Ang Ganti sa Pagkamatinumanon
(Deu. 7:11-24; 28:1-14)
1Ayaw kamo paghimog mga dios-dios sama sa mga rebulto, bato nga handomanan, o kinulit nga bato aron inyong simbahon, kay ako mao ang Ginoo nga inyong Dios.
2Tumana ninyo ang akong mga ginapahimo kaninyo sa Adlaw nga Igpapahulay ug tahora ninyo ang dapit diin kamo nagasimba kanako. Ako mao ang Ginoo.
3Kon tumanon ninyo ang akong mga patakaran ug mga sugo, 4padad-an ko kamo ug ulan sa husto nga panahon aron nga ang yuta mohatag ug abot ug ang mga kahoy makapamunga. 5Mahimong abundansya kaayo ang inyong mga abot nga bisan pa gani ang inyong paggiok sa mga uhay moabot pa hangtod sa tingpamupo sa mga ubas, ug ang inyong pagpamupo sa ubas moabot pa hangtod sa inyong pagpugas. Busa makapatuyang kamo sa inyong pagkaon ug magkinabuhi kamo nga malinawon diha sa inyong dapit.
6Palungtaron ko ang kalinaw sa inyong dapit, busa makatulog kamo nga walay gikahadlokan. Abugon ko ang mabangis nga mga mananap, ug walay mga kaaway nga makasulong kaninyo. 7Kamo ang mosulong sa inyong mga kaaway ug pamatyon ninyo sila. 8Ang 5 kaninyo makapildi ug 100, ug ang 100 kaninyo makapildi ug 10,000. 9Atimanon ko kamo ug hatagan ug daghang mga kaliwat aron matuman ko ang akong kasabotan kaninyo. 10Dili ninyo mahurot ug kaon ang inyong nangaging abot. Panghabwaon na lang ninyo kini sa inyong gibutangan ug ilisan sa bag-ong abot. 11Magapuyo ako uban kaninyo ug dili ko kamo isalikway. 12Magauban ako kaninyo ug ako ang mahimo ninyong Dios ug kamo padayon nga mahimong akong katawhan. 13Ako mao ang Ginoo nga inyong Dios nga nagpagawas kaninyo gikan sa Ehipto aron nga dili na kamo mahimong mga ulipon sa mga Ehiptohanon. Gihatagan ko na kamo ug kagawasan, busa wala na kamoy angayng ikaulaw.
Ang Silot sa Dili Matinumanon
(Deu. 28:15-68)
14-15Apan kon dili gani kamo mamati kanako ug isalikway ninyo ang tanan kong mga sugo, mga patakaran, mga lagda, ug lapason ninyo ang akong kasabotan kaninyo, 16mao kini ang akong himuon kaninyo: Mataranta kamo tungod kay padad-an ko kamo ug makamatay nga sakit ug hilanat nga makadaot sa inyong mga mata ug lawas. Magtanom kamo, apan dili ninyo kini mapuslan kay sulongon kamo sa inyong mga kaaway ug kaonon nila ang inyong mga abot. 17Kapungtan ko kamo aron nga mapildi kamo sa inyong mga kaaway ug sila na ang modumala kaninyo. Tungod sa inyong kataranta moikyas kamo bisan ug walay nagagukod kaninyo. 18Ug kon dili gihapon kamo mamati kanako, silotan ko kamo sa makapito ka pilo. 19Sumpoon ko ang gipasigarbo ninyo nga gahom. Dili ako magpadala ug ulan, busa mobantok pag-ayo ang inyong mga yuta.26:19 Dili ako… yuta: sa literal, Himuon ko ang mga panganod nga morag puthaw ug ang mga yuta morag bronsi. 20Mahimong walay kapuslanan ang inyong mga paghago, kay ang inyong mga yuta dili mohatag ug abot ug ang inyong mga kahoy dili mamunga.
