Mireklamo ang mga Israelinhon kang Moises
1Unya, mireklamo ang mga Israelinhon bahin sa ilang kalisod. Pagkabati niini sa Ginoo, nasuko siya ug nagpadala ug kalayo nga misunog sa pipila ka bahin sa palibot sa kampo. 2Tungod niini, nangayo ug tabang ang mga Israelinhon kang Moises, ug nagaampo si Moises sa Ginoo, ug unya napalong ang kalayo. 3Busa ang maong dapit ginganlan ug Tabera,11:3 Tabera: Ang buot ipasabot, nagkalayo. kay nagpadala ang Ginoo ug kalayo kanila.
4Ang panon sa mga langyaw nga miuban sa mga Israelinhon gihidlaw sa ubang mga pagkaon, ug ang mga Israelinhon mireklamo usab nga nagaingon, “Unta makakaon kita ug karne! 5Sa didto pa kita sa Ehipto, makakaon kita ug libreng isda, mga pipino, mga melon, mga sibuyas, ug mga ahos. 6Apan dinhi nawala ang atong gana sa pagkaon, kay pulos na lang manna ang atong ginakaon.”
7Kining manna daw mga liso nga gagmay ug puti. 8-9Mouban kini sa pagpanghugpa sa yamog diha sa kampo sa panahon sa kagabhion. Pamuniton kini sa mga Israelinhon sa yuta kada buntag, unya galingon nila o lubokon. Pagkahuman, lutuon nila kini sa kolon o himuong nipis nga pan. Ang lami niini sama sa pan nga giluto sa mantika.
10Nadunggan ni Moises nga nanghilak ang matag pamilya diha sa pultahan sa ilang mga tolda. Hilabihan gayod ang kasuko sa Ginoo kanila, ug nasubo usab pag-ayo si Moises. 11Nangutana siya sa Ginoo, “Nganong gihatagan man nimo ako nga imong alagad ug dakong problema? Unsa may gihimo ko nga wala makapalipay kanimo nga gihatag mo man kanako ang problema niining mga tawo? 12Ako bay nagsabak kanila? Ako bay nanganak kanila? Nganong moingon ka man nga atimanon ko sila sama sa usa ka yaya nga nagakugos ug masuso nga bata, ug dad-on sila sa yuta nga gisaad mo sa ilang mga katigulangan? 13Asa ako manguha ug karne alang niining mga tawhana? Nagsige silag reklamo nga hatagan ko sila ug karne nga ilang makaon. 14Dili nako makaya ang pag-atiman kanila. Hilabihan kini kabug-at alang kanako. 15Kon mao man lang kini ang imong pagtratar kanako, patya na lang ako karon dayon. Kon nalipay ka kanako, ayaw ako pasagdi nga mag-antos.”
16Busa miingon ang Ginoo kang Moises, “Tigoma ang 70 ka mga tigdumala sa Israel nga nailhan mo nga mga pangulo sa katawhan. Dad-a sila sa Tolda nga Tagboanan ug pabaroga sila didto uban kanimo. 17Moadto11:17 Moadto: sa literal, Mokanaog. ako ug makigsulti kanimo didto, ug ihatag ko kanila ang uban nga gahom11:17 gahom: o, awtoridad. Sa literal, Espiritu o, espiritu. Mao usab sa bersikulo 25. nga gihatag ko kanimo aron makatabang sila sa pagdumala sa mga tawo, aron dili ka mag-inusara sa pagdumala kanila.
