Nehemias 4 – APSD-CEB & NVI

Ang Pulong Sa Dios

Nehemias 4:1-23

Gibabagan ang Pag-ayo sa Paril

1Sa dihang nabalitaan ni Sanbalat nga giayo namo ang paril, nasuko siya pag-ayo ug gibiaybiay niya kaming mga Judio. 2Atubangan sa iyang mga kauban ug sa mga sundalo sa Samaria, miingon siya, “Unsa bay ginahimo niining huyang nga mga Judio? Naghunahuna ba sila nga mapatindog nila pag-usab ang paril sa Jerusalem sa usa lang ka adlaw ug makahalad sila pag-usab? Abi tingali nilag magamit pa nila ang mga sunog ug dugmok na nga mga bato sa paril!” 3Mitubag usab si Tobia nga Amonihanon nga diha sa tapad ni Sanbalat, “Bisan ug ihalas nga iro lang ang mokatkat diha matumpag na kana!”

4Unya nagaampo ako, “O Dios namo, pamatia kami kay ginabiay-biay kami. Mahitabo unta kanila ang mga pagbiaybiay nila kanamo. Hinaut pa nga bihagon sila ngadto sa ubang dapit. 5Ayaw sila pasayloa tungod kay giinsulto ka nila4:5 giinsulto ka nila: o, giinsulto nila kami. atubangan kanamo nga nagatrabaho sa paril.”

6Napatindog namo ang katunga na sa kahabugon sa paril tungod kay ang mga tawo nagtrabaho gayod ug maayo. 7-8Apan sa dihang nabalitaan nila ni Sanbalat, Tobia, ug sa mga Arabo, taga-Ammon, ug mga taga-Ashdod nga padayon ang pagpatindog sa paril sa Jerusalem ug ang mga bangag niini natapakan na, nasuko sila pag-ayo. Nagplano silang tanan nga sulongon ang Jerusalem ug samokon kami. 9Apan nagaampo kami sa among Dios ug nagbutang ug mga guwardya adlaw ug gabii sa pagpanalipod sa among kaugalingon.

10-11Apan miingon ang mga taga-Juda, “Gikapoy na kami sa pagtrabaho ug daghan pa gayod ang mga hakotonon nga mga salin sa pagkaguba, unsaon namo pagtrabaho sa paril?”

Samtang sa laing bahin, miingon ang among mga kaaway, “Pakalitan nato silag sulong ug pamatyon, ug unya maundang ang ilang trabaho.”

12Ang mga Judio nga nagapuyo duol kanila nagpasidaan kanamo sa makadaghang higayon mahitungod sa ilang mga plano nga pagsulong. 13Busa nagbutang ako ug mga tawo sa pagguwardya sa pinakamubo ug wala pa mahuman nga mga bahin sa paril. Gipaguwardya ko sila didto nga naggrupo sumala sa ilang tagsa-tagsa ka pamilya, ug may mga armas sila nga mga espada, bangkaw, ug pana. 14Gitan-aw ko ang sitwasyon ug unya, giadtoan ko ang mga opisyal ug ang mga lumulupyo ug giingnan, “Ayaw kamo kahadlok sa mga kaaway. Hinumdomi ninyo ang makagagahom ug katingalahan nga Ginoo, ug pakiggira kamo alang sa kaluwasan sa inyong mga katagilungsod, mga anak, mga asawa, ug mga panimalay.”

15Sa dihang nabalitaan sa among mga kaaway nga nahibaloan namo ang ilang plano sa pagsulong kanamo, ug nakaamgo sila nga giguba sa Dios ang ilang plano, namalik kami sa among pagtrabaho sa paril. 16Apan gikan niadtong adlawa, katunga lang sa akong mga tawo ang nagtrabaho sa paril, kay ang katunga nagguwardya nga nagsul-ob ug mga panagang sa lawas, ug nagdalag mga bangkaw, taming, ug pana. Ang mga opisyal mitindog sa luyo sa katawhan sa Juda 17nga nagtrabaho sa paril. Ang mga tighakot ug mga materyales naghimo sa ilang trabaho sa usa nila ka kamot samtang ang pikas kamot naggunit ug armas. 18Ang matag trabahante nagtakin sa ilang espada samtang nagtrabaho. Ang tigpatingog sa budyong diha kanunay sa akong tapad.

19Giingnan ko ang mga pangulo, mga opisyal, ug ang katawhan, “Halapad ang atong ginatrabaho ug lagyo ang atong distansya sa usag usa. 20Busa kon madungog ninyo ang tingog sa budyong, magtigom kamo dinhi kanako. Ang atong Dios mao ang makiggira alang kanato.”