21Kon magpadayon pa gihapon kamo sa pagsupak kanako ug dili kamo mamati kanako, dugangan ko pa gayod ug pito ka pilo ang inyong silot. 22Padad-an ko kamo ug mabangis nga mga mananap ug pamatyon nila ang inyong mga kabataan ug mga binuhing kahayopan, ug tungod niini gamay na lang ang mahibilin kaninyo ug maawaaw ang inyong mga kadalanan.
23Kon dili pa gihapon kamo mamati kanako ug padayon hinuon kamo sa pagsupak kanako, 24ako gayod mismo ang mokontra kaninyo ug silotan ko kamo sa makapito ka pilo. 25Ipasulong ko kamo sa inyong mga kaaway agig pagsilot kaninyo tungod sa inyong paglapas sa akong kasabotan. Bisan motago pa kamo sa inyong mga lungsod padad-an ko gihapon kamo ug mga katalagman, ug mapugos kamo nga magpailalom sa inyong mga kaaway. 26Kulangon ang inyong pagkaon, busa usa lang ka pugon ang gamiton sa napulo ka babaye sa pagluto ug pan, ug bahin-bahinon pa nila kini alang kaninyo. Tinuod nga makakaon kamo apan dili kamo mabusog.
27Kon dili pa gihapon kamo mamati kanako ug padayon pa hinuon kamo sa pagsupak kanako, 28sa akong kasuko kontrahon ko kamo ug silotan sa makapito ka pilo. 29Pagutman ko kamo ug mapugos kamo sa pagkaon sa inyong kaugalingong mga anak. 30Gub-on ko ang inyong mga simbahanan diha sa habog nga mga dapit, lakip ang mga halaran nga sunoganan sa insenso. Ug ilabay ko ang inyong mga patayng lawas ibabaw sa inyong mga patayng dios-dios, ug isalikway ko kamo. 31Gub-on ko ang inyong mga lungsod ug mga simbahan, ug dili ko ikalipay ang kahumot sa inyong mga halad. 32Gub-on ko ang inyong dapit ug matingala na lang ang inyong mga kaaway nga mosakop sa maong dapit. 33Padad-an ko kamo ug gira nga moguba sa inyong dapit apil na ang mga lungsod niini. Ug ipatibulaag ko kamo ngadto sa laing mga nasod. 34-35Samtang mga bihag kamo sa dapit sa inyong mga kaaway ug guba ang inyong dapit, makapahulay ang inyong yuta. Kay sa dihang nagapuyo pa kamo sa inyong yuta wala gayod ninyo kini papahulaya bisan sa tuig nga tingpahulay sa yuta. Apan karon makapahulay na gayod kini samtang guba pa.
36-37Kamo nga mga nahibilin sa gira, nga gidala sa inyong mga kaaway ngadto sa ilang mga dapit, patarantahon ko gayod kamo. Bisan sa kinasikas lang sa mga dahon nga huypon sa hangin, mangikyas na kamo nga daw sa may nagagukod sa pagpatay kaninyo. Magbinanggaanay kamo ug mangatumba, busa dili gayod kamo makasukol sa inyong mga kaaway. 38Mangamatay kamo didto sa dapit sa inyong mga kaaway. 39Ug ang mahibilin kaninyo inanay nga mangamatay tungod sa inyong mga sala ug sa mga sala sa inyong mga katigulangan. 40-41Tungod sa inyong pagluib ug pagsupak kanako, kontrahon ko kamo ug ipabihag sa lugar sa inyong mga kaaway. Apan kon maghinulsol kamo sa inyong mga sala ug sa sala sa inyong mga katigulangan ug undangon na ninyo ang pagpagahi sa inyong ulo, ug dawaton ninyo ang silot tungod sa inyong mga sala, 42tumanon ko ang akong kasabotan sa inyong mga katigulangan nga si Abraham, Isaac, ug Jacob ug ibalik ko kamo sa inyong yuta. 43Apan kinahanglan nga papahawaon ko una kamo gikan sa inyong yuta isip bayad ninyo sa inyong mga sala, tungod sa inyong pagsalikway sa akong mga lagda ug mga patakaran. Ug makapahulay ang yuta samtang wala kamo. 44Apan bisan kon silotan ko kamo, dili ko kamo isalikway sa dapit sa inyong mga kaaway; dili ko kamo laglagon sa hingpit. Ug dili mahimo nga walaon ko ang akong kasabotan kaninyo, tungod kay ako mao ang Ginoo nga inyong Dios. 45Tumanon ko diha kaninyo ang akong kasabotan sa inyong mga katigulangan nga gipagawas ko gikan sa Ehipto sa pagpakita sa akong gahom sa mga nasod. Gihimo ko kini sa inyong mga katigulangan aron mahimong ilang Dios. Ako mao ang Ginoo.
