Ang Adlaw sa Pagsilot sa Ginoo sama sa Pagdagsang sa mga Dulon
1Patingoga ninyo ang budyong sa pagpasidaan sa mga tawo sa Zion,2:1 Zion: mao usab ang Jerusalem. ang balaang bungtod sa Ginoo. Tanan kamong nagapuyo sa Juda, magkurog kamo sa kahadlok, kay haduol na gyud ang adlaw ang Ginoo. 2Ngitngit ug dulom kanang adlawa. Ug sama sa pagdan-ag sa adlaw kon magbanagbanag na, magkatag sa mga bukid ang makadaot nga mga dulon nga labihan kadaghan. Wala gayoy nahitabo nga sama niini sukad pa kaniadto, ug dili na mahitabo pa ang sama niini sa umaabot nga panahon.
3Nagpuli-puli sa pag-ataki ang mga dulon nga daw kalayo.2:3 Nagpuli-puli… kalayo: sa literal, Sa ilang atubangan ug sa likod may kalayo nga nagapangsunog. Tingali ang buot ipasabot, sa atubangan ug likod sa usa ka panon sa mga dulon adunay laing mga panon sa mga dulon. Tan-awa ang 1:4 ug 2:20. Sa wala pa sila moataki ang yuta daw hardin sa Eden, apan sa dihang miataki na sila nahisama na kini sa disyerto. Wala gayoy tanom nga nakalingkawas kanila. 4Morag kabayo ang ilang hitsura ug paspas sila sama sa mga kabayo nga panggira. 5Ang kasaba sa ilang paglukso-lukso sa ibabaw sa mga bukid sama sa nagadagan nga karwahe o lagitik sa gisunog nga dagami. Sama sila sa kusgan nga mga sundalo nga andam na sa pakig-gubat. 6Ang mga tawo nga makakita kanila mangahadlok ug mangluspad. 7-8Moataki sila ug mokatkat sa mga paril sama sa mga sundalo. Diretso sila kon molakaw ug dili motipas sa ilang agianan. Dili sila magtinukloray, ug bisan matagbo nila ang mga armas dili sila makatag. 9Gi-ataki nila ang siyudad ug ginasaka nila ang paril. Gi-saka nila ang mga kabalayan ug moagi sila sa mga bintana sama sa kawatan. 10Mauyog ang kalibotan ug ang kalangitan sa ilang pag-abot. Ug mongitngit ang adlaw ug ang bulan ug wala nay mosidlak nga mga bitoon.
11Ang Ginoo nagamando niining labihan kadaghang mga dulon, ug nagatuman sila sa iyang sugo. Makalilisang gayod ang adlaw nga magasilot ang Ginoo; wala gayoy makaagwanta niini.
Gipabalik sa Ginoo diha Kaniya ang Iyang mga Katawhan
12Miingon ang Ginoo nga panahon na nga mobalik kamo kaniya sa kinasingkasing inubanan sa pagpuasa, paghilak, ug pagsubo. 13Paghinulsol kamo nga kinasingkasing ug dili pagpakaaron-ingnon nga paghinulsol pinaagi sa paggisi sa inyong mga bisti. Balik na kamo sa Ginoo nga inyong Dios, kay maloloy-on siya ug mabalak-on. Mahigugmaon siya ug dili daling masuko. Andam siyang magbag-o sa iyang hunahuna nga dili na magpadala ug kalaglagan. 14Basin pa lang mausab ang hunahuna sa Ginoo nga inyong Dios, ug panalanginan niya ang inyong mga abot, aron makahalad na kamo kaniya ug mga trigo ug bino.
15Patingoga ninyo ang budyong sa Zion aron sa pagpahibalo sa mga tawo nga magtigom sila ug magpuasa. 16Pagtigom kamong tanan, bata man o tigulang, ug himoa ninyo ang seremonya sa paghinlo. Apil ang mga masuso dad-on usab, ug bisan ang bag-ong kinasal moapil sa tigom. 17Ang mga pari nga nagaalagad sa Ginoo pahilaka taliwala sa halaran ug sa balkonahe sa templo. Paampoa sila ug sama niini: “Ginoo, kaloy-i ang imong katawhan nga imong gipanag-iya. Ayaw tugoti nga pakaulawan sila ug tamayon2:17 tamayon: o, dumalahan. sa ubang mga nasod pinaagi sa pag-ingon, ‘Asa na ba ang inyong Dios?’ ”
Panalanginan Pag-usab sa Ginoo ang Yuta sa Juda
18Nabalaka gayod ang Ginoo sa iyang yuta, ug nalooy siya sa iyang katawhan. 19Ug isip tubag sa ilang pag-ampo magaingon siya kanila, “Hatagan ko kamo ug mga trigo, bag-ong bino, ug lana; ug matagbaw gayod kamo. Dili ko na tugotan nga biay-biayon pa kamo sa ubang mga nasod. 20Ipalayo ko ang mga mosulong kaninyo nga gikan sa amihan, ug dad-on ko sila ngadto sa disyerto. Ang nauna nilang panon abugon ko ngadto sa Patay nga Dagat2:20 Patay nga Dagat: sa Hebreo, dagat sa sidlakan. ug ang ulahi nila nga panon abugon ko ngadto sa Dagat sa Mediteraneo.2:20 Dagat sa Mediteraneo: sa Hebreo, dagat sa kasadpan. Didto manimaho ang ilang mga patayng lawas.”
