Ang Pagkabanhaw ni Jesus
(Mat. 28:1-8; Mar. 16:1-8; Luc. 24:1-12)
1Sayo sa adlawng Dominggo, ngitngit pa, miadto si Maria nga taga-Magdala didto sa lubnganan. Pag-abot niya didto, nakita niya nga ang gisampong nga bato wala na didto sa baba sa lubnganan. 2Busa midagan siya paingon kang Simon Pedro ug sa tinun-an nga gimahal ni Jesus. Pag-abot niya didto kanila miingon siya, “Gikuha nila sa lubnganan ang Ginoo, ug wala kami masayod kon asa nila siya gibutang!” 3Busa miadto si Pedro ug kadtong tinun-an didto sa lubnganan. 4Nanagan silang duha, apan mas kusog modagan ang usa kay kang Pedro. Busa una siya nga nakaabot sa lubnganan. 5Pag-abot niya didto miduko siya ug milili, ug nakita niya ang mga panaptong puti, apan wala siya mosulod. 6Pagkataudtaod miabot usab si Simon Pedro, ug milahos siyag sulod sa lubnganan. Nakita niya ang mga panapton 7ug ang panyo nga giputos sa ulo ni Jesus. Napilo na ang panyo sa usa ka lugar nga nalain sa mga panapton. 8-9Misulod usab dayon ang tinun-an nga unang miabot, ug nakita usab niya ang mga butang sa sulod. Bisan wala pa sila makasabot sa giingon sa Kasulatan nga kinahanglan mabanhaw si Jesus, nagtuo siya nga nabanhaw si Jesus. 10Ug mipauli dayon ang duha ka tinun-an.
Nagpakita si Jesus kang Maria nga taga-Magdala
(Mat. 28:9-10; Mar. 16:9-11)
11Si Maria nagatindog pa didto sa gawas sa lubnganan nga nagahilak. Samtang naghilak siya, miduko siya ug milili sa sulod sa lubnganan. 12Nakita niya nga may duha ka anghel didto sa sulod nga nagbisti ug puti. Didto sila nanglingkod sa gibutangan sa patayng lawas ni Jesus. Ang usa dapit sa may ulohan ug ang usa dapit sa may tiilan. 13Gipangutana sa mga anghel si Maria, “Nganong nagahilak ka?” Mitubag si Maria, “Tungod kay may nagkuha sa patayng lawas sa akong Ginoo ug wala ako masayod kon asa nila gibutang!” 14Pagkahuman niyag sulti niadto, miliso dayon siya ug nakita niya si Jesus nga nagatindog, apan wala niya mailhi nga si Jesus diay kadto. 15Nangutana si Jesus kaniya, “Nganong nagahilak ka? Kinsa ba ang imong gipangita?” Abi ni Maria nga ang tig-atiman kadto sa mga tanom didto. Busa miingon siya, “Kon ikaw ang nagkuha kaniya, sultihi ako kon asa mo siya gibutang, kay kuhaon ko siya.” 16Miingon si Jesus kaniya, “Maria!” Miatubang si Maria kang Jesus, ug miingon sa Hebreo nga pinulongan, “Rabboni!” (nga ang buot ipasabot, “Magtutudlo.”) 17Miingon si Jesus kaniya, “Ayaw pagkupot kanako, kay wala pa ako makakayab ngadto sa Amahan. Adtoi hinuon ang akong mga igsoon ug sultihi sila nga mokayab na ako ngadto sa akong Amahan ug Amahan usab ninyo, sa akong Dios ug Dios usab ninyo.” 18Busa miadto si Maria nga taga-Magdala sa mga tinun-an ni Jesus ug gisultihan niya sila nga nakita niya ang Ginoo, ug gisulti niya kanila ang gitugon ni Jesus.
