Giayo ni Jesus ang Tawo sa Betesda
1Human niadto, miadto si Jesus sa Jerusalem aron sa pagtambong sa usa ka pista sa mga Judio. 2Didto sa paril sa Jerusalem may usa ka pultahan nga agianan sa mga karnero. Duol niini may linaw nga kaligoanan nga sa Hebreo nga pinulongan gitawag ug Betesda.5:2 Betesda: Sa ubang mga kopya sa Griego nga teksto, Betzata o Betsaida. Sa palibot niini may lima ka silonganan 3diin nanghigda ang daghang mga masakiton—mga buta, mga bakol, ug mga paralitiko. 4[Nagahulat sila nga molihok ang tubig. Kay may mga higayon nga may anghel sa Dios nga mokanaog didto aron tandogon ang tubig. Ang makauna ug tuslob sa tubig human kini matandog sa anghel mamaayo bisan unsa pa ang iyang sakit.]5:4 dili makita ang bersikulo 4 sa uban nga daan nga kopya nga Griego. 5May usa ka tawo didto nga 38 na ka tuig nga nagsakit. 6Nakita siya ni Jesus nga nagahigda didto, ug nahibalo si Jesus nga ang iyang sakit ingon na niadto kadugay. Busa miingon si Jesus kaniya, “Gusto mo ba nga mamaayo?” 7Mitubag ang masakiton, “Unta, sir, apan walay tawo nga modala kanako didto sa tubig kon tandogon na sa anghel. Samtang nagpadulong pa lang ako sa tubig maunhan na ako kanunay sa uban.” 8Miingon si Jesus kaniya, “Bangon, dad-a ang imong banig ug lakaw.” 9Diha-diha dayon naayo ang tawo sa iyang sakit, ug gidala niya ang iyang banig ug milakaw.
Nahitabo kini sa Adlaw nga Igpapahulay. 10Busa miingon ang mga tigdumala sa mga Judio ngadto sa tawo nga giayo, “Hoy, dili ba Adlaw nga Igpapahulay karon, ug sumala sa atong kasugoan dili mahimong magtrabaho bisan sa pagdala sa imong banig?” 11Miingon ang tawo nga giayo. “Ang tawo nga nagaayo kanako mao ang nagsugo nga dad-on ko ang akong banig ug molakaw.” 12Busa gipangutana nila siya kon kinsa ang tawo nga nagsugo kaniya sa paglakaw ug pagdala sa iyang banig. 13Apan wala siya makaila kon kinsa ang nagaayo kaniya, kay nawala man dayon si Jesus tungod sa kadaghan sa mga tawo.
14Didto sa templo nakita pag-usab ni Jesus ang tawo nga iyang giayo ug miingon si Jesus kaniya, “O, maayo ka na karon. Ayaw na pagpakasala, kay basin ug mas daotan pa unya ang mahitabo kanimo.” 15Milakaw dayon ang tawo ug miadto sa mga tigdumala sa mga Judio. Gisultihan niya sila nga si Jesus mao ang nagaayo kaniya. 16Busa sukad niadto, ang kadagkoan sa mga Judio nagsugod na sa paglutos kang Jesus, tungod kay nang-ayo siya sa Adlaw nga Igpapahulay.
17Apan may katarungan si Jesus. Miingon siya kanila, “Nagapadayon ang akong Amahan sa iyang buluhaton, busa nagapadayon usab ako.” 18Tungod niining gisulti ni Jesus misamot ang tinguha sa kadagkoan sa mga Judio nga patyon siya, tungod kay dili lang nga gilapas niya ang kasugoan mahitungod sa Adlaw nga Igpapahulay, kondili miingon pa siya nga ang Dios mao gayod ang iyang Amahan, nga nagkahulogan nga gipakasama niya ang iyang kaugalingon sa Dios.
