Ang Kadaotan sa mga Israelinhon
1Miingon si Micas: Alaot ako! Sama ako sa tawo nga gapanghagdaw nga wala gayoy makitang bunga7:1 makitang bunga: Nabatasan sa mga Israelinhon sa panahon sa ting-ani o tingpamupo ang pagbilin ug hagdawon alang sa mga kabos, biyuda, o dumuduong. sa igos o sa ubas nga ako gayong gitinguha. 2Ang buot kong ipasabot, wala na akoy nakitang tawo sa Israel nga matinud-anon sa Dios. Wala nay nahibiling matarong nga tawo. Ang matag usa naghulat ug higayon sa pagpatay sa iyang katagilungsod; giandaman nila ug lit-ag ang ilang isigka-tawo. 3Hanas sila sa paghimo ug daotan. Ang mga pangulo ug mga huwes nagdawat ug suborno, ug nagsunod lang sila sa gusto sa mga inila ug gamhanan nga mga tawo. Nagkahiusa sila sa pagplano sa pagtuis sa hustisya. 4Ang labing matarong kanila sama sa tunokong mga sagbot nga walay kapuslanan. Miabot na ang panahon nga silotan sa Dios kining mga tawhana sama sa iyang gipahimangno kanila pinaagi sa mga tigbantay nga mga propeta. Busa karon magkaguliyang sila.
5Tungod kay mikuyanap na ang kadaotan, ayaw kamo pagsalig sa inyong mga silingan, bisan pa sa suod nga mga higala. Pagbantay usab kamo sa inyong ginasugilon bisan sa inyong mahal nga asawa. 6Kay ang anak nga lalaki dili na motahod sa iyang amahan, ang anak nga babaye mosukol sa iyang inahan, ug ang umagad nga babaye mosukol sa iyang ugangan nga babaye. Ang miyembro mismo sa pamilya sa usa ka tawo mao ang iyang kaaway.
7Apan ako mosalig gayod sa Ginoo nga akong Dios. Maghulat ako kaniya nga moluwas kanako. Pamation gayod niya ang akong pag-ampo.
Luwason sa Ginoo ang mga Israelinhon
8Miingon ang mga Israelinhon, “Dili angayng biay-biayon lang kita sa atong mga kaaway. Kay bisan ug nalaglag kita mobangon kita pag-usab. Ug bisan anaa kita sa kangitngit ang Ginoo mao ang atong kahayag. 9Tungod kay nakasala kita batok sa Ginoo, angay lang nga antuson nato ang iyang silot kanato hangtod nga labanan niya kita ug hatagan ug hustisya. Gikan sa kangitngit, dad-on niya kita sa kahayag ug makita nato siya nga moluwas kanato.7:9 siya nga moluwas kanato: o, ang iyang pagkamatarong. 10Makita kini sa atong mga kaaway ug maulawan sila. Kay gibiaybiay nila kita kaniadto nga nagaingon, ‘Asa na ang Ginoo nga inyong Dios?’ Sa dili madugay makita nato ang ilang pagkalaglag. Mahisama sila sa lapok nga gitunob-tunoban diha sa mga karsada.”
11Miingon si Micas sa mga taga-Jerusalem: Moabot ang panahon nga tukoron ninyo pag-usab ang inyong mga paril ug nianang panahona molapad pa gayod ang inyong teritoryo. 12Niana usab nga panahon moanha kaninyo ang mga tawo gikan sa Asiria, sa mga siyudad sa Ehipto, sa mga dapit paingon sa Suba sa Eufrates, ug sa layong mga dapit.7:12 sa layong mga dapit: sa literal, gikan sa usa ka dagat ngadto sa usa ka dagat ug gikan sa usa ka bukid ngadto sa usa ka bukid. 13Maawaaw ang mga nasod sa kalibotan tungod sa kadaotan sa mga lumulupyo niini.