46Mao kadto ang nagkalain-lain nga mga patakaran, mga lagda, ug mga kasugoan alang sa mga Israelinhon nga gihatag sa Ginoo didto sa Bukid sa Sinai pinaagi kang Moises.
Belønningen for lydighed
1I må ikke lave afguder eller tilbede stenstøtter og udskårne billeder i træ eller sten, for jeg er Herren, jeres Gud.
2I skal overholde loven om sabbatsdagen og vise respekt for min helligdom, for jeg er Herren.
3Hvis I adlyder mine befalinger og nøje overholder mine love, 4vil jeg sende regn til rette tid, så jorden giver gode afgrøder, og træerne bugner med frugt. 5Når vinhøsten nærmer sig om efteråret, vil I endnu ikke være færdige med at tærske korn, og når tiden kommer til at så jeres vinterkorn, vil I endnu ikke være færdige med at høste vindruerne. Adlyder I mig, vil jeg give jer rigeligt med mad og love jer tryghed i landet, 6for jeg vil give jer fred, og I skal lægge jer til ro uden frygt. Jeg vil jage de vilde dyr bort og sørge for, at landet ikke hærges af krig. 7I skal jage jeres fjender på flugt, og I skal forfølge dem og hugge dem ned. 8Fem af jer vil være nok til at jage 100 fjender på flugt—og 100 af jer nok til 10.000! Fjenderne skal falde for jeres sværd.
9Adlyder I mig, vil jeg hjælpe jer og gøre jer til et stort folk, for da vil jeg opfylde mine pagtsløfter til jer. 10Jeres høst skal blive så stor, at I må smide den gamle høst ud for at få plads til den nye. 11Jeg vil bo midt iblandt jer, og jeg vil ikke lade jer i stikken. 12Jeg vil holde til hos jer, og I skal være mit folk, 13for jeg er Herren, jeres Gud, som førte jer ud af Egyptens land, så I ikke længere skulle være slaver. Jeg har fjernet slaveåget fra jeres skuldre og givet jer jeres værdighed og selvrespekt tilbage.
Straffen for ulydighed
14Men hvis I ikke vil lytte til mig og ikke adlyder mine befalinger, 15hvis I bryder min pagt ved at foragte mine love og forskrifter, 16så vil jeg give jer hvad I fortjener: Jeg vil straffe jer med sygdom og pest, som skal fylde jer med rædsel og tage livsmodet fra jer. Da er det forgæves, at I tilsår jeres marker, for jeres fjender skal spise afgrøderne. 17Jeg vil være imod jer, så jeres fjender vil besejre jer og tage magten fra jer. Da bliver I forvandlet til et frygtsomt folk, der flygter blot ved tanken om fjender.
18Hvis det ikke hjælper, og I stadig ikke vil adlyde mig, da vil jeg straffe jer syv gange værre for jeres synd. 19Jeg vil knække jeres stolthed ved at holde regnen tilbage, så jorden bliver hård som sten, 20og uanset hvor hårdt I knokler, er jeres arbejde forgæves: Afgrøderne vokser ikke, og frugttræerne blomstrer ikke.
21Hvis det ikke hjælper, og I stadig sætter jer op imod mig og nægter at adlyde mig, så vil jeg straffe jer endnu syv gange værre for jeres synd: 22Jeg vil sende vilde dyr imod jer, og de skal drive rovdrift på jeres børn og jeres kvæg. Jeg vil tynde ud iblandt jer, så vejene ligger øde hen.