Ang Gahom sa Anak sa Dios
19Busa miingon si Jesus kanila, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga ako nga Anak sa Dios wala gayoy mahimo kon ako lang, kondili kon unsa ang akong nakita nga gibuhat sa akong Amahan mao usab kana ang akong buhaton. Busa kon unsa ang gibuhat sa akong Amahan, mao usab kana ang akong buhaton isip Anak. 20Pinangga sa Amahan ang iyang Anak, busa gipakita niya kanako nga iyang Anak ang tanan nga iyang gibuhat. Ug labaw pa gayod niini ang ipakita niya kanako nga akong himuon aron matingala kamong tanan. 21Kon ang Amahan magbanhaw sa mga patay ug maghatag kanila ug kinabuhi, ako nga iyang Anak maghatag usab ug kinabuhi kang bisan kinsa nga akong buot hatagan. 22Ang Amahan dili mohukom sa mga tawo; kondili ako nga iyang Anak mao ang gihatagan sa katungod sa paghukom, 23aron ang tanan mopasidungog sa Anak sama sa ilang pagpasidungog sa Amahan. Busa ang wala nagapasidungog kanako wala usab nagapasidungog sa Amahan nga nagpadala kanako.
24“Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga ang tawo nga nagatuman sa akong mga pulong ug nagatuo sa nagpadala kanako may kinabuhi nga walay kataposan. Dili na siya silotan tungod kay nakalatas na siya sa kamatayon ngadto sa kinabuhi. 25Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga moabot ang panahon, ug miabot na gani, nga ang mga patay5:25 Sa panan-aw sa Dios ang tanang mga tawo patay na tungod sa ilang mga sala. makadungog sa pulong5:25 pulong: sa literal, tingog. sa Anak sa Dios, ug ang magpatalinghog sa iyang pulong mabuhi. 26Ingon nga ang Amahan may gahom sa paghatag ug kinabuhi, ako nga iyang Anak makahatag usab niana nga kinabuhi, kay gihatagan niya ako ug gahom sa paghatag niana sa mga tawo. 27Gihatagan usab niya ako ug gahom sa paghukom tungod kay ako mao ang Anak sa Tawo. 28Ayaw kamo katingala niini, kay moabot ang panahon nga ang tanang mga patay makadungog sa akong tingog, 29ug manggawas sila sa ilang lubnganan. Ang mga maayo ug binuhatan banhawon ug hatagan ug kinabuhi nga walay kataposan, ug ang mga daotan ug binuhatan banhawon usab apan silotan.”
Ang mga Nagpamatuod bahin kang Jesus
30Midugang si Jesus sa pag-ingon, “Wala gayod akoy mahimo kon ako lang. Tinuod nga nagahukom ako, apan ang akong paghukom sumala sa gisulti sa akong Amahan kanako. Busa ang akong paghukom matarong tungod kay wala ako nagahimo sa akong kaugalingong kabubut-on, kondili ang kabubut-on sa nagpadala kanako. 31Kon ako lang ang mosulti mahitungod sa akong kaugalingon makaduda kamo sa akong gisulti. 32Apan adunay usa nga nagapamatuod mahitungod kanako, ug nasayod ako nga ang iyang gisulti kasaligan. 33Si Juan nga tigbautismo nagpamatuod usab mahitungod kanako. Dili ba aduna man kamoy gisugo didto kang Juan aron sa pagpangutana kaniya? Ug nagsulti siya sa kamatuoran. 34Hinuon wala ako magkinahanglan sa pagpamatuod sa tawo mahitungod kanako. Gihisgotan ko lang si Juan aron nga motuo kamo kanako ug maluwas. 35Si Juan sama sa suga nga misiga ug midan-ag; ug nalipay kamo sa iyang pagdan-ag bisan sa hamubong panahon lang. 36Apan may nagapamatuod pa gayod mahitungod kanako nga labaw pa kang Juan. Kini walay lain kondili ang mga buluhaton nga gibuhat ko nga ginapabuhat sa Amahan kanako. Nagapamatuod kini nga ang Amahan mao ang nagpadala kanako. 37Ug ang Amahan nga nagpadala kanako mao mismo ang nagpamatuod mahitungod kanako. Apan wala gayod ninyo siya makita o madungog nga nagasulti, 38ug wala usab ninyo dawata ang iyang pulong, tungod kay wala kamo motuo kanako nga iyang gipadala. 39Ginatun-an ninyo pag-ayo ang Kasulatan kay nagahuna-huna kamo nga sa ingon niini nga pamaagi maangkon ninyo ang kinabuhi nga walay kataposan. Ang Kasulatan mao ang nagapamatuod mahitungod kanako. 40Apan midumili gihapon kamo sa pagduol kanako aron unta maangkon ninyo ang kinabuhi.
