Ang mga Lungsod nga Dalangpanan
(Num. 35:9-15; Deu. 19:1-13)
1Unya, miingon ang Ginoo kang Josue, 2“Ingna ang mga Israelinhon nga magpili silag mga lungsod nga dalangpanan sumala sa giingon ko kaninyo kaniadto pinaagi kang Moises. 3Ang tawo nga makapatay, apan dili tinuyo, makadangop didto ug mapanalipdan gikan sa mga tawo nga buot manimalos kaniya. 4Modangop siya sa bisan asa niini nga mga lungsod, ug moatubang sa mga tigdumala didto sa pultahan sa lungsod ug mopasabot kanila sa nahitabo. Unya pasudlon nila siya ug hatagan ug dapit nga kapuy-an. 5Kon gukdon siya didto sa buot manimalos kaniya, kinahanglan dili siya itugyan sa mga lumulupyo didto tungod kay wala niya tuyoa ang pagpatay sa iyang isigka-tawo, ug dili usab kini tungod sa kasuko. 6Magpabilin siya sa maong lungsod hangtod mahusay ang iyang kaso atubangan sa katilingban, ug hangtod mamatay ang pangulong pari nga nagaalagad nianang higayona. Unya makapauli na siya sa ila.”
7Busa gipili nila ang Kedesh sa Galilea sa kabukiran sa Naftali, ang Shekem sa kabungtoran sa Efraim, ug ang Kiriat Arba (nga mao ang Hebron) sa kabukiran sa Juda. 8Sa sidlakang bahin sa Suba sa Jordan duol sa Jerico, gipili nila ang Bezer sa kamingawan sa kapatagan nga sakop sa tribo ni Reuben, ang Ramot sa Gilead nga sakop sa tribo ni Gad, ug ang Golan sa Basan nga sakop sa tribo ni Manase. 9Mao kini ang mga lungsod nga dalangpanan nga gipili alang sa mga Israelinhon ug sa mga langyaw nga nagapuyo uban kanila. Si bisan kinsa nga makapatay nga dili tinuyo makadangop didto, aron dili siya mapatay sa mga buot manimalos kaniya samtang wala pa mahusay ang iyang kaso atubangan sa katilingban.
As cidades de refúgio
(Nm 35.6-34; Dt 4.41-43; 19.1-14)
1Disse o Senhor a Josué: 2“Diz ao povo de Israel que designe agora as cidades de refúgio, de acordo com as instruções que dei a Moisés. 3Se uma pessoa for culpada da morte de alguém, sem que o tenha feito com intenção, poderá fugir para uma dessas cidades e ficará protegido de qualquer ação movida contra ela por parte dos parentes do morto, os quais poderiam mesmo tentar matá-la por vingança.
4Portanto, quando o homicida involuntário alcançar uma dessas cidades, deverá ir ter com os anciãos da cidade e explicar o que aconteceu; eles deixá-lo-ão ficar na cidade e passar a viver ali. 5No caso de se apresentar um parente do morto, pretendendo vingar a sua morte, tirando a vida ao homicida involuntário, este não poderá ser-lhe entregue, visto que aquela morte foi acidental. 6Por isso, o causador da morte por acidente não deverá sair dessa cidade até que tenha sido julgado pelos juízes, e deverá viver ali até à morte do sumo sacerdote em funções à data do acidente. Só então estará livre para regressar à sua própria cidade e ao seu lar.”
7As localidades escolhidas como cidades de refúgio foram: Quedes da Galileia nas colinas de Naftali; Siquem nas colinas de Efraim; Quiriate-Arba (também conhecida por Hebrom) nas colinas de Judá. 8Designaram outras três cidades com o mesmo propósito, na margem de lá do Jordão, a oriente de Jericó. Foram elas: Bezer no deserto do território da tribo de Rúben; Ramote de Gileade no território da tribo de Gad; Golã de Basã na terra da tribo de Manassés. 9Estas cidades de refúgio eram tanto para os estrangeiros que viviam em Israel como para os próprios israelitas, a fim de que, fosse quem fosse que por mero acidente matasse outra pessoa pudesse fugir para lá e ficasse à espera de julgamento, escapando à ação de quem por vingança quisesse tirar-lhe a vida.
