1Pamati kamo sa giingon sa Ginoo nga Makagagahom, “Ipadala ko ang akong mensahero sa pag-andam sa akong agianan. Unya ang Ginoo nga inyong gipaabot kalit lang nga moabot diha sa iyang templo. Moabot ang inyong gipangandoy nga mensahero nga mopatigayon sa akong kasabotan.”
2-3Apan kinsa ang makaantos sa adlaw sa iyang pag-abot? Kinsa ang makaagwanta kon mopakita na siya? Kay sama siya sa kalayo nga nagalunsay sa puthaw o sama sa sabon nga nagahinlo. Pagaputlion niya ang mga pari nga mga kaliwat ni Levi sama sa paglunsay sa pilak ug bulawan, aron mahimong matarong ang ilang kinabuhi sa ilang paghalad sa Ginoo.3:2-3 aron… Ginoo: o, aron magahalad sila sa husto nga mga halad ngadto sa Ginoo. 4Busa malipay na ang Ginoo sa mga halad sa mga katawhan sa Juda ug sa Jerusalem, sama kaniadto.
5Miingon ang Ginoo nga Makagagahom ngadto sa mga Israelinhon, “Moabot ako aron sa paghukom kaninyo. Diha-diha magapamatuod ako batok sa mga mamamarang, mga mananapaw, mga nagasaksi ug bakak, mga nagalimbong sa sweldo sa ilang mga trabahante, mga nagapangdaog-daog sa mga biyuda ug sa mga ilo, ug sa mga nagabali-wala sa katungod sa mga langyaw. Himuon ko kini ngadto kanila nga wala nagatahod kanako.”
Ang Paghatag sa Ikapulo
6Miingon pa ang Ginoo nga Makagagahom, “Ako, ang Ginoo, nga dili mausab. Busa kamong mga kaliwat ni Jacob wala malaglag. 7Sukad pa sa panahon sa inyong mga katigulangan wala kamo magsunod ug magtuman sa akong mga tulumanon. Karon, balik kamo kanako, ang Ginoo nga Makagagahom, ug ako mobalik kaninyo. Apan mangutana pa kamo, ‘Unsaon namo pagbalik kanimo nga wala man kami sukad mobiya kanimo?’ 8Mangutana ako kaninyo, mahimo bang kawatan ako sa tawo? Morag imposible! Apan kamo, gikawatan ninyo ako. Ug karon mangutana pa kamo, ‘Sa unsang paagi ka namo gikawatan?’ Gikawatan ninyo ako kay wala kamo maghatag sa inyong ikapulo3:8 ikapulo: Obligasyon sa mga Israelinhon nga mohatag sa ikapulo sa ilang mga abot ug mga mananap ngadto sa Ginoo (Lev. 27:30-33; Deu. 14:22-29). ug mga halad. 9Mao kana nga gitunglo ko ang inyong tibuok nga nasod. 10Karon, aghaton ko kamo nga sulayan ninyo ako, ang Ginoo nga Makagagahom. Dad-a ninyo ang tibuok ninyong ikapulo sa bodega sa templo aron may pagkaon diha sa akong templo. Kon himuon ninyo kini, padad-an ko kamo ug ulan3:10 padad-an… ulan: sa literal, ablihan ko ang mga bintana sa langit. ug hatagan ug naghinobrang panalangin. 11Dili ko tugotan nga kaonon sa peste ang inyong mga pananom. Ug ang inyong mga ubas dili mangalarag. 12Tawgon kamong bulahan sa tanang mga nasod kay maayo ang inyong yuta.”
13Miingon pa ang Ginoo, “Sakit ang inyong gipanulti bahin kanako. Apan mangutana pa kamo, ‘Unsay gipanulti namo mahitungod kanimo?’ 14Miingon kamo, ‘Walay kapuslanan ang pag-alagad sa Dios. Unsa bay atong nakuha sa atong pagtuman sa iyang mga ginapatuman kanato? Ug unsay atong nakuha sa paglakaw-lakaw nga nagasubo aron sa pagpakita sa Ginoo nga Makagagahom nga nagahinulsol kita sa atong mga sala? 15Miingon man gani kita nga bulahan ang mga tawong mapahitas-on. Kay sa pagka-tinuod, sila nga mga nagahimo ug daotan nagauswag. Ug bisan gisulayan nila ang pasensya sa Dios wala sila siloti.’ ”
16Unya kadtong mga nagatahod sa Ginoo nagsultihanay. Namati kanila ang Ginoo ug nadungog niya ang ilang gihisgotan. Gisulat ang ilang mga ngalan3:16 mga ngalan: o, maayong mga binuhatan; o, mga gipanagsultihan bahin sa ilang pagtahod sa Ginoo. sa libro nga anaa sa presensya sa Ginoo, aron mahinumdoman niya sila nga nagatahod ug nagahinumdom kanunay kaniya.