23Hvis det ikke hjælper, og I stadig står mig imod og ikke vil tage ved lære, 24da vil jeg stå jer imod og straffe jer syv gange værre for jeres synd: 25Fordi I har brudt min pagt, vil jeg hævne mig på jer ved at sende fjender imod jer. Søger I tilflugt i byerne, vil jeg sende epidemier imod jer, så I bliver nødt til at overgive jer til fjenderne. 26Der vil blive en sådan mangel på korn, at ti husstande må deles om det, der kan bages i en enkelt ovn. Brødet vil blive delt ud i småstykker efter vægt, og I vil ikke blive mætte af det.
27Men hvis det ikke hjælper, og I stadig nægter at adlyde mig, 28da vil jeg give min vrede frit løb og straffe jer syv gange værre for jeres synder: 29I skal blive tvunget til at spise kødet af jeres egne sønner og døtre! 30Jeg vil vælte de statuer og ødelægge de røgelsesaltre, I har bygget rundt omkring på højene for at dyrke jeres afguder. Jeg vil lægge jeres lig i bunker oven på jeres afguders ‚lig’. Ja, jeg vil vende mig bort fra jer i afsky. 31Jeg vil lægge jeres byer øde, nedbryde jeres offersteder og nægte at tage imod røgelsesofre. 32Og ikke nok med det: Jeg vil lægge hele jeres land øde og lade jeres fjender overtage det, mens de undrende er vidne til den straf, jeg sender over jer.
33I vil opleve en frygtelige krig, og jeg vil sprede jer blandt fremmede folkeslag. Jeres land skal lægges øde, og jeres byer skal jævnes med jorden. 34-35Da skal jorden langt om længe få fred og hvile. Og den skal få godtgjort alle de år, I udpinte den. Den skal ligge brak i den tid, I opholder jer som fanger i fjendens land. I den tid skal jorden opleve fred og ro. Det skal være den sabbatshvile, jeg godtgør den, fordi I udpinte den ved at overtræde budet om sabbatåret.
36-37Og de af jer, som overlever krigen, skal pines af frygt og bekymring i landflygtigheden. Selv lyden af et blad, der hvirvles af sted for vinden, skal få jer til at fare sammen og flygte, som var der en hær i hælene på jer. I skal falde over jeres egne ben og snuble over hinanden i vild forvirring, selv om der ikke er nogen, som forfølger jer. I kan ikke klare jer mod jeres fjender. 38I vil dø blandt fremmede folkeslag og blive begravet i fremmed jord. 39Den sidste rest af overlevende skal sygne hen i fortvivlelse i fjendeland som følge af deres egen og deres forfædres ulydighed.
40Til sidst vil de så angre deres egen og deres forfædres oprør og utroskab imod mig. De vil erkende, at fordi de først vendte ryggen til mig, 41måtte jeg vende ryggen til dem. Det var grunden til, at jeg førte dem i eksil i fjendeland. Når deres stolte, uomskårne hjerter til sidst ydmyger sig, og de accepterer den straf, jeg måtte sende over dem som følge af deres ulydighed, 42da vil jeg mindes mine løfter til Abraham, Isak og Jakob, og jeg vil føre dem tilbage til det land, jeg lovede dem. 43Men i mellemtiden skal landet opleve fred og hvile, for jeg godtgør landet de tabte sabbatter, mens folket i eksil må afsone straffen for at have forkastet mine love og forskrifter. 44På trods af det onde, de har gjort, vil jeg dog ikke forkaste dem fuldstændigt og udrydde dem helt, for derved ville jeg helt annullere min pagt med dem. Jeg er stadig Herren, deres Gud. 45For at redde den sidste rest vil jeg opfylde mine løfter til forfædrene om at være deres Gud. Jeg førte jo deres forfædre ud af Egypten og ind i landet for øjnene af mange folkeslag. Jeg er Herren.”
46Det var alle de love, forskrifter og anvisninger, som Herren gav Israels folk gennem Moses på Sinaibjerget.