Nagaampo ang mga Israelinhon nga Kaloy-an Sila sa Dios
14Nagaampo ang mga Israelinhon, “Ginoo, bantayi kaming imong katawhan nga imong gipanag-iyahan, sama sa pagbantay sa magbalantay sa mga karnero. Ang mga yuta sa palibot namo abunda ug sabsabanan, apan kami nagkinabuhi nga kami-kami lang sa kamingawan. Ipalapad ang among teritoryo hangtod sa Basan ug sa Gilead sama kaniadto. 15Pakit-a kami ug mga milagro sama sa imong gihimo kaniadto sa dihang gipagawas mo kami gikan sa Ehipto. 16Makita kini sa ubang mga nasod ug maulawan sila bisan sa ilang pagkagamhanan. Ug dili na sila magsulti ug mamati sa mga pagbiaybiay kanamo. 17Magkamang sila sa yuta sama sa bitin tungod sa kaulaw. Manggawas sila sa ilang mga tagoanan nga nagakurog sa kahadlok kanimo, Ginoo nga among Dios. 18Ginoo, wala nay laing Dios nga sama kanimo. Gipasaylo mo ang mga sala sa nangahibiling katawhan nga imong gipanag-iya. Dili ka maghambin ug kasuko hangtod sa hangtod tungod kay gikalipay mo ang paghigugma kanamo. 19Kaloy-i kami pag-usab ug kuhaa ang among mga sala ug ayaw na kini hinumdomi pa.7:19 kuhaa… hinumdomi pa: sa literal, pildiha ang among mga sala ug ilabay kini sa kinahiladman sa dagat. 20Ipakita mo ang imong pagkamatinumanon ug paghigugma kanamo nga mga kaliwat ni Abraham ug ni Jacob, sama sa imong gisaad kanila kaniadto sa unang panahon.”
Israel’s Sin Brings Suffering
1I’m suffering very much!
I’m like someone who gathers summer fruit in a vineyard
after the good fruit has already been picked.
No grapes are left to eat.
None of the early figs I long for remain.
2Faithful people have disappeared from the land.
Those who are honest are gone.
Everyone hides and waits
to spill the blood of others.
They use nets to try and trap one another.
3They are very good at doing what is evil.
Rulers require gifts.
Judges accept money from people
who want special favors.
Those who are powerful
always get what they want.
All of them make evil plans together.
4The best of these people are as harmful as thorns.
The most honest of them are even worse.
God has come to punish you.
The time your prophets warned you about has come.
Panic has taken hold of you.
5Don’t trust your neighbors.
Don’t put your faith in your friends.
Be careful what you say
even to your own wife.
6Sons don’t honor their fathers.
Daughters refuse to obey their mothers.
Daughters-in-law are against their mothers-in-law.
A man’s enemies are the members of his own family.
7But I will look to the Lord.
I’ll put my trust in God my Savior.
He will hear me.
Jerusalem Will Be Rebuilt
8The people of Jerusalem say,
“Don’t laugh when we suffer,
you enemies of ours!
We have fallen.
But we’ll get up.
Even though we sit in the dark,
the Lord will give us light.
9We’ve sinned against the Lord.
So he is angry with us.
His anger will continue until he takes up our case.
Then he’ll do what is right for us.
He’ll bring us out into the light.
Then we’ll see him save us.
10Our enemies will see it too.
And they will be put to shame.
After all, they said to us,
‘Where is the Lord your God?’
But we will see them destroyed.
Soon they will be stomped on
like mud in the streets.”
11People of Jerusalem, the time will come
when your walls will be rebuilt.
Land will be added to your territory.
12At that time your people will come back to you.
They’ll return from Assyria
and the cities of Egypt.
They’ll come from the countries
between Egypt and the Euphrates River.
They’ll return from the lands
between the seas.
They’ll come back from the countries
between the mountains.
13But the rest of the earth will be deserted.
The people who live in it
have done many evil things.
Prayer and Praise
14Lord, be like a shepherd to your people.
Take good care of them.
They are your flock.
They live by themselves
in the safety of a forest.
Rich grasslands are all around them.
Let them eat grass in Bashan and Gilead
just as they did long ago.
15The Lord says to his people,
“I showed you my wonders
when you came out of Egypt long ago.
In the same way, I will show them to you again.”
16When the nations see those wonders,
they will be put to shame.
All their power will be taken away from them.
They will be so amazed
that they won’t be able to speak or hear.
17They’ll be forced to eat dust like a snake.
They’ll be like creatures
that have to crawl on the ground.
They’ll come out of their dens
trembling with fear.
They’ll show respect for the Lord our God.
They will also have respect for his people.
18Lord, who is a God like you?
You forgive sin.
You forgive your people
when they do what is wrong.
You don’t stay angry forever.
Instead, you take delight in showing
your faithful love to them.
19Once again you will show loving concern for us.
You will completely wipe out
the evil things we’ve done.
You will throw all our sins
into the bottom of the sea.
20You will be faithful to Jacob’s people.
You will show your love
to Abraham’s children.
You will do what you promised to do for our people.
You made that promise long ago.
