May Gitakda nga Panahon alang sa Matag Buluhaton
1May gitakda nga panahon alang sa matag buluhaton dinhi sa kalibotan:
2May panahon sa pagkatawo ug may panahon sa pagkamatay,
may panahon sa pagtanom ug may panahon sa pag-ani,
3may panahon sa pagpatay ug may panahon sa pagtambal,
may panahon sa pagguba ug may panahon sa pagtukod,
4may panahon sa paghilak ug may panahon sa pagkatawa,
may panahon sa pagsubo ug may panahon sa pagmaya,
5may panahon sa pagkatag sa mga bato ug may panahon sa pagtigom niini,
may panahon sa paggaksanay ug may panahon sa pagbulagay,
6may panahon sa pagpangita ug may panahon sa pag-undang sa pagpangita,
may panahon sa pagtipig ug may panahon sa paglabay,
7may panahon sa paggisi ug may panahon sa pagtahi,
may panahon sa paghilom ug may panahon sa pagsulti,
8may panahon sa paghigugma ug may panahon sa pagkasilag,
may panahon sa kagubot ug may panahon sa kalinaw.
9Kon kining mga panahona gitakda na sa Dios, unsa may kapuslanan sa paghago sa tawo? 10Nakita ko ang mga buluhaton nga gihatag sa Dios nga kabalak-an sa tawo, 11ug kining tanan gitakda sa Dios nga mahitabo sa husto nga panahon. Gihatagan niya kita ug tinguha nga masayod sa umaabot, apan dili gayod nato matugkad ang iyang gipanghimo gikan sa sinugdanan hangtod sa kataposan. 12Nasayod ako nga ang labing maayong buhaton sa tawo samtang buhi pa siya mao ang paglipay, ang pagpaharuhay, 13ang pagkaon ug pag-inom, ug magpahimulos sa ilang hinagoan kay kining mga butanga grasya sa Dios. 14Nasayod ako nga ang tanang ginahimo sa Dios magapadayon hangtod sa kahangtoran, ug dili kini madugangan o makuhaan. Gihimo kini sa Dios aron nga motahod ang tawo kaniya. 15Ang nagakahitabo karon ug ang mahitabo sa umaabot nahitabo na kaniadto. Ginabalik-balik lang sa Dios ang mga panghitabo.
16Nakita ko usab dinhi sa kalibotan nga nagahari ang kadaotan imbis nga ang hustisya ug pagkamatarong. 17Miingon ako sa akong kaugalingon, “Hukman sa Dios ang mga tawong matarong ug ang mga daotan, kay may gitakda siya nga panahon sa matag buluhaton.” 18Ginasulayan sa Dios ang mga tawo aron ipakita kanila nga sama ra sila sa mananap. 19Managsama ang dangatan sa tawo ug sa mananap; managsama silang mamatay. Managsama usab silang may gininhawa, busa ang tawo wala makabintaha sa mananap. Tinuod gayod nga ang tanan walay kapuslanan. 20Managsama ang padulngan sa tanang buhing binuhat. Silang tanan gikan sa yuta, ug sa yuta usab sila mobalik. 21Kinsay nasayod kon ang espiritu sa tawo moadto sa itaas ug ang espiritu sa mananap moadto sa ilalom sa yuta? 22Busa nasuta ko nga ang labing maayong himuon sa tawo mao ang pagpahimulos sa iyang hinagoan, kay alang gayod kana kaniya. Walay makasugilon sa tawo kon unsa ang mahitabo human siya mamatay.
A time for everything
1There is a time for everything,
and a season for every activity under the heavens:
2a time to be born and a time to die,
a time to plant and a time to uproot,
3a time to kill and a time to heal,
a time to tear down and a time to build,
4a time to weep and a time to laugh,
a time to mourn and a time to dance,
5a time to scatter stones and a time to gather them,
a time to embrace and a time to refrain from embracing,
6a time to search and a time to give up,
a time to keep and a time to throw away,
7a time to tear and a time to mend,
a time to be silent and a time to speak,
8a time to love and a time to hate,
a time for war and a time for peace.
9What do workers gain from their toil? 10I have seen the burden God has laid on the human race. 11He has made everything beautiful in its time. He has also set eternity in the human heart; yet3:11 Or also placed ignorance in the human heart, so that no-one can fathom what God has done from beginning to end. 12I know that there is nothing better for people than to be happy and to do good while they live. 13That each of them may eat and drink, and find satisfaction in all their toil – this is the gift of God. 14I know that everything God does will endure for ever; nothing can be added to it and nothing taken from it. God does it so that people will fear him.
15Whatever is has already been,
and what will be has been before;
and God will call the past to account.3:15 Or God calls back the past
16And I saw something else under the sun:
in the place of judgment – wickedness was there,
in the place of justice – wickedness was there.
17I said to myself,
‘God will bring into judgment
both the righteous and the wicked,
for there will be a time for every activity,
a time to judge every deed.’
18I also said to myself, ‘As for humans, God tests them so that they may see that they are like the animals. 19Surely the fate of human beings is like that of the animals; the same fate awaits them both: as one dies, so dies the other. All have the same breath3:19 Or spirit; humans have no advantage over animals. Everything is meaningless. 20All go to the same place; all come from dust, and to dust all return. 21Who knows if the human spirit rises upward and if the spirit of the animal goes down into the earth?’
22So I saw that there is nothing better for a person than to enjoy their work, because that is their lot. For who can bring them to see what will happen after them?
