Giayo ni Jesus ang Tawo sa Betesda
1Human niadto, miadto si Jesus sa Jerusalem aron sa pagtambong sa usa ka pista sa mga Judio. 2Didto sa paril sa Jerusalem may usa ka pultahan nga agianan sa mga karnero. Duol niini may linaw nga kaligoanan nga sa Hebreo nga pinulongan gitawag ug Betesda.5:2 Betesda: Sa ubang mga kopya sa Griego nga teksto, Betzata o Betsaida. Sa palibot niini may lima ka silonganan 3diin nanghigda ang daghang mga masakiton—mga buta, mga bakol, ug mga paralitiko. 4[Nagahulat sila nga molihok ang tubig. Kay may mga higayon nga may anghel sa Dios nga mokanaog didto aron tandogon ang tubig. Ang makauna ug tuslob sa tubig human kini matandog sa anghel mamaayo bisan unsa pa ang iyang sakit.]5:4 dili makita ang bersikulo 4 sa uban nga daan nga kopya nga Griego. 5May usa ka tawo didto nga 38 na ka tuig nga nagsakit. 6Nakita siya ni Jesus nga nagahigda didto, ug nahibalo si Jesus nga ang iyang sakit ingon na niadto kadugay. Busa miingon si Jesus kaniya, “Gusto mo ba nga mamaayo?” 7Mitubag ang masakiton, “Unta, sir, apan walay tawo nga modala kanako didto sa tubig kon tandogon na sa anghel. Samtang nagpadulong pa lang ako sa tubig maunhan na ako kanunay sa uban.” 8Miingon si Jesus kaniya, “Bangon, dad-a ang imong banig ug lakaw.” 9Diha-diha dayon naayo ang tawo sa iyang sakit, ug gidala niya ang iyang banig ug milakaw.
Nahitabo kini sa Adlaw nga Igpapahulay. 10Busa miingon ang mga tigdumala sa mga Judio ngadto sa tawo nga giayo, “Hoy, dili ba Adlaw nga Igpapahulay karon, ug sumala sa atong kasugoan dili mahimong magtrabaho bisan sa pagdala sa imong banig?” 11Miingon ang tawo nga giayo. “Ang tawo nga nagaayo kanako mao ang nagsugo nga dad-on ko ang akong banig ug molakaw.” 12Busa gipangutana nila siya kon kinsa ang tawo nga nagsugo kaniya sa paglakaw ug pagdala sa iyang banig. 13Apan wala siya makaila kon kinsa ang nagaayo kaniya, kay nawala man dayon si Jesus tungod sa kadaghan sa mga tawo.
14Didto sa templo nakita pag-usab ni Jesus ang tawo nga iyang giayo ug miingon si Jesus kaniya, “O, maayo ka na karon. Ayaw na pagpakasala, kay basin ug mas daotan pa unya ang mahitabo kanimo.” 15Milakaw dayon ang tawo ug miadto sa mga tigdumala sa mga Judio. Gisultihan niya sila nga si Jesus mao ang nagaayo kaniya. 16Busa sukad niadto, ang kadagkoan sa mga Judio nagsugod na sa paglutos kang Jesus, tungod kay nang-ayo siya sa Adlaw nga Igpapahulay.
17Apan may katarungan si Jesus. Miingon siya kanila, “Nagapadayon ang akong Amahan sa iyang buluhaton, busa nagapadayon usab ako.” 18Tungod niining gisulti ni Jesus misamot ang tinguha sa kadagkoan sa mga Judio nga patyon siya, tungod kay dili lang nga gilapas niya ang kasugoan mahitungod sa Adlaw nga Igpapahulay, kondili miingon pa siya nga ang Dios mao gayod ang iyang Amahan, nga nagkahulogan nga gipakasama niya ang iyang kaugalingon sa Dios.