21Busa padayon ang among pagtrabaho gikan sa sayo sa buntag hangtod sa pagkagabii, ug ang katunga sa mga tawo nagaguwardya nga armado. 22Niadtong higayona, miingon usab ako sa mga tawo nga nagpuyo sa gawas sa Jerusalem nga sila ug ang ilang mga sulugoon kinahanglan mosulod sa siyudad kon gabii aron magguwardya, ug sa adlaw makatrabaho na usab sila. 23Ako ug ang akong mga paryente, mga tawo, ug mga guwardya dili na mag-ilis sa among mga bisti. Ug bisan moadto sa tubig dala namo ang among mga armas.

Nueva Versión Internacional

Nehemías 4:1-23

Se obstaculiza la reconstrucción

1Cuando Sambalat se enteró de que estábamos reconstruyendo la muralla, se enojó muchísimo y se burló de los judíos. 2Ante sus compañeros y el ejército de Samaria dijo:

—¿Qué están haciendo estos débiles judíos? ¿Creen que se les va a dejar que reconstruyan y que vuelvan a ofrecer sacrificios? ¿Piensan acaso terminar en un solo día? ¿Cómo creen que de esas piedras quemadas, de esos escombros, van a hacer algo nuevo?

3Y Tobías el amonita, que estaba junto a él, añadió:

—¡Hasta una zorra, si se sube a ese montón de piedras, lo echa abajo!

4Por eso oramos: «¡Escucha, Dios nuestro, cómo se burlan de nosotros! Haz que sus ofensas recaigan sobre ellos mismos: entrégalos a sus enemigos; ¡que los lleven en cautiverio! 5No pases por alto su maldad ni olvides sus pecados, porque provocan la ira de los que reconstruyen».

6Continuamos con la reconstrucción y levantamos la muralla hasta media altura, pues el pueblo trabajó con entusiasmo.

7Pero cuando Sambalat, Tobías y los árabes, los amonitas y los asdodeos se enteraron de que avanzaba la reconstrucción de la muralla y, que ya estábamos cerrando las brechas, se enojaron muchísimo 8y acordaron atacar a Jerusalén y provocar disturbios en ella. 9Oramos entonces a nuestro Dios y decidimos montar guardia día y noche para defendernos de ellos.

10Por su parte, la gente de Judá decía: «Los cargadores desfallecen, pues son muchos los escombros; ¡no vamos a poder reconstruir esta muralla!».

11Y nuestros enemigos maquinaban: «Les caeremos por sorpresa y los mataremos; así haremos que la obra se suspenda».

12Algunos de los judíos que vivían cerca de ellos venían hasta diez veces y nos advertían: «Los van a atacar por todos lados».

13Así que puse a la gente por familias, con sus espadas, lanzas y arcos, detrás de las murallas, en los lugares más vulnerables y desguarnecidos. 14Luego de examinar la situación, me levanté y dije a los nobles y oficiales, y al resto del pueblo: «¡No les tengan miedo! Acuérdense del Señor, que es grande y temible, y peleen por sus hermanos, por sus hijos e hijas, y por sus esposas y sus hogares».

15Una vez que nuestros enemigos se dieron cuenta de que conocíamos sus intenciones y de que Dios había frustrado sus planes, todos regresamos a la muralla, cada uno a su trabajo.

16A partir de aquel día la mitad de mi gente trabajaba en la obra, mientras la otra mitad permanecía armada con lanzas, escudos, arcos y corazas. Los oficiales estaban pendientes de toda la gente de Judá. 17Tanto los que reconstruían la muralla como los que acarreaban los materiales hacían su trabajo con una mano y con la otra sostenían un arma. 18Todos los que trabajaban en la reconstrucción llevaban la espada a la cintura. A mi lado estaba el encargado de dar el toque de alarma con la trompeta.

19Yo había dicho a los nobles, a los gobernantes y al resto del pueblo: «La tarea es grande y extensa, y nosotros estamos muy esparcidos en la muralla, distantes los unos de los otros. 20Por eso, en el lugar donde oigan el toque de la trompeta, cerremos filas. ¡Nuestro Dios peleará por nosotros!».

21Así que, desde el amanecer hasta que aparecían las estrellas, mientras trabajábamos en la obra, la mitad de la gente montaba guardia con lanza en mano.

22En aquella ocasión también dije a la gente: «Todos ustedes, incluso los ayudantes, quédense en Jerusalén para que en la noche sirvan de centinelas y de día trabajen en la obra». 23Ni yo ni mis parientes y ayudantes, ni los de mi guardia personal, nos desvestíamos para nada: cada uno llevaba su arma, incluso cuando iba a buscar agua.