18“Unya ingna ang mga tawo nga magpakahinlo sila, kay ugma mangaon sila ug karne. Isulti kini kanila: ‘Nadungog kamo sa Ginoo nga nagreklamo nga gusto ninyong mokaon ug karne. Ug miingon pa kamo nga mas maayo pa ang inyong kahimtang didto sa Ehipto. Busa ugma hatagan kamo sa Ginoo ug karne ug kan-on ninyo kini. 19Dili lang kamo mokaon niini sulod sa usa, o duha, o lima, o napulo, o beinte ka adlaw, 20kondili sulod sa usa ka bulan, hangtod nga isuka ninyo kini ug masumhan kamo11:20 masumhan kamo: sa literal, manggawas kini sa inyong mga ilong. niini. Kay gisalikway ninyo ang Ginoo nga nagauban kaninyo, ug mihilak kamo kaniya nga unta wala na lang kamo mobiya sa Ehipto.’ ”
21Apan miingon si Moises, “600,000 tanan ang mga tawo nga akong kauban, ug karon moingon ka nga hatagan mo sila ug karne nga ilang kan-on sulod sa usa ka bulan? 22Bisan ihawon pa namo ang tanang mga karnero ug baka o kaha dakpon ang tanang mga isda sa dagat dili kini paigo kanila.” 23Miingon ang Ginoo kang Moises, “Limitado ba ang akong gahom? Makita mo karon kon mahitabo ang giingon ko kanimo o dili.”
24Busa milakaw si Moises ug giingnan niya ang mga tawo sa giingon sa Ginoo. Gitigom niya ang 70 ka mga tigdumala ug gipabarog libot sa Tolda. 25Unya mikunsad ang Ginoo diha sa panganod ug nakigsulti kang Moises. Gikuha niya ang ubang gahom ni Moises ug gihatag sa 70 ka tigdumala. Ug sa dihang nadawat na nila ang gahom, misugilon sila sa mensahe sa Dios, apan wala na kadto mahitabo pag-usab.
26May duha niadtong 70 ka mga tigdumala nga nagpabilin sa kampo ug wala moadto sa Tolda: sila mao si Eldad ug Medad. Apan naangkon gihapon nila ang gahom ug nagsugilon usab sila sa mensahe sa Dios didto sa kampo. 27Ug may usa ka batan-ong lalaki11:27 batan-ong lalaki: Tingali siya si Josue nga gihisgotan sa sunod nga bersikulo. nga midagan paingon kang Moises ug miingon nga nagsugilon si Eldad ug Medad sa mensahe sa Dios didto sa kampo. 28Si Josue nga anak ni Nun, nga nahimong personal nga katabang ni Moises gikan sa batan-on pa siya, miingon kang Moises, “Sir, pahunonga sila.” 29Apan mitubag si Moises, “Nabalaka ka ba kon unsay mahimong resulta niini sa akong pagkapangulo? Kon ako lay pabut-on, gusto ko nga ang tanang katawhan sa Ginoo hatagan niya ug gahom aron makasugilon silang tanan sa iyang mensahe.” 30Pagkahuman, mibalik sa kampo si Moises ug ang mga tigdumala sa Israel.
31Unya, nagpadala ang Ginoo ug hangin nga nagdala ug mga buntog gikan sa dagat. Mitugdon kini libot sa kampo ug milukop sa distansya nga mga usa ka adlaw nga pagbaklay gikan sa kampo ngadto sa matag kilid. Nagkatag ang mga buntog sa gibag-on nga tulo ka piye. 32Busa niadtong adlawa nanakop ang mga tawo ug mga buntog hangtod sa gabii, ug hangtod pa gayod nianang pagkasunod nga adlaw. Wala gayoy nakatigom ug ubos sa 30 ka sako, ug gipangbulad nila kini sa palibot sa kampo. 33Apan wala pa gani nila mahurot ug usap ang karne, nasuko pag-ayo ang Ginoo kanila, ug gipadad-an niya sila ug katalagman. 34Busa gitawag ang maong dapit ug Kibrot Hataava11:34 Kibrot Hataava: Ang buot ipasabot, lubnganan sa mga hangol. tungod kay didto gipanglubong ang mga tawo nga hangol ug karne. 35Gikan didto, nanglakaw ang mga Israelinhon paingon sa Hazerot ug didto nagkampo.