41“Wala ko kinahanglana ang pagdayeg sa mga tawo. 42Nakaila ako kaninyo ug nahibalo ako nga sulod sa inyong kasingkasing wala kamoy paghigugma sa Dios. 43Mianhi ako nga may gahom gikan sa Amahan, apan wala kamo modawat kanako. Apan kon adunay moanhi sa iyang kaugalingon nga gahom, siya hinuon ang inyong dawaton. 44Unsaon man ninyo pagtuo kanako kon ang pagdayeg lang sa inyong isigka-tawo ang mahinungdanon kaninyo ug wala ninyo tinguhaa ang pagdayeg nga gikan sa matuod nga Dios? 45Ayaw ninyo huna-hunaa nga ako ang mosumbong kaninyo sa Amahan. Si Moises mismo nga inyong gilaoman mao ang mosumbong kaninyo. 46Kon tinuod nga mituo kamo kang Moises, motuo unta usab kamo kanako, tungod kay si Moises mismo nagsulat mahitungod kanako. 47Apan tungod kay wala kamo motuo sa iyang mga sinulat, dili usab kamo motuo sa akong gisulti kaninyo.”
I Farisei protestano
1In seguito, Gesù tornò a Gerusalemme in occasione di una festa religiosa ebraica. 2Nella città, vicino alla «Porta delle Pecore», cʼera la piscina di Betzaetà, circondata da cinque portici. 3Molti malati, zoppi, ciechi e paralitici sostavano sotto questi portici, 4aspettando che lʼacqua della vasca si muovesse. (Di tanto in tanto, infatti, un angelo del Signore veniva a smuovere lʼacqua; e la prima persona che vi si tuffava guariva). 5Fra quelli in attesa, cʼera un uomo paralizzato da trentotto anni. 6Quando Gesù lo vide, lì sdraiato, e seppe da quanto tempo era malato, gli chiese: «Non vorresti guarire?»
7«Non posso», rispose lʼuomo, «perché non ho nessuno che mi aiuti a tuffarmi nella vasca, quando lʼacqua è mossa. Ogni volta che cerco di buttarmi cʼè sempre qualcun altro che arriva prima di me».
8Allora Gesù gli disse: «Àlzati, prendi la tua coperta e cammina!»
9-10Immediatamente lʼuomo guarì, prese la coperta e cominciò a camminare. Era sabato quando Gesù fece questo miracolo, perciò i capi giudei protestarono. Rivolgendosi allʼuomo che era stato guarito, gridarono: «Non puoi lavorare di sabato! È contro la legge portare quella coperta!»
11«È stato quello che mi ha guarito a dirmi di portarla!» rispose lʼuomo.
12«E chi sarebbe quello che ti ha detto una cosa del genere?» gli chiesero.
13Lʼuomo non lo sapeva, perché Gesù si era allontanato tra la folla.
14Ma, dopo un poʼ, Gesù lo ritrovò nel tempio e gli disse: «Ora che stai bene, non continuare a peccare come prima, che non ti accada anche di peggio!»
15Allora lʼuomo andò dai capi giudei ad informarli che era stato Gesù a guarirlo.
16Così essi cominciarono ad accusare Gesù (con lo scopo di farlo condannare a morte), perché guariva i malati di sabato. 17Ma Gesù disse: «Mio Padre opera senza interruzione, ed io sto seguendo il suo esempio».
18A queste parole i capi giudei si dettero ancora più da fare per ucciderlo, perché, oltre ad aver disubbidito alla legge sul sabato, aveva parlato di Dio come di suo Padre, considerandosi perciò uguale a lui.
