Ang Pagpatay kang Juan nga Tigbautismo
(Mar. 6:14-29; Luc. 9:7-9)
1Niadtong panahona si Herodes nga tigdumala sa Galilea nakadungog bahin kang Jesus. 2Busa miingon siya sa iyang mga opisyal, “Siya mao si Juan nga tigbautismo. Nabanhaw siya! Mao kanay hinungdan nga may gahom siya sa pagbuhat ug mga milagro.”
3-4Kaniadto, gipadakop ni Herodes si Juan tungod kay giingnan siya niini, “Supak sa Kasugoan ang imong pagpakigpuyo uban kang Herodias.” Kay si Herodias asawa man ni Felipe nga igsoon ni Herodes. Tungod sa pagdumot ni Herodias kang Juan, gipadakop siya ni Herodes ug gipapriso. 5Ipapatay unta ni Herodes si Juan, apan nahadlok siya sa mga Judio tungod kay giila nila si Juan nga propeta.
6Pag-abot sa adlawng natawhan ni Herodes, misayaw ang dalaga nga anak ni Herodias alang sa mga bisita nga nanambong didto, ug nalipay kaayo si Herodes. 7Busa miingon siya, “Sige, pangayo kanakog bisan unsa, ug ipanumpa ko nga ihatag ko gayod kana kanimo.”
8Sa sugyot sa iyang inahan miingon ang dalaga, “Ihatag karon kanako ang ulo ni Juan nga tigbautismo nga nakabutang sa bandehado.” 9Sa pagkadungog niadto ni Haring Herodes nasubo gayod siya. Apan tungod kay nakapanumpa man siya ug nadunggan mismo sa iyang mga bisita, nagsugo siya nga buhaton ang gipangayo sa dalaga. 10Gipapunggotan niya ug ulo si Juan didto sa prisohan. 11Ug unya gibutang nila sa bandehado ang ulo ug gidala ngadto sa dalaga, ug gihatag usab niya kini ngadto sa iyang inahan. 12Ang lawas ni Juan gikuha sa iyang mga tinun-an ug ilang gilubong. Human niadto, nangadto sila kang Jesus ug gisugilon ang nahitabo kang Juan.
Gipakaon ni Jesus ang 5,000 ka mga Tawo
(Mar. 6:30-44; Luc. 9:10-17; Juan 6:1-14)
13Sa pagkadungog niini ni Jesus, misakay siya sa sakayan ug miadto sa kamingawan. Sa pagkadungog sa mga tawo nga gikan sa nagkalain-lain nga mga lungsod nga si Jesus migikan na, namaktas sila aron apason siya. 14Sa pagkanaog ni Jesus sa sakayan, nakita niya ang daghan kaayo nga mga tawo. Nalooy kaayo siya kanila, busa giayo niya ang mga masakiton nga ilang gidala didto.
15Sa pagkahapon na, miduol kaniya ang iyang mga tinun-an. Miingon sila, “Hapit na mosalop ang adlaw, ug ania kita dinhi sa kamingawan. Paadtoa na ang mga tawo ngadto sa mga baryo aron makapalit sila sa ilang pagkaon.” 16Miingon si Jesus kanila, “Dili na kinahanglan nga paadtoon pa sila. Kamo mismo ang mohatag kanila ug pagkaon.” 17Mitubag sila, “Aduna kitay lima lang ka buok nga pan ug duha ka isda.” 18Miingon si Jesus kanila, “Dad-a ninyo dinhi kanako.” 19Gipalingkod niya ang mga tawo diha sa sagbot. Unya gikuha niya ang lima ka pan ug duha ka isda, ug mihangad siya sa langit ug nagpasalamat sa Dios. Unya gipikas-pikas niya ang mga pan ug gihatag ngadto sa iyang mga tinun-an ug giapod-apod nila kini sa mga tawo. 20Nakakaon silang tanan ug nangabusog. Human makakaon ang tanan, gitigom nila ang mga sobra, ug 12 pa ka bukag ang napuno. 21Mga 5,000 gayod ka mga lalaki ang nakakaon, wala pay labot niana ang mga babaye ug mga bata.
Milakaw si Jesus Ibabaw sa Tubig
(Mar. 6:45-52; Juan 6:15-21)
22Human niadto, gisugo ni Jesus ang iyang mga tinun-an nga mosakay sa sakayan ug mouna didto sa tabok samtang gipapauli niya ang mga tawo. 23Sa dihang nakagikan na ang mga tawo mitungas siya nga nagainusara didto sa bukid aron mag-ampo. Nagabin-an siya didto. 24Niadtong tungora ang sakayan nga gisakyan sa iyang mga tinun-an didto na sa tunga sa lawod ug gikuso-kuso sa mga balod, tungod kay pasugat man sila sa hangin. 25Kadlawon na sa dihang miadto si Jesus kanila nga nagalakaw ibabaw sa tubig. 26Pagkakita sa iyang mga tinun-an nga may nagalakaw sa ibabaw sa tubig nangahadlok sila, ug naninggit, “Kalag!” 27Diha-diha miingon si Jesus kanila, “Ayaw kamo kahadlok, ako kini! Pagmalig-on kamo!” 28Unya miingon si Pedro, “Ginoo, kon ikaw kana, paanhaa ako diha kanimo nga maglakaw usab ibabaw sa tubig.” 29Miingon si Jesus kaniya, “Sige, dali!” Busa nanaog si Pedro sa sakayan ug milakaw ibabaw sa tubig paingon kang Jesus. 30Apan sa dihang namatikdan ni Pedro nga kusog ang hangin, nahadlok siya ug inanay siya nga naunlod. Busa misinggit siya, “Ginoo, luwasa ako!” 31Diha-diha gigunitan siya ni Jesus ug giingnan, “Kulang ang imong pagtuo! Ngano bang nagduhaduha ka man?” 32Sa pagsakay nilang duha sa sakayan mihunong dayon ang hangin. 33Gisimba siya sa iyang mga tinun-an didto sa sakayan nga nagaingon, “Tinuod gayod nga ikaw ang Anak sa Dios.”
