Ang Kasugoan sa Ginoo Magahatag ug Kalinaw
(Isa. 2:2-4)
1Sa umaabot nga mga adlaw, ang bukid nga gitukoran sa templo sa Ginoo mahimong pinakaimportante4:1 pinakaimportante: sa literal, pinakataas. sa mga bukid ug mga bungtod. Ug modagsa niini nga bukid ang mga tawo nga naggikan sa nagkalain-laing nasod. 2Daghang kanasoran and muduol ug moingon, “Dali, motungas kita sa bukid sa Ginoo, didto sa templo sa Dios ni Jacob. Kay tudloan kita niya sa iyang mga pamaagi aron matuman nato kini.”
Busa mopauli ang mga tawo gikan sa Jerusalem4:2 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem. dala ang mga kasugoan sa Ginoo. 3Ug pinaagi sa iyang kasugoan, husayon niya ang mga panagbingkil sa daghang mga nasod, bisan kadtong gamhanan nga mga nasod sa layo. Busa dili na mag-away ang mga nasod, ug dili na usab sila mobansay ug mga tawo alang sa pagpakiggira. Himuon na lang nilang punta sa mga daro ang ilang mga espada ug himuon na lang nilang mga sundang ang ilang mga bangkaw. 4Ang matag tawo magalingkod sa ilalom sa iyang tanom nga ubas ug kahoy nga igos nga walay gikahadlokan. Mahitabo gayod kini, kay ang Ginoo nga Makagagahom mao ang nagaingon niini. 5Apan bisan musunod pa ang ubang mga katawhan sa ilang mga dios-dios, kami musunod sa Ginoo nga among Dios hangtod sa kahangtoran.
Mobalik ang mga Israelinhon sa Ilang Dapit gikan sa Pagkabihag
6-7Miingon ang Ginoo, “Sa umaabot nga mga adlaw, tigomon ko ang akong mga katawhan nga akong gisilotan—ang nangapiang ug nagkatibulaag. Himuon ko nga usa ka gamhanan nga nasod ang mga nangahibilin kanila. Ug maghari ako kanila sa Jerusalem4:6-7 Jerusalem: sa literal, Bukid sa Zion. gikan niana nga panahon hangtod sa kahangtoran. 8Ang Jerusalem,4:8 Jerusalem: sa literal, ang anak nga babaye sa Zion. nga sama sa usa ka tore nga lantawanan, diin ang Dios magbantay sa iyang katawhan4:8 sama… katawhan: Tingali ang buot ipasabot nga ang Jerusalem mao ang dapit diin ang Dios, nga sama sa usa ka magbalantay sa mga mananap, nagabantay sa iyang katawhan. mahimo pag-usab nga nagaunang siyudad sa Israel sama kaniadto.
9-10“Karon, ngano kamong mga lumulupyo sa Zion nagaagulo man sama sa babaye nga nagbati? Naa pa man ang inyong hari ug ang iyang mga magtatambag wala man nangamatay. Sige, paglimbag-limbag kamo sa kasakit sama sa babayeng nagbati. Kay sa dili madugay mobiya kamo sa inyong siyudad ug magpuyo sa kaumahan, ug unya dad-on kamo ngadto sa Babilonia. Apan luwason ko kamo didto gikan sa kamot sa inyong mga kaaway. 11Karon daghang mga nasod ang nagtigom sa pakiggira kaninyo. Nagaingon sila, ‘Atong pasipad-an ang Jerusalem! Ug unya atong tan-awon ang makauulaw nga kahimtang niini.’ 12Apan kini nga mga nasod wala makahibalo sa akong hunahuna. Wala sila makasabot sa akong plano, nga tigomon sila aron silotan, sama nga ang uhay tigomon aron giokon.
13“Mga lumulupyo sa Zion, lakaw kamo ug laglaga ninyo sa hingpit4:13 laglaga ninyo sa hingpit: Ang Hebreo nga pulong nga gigamit dinhi nagkahulogan sa mga butang nga gihalad sa Ginoo pinaagi sa paghalad o paglaglag niini. ang inyong mga kaaway nga daw sa nagagiok kamo ug mga uhay. Kay himuon ko kamong sama sa torong baka nga may puthaw nga mga sungay ug may bronsi nga mga kuko. Dugmokon ninyo ang daghang mga nasod, ug ang ilang mga bahandi nga nakuha nila pinaagi sa kabangis ihalad ninyo kanako, ang Ginoo nga magagahom sa tibuok kalibotan.”
O monte do Senhor
(Is 2.2-4)
1Nos últimos dias,
o monte sobre o qual está a casa do Senhor
tornar-se-á no monte mais sublime,
na mais célebre elevação do mundo.
Gentes de todas as nações ali acorrerão.
2Muitos povos ali acorrerão e dirão:
“Venham! Vamos ao monte do Senhor,
à casa do Deus de Jacob!
Ele nos ensinará o que fazer e nós o faremos.”
Porque de Sião sairá a Lei
e de Jerusalém a palavra do Senhor.
3Ele julgará entre as nações;
será o árbitro nas disputas entre os povos.
Os povos converterão o seu equipamento de guerra
em instrumentos de trabalho,
as suas armas em ferramentas.
As nações não se levantarão mais umas contra as outras,
nem haverá mais escolas ou treinos de guerra.
4Cada um sentar-se-á sossegadamente no seu lar,
em paz e prosperidade, porque nada haverá a temer.
É mesmo o Senhor dos exércitos quem o promete!
5Por essa razão, ainda que todos os povos vivam
cada um de acordo com os seus deuses,
nós viveremos para sempre de acordo com o Senhor, nosso Deus!
O plano do Senhor
6Diz o Senhor: “Naquele dia que há de vir, reunirei os que tropeçam e ajuntarei os que sofreram o exílio e aqueles que eu mesmo castiguei duramente. 7Farei dos que tropeçam um remanescente fiel e dos dispersos uma nação forte. O Senhor reinará sobre todos no monte Sião, daquele dia em diante e para sempre! 8Ó povo de Sião, baluarte de vigia do povo de Deus, o teu poder real, a tua força, renascerá como dantes.”
9Para já, gritam de terror. Onde está o rei que vos dirige? Morreu! Onde estão os vossos sábios conselheiros? Foram-se todos embora! O sofrimento domina-vos, como uma mulher no parto. 10Torce-te e geme no teu terrível sofrimento, ó povo de Sião, porque terás de abandonar esta cidade e passar a viver nos campos; serás enviado para o exílio na Babilónia. Mas ali, o Senhor há de livrar-te das garras dos teus inimigos.
11É verdade que muitos povos se juntaram contra ti, exigindo o teu sangue, loucos por te destruir. 12Mas é que eles nada sabem dos pensamentos do Senhor; desconhecem inteiramente os seus planos. Há de vir o tempo em que o Senhor juntará todos os inimigos do seu povo como molhos na eira. Ficarão à mercê de Israel.
13“Levanta-te e esmaga as nações, ó filha de Sião! Dar-te-ei pontas de ferro e cascos de bronze, para poderes esmagar muita gente!”, diz o Senhor. As riquezas fraudulentamente obtidas por essas nações darás como ofertas ao Senhor; ao Deus de toda a Terra.
