Ang Pagkalaglag sa Nineve
1Ang manunulong nagaabante na padulong kanimo Nineve. Guwardyahi ang kota, bantayi ang dalan, andama ang imong kaugalingon, tigoma ang tanan mong kusog! 2Ang Ginoo mopahiuli sa katahom ni Jacob sama sa katahom sa Israel. Bisan tuod ang maglalag-lag naghimo niini nga walay kapuslanan ug nagguba sa ilang kaparasan.
3Ang mga taming sa mga kasundalohan mga pula; ug ang mga manggugubat naputos sa dagtong pula. Ang puthaw sa mga karwahe migilak sa adlaw nga sila giandam; ang bangkaw ng gikan sa Juniper giwara-wara na. 4Ang mga karwahi mihaguros sa mga kadalanan, nagdali sa pagbalik-balik sa plasa. Nahisama sila sa mga nagdilaab nga sulo. Mikilab sila sama sa kilat. 5Nineve mipatawag sa iyang pinili nga kasundalohan, apan nanga-pandol sila sa ilang agianan, nagdali sila sa paril sa siyudad, ang taming sa panalipod gipahimutang na. 6Ang pultahan sa kasapaan nalabay sa pag-abli ug ang palasyo nangatumpag. 7Gimbut-an na nga ang Nineve himoong binihag ug dad-on sa halayo. Ang iyang ulipong babaye miagulo sama sa salampati ug nagapukpok sa iyang dughan. 8Nineve sama ka sa napundo nga tubig nga nagakahubas. Hunong! Hunong! Sila misinggit apan walay usa nga mibalik.
9Kawata ang plata! Kawata ang bulawan! Ang tinubdan walay katapusan. Ang kabtangan sa tanang niyang bahandi! 10Gikuha na ang tanan! Gikawatan, gihukasan! Mga kasing-kasing natunaw, mga tuhod nangalusno, mga lawas nangu-rog, mga panagway nangluspad. 11-12Asa na ang lungga sa mga liyon ang dapit diin gipakaon nila ang mga gagmay nga liyon. Diin ang mga bayi ug laki nga liyon miadto lakip ang gagmay nga liyon nga walay kahadlukan. Ang liyon mipatay igo sa gagmay niyang liwat ug milouok sa iyang biktima alang sa iyang pares. Gipuno niya ang iyang puloy-anan sa iyang napatay ug ang lungga sa iyang biktima. 13Ako batok kanimo, nagaingon ang Ginoong Gamhanan. Akong sunogon ang imong karwahi inogn nga aso. Ug ang espada molamoy sa imong gagmay nga mga liyon. Dili ko ikaw binlan ug biktima sa yuta. Ang tingog sa imong mga mensahero dili na gayud mabati.
Nineveh to Fall
In Hebrew texts 2:1-13 is numbered 2:2-14. 1An attacker advances against you, Nineveh.
Guard the fortress,
watch the road,
brace yourselves,
marshal all your strength!
2The Lord will restore the splendor of Jacob
like the splendor of Israel,
though destroyers have laid them waste
and have ruined their vines.
3The shields of the soldiers are red;
the warriors are clad in scarlet.
The metal on the chariots flashes
on the day they are made ready;
the spears of juniper are brandished.2:3 Hebrew; Septuagint and Syriac ready; / the horsemen rush to and fro.
4The chariots storm through the streets,
rushing back and forth through the squares.
They look like flaming torches;
they dart about like lightning.
5Nineveh summons her picked troops,
yet they stumble on their way.
They dash to the city wall;
the protective shield is put in place.
6The river gates are thrown open
and the palace collapses.
7It is decreed2:7 The meaning of the Hebrew for this word is uncertain. that Nineveh
be exiled and carried away.
Her female slaves moan like doves
and beat on their breasts.
8Nineveh is like a pool
whose water is draining away.
“Stop! Stop!” they cry,
but no one turns back.
9Plunder the silver!
Plunder the gold!
The supply is endless,
the wealth from all its treasures!
10She is pillaged, plundered, stripped!
Hearts melt, knees give way,
bodies tremble, every face grows pale.
11Where now is the lions’ den,
the place where they fed their young,
where the lion and lioness went,
and the cubs, with nothing to fear?
12The lion killed enough for his cubs
and strangled the prey for his mate,
filling his lairs with the kill
and his dens with the prey.
13“I am against you,”
declares the Lord Almighty.
“I will burn up your chariots in smoke,
and the sword will devour your young lions.
I will leave you no prey on the earth.
The voices of your messengers
will no longer be heard.”