Ang Gahom sa Anak sa Dios
19Busa miingon si Jesus kanila, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga ako nga Anak sa Dios wala gayoy mahimo kon ako lang, kondili kon unsa ang akong nakita nga gibuhat sa akong Amahan mao usab kana ang akong buhaton. Busa kon unsa ang gibuhat sa akong Amahan, mao usab kana ang akong buhaton isip Anak. 20Pinangga sa Amahan ang iyang Anak, busa gipakita niya kanako nga iyang Anak ang tanan nga iyang gibuhat. Ug labaw pa gayod niini ang ipakita niya kanako nga akong himuon aron matingala kamong tanan. 21Kon ang Amahan magbanhaw sa mga patay ug maghatag kanila ug kinabuhi, ako nga iyang Anak maghatag usab ug kinabuhi kang bisan kinsa nga akong buot hatagan. 22Ang Amahan dili mohukom sa mga tawo; kondili ako nga iyang Anak mao ang gihatagan sa katungod sa paghukom, 23aron ang tanan mopasidungog sa Anak sama sa ilang pagpasidungog sa Amahan. Busa ang wala nagapasidungog kanako wala usab nagapasidungog sa Amahan nga nagpadala kanako.
24“Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga ang tawo nga nagatuman sa akong mga pulong ug nagatuo sa nagpadala kanako may kinabuhi nga walay kataposan. Dili na siya silotan tungod kay nakalatas na siya sa kamatayon ngadto sa kinabuhi. 25Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga moabot ang panahon, ug miabot na gani, nga ang mga patay5:25 Sa panan-aw sa Dios ang tanang mga tawo patay na tungod sa ilang mga sala. makadungog sa pulong5:25 pulong: sa literal, tingog. sa Anak sa Dios, ug ang magpatalinghog sa iyang pulong mabuhi. 26Ingon nga ang Amahan may gahom sa paghatag ug kinabuhi, ako nga iyang Anak makahatag usab niana nga kinabuhi, kay gihatagan niya ako ug gahom sa paghatag niana sa mga tawo. 27Gihatagan usab niya ako ug gahom sa paghukom tungod kay ako mao ang Anak sa Tawo. 28Ayaw kamo katingala niini, kay moabot ang panahon nga ang tanang mga patay makadungog sa akong tingog, 29ug manggawas sila sa ilang lubnganan. Ang mga maayo ug binuhatan banhawon ug hatagan ug kinabuhi nga walay kataposan, ug ang mga daotan ug binuhatan banhawon usab apan silotan.”
Ang mga Nagpamatuod bahin kang Jesus
30Midugang si Jesus sa pag-ingon, “Wala gayod akoy mahimo kon ako lang. Tinuod nga nagahukom ako, apan ang akong paghukom sumala sa gisulti sa akong Amahan kanako. Busa ang akong paghukom matarong tungod kay wala ako nagahimo sa akong kaugalingong kabubut-on, kondili ang kabubut-on sa nagpadala kanako. 31Kon ako lang ang mosulti mahitungod sa akong kaugalingon makaduda kamo sa akong gisulti. 32Apan adunay usa nga nagapamatuod mahitungod kanako, ug nasayod ako nga ang iyang gisulti kasaligan. 33Si Juan nga tigbautismo nagpamatuod usab mahitungod kanako. Dili ba aduna man kamoy gisugo didto kang Juan aron sa pagpangutana kaniya? Ug nagsulti siya sa kamatuoran. 34Hinuon wala ako magkinahanglan sa pagpamatuod sa tawo mahitungod kanako. Gihisgotan ko lang si Juan aron nga motuo kamo kanako ug maluwas. 35Si Juan sama sa suga nga misiga ug midan-ag; ug nalipay kamo sa iyang pagdan-ag bisan sa hamubong panahon lang. 36Apan may nagapamatuod pa gayod mahitungod kanako nga labaw pa kang Juan. Kini walay lain kondili ang mga buluhaton nga gibuhat ko nga ginapabuhat sa Amahan kanako. Nagapamatuod kini nga ang Amahan mao ang nagpadala kanako. 37Ug ang Amahan nga nagpadala kanako mao mismo ang nagpamatuod mahitungod kanako. Apan wala gayod ninyo siya makita o madungog nga nagasulti, 38ug wala usab ninyo dawata ang iyang pulong, tungod kay wala kamo motuo kanako nga iyang gipadala. 39Ginatun-an ninyo pag-ayo ang Kasulatan kay nagahuna-huna kamo nga sa ingon niini nga pamaagi maangkon ninyo ang kinabuhi nga walay kataposan. Ang Kasulatan mao ang nagapamatuod mahitungod kanako. 40Apan midumili gihapon kamo sa pagduol kanako aron unta maangkon ninyo ang kinabuhi.
