1Mao kini ang mensahe sa Ginoo nga gipadayag kang Joel nga anak ni Petuel.
Giataki sa mga Dulon ang mga Tanom
2Kamong mga tigdumala sa Juda ug tanang mga lumulupyo niini, pamatia ninyo kining isugilon ko kaninyo. Wala pay nahitabo nga sama niini sa panahon sa inyong mga katigulangan o sa inyong panahon. 3Kinahanglang isugilon kini sa matag henerasyon sa inyong mga kaliwat:
4Nagpuli-puli sa pag-ataki sa mga tanom ang mga panon sa dulon. Ang mga tanom nga salin sa usa ka panon gitilok sa misunod nga panon hangtod nga nahurot.1:4 Mahimo nga kining bersikuloha nagasugilon bahin sa upat ka matang sa dulon o upat ka “ang-ang” sa pagdako sa dulon.
5Kamong mga palahubog, bangon kamo ug pagminatay ug hilak kay wala na kamoy mainom; wala nay mga ubas nga himuong bag-ong bino. 6Kay ang yuta sa Ginoo1:6 ang yuta sa Ginoo: sa literal, ang akong yuta. giataki sa makadaot nga mga dulon1:6 mga dulon: sa literal, nasod. Posible nga ang kini nga mga dulon nagarepresentar sa nasod nga mosulong sa Juda. nga labihan ka daghan. Hait ang ilang mga ngipon sama sa ngipon sa liyon. 7Gipangdaot nila ang mga tanom nga ubas ug ang mga kahoy nga igos sa Ginoo.1:7 ang mga tanom… sa Ginoo: sa literal, ang akong mga tanom nga ubas ug ang akong mga kahoy nga igos. Gikitkit nila ang mga panit niini hangtod nga miputi ang mga sanga.
8Pagminatay kamog hilak sama sa dalagang putli nga nagbistig sako sa pagpakita sa iyang pagsubo sa pagkamatay sa iyang pamanhonon. 9Wala nay mga trigo ug mga bino nga ikahalad sa templo sa Ginoo; mao nga nagasubo ang mga pari nga nagaalagad sa Ginoo. 10Nangadaot ang mga kaumahan ug daw sama kini sa tawo nga nagasubo. Nangadaot ang mga trigo ug wala nay duga sa ubas ug lana.
11Kamong mga mag-uuma, pagsubo1:11 pagsubo: o, maulaw. kamo! Kamong nagaatiman sa tamnanan sa mga ubas, pagminatay kamog hilak, kay nahurot ug kadaot ang mga ani sa kaumahan—ang mga trigo ug mga barley, 12ug nangalaya ang mga punoan sa ubas ug ang tanang mga kahoy, apil na ang mga igos, pomegranata, palma, ug mansanas. Tinuod gayod nga nawala na ang kalipay sa mga tawo.
Ang Panawagan sa Paghinulsol
13Kamong mga pari nga nagaalagad sa halaran sa akong Dios, pagbisti kamog sako ug adto sa templo, ug pagminatay kamog hilak tibuok gabii, kay wala nay mga trigo ug mga bino nga ihalad sa templo sa inyong Dios. 14Sultihi ninyo ang mga tigdumala sa Juda ug ang tanang mga lumulupyo niini nga magtigom ug magpuasa silang tanan sa templo sa Ginoo nga inyong Dios. Mangayo sila ug tabang sa Ginoo.
15Hapit na ang adlaw nga manglaglag ang Ginoo nga Makagagahom. 16Ato mismong nasaksihan kon sa unsang paagi kita nawad-an ug pagkaon ug kon sa unsang paagi nawala ang kasadya sa templo sa Dios. 17Nangamatay ang mga binhi sa yuta. Ug tungod kay nanguyos ang mga trigo, wala nay sulod ang mga bodega, busa nangaguba na lang kini. 18Nagaagulo ang mga mananap tungod sa kagutom. Naglibot-libot ang mga baka kay wala na silay sibsiban; bisan pa ang mga karnero nagaantos.
19Nagaampo si Joel. Miingon siya, “Nagapanawag ako kanimo, Ginoo, kay nangalaya ang mga sibsiban ug ang tanang kahoy sa kaumahan nga daw sa gilamoy sa kalayo. 20Bisan ang ihalas nga mga mananap nagapanawag kanimo, kay mihubas na gayod ang mga suba ug tuboran, ug nangalaya na ang mga sabsabanan nga daw sa gilamoy sa kalayo.”
1The word of the Lord that came to Joel son of Pethuel.
An invasion of locusts
2Hear this, you elders;
listen, all who live in the land.
Has anything like this ever happened in your days
or in the days of your ancestors?
3Tell it to your children,
and let your children tell it to their children,
and their children to the next generation.
4What the locust swarm has left
the great locusts have eaten;
what the great locusts have left
the young locusts have eaten;
what the young locusts have left
other locusts1:4 The precise meaning of the four Hebrew words used here for locusts is uncertain. have eaten.
5Wake up, you drunkards, and weep!
Wail, all you drinkers of wine;
wail because of the new wine,
for it has been snatched from your lips.
6A nation has invaded my land,
a mighty army without number;
it has the teeth of a lion,
the fangs of a lioness.
7It has laid waste my vines
and ruined my fig-trees.
It has stripped off their bark
and thrown it away,
leaving their branches white.
8Mourn like a virgin in sackcloth
grieving for the betrothed of her youth.
9Grain offerings and drink offerings
are cut off from the house of the Lord.
The priests are in mourning,
those who minister before the Lord.
10The fields are ruined,
the ground is dried up;
the grain is destroyed,
the new wine is dried up,
the olive oil fails.
11Despair, you farmers,
wail, you vine growers;
grieve for the wheat and the barley,
because the harvest of the field is destroyed.
12The vine is dried up
and the fig-tree is withered;
the pomegranate, the palm and the apple1:12 Or possibly apricot tree –
all the trees of the field – are dried up.
Surely the people’s joy
is withered away.
A call to lamentation
13Put on sackcloth, you priests, and mourn;
wail, you who minister before the altar.
Come, spend the night in sackcloth,
you who minister before my God;
for the grain offerings and drink offerings
are withheld from the house of your God.
14Declare a holy fast;
call a sacred assembly.
Summon the elders
and all who live in the land
to the house of the Lord your God,
and cry out to the Lord.
15Alas for that day!
For the day of the Lord is near;
it will come like destruction from the Almighty.1:15 Hebrew Shaddai
16Has not the food been cut off
before our very eyes –
joy and gladness
from the house of our God?
17The seeds are shrivelled
beneath the clods.1:17 The meaning of the Hebrew for this word is uncertain.
The storehouses are in ruins,
the granaries have been broken down,
for the grain has dried up.
18How the cattle moan!
The herds mill about
because they have no pasture;
even the flocks of sheep are suffering.
19To you, Lord, I call,
for fire has devoured the pastures in the wilderness
and flames have burned up all the trees of the field.
20Even the wild animals pant for you;
the streams of water have dried up
and fire has devoured the pastures in the wilderness.