Nagpakita si Jesus sa Iyang mga Tinun-an
(Mat. 28:16-20; Mar. 16:14-18; Luc. 24:36-44)
19Sa dihang kilomkilom na niadtong Dominggoha, nagtigom sa usa ka balay ang mga tinun-an. Ug tungod sa ilang kahadlok sa kadagkoan sa mga Judio, gitrangkahan nila ang mga pultahan sa balay nga ilang tigomanan. Miabot si Jesus ug mitindog didto sa ilang taliwala. Miingon siya, “Ang kalinaw maanaa kaninyo.” 20Pagkahuman niyag sulti niini, iyang gipakita kanila ang mga samad sa iyang mga kamot ug kilid. Ug nalipay gayod ang mga tinun-an sa dihang nakita nila ang Ginoo. 21Ug miingon pag-usab si Jesus kanila, “Ang kalinaw maanaa kaninyo. Ingon nga ang Amahan nagpadala kanako, ako magapadala usab kaninyo.” 22Gihuypan dayon niya sila ug miingon, “Dawata ninyo ang Espiritu Santo. 23Kon pasayloon ninyo si bisan kinsa sa ilang mga sala, gipasaylo na sila sa Dios. Apan kon dili ninyo pasayloon, wala sila pasayloa sa Dios.”
Nagduhaduha si Tomas
24Si Tomas nga gitawag nga Kaluha, nga usa usab sa dose ka mga apostoles, wala didto sa pag-abot ni Jesus. 25Busa gisultihan siya sa iyang kauban nga mga tinun-an nga nakita nila ang Ginoo. Apan miingon si Tomas kanila, “Gawas kon makita ko ang agi sa lansang sa iyang mga kamot, ug masulod ko ang akong tudlo sa iyang mga samad, ug masulod ko ang akong kamot sa samad sa iyang kilid, dili gayod ako motuo.”
26Paglabay sa usa ka semana, nagtigom pag-usab ang mga tinun-an ni Jesus sa balay nga ilang tigomanan, ug kauban na nila si Tomas. Gitrangkahan nila ang mga pultahan sa balay, apan misulod na usab si Jesus ug mitindog didto sa ilang taliwala. Miingon siya kanila, “Ang kalinaw maanaa kaninyo.” 27Dayon miingon siya kang Tomas, “Tomas, dali, tan-awa ang akong mga kamot ug isulod ang imong tudlo sa akong mga samad. Isulod usab ang imong kamot sa samad sa akong kilid. Ayaw na pagduhaduha, tuo na hinuon.” 28Miingon si Tomas kang Jesus, “Ginoo ko ug Dios ko!” 29Miingon dayon si Jesus kaniya, “Motuo ka na ba karon kay nakita mo na ako? Bulahan ang mga tawo nga nagatuo kanako bisan wala nila ako makita.”
Ang Katuyoan Niini nga Libro
30Daghan pa gayod nga mga milagro ang gipangbuhat ni Jesus nga nasaksihan mismo sa iyang mga tinun-an nga wala masulat niining libroha. 31Apan ang mga nahisulat dinhi gisulat aron motuo kamo nga si Jesus mao ang Cristo, ang Anak sa Dios. Ug kon motuo kamo kaniya may kinabuhi kamo nga walay kataposan.
Воскресение Исы Масиха
(Мат. 28:1-8; Мк. 16:1-8; Лк. 24:1-12)
1Рано утром в первый день недели20:1 У иудеев неделя начиналась с воскресенья., когда было ещё темно, Марьям из Магдалы пошла к могиле и увидела, что камень, закрывавший вход в могилу, убран. 2Она побежала к Шимону Петиру и к ученику, которого Иса любил, и сказала:
– Они забрали Повелителя из могильной пещеры, и мы не знаем, куда они Его положили!
3Петир и другой ученик сразу же побежали к могиле. 4Они оба бежали, но второй ученик обогнал Петира и прибежал к могиле первым. 5Он заглянул внутрь и увидел льняные полотна, но внутрь не зашёл. 6Затем и Шимон Петир, который был позади него, подбежал и вошёл в пещеру. Он увидел лежащие льняные полотна 7и погребальный платок, которым была обвязана голова Исы. Платок лежал сложенным отдельно от льняных полотен. 8Тогда и другой ученик, прибежавший к могильной пещере первым, тоже вошёл внутрь. Он увидел и поверил. 9(Тогда они ещё не понимали, что согласно Писанию Иса должен был воскреснуть из мёртвых20:9 См. Заб. 15:10 (ср. Деян. 2:24-32); Ис. 53:10-12..)