Tinuod nga katingalahan ang mga gihimo sa Ginoo. 21Dili angayng mahadlok ang yuta sa Juda, kondili magsadya hinuon kini kay katingalahan ang mga gihimo sa Ginoo. 22Dili usab angayng mahadlok ang mga mananap, kay lunhaw na ang mga sabsabanan ug nagapamunga na ang mga kahoy apil ang igos. Nagapamunga na usab ang mga ubas.
23Kamong mga katawhan sa Zion, paglipay kamo sa gihimo kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios. Kay gihatagan niya kamo sa nahaunang ulan sa pagpakita nga matarong siya. Gipadad-an niya kamo sa nahaunang ulan ug sunod pang ulan sama kaniadto. 24Mapuno sa mga trigo ang mga giokanan ug mag-awas ang duga sa ubas ug lana sa mga pug-anan niini. 25Kay nagaingon ang Ginoo, “Ibalik ko ang mga nawala kaninyo sa mga katuigan nga giataki ang inyong mga tanom sa sunod-sunod nga mga panon sa mga dulon. Ako ang nagpadala kaninyo niining daghang mga dulon nga akong mga sundalo. 26Karon modaghan na ang inyong mga kalan-on ug mabusog kamo pag-ayo. Ug tungod niini, pagadaygon ninyo ako nga inyong Dios, nga naghimo ug katingalahang mga butang kaninyo. Ug kamo nga akong katawhan dili na gayod maulawan hangtod sa kahangtoran. 27Unya mahibaloan ninyo nga anaa ako kaninyong mga taga-Israel, ug ako lang, ang Ginoo, ang inyong Dios ug wala nay lain pa. Ug kamo nga akong katawhan dili na gayod maulawan hangtod sa kahangtoran.”
Ang mga Espirituhanon nga mga Panalangin
28“Sa kaulahian ihatag ko ang akong Espiritu sa tanan nga matang sa mga tawo. Ang inyong mga anak nga lalaki ug babaye magasugilon sa akong mga mensahe. Ang inyong tigulang nga mga lalaki akong padamgohon. Ang inyong batan-ong mga lalaki makakita ug mga panan-awon. 29Nianang mga adlawa ihatag ko ang akong Espiritu bisan sa mga sulugoon2:29 mga sulugoon: Sa ubang mga kopya sa Septuagint, akong mga sulugoon. nga lalaki ug babaye. 30Magpakita ako ug mga milagro sa langit ug sa yuta: May makitang dugo, kalayo, ug bagang aso. 31Mongitngit ang adlaw sa paghukom ug mopula ang bulan nga daw sa dugo. Kini mahitabo sa dili pa moabot ang makalilisang gayod nga adlaw sa paghukom sa Ginoo.”
32Apan si bisan kinsa nga modangop sa Ginoo maluwas sa silot nga magaabot. Kay sumala sa giingon sa Ginoo, may mahibilin nga mga Israelinhon sa Jerusalem2:32 sa Jerusalem: sa literal, sa Bukid sa Zion, sa Jerusalem. nga maluwas. Kini sila gipili sa Ginoo.
Oproep tot berouw
1Blaas op de trompet in Jeruzalem! Sla alarm op mijn heilige berg! Laat iedereen beven van angst, want de dag van de Here komt dichterbij. Hij breekt bijna aan! 2Het is een dag van dikke duisternis, donkerheid en zwarte wolken. En wat een reusachtig leger! Het overdekt de bergen alsof het morgenrood zich erover verspreidt. Nog nooit heeft men zoiets gezien en zoiets zál ook nooit meer worden gezien in alle komende generaties op deze aarde! 3Vuur gaat voor hen uit en laait ook achter hen op. Vóór hen is het land zo mooi als de hof van Eden, maar wanneer ze voorbij zijn, ligt er niets dan een woestenij. Het is onmogelijk aan hen te ontsnappen. 4Zij zien eruit als paarden en rennen razendsnel. 5Zij maken een herrie als ratelende wagens die over de toppen van de bergen jakkeren. Zij bulderen als vuur dat een stoppelveld verteert. Zij lijken op een machtig leger dat in slagorde staat opgesteld, klaar voor de strijd. 6Bij hun naderen breekt alle volken het koude zweet uit en alle gezichten verbleken van angst. 7Als soldaten van de infanterie voeren ze charges uit. Zij beklimmen de muur als ervaren strijders. Zij gaan recht vooruit, zonder elkaar voor de voeten te lopen of te verdringen.
