Ang Nawala nga Karnero
(Mat. 18:12-14)
1Daghang mga maniningil ug buhis ug uban pa nga mga tawo nga giila nga makasasala ang miduol kang Jesus aron sa pagpaminaw sa iyang mga pagpanudlo. 2Nagbagulbol ang mga Pariseo ug ang mga magtutudlo sa Kasugoan. Nagaingon sila, “Kining tawhana nagdawat sa mga makasasala, ug nakig-uban kanila sa pagpangaon!”
3Busa gisultihan sila ni Jesus sa mga sambingay. Miingon siya, 4“Pananglitan, may tawo nga may 100 ka karnero. Nawala ang usa. Karon, unsa may iyang buhaton? Siyempre biyaan gayod una niya ang 99 sa sabsabanan ug pangitaon niya ang nawala hangtod nga makita kini. 5Kon makita na niya malipay gayod siya ug sung-ayon niya kini pauli. 6Pag-abot niya sa ilang balay panawgon dayon niya ang iyang mga amigo ug mga silingan ug moingon, ‘Dali kamo, maglipay kita, kay nakita ko na ang akong karnero nga nawala.’ ” 7Unya miingon si Jesus, “Sama usab niana didto sa langit. Mas dako ang kalipay tungod sa usa ka makasasala nga maghinulsol kaysa 99 nga mga matarong nga dili na kinahanglan nga maghinulsol.”
Ang Nawala nga Kuwarta
8“O pananglitan may usa ka babaye nga may napulo ka sinsilyo. Unsa may iyang himuon kon mawala ang usa niini? Siyempre dagkotan niya ang suga, dayon silhigan ug maayo ang iyang balay aron pangitaon ang sinsilyo hangtod nga makita kini. 9Kon makita na niya kini, panawgon dayon niya ang iyang mga amiga ug mga silingan ug moingon, ‘Maglipay kita, kay nakita ko na ang akong sinsilyo nga nawala.’ ” 10Unya miingon si Jesus, “Sama usab niana ang kalipay sa mga anghel sa Dios sa langit kon ang usa ka makasasala maghinulsol.”
Ang Nawala nga Anak
11May usa pa gayod ka sambingay nga gisugilon ni Jesus. Miingon siya, “May usa ka tawo nga may duha ka anak nga lalaki. 12Miingon ang manghod ngadto sa iyang amahan, ‘Tay, ihatag na kanako ang akong bahin sa katigayonan.’ Busa gibahin sa amahan ang iyang mga kabtangan ngadto sa ilang duha. 13Paglabay sa pipila ka adlaw, gipamaligya sa manghod ang iyang bahin ug milakaw ngadto sa layong dapit. Ug didto nagpatuyang siya ug gasto sa iyang kuwarta sa walay kapuslanan. 14Sa dihang nahurot na niya ug gasto ang iyang kuwarta, miabot ang dakong kagutom niadtong dapita. Naglisod gayod siya. 15Busa mitrabaho na lang siya ingon nga tigbahog sa mga baboy sa uma sa tawo nga taga-didto. 16Usahay gusto na lang niyang mokaon sa bahog sa mga baboy aron matambalan ang iyang kagutom, kay walay bisan usa nga naghatag kaniya ug pagkaon. 17Sa kaulahian, nakaamgo siya sa iyang kahimtang. Nahinumdoman niya nga didto sa ilang balay nanobra ang pagkaon sa mga sulugoon sa iyang amahan. Apan siya hapit nang mamatay sa kagutom. 18Busa miingon siya, ‘Maayo pa ug mopauli na lang ako didto sa akong amahan ug moingon kaniya, “Tay nakasala ako sa Dios ug kanimo. 19Karon dili na ako angayng tawgon nga imong anak, isipa na lang ako nga usa sa imong mga sulugoon.” ’ 20Busa mipauli siya. Samtang layo pa siya, nakita na siya sa iyang amahan. Nalooy gayod ang amahan sa iyang anak, busa midagan siya paingon sa iyang anak ug gigakos niya kini ug gihagkan. 21Unya miingon ang iyang anak ngadto kaniya, ‘Tay, nakasala ako sa Dios ug kanimo. Dili na ako angayng tawgon nga imong anak. [Isipa na lang ako nga usa sa imong mga sulugoon.]’ 22Gitawag sa amahan ang iyang mga sulugoon ug miingon, ‘Dali, dad-a ninyo dinhi ang pinakanindot nga bisti ug ipasul-ob kaniya. Sul-obi usab ninyo siya ug singsing ug sapatos. 23Unya kuhaa ninyo ang toriyong baka nga gipatambok ug ihawa. Magkombira kita. 24Tungod kay abi nako ug patay na kining akong anak, apan dako diayng buhi. Nawala siya apan karon ania na.’ Busa nagsugod sila sa ilang paglipay-lipay.
