Job 7 – APSD-CEB & NVI

Ang Pulong Sa Dios

Job 7:1-21

1“Ang kinabuhi sa tawo dinhi sa kalibotan labihan kakapoy—sama kakapoy sa adlaw-adlaw nga trabaho sa usa ka trabahante, 2o sa ulipon nga naghandom nga mohapon na aron makapahulay na siya, o sa trabahante nga nagpaabot nga masuweldohan. 3Ingon usab niana ang akong kahimtang. Pila na ka bulan akong nagaantos nga wala man lay kapuslanan. Bisan sa kagabhion nagaantos ako. 4Inighigda ko sa gabii moingon ako, ‘Kanus-a pa kaha mobuntag?’ Apan hinay modagan ang oras, ug mag-alindasay ako hangtod sa kadlawon. 5Puno sa ulod ug kugang ang akong lawas. Nangbuto ang akong mga hubag-hubag ug nagnana.”

Nanawag si Job sa Dios

6“Nanglabay ang mga adlaw sa akong kinabuhi nga wala nay paglaom. Nanglabay kini nga mas paspas pa kaysa lansadera7:6 lansadera: ginagamit kini sa tighimo ug panapton. sa maghahabol. 7Hinumdomi, O Dios, nga ang akong kinabuhi sama lang sa hangin, ug dili na ako makasinati pa ug kalipay. 8Makita mo pa ako karon apan sa kaulahian dili na. Kon mangita ka kanako, dili mo na ako makita. 9Maingon nga ang dag-om mahanaw, ang nangamatay dili na mobalik pa. 10Dili na siya mopauli sa iyang balay, ug malimtan na siya sa mga nakaila kaniya.

11“Busa dili mahimo nga mohilom lang ako; labihan kabug-at sa akong gibati. Isulti ko ang kalain sa akong buot. 12Nganong gibantayan mo man gayod ako, O Dios? Bangis ba ako nga mananap sa dagat? 13Kon mohigda ako aron mahupay ang akong kasakit, 14hadlokon mo ako pinaagi sa mga damgo ug mga panan-awon. 15Mas maayo pa tuk-on na lang ako ug mamatay kaysa mabuhi niining akong lawas. 16Naglagot ako sa akong kinabuhi. Dili na ako gustong mabuhi pa. Pasagdi na lang ako, kay wala nay pulos ang akong kinabuhi.

17“Unsa ba gayod ang tawo nga imo man nga gikabalak-an ug gihatagag dakong pagtagad? 18Ginasusi mo siya matag adlaw, ug ginasulayan sa tanang panahon. 19Nganong dili mo na man lang ako pasagdan bisag makadiyot? 20Nakasala ba ako? Unsa ang sala nga nahimo ko kanimo, O Magbalantay sa tawo? Nganong gipuntirya mo man gayod ako? Bug-at ba ako nga palas-anon alang kanimo? 21Kon nakasala man gayod ako, nganong dili mo na man lang ako pasayloon? Sa dili madugay mamatay na ako, ug bisan pangitaon mo ako, dili mo na ako makita pa.”

Nueva Versión Internacional

Job 7:1-21

1»¿No tenemos todos una obligación en este mundo?

¿No son nuestros días como los de un jornalero?

2Como el esclavo que espera con ansias la noche,

como el jornalero que ansioso espera su paga,

3meses enteros he vivido en vano;

me han tocado noches de miseria.

4Me acuesto y pienso:

“¿Cuánto falta para que amanezca?”.

La noche se me hace interminable;

me canso de dar vueltas en la cama hasta el amanecer.

5Tengo el cuerpo cubierto de gusanos y de costras;

la piel se me rasga y me supura.

6»Mis días se van más veloces que una lanzadera,

y sin esperanza alguna llegan a su fin.

7Recuerda, oh Dios, que mi vida es un suspiro;

que ya no verán mis ojos la felicidad.

8Los ojos que hoy me ven no me verán mañana;

pondrás en mí tus ojos, pero ya no existiré.

9Como nubes que se diluyen y se pierden,

los que bajan a los dominios de la muerte7:9 bajan … muerte. Lit. bajan al Seol. ya no vuelven a subir.

10Nunca más regresan a su casa;

desaparecen de su lugar.

11»Por lo que a mí toca, no guardaré silencio;

la angustia de mi espíritu me lleva a hablar,

la amargura en que vivo me obliga a protestar.

12¿Soy acaso el mar o el monstruo marino,

para que me pongas bajo vigilancia?

13Cuando pienso que en mi lecho hallaré consuelo

o encontraré alivio a mi queja,

14aun allí me infundes miedo en mis sueños;

¡me aterras con visiones!

15¡Preferiría que me estrangularan

a seguir viviendo en este cuerpo!

16Tengo en poco mi vida; no quiero vivir para siempre.

¡Déjame en paz, que mi vida no tiene sentido!

17»¿Qué es el hombre a quien das tanta importancia,

que tanta atención le concedes,

18que cada mañana examinas

y a toda hora lo pones a prueba?

19Aparta de mí la mirada;

¡déjame al menos tragar saliva!

20Si he pecado, ¿en qué te afecta,

vigilante de los mortales?

¿Por qué te ensañas conmigo?

¿Acaso te soy una carga?7:20 ¿Acaso te soy una carga? (LXX, mss. hebreos y una tradición rabínica); Me he vuelto una carga para mí mismo (TM).

21¿Por qué no me perdonas mis pecados?

¿Por qué no pasas por alto mi maldad?

Un poco más y yaceré en el polvo;

me buscarás, pero habré dejado de existir».