17Miingon ang Ginoo nga Makagagahom mahitungod sa mga tawo nga nagatahod kaniya, “Mahimo silang ako sa adlaw nga magahukom ako. Dili ko sila silotan maingon man nga dili mosilot ang usa ka amahan sa anak nga nagatuman kaniya. 18Ug makita nila pag-usab ang kalainan sa matarong ug sa daotan; ang kalainan sa nagaalagad kanako ug sa wala nagaalagad kanako.”
1“Escutem! Enviarei o meu mensageiro perante mim, para me preparar o caminho. O Senhor, a quem buscam, virá de repente ao seu templo; o mensageiro da aliança que vocês desejam. Sim, ele virá com toda a certeza!”, diz o Senhor dos exércitos.
2Mas quem poderá sobreviver quando ele aparecer? Quem poderá suportar a sua vinda? Porque é como um fogo flamejante, refinando o metal precioso e branqueando o mais sujo vestuário! 3Tal como um perito em refinar a prata, sentar-se-á a observar, enquanto a escória vai escorrendo. Purificará os levitas, os ministros de Deus, purificando-os como o ouro e a prata, e eles passarão a apresentar diante do Senhor ofertas com justiça. 4Então, uma vez mais, o Senhor terá prazer nas ofertas que lhe forem trazidas pelo povo de Judá e Jerusalém, tal como antes.
5“Nesse tempo, os meus castigos serão rápidos e certos. Mover-me-ei destramente contra os que praticam bruxarias, contra os adúlteros, contra os mentirosos, contra todos os que enganam os seus empregados, que oprimem as viúvas e os órfãos, que desfraudam os estrangeiros e que não me temem”, diz o Senhor dos exércitos.
Roubando a Deus
6“Eu sou o Senhor e não mudo! Por isso, é que vocês ainda não foram totalmente destruídos. 7Ainda que tenham feito troça das minhas leis, logo desde os primeiros tempos, mesmo assim, ainda podem voltar para mim, diz o Senhor dos exércitos. Venham e vos perdoarei!
Mas vocês dizem: ‘Nós nunca te abandonámos!’
8Roubará o homem a Deus? Mas vocês roubam-me!
‘Que quer isso dizer? Como é que te roubámos?’
Nos dízimos e nas ofertas que me devem. 9E assim a terrível maldição de Deus recai sobre vocês, porque toda a nação me tem roubado. 10Tragam todos os dízimos à casa do tesouro, para que haja alimento suficiente no meu templo. Se assim fizerem, abrirei as janelas do céu e derramarei uma bênção tão abundante sobre vocês que nem sequer arranjarão espaço para a receber! Experimentem! Deixem que vos dê prova disso! 11As searas serão abundantes, porque as preservarei dos insetos e das pragas. As vinhas não secarão antes das vindimas, diz o Senhor dos exércitos. 12Todas as nações vos chamarão abençoados, porque a terra espalhará felicidade. Isto é o que vos promete o Senhor dos exércitos.
13A vossa atitude para comigo tem sido de altivez e arrogância, diz o Senhor.
Mas vocês dizem: ‘Que queres dizer com isso? O que é que foi que dissemos contra ti?’
14Prestem atenção! Vocês dizem assim: ‘É uma coisa inútil e sem sentido adorar a Deus e obedecer-lhe. Para que serve cumprir os seus mandamentos, lamentarmo-nos e arrependermo-nos diante do Senhor dos exércitos? 15Portanto, daqui em diante, diremos: Abençoados os soberbos! Porque os que praticam o mal prosperam e os que ousam enfrentar os castigos divinos, escapam.’ ”
16Então, os que temiam o Senhor falaram uns com os outros. E diante do Senhor foi escrito um memorial sobre os que o temem e centram nele o seu pensamento.
17“Serão meus, diz o Senhor dos exércitos! Nesse dia, serão como o meu tesouro particular. Poupá-los-ei como um homem poupa o seu filho obediente e fiel. 18Verão então a diferença que Deus faz entre os justos e os ímpios, entre os que o servem e os que não o servem.”