Явление Исы Масиха Марьям из Магдалы
(Мат. 28:9-10; Мк. 16:9-11)
10Ученики возвратились домой.
11Марьям же стояла у могилы и плакала. Плача, она заглянула в могильную пещеру 12и увидела двух ангелов в белом. Они сидели там, где раньше лежало тело Исы, один в изголовье и один в ногах.
13Ангелы спросили Марьям:
– Женщина, почему ты плачешь?
– Унесли моего Повелителя, – ответила Марьям, – и я не знаю, куда Его положили.
14Сказав это, она обернулась и увидела, что там стоит Иса, хотя она не узнала Его.
15– Женщина, – сказал Иса, – почему ты плачешь? Кого ты ищешь?
Она подумала, что это садовник, и сказала:
– Господин, если это Ты унёс Его, то скажи, куда Ты Его положил, и я пойду и возьму Его.
16– Марьям, – сказал ей Иса.
Она повернулась к Нему и воскликнула на арамейском языке:
– Раббуни (что значит: «Учитель»)!
17Иса сказал:
– Не удерживай Меня, потому что Я ещё не поднимался к Отцу. Пойди лучше к Моим братьям (ученикам) и скажи им: Я поднимаюсь к Моему Отцу и к вашему Отцу, к Моему Богу и к вашему Богу.
18Марьям из Магдалы пошла к ученикам и сказала:
– Я видела Повелителя!
И она пересказала им всё, что Он ей говорил.
Явление Исы Масиха ученикам
(Мат. 28:16-20; Мк. 16:14-18; Лк. 24:36-49)
19Вечером в первый день недели, когда ученики собрались вместе и двери дома, где они находились, были заперты из боязни перед предводителями иудеев, пришёл Иса. Он стал посреди них и сказал:
– Мир вам!20:19 Мир вам – на еврейском языке это выражение звучит как «шалом алейхем» и является родственным арабскому приветствию «ассаламу алейкум» (см. также 20:21, 26).
20Сказав это, Он показал им Свои руки и бок. Увидев Повелителя, ученики обрадовались. 21Иса опять сказал им:
– Мир вам! Как Отец послал Меня, так и Я посылаю вас.
22С этими словами Он дунул на них и сказал:
– Примите Святого Духа. 23Кому вы простите грехи, тем они будут прощены, а на ком оставите грехи, на тех они останутся20:23 Основываясь на многих стихах Священного Писания (напр., Заб. 50:4; Лк. 5:21), нужно понять, что всякий грех направлен против Всевышнего, и только Он может его простить. И этот стих, по-видимому, следует понимать так, что верующие, водимые Святым Духом, могут объявлять покаявшемуся о прощении его грехов Всевышним (или непрощении, в случае его упорства)..
Явление Исы Масиха Фоме
24Фомы, которого ещё называли Близнец, одного из двенадцати учеников, не было с другими учениками, когда приходил Иса. 25И когда другие ученики сказали:
– Мы видели Повелителя! – Фома ответил:
– Пока я не увижу следов от гвоздей на Его руках, не коснусь их пальцем и не потрогаю рану в Его боку, я не поверю.
26Неделю спустя ученики опять собрались в доме, и на этот раз Фома был с ними. Двери были заперты, но Иса пришёл, стал посреди них и сказал:
– Мир вам!
27Затем Он сказал Фоме:
– Вложи сюда свой палец и взгляни на Мои руки. Протяни руку и потрогай Мой бок; не сомневайся, но верь.
28– Повелитель мой и Бог мой! – сказал в ответ Фома.
29Иса ответил:
– Ты поверил, потому что увидел Меня. Благословенны те, кто поверил, не видя Меня.
30Иса совершил в присутствии Своих учеников и много других знамений, о которых в этой книге не написано. 31А то, что здесь написано, написано для того, чтобы вы поверили, что Иса – обещанный Масих, Сын Всевышнего, и, веруя, имели бы жизнь во имя Его.