1Mao kini ang sugilanon mahitungod sa gipanghimo ni Nehemias nga anak ni Hacalia.
Ang Pag-ampo ni Nehemias alang sa Jerusalem
Sa ikasiyam nga bulan, nga mao ang bulan sa Kislev, sa ika-20 ka tuig sa paghari ni Artaxerxes sa Persia, didto ako sa pinarilan nga lungsod sa Susa. 2Miadto kanako didto ang usa sa akong mga igsoon nga si Hanani gikan sa Juda uban ang pipila ka mga lalaki. Gipangutana ko sila mahitungod sa Jerusalem ug sa mga Judio nga namalik didto gikan sa pagkabihag sa Babilonia.1:2 nga namalik didto gikan sa pagkabihag sa Babilonia: o, nga nakaikyas sa pagkabihag sa Babilonia. 3Mitubag sila, “Naglisod gayod ang mga namalik sa Juda, ug gipakaulawan sila sa mga katawhan sa ilang palibot. Naguba ang paril sa Jerusalem ug nasunog ang mga pultahan niini.”
4Pagkadungog ko niadto, milingkod ako ug mihilak. Pila ka adlaw akong nagsubo, nagpuasa, ug nagaampo sa Dios sa langit.1:4 Dios sa langit: o, Dios nga anaa sa langit; o, Dios nga naghimo sa langit; o, Dios nga labaw sa tanan. 5Miingon ako, “Ginoo, Dios sa langit, gamhanan ikaw ug halangdon nga Dios. Ginatuman mo ang imong kasabotan ug matinud-anon ka nga nagahigugma sa mga nagahigugma kanimo ug nagatuman sa imong mga sugo. 6Ako nga imong alagad nagaampo adlaw ug gabii alang sa katawhan sa Israel nga imong mga alagad. Pamatia ako, ug tubaga ang akong pag-ampo. Isulti ko kanimo ang mga sala namong mga Israelinhon, apil ang ako ug sa akong mga katigulangan. 7Daotan gayod ang among gihimo batok kanimo. Wala namo gituman ang mga sugo, mga tulumanon, ug mga lagda nga gihatag mo kanamo pinaagi kang Moises nga imong alagad.
8“Hinumdomi ang giingon mo kaniadto kang Moises: ‘Kon kamong mga Israelinhon dili magmatinumanon kanako, patibulaagon ko kamo ngadto sa ubang mga nasod. 9Apan kon mobalik kamo kanako ug motuman sa akong mga sugo, bisan magkatibulaag pa kamo sa pinakalayong dapit, tigomon ko kamo pag-usab sa dapit nga akong gipili diin ako pasidunggan.’
10“Kami imong mga alagad ug katawhan nga imong giluwas pinaagi sa imong dakong gahom ug kusog. 11Ginoo, pamatia ang pag-ampo ko nga imong alagad, ug ang pag-ampo sa uban pa nimong mga alagad nga gikalipay ang pagtahod kanimo. Hatagi akog kalamposan karon sa akong paghangyo sa hari. Ug hinaut pa nga pakitaan niya akog kaayo.”
Niadtong panahona, ako ang tigsilbi ug bino sa hari.
Nehemias’ bøn for Jerusalem
1-2Denne beretning er skrevet af Nehemias, søn af Hakalja.
Jeg arbejdede som mundskænk for kong Artaxerxes af Persien i det kongelige palads i Susa. I kislev1,1-2 Årets niende måned, svarende til november-december. måned i hans 20. regeringsår fik jeg besøg af en af mine slægtninge ved navn Hanani og nogle andre mænd, der lige var kommet fra Juda. Jeg spurgte dem, hvordan det gik med alle de judæere, der var vendt tilbage fra eksilet, og hvordan det stod til i Jerusalem.
3„Det går rigtig dårligt,” svarede de. „Folk lever i stor nød og elendighed. Jerusalems mur ligger stadig i ruiner, og de nedbrændte porte er ikke blevet istandsat.”
4Da jeg hørte det, satte jeg mig ned og græd og sørgede i flere dage, mens jeg fastede og bad til Himlens Gud.
5„Herre, du store og almægtige Gud!” bad jeg. „Vi ved, at du er en Gud, der holder dine pagtsløfter og er trofast over for dem, der elsker dig og adlyder dine befalinger. 6-7Hør nu din tjeners bøn, lyt til, hvad jeg har på hjerte. Se i nåde til mig, mens jeg dag og nat går i forbøn for dit folk Israel! Jeg erkender, at Israels folk har syndet imod dig, ja også jeg og min familie har syndet ved ikke at adlyde de befalinger, love og forskrifter, som du gav os gennem din tjener Moses. 8Opfyld nu det løfte du i sin tid gav Moses. Du sagde godt nok, at hvis vi var troløse over for dig, ville du sprede os blandt folkene. 9Men du sagde også, at hvis vi erkendte vores synder og lovede at adlyde dine befalinger, ville du føre os tilbage til Jerusalem—det sted, du har udvalgt til din bolig—om du så skulle hente os fra verdens fjerneste afkroge.
10Herre, vi er dine tjenere—det folk, du befriede ved din vældige magt. 11Hør nu min bøn! Lyt til dem, som ønsker at ære dig! Vær med mig, når jeg træder frem for kongen for at bede ham gøre mig en tjeneste. Gør ham venligt stemt over for min anmodning.”