نار من عند الرب
1وَرَاحَ الشَّعْبُ يَتَذَمَّرُ فِي مَسْمَعِ الرَّبِّ وَكَأَنَّ شَرّاً أَصَابَهُمْ، فَاحْتَدَمَ غَضَبُ الرَّبِّ عَلَيْهِمْ، وَانْدَلَعَتْ فِيهِمْ نَارُهُ وَأَحْرَقَتْ طَرَفَ الْمُخَيَّمِ، 2فَصَرَخُوا إِلَى مُوسَى، فَصَلَّى مُوسَى إِلَى الرَّبِّ فَخَمِدَتِ النَّارُ، 3فَدُعِيَ ذَلِكَ الْمَكَانُ «تَبْعِيرَةَ» (وَمَعْنَاهُ: اشْتِعَالٌ) لأَنَّ نَارَ الرَّبِّ اشْتَعَلَتْ فِيهِمْ.
السلوى من عند الرب
4وَاشْتَهَى أَخْلاطُ الأُمَمِ الْمُقِيمُونَ بَيْنَ بَنِي إِسْرَائِيلَ، مِمَّنْ خَرَجُوا مَعَهُمْ مِنْ مِصْرَ، طَعَامَ مِصْرَ، فَعَادَ بَنُو إِسْرَائِيلَ يَبْكُونَ قَائِلِينَ: «مَنْ يُطْعِمُنَا لَحْماً؟ 5لَقَدْ تَذَكَّرْنَا سَمَكَ مِصْرَ الَّذِي كُنَّا نَأْكُلُهُ مَجَّاناً، وَالقِثَّاءَ وَالْبَطِّيخَ وَالْكُرَّاتَ وَالْبَصَلَ وَالثُّومَ، 6أَمَّا الآنَ فَقَدْ فَقَدْنَا شَهِيَّتَنَا وَهُزِلْنَا، وَلَيْسَ أَمَامَ أَعْيُنِنَا سِوَى هَذَا الْمَنِّ». 7وَكَانَ الْمَنُّ فِي حَجْمِ بُذُورِ الْكُزْبَرَةِ، وَشَكْلُهُ مُمَاثِلاً لِلْمُقْلِ. 8وَكَانَ الشَّعْبُ يَطُوفُونَ لِيَجْمَعُوهُ ثُمَّ يَطْحَنُونَهُ بِالرَّحَى أَوْ يَدُقُّونَهُ فِي الْهَاوَنِ وَيَطْبُخُونَهُ فِي الْقُدُورِ أَوْ يَخْبِزُونَهُ عَلَى حِجَارَةٍ مُحَمَّاةٍ. وَكَانَ طَعْمُهُ كَطَعْمِ قَطَائِفَ بِزَيْتٍ. 9وَكَانَ الْمَنُّ يَنْزِلُ بِنُزُولِ النَّدَى عَلَى الْمُخَيَّمِ فِي أَثْنَاءِ اللَّيْلِ.
10فَلَمَّا سَمِعَ مُوسَى بُكَاءَ جَمِيعِ أَفْرَادِ الشَّعْبِ، كُلٍّ أَمَامَ بَابِ خَيْمَتِهِ، وَرَأَى احْتِدَامَ غَضَبِ الرَّبِّ الشَّدِيدِ اعْتَرَاهُ الاسْتِيَاءُ. 11فَقَالَ مُوسَى لِلرَّبِّ: «لَمَاذَا أَسَأْتَ إِلَى عَبْدِكَ وَلَمْ تَرْضَ عَنْهُ حَتَّى إِنَّكَ حَمَّلْتَهُ مَسْؤولِيَّةَ هَذَا الشَّعْبِ؟ 12أَلَعَلِّي حَبِلْتُ بِهِ أَوْ وَلَدْتُهُ، حَتَّى تَقُولَ لِي احْمِلْهُ فِي حِضْنِكَ كَمَا يَحْمِلُ الْمُرَبِّي الرَّضِيعَ، وَقُدْهُ إِلَى الأَرْضِ الَّتِي وَعَدْتَ بِها آبَاءَهُ. 13مِنْ أَيْنَ أَجِيءُ بِلَحْمٍ يَكْفِي جَمِيعَ هَذَا الشَّعْبِ؟ فَإِنَّهُمْ يَبْكُونَ إِلَيَّ قَائِلِينَ: أَعْطِنَا لَحْماً لِنَأْكُلَ. 14إِنَّنِي عَاجِزٌ عَنْ حَمْلِ عِبْءِ هَذَا الشَّعْبِ وَحْدِي لأَنَّهُ ثَقِيلٌ عَلَيَّ. 15إِنْ كُنْتَ سَتُعَامِلُنِي هَكَذَا، فَاقْتُلْنِي، إِنْ حَظِيتُ بِرِضَاكَ، فَلا أَشْهَدُ بَلِيَّتِي».
