1“Nakahibalo ka ba kon kanus-a manganak ang ihalas nga mga kanding? Nakabantay ka ba sa pag-anak sa mga lagsaw? 2Giihap mo ba ang mga bulan sa ilang pagmabdos hangtod manganak sila? Ug nahibaloan mo ba kon kanus-a sila manganak? 3Moluhod sila ug ihimugso nila ang ilang anak. 4Pagdako sa ilang anak sa kamingawan, manglakaw kini ug dili na mobalik. 5Kinsay naghatag ug kagawasan sa ihalas nga asno? 6Gihatag ko kaniya ang kamingawan aron iyang puy-an; gipapuyo ko siya sa yuta nga gipasagdan na. 7Magpalayo siya sa kasaba sa siyudad ug dili siya gusto nga mansohon. 8Maglibot-libot siya sa kabukiran sa pagpangita ug iyang masabsab.
9“Mapatrabaho mo ba ang ihalas nga baka? Magpabilin ba siya sa imong toril kon gabii? 10Mahiktan mo ba siya ug mapadaro sa imong uma? 11Makasalig ka ba sa iyang kusog sa pagtrabaho sa imong mabug-at nga trabahoon? 12Makasalig ka ba nga tigomon niya ug hakoton ang imong abot ngadto sa giokanan?
13“Kanindot tan-awon sa pako sa ostrich kon mokapay-kapay kini, apan dili kini makatupong sa kaanindot sa pako sa talabon. 14Biyaan sa ostrich ang iyang mga itlog sa yuta aron mainit-initan kini. 15Wala siyay kabalaka nga matumban kini o buakon sa ihalas nga mananap. 16Bangis kini sa iyang mga piso, nga daw dili kini iya. Bale-wala lang kaniya nga mawad-an ug pulos ang iyang hinagoan. 17Kay wala ko siya hatagig kaalam ug panabot. 18Apan kon siya nay modagan, kataw-an lang niya ang kabayo ug ang nagsakay niini.
19“Ikaw ba, Job, ang naghatag ug kusog sa kabayo? Ikaw bay naghatag sa iyang lambungay?39:19 lambungay: o, buhok sa iyang liog. 20Ikaw ba ang nagpalukso kaniya sama sa dulon ug nagpakurat sa mga tawo sa iyang pagpangusmo? 21Magpangahig siya sa yuta ug daw gapasigarbo sa iyang kusog. Unya modasdas siya sa gira. 22Wala siyay gikahadlokan, ug dili siya moatras sa espada.39:22 espada: o, gira. 23Motagingting ang mga udyong diha sa iyang kilid ug magpangidlap ang mga bangkaw sa nagasakay kaniya.
24“Manglupad ang abog sa kakusog sa iyang pagdagan. Dili na siya mapugngan inigtingog sa budyong. 25Magbahihi siya sa pagkadungog niya sa tingog sa budyong. Mapanimahoan niya ang gira bisan halayo ra kini, ug madungog niya ang panagsinggit sa gira ug ang daw nagadahunog nga mga mando sa mga komander.
26“Ikaw bay nagtudlo sa banog sa paglupad ug sa pag-adto sa habagatan? 27Ikaw bay nagmando sa agila sa paglupad ug sa paghimo sa iyang salag didto sa habog nga dapit? 28Nagapuyo ang agila sa pangpang; ang hait nga mga bato mao ang iyang salipdanan. 29Molantaw siya gikan didto sa pagpangita ug tukbonon, ug makita niya kini bisan sa layo. 30Kon asa ang patay atua siya, ug suyopon sa iyang mga piso ang dugo niini.”
1‘Do you know when the mountain goats give birth?
Do you watch when the doe bears her fawn?
2Do you count the months till they bear?
Do you know the time they give birth?
3They crouch down and bring forth their young;
their labour pains are ended.
4Their young thrive and grow strong in the wilds;
they leave and do not return.
5‘Who let the wild donkey go free?
Who untied its ropes?
6I gave it the wasteland as its home,
the salt flats as its habitat.
7It laughs at the commotion in the town;
it does not hear a driver’s shout.
8It ranges the hills for its pasture
and searches for any green thing.
9‘Will the wild ox consent to serve you?
Will it stay by your manger at night?
10Can you hold it to the furrow with a harness?
Will it till the valleys behind you?
11Will you rely on it for its great strength?
Will you leave your heavy work to it?
12Can you trust it to haul in your grain
and bring it to your threshing-floor?
13‘The wings of the ostrich flap joyfully,
though they cannot compare
with the wings and feathers of the stork.
14She lays her eggs on the ground
and lets them warm in the sand,
15unmindful that a foot may crush them,
that some wild animal may trample them.
16She treats her young harshly, as if they were not hers;
she cares not that her labour was in vain,
17for God did not endow her with wisdom
or give her a share of good sense.
18Yet when she spreads her feathers to run,
she laughs at horse and rider.
19‘Do you give the horse its strength
or clothe its neck with a flowing mane?
20Do you make it leap like a locust,
striking terror with its proud snorting?
21It paws fiercely, rejoicing in its strength,
and charges into the fray.
22It laughs at fear, afraid of nothing;
it does not shy away from the sword.
23The quiver rattles against its side,
along with the flashing spear and lance.
24In frenzied excitement it eats up the ground;
it cannot stand still when the trumpet sounds.
25At the blast of the trumpet it snorts, “Aha!”
It catches the scent of battle from afar,
the shout of commanders and the battle cry.
26‘Does the hawk take flight by your wisdom
and spread its wings towards the south?
27Does the eagle soar at your command
and build its nest on high?
28It dwells on a cliff and stays there at night;
a rocky crag is its stronghold.
29From there it looks for food;
its eyes detect it from afar.
30Its young ones feast on blood,
and where the slain are, there it is.’