Gipang-ayo ni Jesus ang mga Masakiton sa Genesaret
(Mar. 6:53-56)
34Sa pag-abot nila didto sa tabok, midunggo sila sa Genesaret. 35Nailhan si Jesus sa mga tawo didto ug gipahibalo nila sa kasikbit nga mga dapit nga anaa si Jesus. Busa gipangdala sa mga tawo ang tanang mga masakiton ngadto kaniya. 36Gihangyo nila si Jesus nga tugotan niya ang mga masakiton nga mohikap kaniya bisan sa sidsid lang sa iyang bisti. Ug ang tanan nga nakahikap nangaayo.
Ścięcie Jana Chrzciciela
1Gdy Herod, zarządca prowincji, usłyszał wieści o Jezusie, rzekł do swoich dworzan:
2—To musi być zmartwychwstały Jan Chrzciciel. Dlatego potrafi czynić takie cuda.
3Wcześniej bowiem to właśnie on kazał aresztować i uwięzić Jana. A stało się to z powodu Herodiady, żony jego brata Filipa. 4Jan bowiem ciągle mu wypominał: „Nie wolno ci żyć z żoną swojego brata!”. 5Herod postanowił zabić Jana, bał się jednak tłumów, które uważały go za proroka.
6Zdarzyło się, że podczas uczty urodzinowej Heroda wystąpiła córka Herodiady, a jej taniec bardzo mu się spodobał. 7I uroczyście przyrzekł spełnić każde jej życzenie. 8Namówiona przez matkę, dziewczyna poprosiła:
—Daj mi na tacy głowę Jana Chrzciciela.
9Zasmuciło to króla, lecz ze względu na przysięgę złożoną w obecności gości rozkazał spełnić tę prośbę. 10Ścięto więc Jana w więzieniu, 11a jego głowę przyniesiono na tacy dziewczynie, ona zaś oddała ją matce. 12Uczniowie Jana zabrali jego ciało, pogrzebali je i powiadomili o wszystkim Jezusa.
Jezus karmi pięć tysięcy mężczyzn
13Na wieść o tym Jezus odpłynął łodzią w odludne miejsce. Chciał być sam. Ludzie wypatrzyli Go jednak i z różnych miasteczek podążyli za Nim pieszo. 14Wychodząc więc z łodzi, Jezus znów zastał tłumy ludzi. Poruszony współczuciem uzdrowił wszystkich obecnych tam chorych.
15Pod wieczór uczniowie zwrócili się do Niego:
—Każ ludziom rozejść się do pobliskich wiosek i osad. Niech sobie kupią coś do jedzenia, bo na tym pustkowiu nie ma żywności, a robi się już późno.
16—Nie muszą odchodzić. —odparł Jezus—Wy dajcie im jeść!
17—Ale co?!—wykrzyknęli. —Nic nie mamy! Tylko pięć chlebów i dwie ryby!
18—Przynieście je więc tutaj—powiedział.
19Polecił ludziom usiąść na trawie, a sam wziął pięć chlebów i dwie ryby. Spojrzał w niebo, podziękował Bogu i podzielił chleb. Podał go uczniom, a oni ludziom. 20W ten sposób wszyscy najedli się do syta i zebrano jeszcze dwanaście pełnych koszy resztek, 21choć w posiłku tym brało udział około pięciu tysięcy samych tylko mężczyzn—nie licząc kobiet i dzieci.
Jezus chodzi po wodzie
22Zaraz potem Jezus nakazał uczniom, aby przeprawili się łodzią na drugą stronę jeziora, dokąd On sam miał przybyć później. Chciał bowiem pozostać na miejscu do czasu, aż ludzie rozejdą się do domów. 23Gdy wszyscy już odeszli, wszedł na wzgórze, aby się modlić. Zapadł zmrok i Jezus był zupełnie sam. 24Tymczasem łódź uczniów była już daleko od brzegu. Miotały nią fale, bo wiatr był przeciwny. 25Około trzeciej nad ranem poszedł więc do nich po wodzie. 26Przerażeni uczniowie, widząc że idzie po wodzie, krzyknęli:
—To duch!
27—Spokojnie! Nie bójcie się, to Ja!—szybko odrzekł Jezus.
28—Panie, jeśli to naprawdę Ty, każ mi przyjść do siebie po wodzie—zawołał w odpowiedzi Piotr.
29—Dobrze, chodź!—rzekł.
Piotr wyszedł z łodzi, zaczął iść po wodzie i zbliżył się do Jezusa. 30Lecz gdy poczuł silne uderzenie wiatru, przestraszył się i zaczął tonąć.
—Panie, ratuj mnie!—krzyczał.
31Jezus natychmiast wyciągnął do niego rękę i wydobył go z wody.
—Gdzie jest twoja wiara? Dlaczego zwątpiłeś?—zapytał Piotra.
32Gdy weszli do łodzi, wiatr nagle ucichł. 33Wtedy uczniowie padli przed Jezusem na twarz.
—Naprawdę jesteś Synem Boga!—wyznali.
34Niebawem przypłynęli do krainy Genezaret. 35Tamtejsi mieszkańcy rozpoznali Jezusa i po całej okolicy rozeszła się wiadomość o Jego przybyciu. Przyprowadzono do Niego wszystkich chorych 36i proszono Go, aby pozwolił im przynajmniej dotknąć swojego płaszcza. A wszyscy, którzy Go dotknęli, odzyskali zdrowie.
