1Hinumdomi ang imong Magbubuhat samtang batan-on ka pa, sa dili pa moabot ang mga panahon sa kalisod diin moingon ka, “Wala na ako malipay sa akong kinabuhi.” 2Hinumdomi siya sa dili pa mahimong ngitngit alang kanimo ang kahayag sa adlaw, bulan ug mga bitoon, ug sa dili pa mongitngit nga daw gidag-oman ang imong palibot.12:2 Ang buot ipasabot: Sa dili ka pa matigulang ug mamatay. 3Moabot ang adlaw nga ang imong mga bukton12:3 mga bukton: sa literal, mga tig-atiman sa balay. mangurog ug ang imong mga tiil12:3 mga tiil: sa literal, mga kusgan nga mga tawo. mangaluya. Ang imong mga ngipon12:3 mga ngipon: sa literal, mga babaye nga nagagaling. dili na makausap tungod kay pipila na lang kini ka buok, ug ang imong mga mata12:3 mga mata: sa literal, mga babaye nga nagapamintana. halap na. 4Ang imong mga dalunggan12:4 mga dalunggan: sa literal, mga pultahan diha sa kadalanan. dili na kaayo makadungog, bisan ang kasaba sa galingan o ang huni sa mga langgam o ang mga sonata. 5Mahadlok ka na sa habog nga dapit ug peligro na alang kanimo ang paglakaw-lakaw sa karsada. Moputi na ang buhok sa imong ulo, mag-aginod ka na, ug mawala na ang imong lawasnong tinguha. Sa kaulahian, moadto ka na sa dapit nga imong puy-an sa walay kataposan, ug daghan ang magasubo alang kanimo sa mga karsada.
6Busa hinumdomi ang Dios sa dili ka pa mamatay, sa dili pa mabugto ang kable nga plata ug mabuak ang sudlanan nga bulawan, o sa dili pa mabuak ang tibod nga pangtimba ug madaot ang moton sa atabay. 7Unya mobalik ang imong lawas sa yuta nga gigikanan niini, ug ang imong espiritu12:7 espiritu: Tingali ang buot ipasabot, ang gininhawa nga nagahatag ug kinabuhi. mobalik sa Dios nga mao ang naghatag niini.
8Miingon ang magwawali, “Wala gayoy pulos! Wala gayoy pulos ang tanan!”
9Gawas nga maalamon ang maong magwawali, gitudloan pa gayod niya ang mga tawo bahin sa iyang nahibaloan. Iyang gitun-an, gitimbang-timbang ug gihan-ay pag-ayo ang daghang mga panultihon. 10Naningkamot siya sa paggamit sa maanindot nga mga pulong sa iyang pagsulat, ug sa kanunay, gipadayag niya ang kamatuoran. 11Ang mga pulong sa maalamon nga tawo sama sa talinis nga sungkod nga ginagamit aron sa paggiya sa mga mananap o sa lansang nga maayong pagkadulot. Gihatag kini sa usa ka Magbalantay.
12Anak, pagbantay niining usa pa ka butang: Ang pagsulat sa mga libro walay kataposan, ug ang labihan nga pagtuon makapakapoy kanimo.
13Isip panapos niining tanan mong nadungog, mao kini ang akong ikasulti: Tahora ang Dios ug tumana ang iyang mga sugo, kay mao kini ang katungdanan sa matag tawo. 14Kay hukman sa Dios ang tanan nato nga binuhatan, maayo man o daotan, apil ang gipangbuhat nato sa tago.
1Remember your Creator
in the days of your youth,
before the days of trouble come
and the years approach when you will say,
‘I find no pleasure in them’ –
2before the sun and the light
and the moon and the stars grow dark,
and the clouds return after the rain;
3when the keepers of the house tremble,
and the strong men stoop,
when the grinders cease because they are few,
and those looking through the windows grow dim;
4when the doors to the street are closed
and the sound of grinding fades;
when people rise up at the sound of birds,
but all their songs grow faint;
5when people are afraid of heights
and of dangers in the streets;
when the almond tree blossoms
and the grasshopper drags itself along
and desire no longer is stirred.
Then people go to their eternal home
and mourners go about the streets.
6Remember him – before the silver cord is severed,
and the golden bowl is broken;
before the pitcher is shattered at the spring,
and the wheel broken at the well,
7and the dust returns to the ground it came from,
and the spirit returns to God who gave it.
8‘Meaningless! Meaningless!’ says the Teacher.12:8 Or the leader of the assembly; also in verses 9 and 10
‘Everything is meaningless!’
The conclusion of the matter
9Not only was the Teacher wise, but also he imparted knowledge to the people. He pondered and searched out and set in order many proverbs. 10The Teacher searched to find just the right words, and what he wrote was upright and true.
11The words of the wise are like goads, their collected sayings like firmly embedded nails – given by one shepherd.12:11 Or Shepherd 12Be warned, my son, of anything in addition to them.
Of making many books there is no end, and much study wearies the body.
13Now all has been heard;
here is the conclusion of the matter:
fear God and keep his commandments,
for this is the duty of all mankind.
14For God will bring every deed into judgment,
including every hidden thing,
whether it is good or evil.