41“Wala ko kinahanglana ang pagdayeg sa mga tawo. 42Nakaila ako kaninyo ug nahibalo ako nga sulod sa inyong kasingkasing wala kamoy paghigugma sa Dios. 43Mianhi ako nga may gahom gikan sa Amahan, apan wala kamo modawat kanako. Apan kon adunay moanhi sa iyang kaugalingon nga gahom, siya hinuon ang inyong dawaton. 44Unsaon man ninyo pagtuo kanako kon ang pagdayeg lang sa inyong isigka-tawo ang mahinungdanon kaninyo ug wala ninyo tinguhaa ang pagdayeg nga gikan sa matuod nga Dios? 45Ayaw ninyo huna-hunaa nga ako ang mosumbong kaninyo sa Amahan. Si Moises mismo nga inyong gilaoman mao ang mosumbong kaninyo. 46Kon tinuod nga mituo kamo kang Moises, motuo unta usab kamo kanako, tungod kay si Moises mismo nagsulat mahitungod kanako. 47Apan tungod kay wala kamo motuo sa iyang mga sinulat, dili usab kamo motuo sa akong gisulti kaninyo.”
A cura do paralítico no tanque de Betesda
1Mais tarde, Jesus subiu a Jerusalém para uma das festas religiosas judaicas. 2Dentro da cidade, próximo da porta das Ovelhas, ficava o tanque que, em hebraico, se chama Betesda, com cinco alpendres cobertos em volta. 3Multidões de doentes, coxos, cegos e paralíticos, estavam ali deitados à espera dum certo movimento da água. 4Pois de vez em quando vinha um anjo do Senhor que a agitava e a primeira pessoa que nela entrasse, logo depois, ficava curada. 5Um dos homens que ali se encontravam estava aleijado havia trinta e oito anos. 6Quando Jesus o viu e soube há quanto tempo estava doente, perguntou-lhe: “Queres ficar curado?”
7“Sim”, disse o doente, “mas não tenho ninguém que me ajude a entrar no tanque logo que a água se agita. Enquanto estou a tentar entrar, há sempre outro que se mete à minha frente.”
8Jesus disse-lhe: “Levanta-te, enrola a tua esteira e vai para casa!”
9Imediatamente aquele homem ficou bom e enrolando a esteira começou a andar. Ora, este milagre foi realizado num sábado. 10E os líderes religiosos judaicos começaram a dizer ao homem que fora curado: “Não se pode trabalhar em dia de sábado! É ilegal carregares hoje com essa esteira!”
11Mas ele respondeu: “Aquele que me curou é que me disse para o fazer.”
12“E quem foi que te mandou fazer uma coisa dessas?”, perguntaram-lhe.
13O homem não sabia, pois entretanto Jesus desaparecera na multidão. 14Mais tarde, Jesus encontrou-o no templo e disse-lhe: “Agora que estás curado, deixa de pecar, para que não te aconteça alguma coisa ainda pior.” 15O homem foi ter com os judeus e disse-lhes que Jesus é que o curara.