16فَقَالَ الرَّبُّ لِمُوسَى: «اجْمَعْ إِلَيَّ سَبْعِينَ رَجُلاً مِنَ رُؤَسَاءِ إِسْرَائِيلَ مِمَّنْ تَعْلَمُ أَنَّهُمْ حَقّاً شُيُوخُ الشَّعْبِ وَعُرَفَاؤُهُ، وَأَقْبِلْ بِهِمْ إِلَى خَيْمَةِ الاجْتِمَاعِ لِيَمْثُلُوا مَعَكَ هُنَاكَ. 17فَأَنْزِلَ وَأُخَاطِبَكَ هُنَاكَ، وَآخُذَ مِنَ الرُّوحِ الَّذِي عَلَيْكَ وَأَضَعَ عَلَيْهِمْ، فَيُعِينُونَكَ فِي حَمْلِ مَسْؤولِيَّةِ الشَّعْبِ، فَلا تَحْمِلُهَا أَنْتَ وَحْدَكَ. 18وَقُلْ لِلشَّعْبِ، أَنْ يَتَقَدَّسُوا لِلْغَدِ، فَيَأْكُلُوا لَحْماً، لأَنَّكُمْ قَدْ بَكَيْتُمْ فِي أُذُنَي الرَّبِّ مُتَسَائِلِينَ: مَنْ يُطْعِمُنَا لَحْماً؟ لَقَدْ كَانَ لَنَا خَيْرٌ فِي مِصْرَ. إِنَّ الرَّبَّ سَيُعْطِيكُمْ لَحْماً فَتَأْكُلُونَ. 19وَسَتَأْكُلُونَهُ لَا لِيَوْمٍ وَاحِدٍ، وَلا لِيَوْمَيْنِ، وَلا لِخَمْسَةِ أَيَّامٍ أَوْ لِعَشْرَةِ أَيَّامٍ وَلا لِعِشْرِينَ يَوْماً، 20بَلْ لِشَهْرٍ كَامِلٍ إِلَى أَنْ تَعَافُوهُ وَيَخْرُجَ مِنْ أُنُوفِكُمْ، لأَنَّكُمْ رَفَضْتُمُ الرَّبَّ الَّذِي فِي وَسَطِكُمْ، وَبَكَيْتُمْ لَدَيْهِ قَائِلِينَ: لِمَاذَا خَرَجْنَا مِنْ مِصْرَ؟» 21فَقَالَ مُوسَى: «هَذَا الشَّعْبُ الَّذِي أَنَا قَائِمٌ فِي وَسَطِهِ نَحْوَ سِتِّ مِئَةِ أَلْفِ رَجُلٍ، مَاعَدَا النَّسَاءَ وَالأَطْفَالَ، وَأَنْتَ تَقُولُ إِنَّكَ سَتُعْطِيهِمْ لَحْماً لِيَأْكُلُوا شَهْراً كَامِلاً، 22فَمَهْمَا ذُبِحَ مِنْ غَنَمٍ وَبَقَرٍ أَيَكْفِيهِمْ؟ أَمْ يَكْفِيهِمْ لَوْ جُمِعَ كُلُّ سَمَكِ الْبَحْرِ؟» 23فَقَالَ الرَّبُّ لِمُوسَى: «هَلْ تَعْجَزُ يَدُ الرَّبِّ؟ انْتَظِرِ الآنَ لِتَرَى إِنْ كَانَ يَتَحَقَّقُ كَلامِي أَمْ لا».