25“Nahitabo kini samtang atua pa sa uma ang magulang nga anak. Sa iyang pagpauli, ug sa dihang nagkaduol na siya sa ilang balay, nadungog niya ang sonata ug panagsayaw. 26Busa gitawag niya ang usa sa mga sulugoon ug nangutana, ‘Nagaunsa man mo diha sa balay?’ 27Gisultihan siya sa sulugoon, ‘Ang imong manghod mipauli na ug maayo ang iyang panglawas ug wala maunsa, busa gipaihaw sa imong amahan ang gipatambok nga toriyong baka.’ 28Pagkadungog niya niini nasuko siya ug dili na siya gustong mosulod sa balay. Busa migawas ang iyang amahan ug gialam-alaman siya. 29Apan mitubag siya sa iyang amahan, ‘Hinumdomi ra gud kon pila na ka tuig ang akong pag-alagad kanimo. Wala gayod ako mosupak kanimo. Apan bisan kanding na lang wala mo gayod ako hatagi aron ako maglipay uban sa akong mga amigo. 30Karon, pag-abot sa imong anak nga nagausik-usik sa imong kabtangan uban sa daotan nga mga babaye, gipaihawan mo pa siya sa gipatambok nga toriyong baka.’ 31Apan mitubag ang iyang amahan, ‘Ikaw kanunayng ania uban kanako, ug ang tanan nga ako imo usab. 32Angay kitang maglipay, kay abi nato ug patay na ang imong manghod, apan dako diayng buhi. Nawala siya apan karon ania na.’ ”
The Story of the Lost Sheep
1The tax collectors and sinners were all gathering around to hear Jesus. 2But the Pharisees and the teachers of the law were whispering among themselves. They said, “This man welcomes sinners and eats with them.”
3Then Jesus told them a story. 4He said, “Suppose one of you has 100 sheep and loses one of them. Won’t he leave the 99 in the open country? Won’t he go and look for the one lost sheep until he finds it? 5When he finds it, he will joyfully put it on his shoulders 6and go home. Then he will call his friends and neighbors together. He will say, ‘Be joyful with me. I have found my lost sheep.’ 7I tell you, it will be the same in heaven. There will be great joy when one sinner turns away from sin. Yes, there will be more joy than for 99 godly people who do not need to turn away from their sins.
The Story of the Lost Coin
8“Or suppose a woman has ten silver coins and loses one. Won’t she light a lamp and sweep the house? Won’t she search carefully until she finds the coin? 9And when she finds it, she will call her friends and neighbors together. She will say, ‘Be joyful with me. I have found my lost coin.’ 10I tell you, it is the same in heaven. There is joy in heaven over one sinner who turns away from sin.”
The Story of the Lost Son
11Jesus continued, “There was a man who had two sons. 12The younger son spoke to his father. He said, ‘Father, give me my share of the family property.’ So the father divided his property between his two sons.
13“Not long after that, the younger son packed up all he had. Then he left for a country far away. There he wasted his money on wild living. 14He spent everything he had. Then the whole country ran low on food. So the son didn’t have what he needed. 15He went to work for someone who lived in that country. That person sent the son to the fields to feed the pigs. 16The son wanted to fill his stomach with the food the pigs were eating. But no one gave him anything.
17“Then he began to think clearly again. He said, ‘How many of my father’s hired servants have more than enough food! But here I am dying from hunger! 18I will get up and go back to my father. I will say to him, “Father, I have sinned against heaven. And I have sinned against you. 19I am no longer fit to be called your son. Make me like one of your hired servants.” ’ 20So he got up and went to his father.
“While the son was still a long way off, his father saw him. He was filled with tender love for his son. He ran to him. He threw his arms around him and kissed him.
21“The son said to him, ‘Father, I have sinned against heaven and against you. I am no longer fit to be called your son.’
22“But the father said to his servants, ‘Quick! Bring the best robe and put it on him. Put a ring on his finger and sandals on his feet. 23Bring the fattest calf and kill it. Let’s have a feast and celebrate. 24This son of mine was dead. And now he is alive again. He was lost. And now he is found.’ So they began to celebrate.
25“The older son was in the field. When he came near the house, he heard music and dancing. 26So he called one of the servants. He asked him what was going on. 27‘Your brother has come home,’ the servant replied. ‘Your father has killed the fattest calf. He has done this because your brother is back safe and sound.’
28“The older brother became angry. He refused to go in. So his father went out and begged him. 29But he answered his father, ‘Look! All these years I’ve worked like a slave for you. I have always obeyed your orders. You never gave me even a young goat so I could celebrate with my friends. 30But this son of yours wasted your money with some prostitutes. Now he comes home. And for him you kill the fattest calf!’
31“ ‘My son,’ the father said, ‘you are always with me. Everything I have is yours. 32But we had to celebrate and be glad. This brother of yours was dead. And now he is alive again. He was lost. And now he is found.’ ”