Vida através do Filho de Deus
16Os judeus começaram a fazer uma campanha contra Jesus, dizendo que transgredia a lei de descanso no dia de sábado. 17Mas Jesus respondeu: “Meu Pai trabalha até agora e eu trabalho também.” 18Por causa disto, os judeus sentiam ainda maior desejo de o matar, pois além de desobedecer à suas leis acerca do sábado, chamara a Deus seu Pai, pondo-se assim em igualdade com Deus.
19Jesus acrescentou, em resposta: “É realmente como vos digo: o Filho nada pode fazer por si só. Faz unicamente o que vê o Pai fazer e do mesmo modo. 20Pois o Pai ama o Filho e diz-lhe tudo o que faz. E o Filho realizará obras maiores do que a cura deste homem, de forma que hão de ficar maravilhados. 21Tal como o Pai ressuscita os mortos e os vivifica, assim também o Filho dará a vida a quem entender. 22-23E o Pai confia todo o julgamento ao Filho, para que todos honrem o Filho, assim como honram o Pai. Mas se não quiserem honrar o Filho de Deus, que ele vos enviou, certamente não estarão a honrar o Pai.
24É realmente como vos digo: quem ouve a minha mensagem e crê em Deus, que me enviou, tem a vida eterna e não será condenado pelos seus pecados, antes passou já da morte para a vida.
25É realmente como vos digo: vem o momento, e já chegou, em que os mortos ouvirão a minha voz, a voz do Filho de Deus; e os que a escutarem viverão. 26O Pai tem vida em si mesmo e do mesmo modo concedeu ao Filho que também ele tenha vida em si mesmo. 27E deu-lhe autoridade para julgar toda a humanidade, por ser o Filho do Homem. 28Não se admirem! Vem até o momento em que todos os mortos ouvirão nas suas sepulturas a voz do Filho de Deus. 29E levantar-se-ão de novo; os que praticaram o bem, para a vida eterna, e os que continuaram no mal, para o julgamento. 30Mas eu não pronuncio sentença sem falar com o Pai. Julgo segundo ele me manda. E o meu julgamento é justo, pois está de acordo com a vontade de Deus, que me enviou, e não é só meu.
Testemunhos sobre Jesus
31Se dou testemunho de mim próprio, o meu testemunho não é aceite. 32Mas há um outro que dá testemunho a meu respeito, e sei que o testemunho que dá ele a meu respeito é verdadeiro. 33Vocês foram escutar as pregações de João Batista, e posso garantir que tudo o que diz acerca de mim é verdadeiro. Mas o testemunho mais verdadeiro que tenho não provém de um homem, 34embora vos tenha lembrado o testemunho de João para crerem em mim e serem salvos. 35João brilhou durante algum tempo e vocês, que tiraram proveito disso, alegraram-se. 36Mas eu tenho um testemunho maior do que o de João: os milagres que faço; esses foram-me confiados pelo Pai e provam que foi ele que me enviou. 37E o próprio Pai deu testemunho acerca de mim, embora sem vos aparecer pessoalmente nem vos falar de forma direta. 38Contudo, vocês não me escutam, porque não querem crer em mim, que fui enviado para vos dar a mensagem de Deus.
39Examinam as Escrituras, porque creem que vos trarão a vida eterna, e são elas que apontam para mim. 40No entanto, não querem vir a mim para que vos dê essa mesma vida eterna.
41A vossa aprovação nada significa para mim, 42porque sei que não têm em vós o amor de Deus. 43Vim em nome do meu Pai e não querem receber-me, embora recebam aqueles que não são enviados por ele, e que se representam a si próprios. 44Não admira que não possam crer! Porque de bom grado se honram uns aos outros, mas não cuidam da honra que provém do único Deus!
45No entanto, não sou eu quem vos acusará disto diante do Pai, mas sim Moisés; esse em cujas leis vão buscar a vossa esperança do céu! 46Porque também não querem crer em Moisés. Ele escreveu acerca de mim, mas recusam crer nele e, portanto, não querem crer em mim. 47Uma vez que não acreditam no que ele escreveu, não admira que também não me deem crédito!”