24فَخَرجَ مُوسَى وَكَلَّمَ الشَّعْبَ بِمَا قَالَهُ الرَّبُّ، وَجَمَعَ سَبْعِينَ رَجُلاً مِنْ رُؤَسَائِهِمْ وَأَوْقَفَهُمْ حَوْلَ الْخَيْمَةِ. 25فَنَزَلَ الرَّبُّ فِي سَحَابَةٍ وَخَاطَبَهُ، وَأَخَذَ مِنَ الرُّوحِ الْحَالِّ عَلَيْهِ وَوَضَعَهُ عَلَى السَّبْعِينَ رَئِيساً. فَلَمَّا حَلَّ عَلَيْهِمِ الرُّوحُ تَنَبَّأُوا لِفَتْرَةٍ وَتَوَقَّفُوا. 26وَكَانَ قَدْ بَقِيَ اثْنَانِ مِنَ الشُّيُوخِ الْمُسَجَّلِينَ بَيْنَ السَّبْعِينَ فِي الْمُخَيَّمِ لَمْ يَأْتِيَا إِلَى الْخَيْمَةِ، اسْمُ أَحَدِهِمَا أَلْدَادُ، وَاسْمُ الآخَرِ مِيدَادُ. فَحَلَّ عَلَيْهِمَا الرُّوحُ فَتَنَبَّآ فِي الْمُخَيَّمِ. 27فَأَسْرَعَ أَحَدُ الشُّبَّانِ وَأَخْبَرَ مُوسَى بِذَلِكَ، 28فَقَالَ يَشُوعُ بْنُ نُونَ، مُسَاعِدُ مُوسَى مُنْذُ حَدَاثَتِهِ: «يَا سَيِّدِي، امْنَعْهُمَا!» 29غَيْرَ أَنَّ مُوسَى قَالَ لَهُ: «هَلْ مَلَأَتْكَ غَيْرَةٌ عَلَيَّ؟ لَيْتَ كُلَّ شَعْبِ الرَّبِّ يُصْبِحُونَ أَنْبِيَاءَ يَحِلُّ عَلَيْهِمِ الرَّبُّ بِرُوحِهِ».
30ثُمَّ رَجَعَ مُوسَى وَشُيُوخُ إِسْرَائِيلَ إِلَى الْمُخَيَّمِ.
31فَهَبَّتْ رِيحٌ مِنْ عِنْدِ الرَّبِّ سَاقَتِ السُّمَانِيَ مِنْ جِهَةِ الْبَحْرِ وَأَسْقَطَتْهَا عَلَى الْمُخَيَّمِ، نَحْوَ مَسِيرَةِ يَوْمٍ، مِنْ كِلا جِهَتَيْهِ وَحَوَالَيْهِ، وَتَرَاكَمَ حَتَّى بَلَغَ ارْتِفَاعُهُ ذِرَاعَيْنِ (نَحْوَ مِتْرٍ) فَوْقَ وَجْهِ الأَرْضِ. 32فَهَبَّ الشَّعْبُ طَوَالَ ذَلِكَ النَّهَارِ وَاللَّيْلِ، وَكُلَّ نَهَارِ الْيَوْمِ التَّالِي يَلْتَقِطُونَ السُّمَانِيَ. فَكَانَتْ أَقَلُّ كَمِّيَّةٍ جُمِعَتْ حَوَالَيْ عَشْرَةِ حَوَامِرَ (نَحْوَ أَلْفَيْنِ وَأَرْبَعَ مِئَةِ لِتْرٍ)، ثُمَّ نَشَرُوهَا حَوْلَ الْمُخَيَّمِ لِتَجِفَّ. 33وَإِذْ كَانُوا مَازَالُوا يَمْضُغُونَ اللَّحْمَ، احْتَدَمَ غَضَبُ الرَّبِّ عَلَيْهِمْ، فَأَفْشَى بَيْنَهُمْ وَبَأً مُمِيتاً، 34فَدَعُوا الْمَكَانَ «قَبَرُوتَ هَتَّأَوَةَ» (وَمَعْنَاهُ قُبُورُ الشَّهْوَةِ) لأَنَّهُمْ هُنَاكَ دَفَنُوا الْقَوْمَ الْمُشْتَهِينَ. 35ثُمَّ ارْتَحَلَ الشَّعْبُ مِنْ قَبَرُوتَ هَتَّأَوَةَ إِلَى حَضَيْرُوتَ وَمَكَثُوا فِيهَا.