19Così replicò Gesù ai suoi accusatori: «Il Figlio non può fare niente da solo. Fa soltanto ciò che vede fare dal Padre, e allo stesso modo. 20-21Perché il Padre ama il Figlio e gli fa vedere tutto ciò che fa. Con lʼaiuto del Padre, il Figlio farà miracoli ben più grandi della guarigione di questʼuomo, tali da farvi restare senza parole! Avrà perfino il potere di risuscitare chi vuole, proprio come il Padre.
22Inoltre il Padre non giudica nessuno, perché ha dato al Figlio tutto il potere di giudicare il peccato. 23Così tutti onoreranno il Figlio, proprio come onorano il Padre. Ma chi non onora il Figlio, che Dio stesso ha mandato, non onora nemmeno il Padre.
24In tutta sincerità, vi dico che chi ascolta il mio messaggio e crede in Dio, che mi ha mandato, ha la vita eterna. Non sarà più condannato per i propri peccati, ma è già passato dalla morte alla vita. 25Aggiungo questo: arriverà il momento, anzi è già arrivato, in cui i morti udranno la mia voce, la voce del Figlio di Dio, e chi lʼascolta, vivrà. 26-27Il Padre è fonte di vita ed ha concesso anche al Figlio di essere fonte di vita; gli ha dato il potere di giudicare i peccati di tutta lʼumanità, perché è il Figlio dellʼUomo. 28-29Non vi meravigliate! Si avvicina il momento in cui tutti i morti nelle loro tombe udranno la voce del Figlio di Dio; e risusciteranno: quelli che hanno agito bene, risorgeranno per avere la vita eterna, gli altri che hanno agito male, per essere condannati.
30Io non posso fare nulla da solo. Non giudico senza aver prima ascoltato il consiglio di mio Padre. E il mio giudizio è onesto e imparziale, perché non cerco di fare ciò che voglio io, ma la volontà di Dio, che mi ha mandato.
31Quando parlo di me stesso, non sono creduto, 32-33ma cʼè qualcun altro, Giovanni Battista, che dice le stesse cose sul mio conto. Voi avete mandato la vostra gente ad interrogarlo e vi assicuro che tutto ciò che ha detto è la pura verità! 34Ma la testimonianza più vera su di me non viene da un essere umano, anche se ho ricordato le parole di Giovanni, perché possiate credere in me ed essere salvati. 35Giovanni era come una lampada splendente di verità, ma voi avete voluto approfittare della sua luce solo per poco tempo! 36A mio favore, però, cʼè una testimonianza ben più grande di quella di Giovanni. Parlo dei miei miracoli, che il Padre mi ha concesso di fare. Sono proprio quei miracoli che vi danno la prova che il Padre mi ha mandato. 37Oltre a ciò, il Padre stesso ha testimoniato per me. Certo, non vi è apparso di persona, né vi ha parlato direttamente, 38ma siete voi a non volerlo ascoltare, perché vi rifiutate di credere in me, che sono mandato per portarvi il messaggio di Dio.
39Voi esaminate attentamente le Scritture, perché è tramite le Scritture che credete di avere la vita eterna. E dire che sono proprio loro che parlano di me! 40Eppure, non volete venire da me per avere la vita eterna!
41-42A me non importa affatto avere o non avere la vostra approvazione, perché so bene che voi non amate Dio. 43Lo so, perché sono venuto per farvi conoscere mio Padre e voi mi respingete, mentre sareste pronti a ricevere il primo che capita, che non fosse mandato da Dio! 44Non cʼè da meravigliarsi, se non credete, perché vi compiacete della reciproca considerazione, mentre ve ne infischiate della gloria che viene dallʼunico Dio!
45Tuttavia, non sarò io ad accusarvi di questo davanti al Padre. Lo farà Mosè, lo stesso Mosè, nelle cui leggi sperate tanto per entrare in cielo! 46Però, se aveste creduto a Mosè, dovreste credere anche a me; infatti è stato proprio lui a scrivere sul mio conto. Invece non avete voluto credergli, di conseguenza, non credete neppure a me. 47Quindi, se non credete a ciò che ha scritto lui, come potete credere alle mie parole?»
