili nila mahugawan ang kampo diin ako nagapuyo uban kaninyo.” 4Busa gipagawas sa mga Israelinhon kadtong mga tawhana gikan sa kampo sumala sa gisugo sa Ginoo kang Moises.

Ang Multa sa Tawong Naghimo ug Daotan

5Miingon ang Ginoo kang Moises, 6“Ingna ang mga Israelinhon nga kon ang usa ka lalaki o babaye nakalapas sa kabubut-on sa Ginoo pinaagi sa paghimo ug daotan ngadto sa iyang isigka-tawo, kana nga tawo nakasala. 7Kinahanglan nga isulti niya ang iyang sala nga nahimo, ug ulian niya o bayran sa ensaktong kantidad ang tawo nga iyang nabuhatan ug daotan, ug dugangan niya kini ug 20 porsyento sa kantidad. 8Apan kon ang nabuhatan ug daotan patay na ug walay duol nga paryente nga modawat niini nga bayad, ang bayad iya na sa Ginoo ug kinahanglan ihatag kini ngadto sa pari, uban sa karnero nga ihalad sa pari aron mahinloan sa sala ang maong tawo. 9Ang tanang balaan nga gasa nga ginadala sa mga Israelinhon ngadto sa pari iya na sa pari. 10Oo, kon unsay gihatag ngadto sa pari iya na sa pari.”

Ang Silot sa Babayeng Nakapanapaw

11Midugang pa ang Ginoo sa pag-ingon, 12-13“Isulti kini ngadto sa mga Israelinhon: Kon ang usa ka bana may pagduda nga nanapaw ang iyang asawa, apan dili niya kini mapamatud-an tungod kay walay nakakita niini sa akto, 14-15kinahanglan dad-on siya sa iyang bana ngadto sa pari, bisan ug dili tinuod nga gihugawan niya ang iyang kaugalingon pinaagi sa pakighilawas sa laing lalaki. Ug kinahanglan nga magdala ang bana ug halad alang sa iyang asawa nga usa ka kilong harina nga barley. Kinahanglan dili niya kini butangan ug lana o insenso kay halad kini nga kalan-on nga gihalad sa pagsusi kon tinuod ba ang pagduda sa iyang bana.

16“Dad-on sa pari ang babaye sa akong presensya, 17ug unya magbutang ang pari diha sa banga ug tubig nga giisip nga balaan, ug butangan niya kini ug abog nga gikan sa salog sa Tolda nga Simbahan. 18Pabarogon sa pari ang babaye sa akong presensya ug kalkagon niya ang buhok sa babaye ug ibutang sa kamot niini ang halad sa pagpasidungog sa pagsusi kon tinuod ba ang pagduda sa iyang bana. Unya kuptan sa pari ang banga nga may pait nga tubig nga nagadala ug mga tunglo. 19Dayon papanumpaon niya ang babaye ug ingnan, ‘Kon wala mo hugawi ang imong kaugalingon pinaagi sa pagpakighilawas sa ubang lalaki samtang anaa ikaw sa poder sa imong bana dili ka madutlan sa mga tunglo nga ginadala niining pait nga tubig. 20Apan kon gihugawan mo ang imong kaugalingon pinaagi sa pagpakighilawas sa lalaki nga dili mo bana, 21matinunglo ka ug mahimo kang daotang panig-ingnan sa mga tawo sa tunglo sa Dios ug dili ka na makaanak.5:21 dili ka na makaanak: sa literal, mokuyos ang imong kinatawo ug moburot ang imong tiyan. Mao usab sa bersikulo 22 ug 27. 22Hinaut nga kining tubig nga nagadala ug mga tunglo mosulod sa imong lawas aron dili ka na makaanak.’ Motubag dayon ang babaye, ‘Hinaut pa nga mahitabo kini.’

23“Pagkahuman, isulat sa pari kining mga tunglo sa usa ka sulatanan unya panason niya kini didto sa tubig nga pait. 24(Kon ipainom na sa babaye ang pait nga tubig nga nagadala ug mga tunglo, mahimong hinungdan kini sa iyang labihan nga pag-antos kon sad-an siya.) 25Unya kuhaon dayon sa pari gikan sa kamot sa babaye ang halad sa pagpasidungog nga gihalad sa pagsusi kon tinuod ba ang pagduda sa iyang bana, ug ibayaw kini sa pari sa presensya sa Ginoo ug dad-on ngadto sa halaran. 26Magkuha ang pari ug usa ka kumkom niining halad isip halad sa paghinumdom ug sunogon kini diha sa halaran. Pagkahuman ayha niya ipainom sa babaye ang tubig. 27Kon tinuod nga gihugawan niya ang iyang kaugalingon pinaagi sa iyang pagluib sa iyang bana, ang tubig nga nagadala ug tunglo nga iyang giinom magpaantos kaniya sa hilabihan gayod. Dili na siya makaanak ug mahimo siyang panig-ingnan sa pagkatinunglo taliwala sa mga tawo. 28Apan kon wala niya hugawi ang iyang kaugalingon, dili siya madutlan sa tunglo ug makaanak pa siya.

