Job 6 – APSD-CEB & CARSA

Ang Pulong Sa Dios

Job 6:1-30

Mitubag si Job

1Unya mitubag si Job, 2“Kon matimbang lang ang akong mga pag-antos ug mga kalisod, 3mas bug-at pa kini kaysa balas sa kadagatan. Mao kana nga nakasulti ako sa mga pulong nga wala ko hunahunaa pag-ayo. 4Kay daw sa gipana ako sa Makagagahom nga Dios sa makahilo nga pana,6:4 makahilo nga pana: Ang tumoy sa pana gituslob sa hilo aron makapatay dayon. ug ang hilo niini mikuyanap sa tibuok kong kalawasan. Ang makahahadlok nga mga pana sa Dios gipuntirya dinhi kanako. 5Wala ba akoy katungod sa pagreklamo? Bisan gani ang asno ug baka nagainga6:5 nagainga: o, nagangihi. kon walay sagbot o kumpay. 6Ang tawo man gani moreklamo kon walay asin ang iyang pagkaon, ilabina kon magkaon siyag puti sa itlog. 7Bisan ako, dili ganahan nga mokaon niana.

8“Unta ihatag na lang sa Dios ang akong gipangayo. Unta maangkon ko ang akong gipangandoy. 9Nangandoy ako nga unta patyon na ako sa Dios. 10Ug kon itugot kini, malipayon gihapon ako, kay luyo sa akong mga pag-antos wala ko gayod isalikway ang mga pulong sa Balaan nga Dios.

11“Nawad-an na akog kusog nga molaom pa. Unsa pa may akong laoman nga wala na man akoy kawilihan pa niining kinabuhia? 12Lig-on ba ako sama sa bato? Bronsi ba ang akong lawas? Dili. 13Wala akoy kusog sa pagtabang sa akong kaugalingon. Wala na akoy kahigayonan nga magmadaogon pa.

14“Isip mga higala, unta makigduyog kamo kanako sa akong pag-antos bisan sa inyong tan-aw gisalikway ko ang Makagagahom nga Dios. 15Apan kamo nga giisip ko nga mga igsoon dili masaligan; sama kamo sa sapa-sapa sa lugut nga mobaha 16sa panahon nga matunaw na ang ice6:16 ice: Sa uban nga Binisaya, yelo. ug snow, 17ug mohubas sa panahon sa ting-init. 18Mohapit ang mga biyahedor sa lugut aron moinom, apan walay tubig didto. Busa mangamatay sila inig-abot nila sa disyerto. 19Malaomon kaayo ang mga negosyanteng biyahedor nga taga-Tema ug taga-Sheba nga makainom sila sa sapa-sapa, 20apan mapakyas sila. Abi nilag may tubig didto, apan pag-abot nila wala diay. 21Oo, sama kamo sa sapa-sapa. Wala kamoy ikatabang kanako. Nahadlok kamo sa dihang nakita ninyo ang akong makalilisang nga kahimtang. 22Apan ngano? Nangayo ba ako kaninyo ug gasa? Mihangyo ba ako nga gamiton ninyo ang inyong bahandi sa pagtabang kanako, 23o sa pagluwas kanako gikan sa mabangis nga mga kaaway? 24Wala! Ang gihangyo ko lang mao nga tudloan ninyo ako ug mohilom na ako. Sultihi ninyo ako, kon diin ako masayop. 25Walay sapayan kon sakit ang inyong isulti basta tinuod lang. Apan ang inyong gipasangil kanako dili tinuod, ug dili ninyo mapamatud-an. 26Gusto ninyong tul-iron ang akong gipanulti, kay alang kaninyo walay pulos ang gipanulti sa sama kanakong desperado. 27Ngano, matarong ba kamo? Makigripa man gani kamo alang sa usa ka ilo nga mahimong ulipon, ug ibaligya man gani ninyo ang inyong higala! 28Tan-awa ninyo ako! Mamakak ba ako kaninyo? 29Undangi na ninyo ang inyong pagpasangil kanako, kay wala akoy sala. 30Bakakon ba ako? Dili ba diay ako kahibalo kon unsay maayo ug daotan?

Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»

Аюб 6:1-30

Ответ Аюба

1Тогда Аюб ответил:

2– О, если взвесить мои страдания,

мою беду положить на весы!

3Они перевесили бы песок морей –

мои слова оттого и бессвязны.

4Стрелы Всемогущего во мне,

напоён мой дух их ядом;

ужасы Аллаха ополчились против меня.

5Разве ревёт дикий осёл при изобилии травы?

Разве мычит бык над кормушкой?

6Разве вкусна еда без соли?

И разве есть вкус в яичном белке?

7Я гнушаюсь прикоснуться к такой пище;

от такой еды меня воротит6:6-7 Под пищей подразумеваются либо страдания Аюба, либо речи его друзей..

8О, если бы исполнилась просьба моя,

и Аллах осуществил бы мою мечту,

9соизволил бы Аллах сокрушить меня,

и, руку протянув, сразил бы!

10У меня тогда было бы утешение –

радость в боли непрекращающейся:

слов Святого я не отверг.

11Откуда взять силы, чтобы ждать?

Каков мой конец, чтобы терпеть?

12Разве моя сила – сила камня?

Разве из бронзы моя плоть?

13Разве есть во мне сила помочь себе,

когда счастье меня оставило?

14Не проявивший милосердия к другу

потерял страх перед Всемогущим.

15Братья мои ненадёжны, как пересыхающая река,

как воды, которые разливаются,

16потемнев от талого льда,

разбухнув от тающего снега,

17но затем исчезают во время зноя:

когда припечёт – пропадают.

18Караваны сворачивают с путей за водой,

идут в пустыню и гибнут.

19Караваны из Темы ищут воду,

купцы из Шевы надеются.

20Они обманулись в своих надеждах;

пришли туда и разочаровались.

21Так и вы для меня;

увидев беду мою, испугались.

22Просил ли я подарить мне что-нибудь

или заплатить за меня от вашего достатка?

23Просил ли я спасти меня от руки врага

или выкупить из рук разбойников?

24Научите меня, и я умолкну;

покажите, в чём я не прав.

25Как правда глаза колет!

Но что доказали ваши упрёки?

26Вы хотите порицать мои слова?

Неужели речи отчаявшегося для вас лишь ветер?

27Вы бросали бы жребий о сиротах

и торговали бы друзьями.

28Но прошу, взгляните на меня:

солгу ли я вам в лицо?

29Смягчитесь, не будьте несправедливыми;

смягчитесь, ведь я прав!

30Разве есть неправда в моих устах?

Разве моё нёбо не различит вкуса лжи?