8Elk gaat zijn eigen weg. Geen wapen kan hen tegenhouden en in hun gelederen ontstaan geen openingen. 9Zij stormen op de stad aan, klimmen tegen de muren op en dringen door de vensters als een dief de huizen binnen. 10De aarde beeft voor hun komst en de hemel trilt van angst. De zon en de maan worden verduisterd en de sterren verbleken.
11De Here laat zijn stem horen. Hij trekt op aan de spits van zijn leger. Het is een enorme troepenmacht en deze gehoorzaamt zijn bevelen. De dag van de Here zal een verschrikkelijke, huiveringwekkende dag zijn. Wie kan hem verdragen?
12Daarom zegt de Here: ‘Kom nu bij Mij terug, nu kan het nog. Geef Mij heel uw hart. Kom met vasten, tranen en in rouw. 13Scheur van verdriet uw hart, niet uw kleren!’ Ga terug naar de Here, uw God, want Hij is genadig en heeft medelijden. Hij is geduldig, vol liefde en goedheid en heeft berouw over de toegezegde straf. 14Wie weet of Hij niet op zijn schreden terugkeert en berouw heeft en u zal zegenen. Misschien zal Hij u zo rijk zegenen dat er voldoende voedsel overblijft om de Here, uw God, net als vroeger koren en wijn te offeren!
15Blaas op de trompet in Sion! Roep een heilige vastentijd uit. Laat een plechtige bijeenkomst houden. 16Verzamel iedereen, ouderen en jongeren, kinderen en zuigelingen. Laat de bruidegom uit zijn kamer komen en de bruid het bruidsvertrek verlaten. Het moet een heilige bijeenkomst zijn. 17Laat de priesters, de dienaren van de Here, die tussen het volk en het altaar staan, onder tranen bidden: ‘O Here, red uw volk. Geef het niet prijs aan de heidenen, want uw volk is van U. Laat het niet het mikpunt van spot van de heidenen worden. Want zij zouden ons belachelijk maken door te zeggen: “Waar is nu hun God?” ’
18Dan zal de Here het opnemen voor zijn land en medelijden hebben met zijn volk. 19Hij zal u antwoorden: ‘Luister, Ik zal u koren, jonge wijn en olijfolie geven, u zult meer dan voldoende hebben. Ik zal u niet meer overgeven aan andere volken en laten bespotten. 20Ik zal die legers uit het noorden verdrijven en hen wegjagen naar een dorre wildernis waar zij zullen sterven. De ene helft zal in de Dode Zee worden gedreven en de andere helft in de Middellandse Zee. Daar zal hun rottingslucht opstijgen. God heeft voor u een groot wonder gedaan.’
21Wees niet bang, mijn volk, juich van vreugde. Want de Here heeft grote dingen voor u gedaan. 22Laten de wilde dieren hun honger vergeten, want de weiden zullen weer groen worden en de bomen zullen weer uitbotten. De vijgenboom en de wijnstok zullen vrucht dragen, net als vroeger. 23Wees blij, inwoners van Jeruzalem, en verheug u in de Here, uw God. Hij geeft u weer de heilzame regen als teken van zijn vergeving. Net als vroeger zal Hij zowel de voorjaarsregens als de najaarsregens laten vallen. 24Het koren zal hoog liggen opgestapeld op de dorsvloeren en de perskuipen zullen overstromen van jonge wijn en olijfolie.
25‘Ik zal u de oogsten vergoeden die de sprinkhanen al die jaren hebben opgegeten. U krijgt terug wat verloren ging door die grote legermacht die Ik op u had losgelaten. 26U zult weer ruimschoots voldoende voedsel hebben. Dan zult u de Here, uw God, loven om de wonderen die Hij voor u heeft gedaan. 27En u zult weten dat Ik hier bij mijn volk Israël ben en dat Ik alleen de Here, uw God, ben. Mijn volk zal nooit meer zoʼn ramp als deze te verwerken krijgen.
28En daarna zal Ik mijn Geest over alle mensen uitstorten. Uw zonen en dochters zullen Gods woorden spreken. Oudere mannen zullen betekenisvolle dromen hebben en uw jonge mannen zullen visioenen zien. 29Ik zal mijn Geest óók uitstorten op uw slaven, mannen zowel als vrouwen, 30en Ik zal wonderlijke dingen laten gebeuren in de hemel en op de aarde: bloed, vuur en rookwolken. 31De zon zal veranderen in duisternis en de maan in bloed, voordat die grote en ontzagwekkende dag van de Here aanbreekt.
32Ieder die dan de naam van de Here aanroept, zal gered worden, want de berg Sion en Jeruzalem zullen een toevluchtsoord zijn, zoals de Here heeft beloofd. Want ieder die Hij, de Here, roept, zal worden gered.’