29“Mao kini ang kasugoan bahin sa bana nga nagduda sa iyang asawa. Kon gihugawan sa asawa ang iyang kaugalingon pinaagi sa pagluib sa iyang bana, 30o kon ang bana nagduda sa iyang asawa nga nanglaki kini, kinahanglang pabarogon sa pari ang maong asawa sa akong presensya ug buhaton diha kaniya kini nga kasugoan. 31Ang bana walay tulubagon, apan ang asawa dunay tulubagon kon nakasala siya, ug magaantos siya sa iyang sala.”

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Números 5:1-31

La pureza del campamento

1El Señor le dijo a Moisés: 2«Ordénales a los israelitas que expulsen del campamento a cualquiera que tenga una infección en la piel,5:2 una infección en la piel. Tradicionalmente lepra. o padezca de flujo venéreo, o haya quedado ritualmente impuro por haber tocado un cadáver. 3Ya sea que se trate de hombres o de mujeres, los expulsarás del campamento para que no contaminen el lugar donde habito en medio de mi pueblo». 4Y los israelitas los expulsaron del campamento, tal como el Señor se lo había mandado a Moisés.

Restitución por daños

5El Señor le ordenó a Moisés 6que les dijera a los israelitas: «El hombre o la mujer que peque contra su prójimo traiciona al Señor y tendrá que responder por ello. 7Deberá confesar su pecado y pagarle a la persona perjudicada una compensación por el daño causado, con un recargo del veinte por ciento. 8Pero, si la persona perjudicada no tiene ningún pariente, la compensación será para el Señor y se la entregará al sacerdote, junto con el carnero para expiación del culpable. 9Toda contribución que los israelitas consagren para dársela al sacerdote será del sacerdote. 10Lo que cada uno consagra es suyo, pero lo que se da al sacerdote es del sacerdote».

Ley sobre los celos

11El Señor le ordenó a Moisés 12que les dijera a los israelitas: «Supongamos que una mujer se desvía del buen camino y le es infiel a su esposo 13acostándose con otro; supongamos también que el asunto se mantiene oculto, ya que ella se mancilló en secreto, y no hubo testigos ni fue sorprendida en el acto. 14Si al esposo le da un ataque de celos y sospecha que ella está mancillada, o le da un ataque de celos y sospecha de ella, aunque no esté mancillada, 15entonces la llevará ante el sacerdote y ofrecerá por ella dos kilos5:15 dos kilos. Lit. una décima de efa. de harina de cebada. No derramará aceite sobre la ofrenda ni le pondrá incienso, puesto que se trata de una ofrenda por causa de celos, una ofrenda memorial de cereal para señalar un pecado.

16»El sacerdote llevará a la mujer ante el Señor, 17pondrá agua pura en un recipiente de barro, y le echará un poco de tierra del suelo del santuario. 18Luego llevará a la mujer ante el Señor, le soltará el cabello y pondrá en sus manos la ofrenda memorial por los celos, mientras él sostiene la vasija con las aguas amargas de la maldición. 19Entonces el sacerdote pondrá a la mujer bajo juramento, y le dirá: “Si estando bajo la potestad de tu esposo no te has acostado con otro hombre, ni te has desviado hacia la impureza, estas aguas amargas de la maldición no te dañarán. 20Pero, si estando bajo la potestad de tu esposo te has desviado, mancillándote y acostándote con otro hombre 21—aquí el sacerdote pondrá a la mujer bajo el juramento del voto de maldición—, que el Señor haga recaer sobre ti la maldición y el juramento en medio de tu pueblo, que te haga estéril, y que el vientre se te hinche. 22Cuando estas aguas de la maldición entren en tu cuerpo, que te hinchen el vientre y te hagan estéril”. Y la mujer responderá: “¡Amén! ¡Que así sea!”

23»El sacerdote escribirá estas maldiciones en un documento, que lavará con las aguas amargas. 24Después hará que la mujer se beba las aguas amargas de la maldición, que entrarán en ella para causarle amargura.

25»El sacerdote recibirá de ella la ofrenda por los celos. Procederá a mecer ante el Señor la ofrenda de cereal, la cual presentará sobre el altar; 26tomará de la ofrenda un puñado de cereal como memorial, y lo quemará en el altar. Después hará que la mujer se beba las aguas. 27Cuando ella se haya bebido las aguas de la maldición, y estas entren en ella para causarle amargura, si le fue infiel a su esposo y se mancilló, se le hinchará el vientre y quedará estéril. Así esa mujer caerá bajo maldición en medio de su pueblo. 28Pero, si no se mancilló, sino que se mantuvo pura, entonces no sufrirá daño alguno y será fértil.

29»Esta es la ley en cuanto a los celos, cuando se dé el caso de que una mujer, estando bajo la potestad de su esposo, se desvíe del buen camino y se mancille a sí misma, 30o cuando al esposo le dé un ataque de celos y sospeche de su esposa. El sacerdote llevará a la mujer a la presencia del Señor y le aplicará esta ley al pie de la letra. 31El esposo quedará exento de culpa, pero la mujer sufrirá las consecuencias de su pecado».