Job 39 – APSD-CEB & CARS

Ang Pulong Sa Dios

Job 39:1-30

1“Nakahibalo ka ba kon kanus-a manganak ang ihalas nga mga kanding? Nakabantay ka ba sa pag-anak sa mga lagsaw? 2Giihap mo ba ang mga bulan sa ilang pagmabdos hangtod manganak sila? Ug nahibaloan mo ba kon kanus-a sila manganak? 3Moluhod sila ug ihimugso nila ang ilang anak. 4Pagdako sa ilang anak sa kamingawan, manglakaw kini ug dili na mobalik. 5Kinsay naghatag ug kagawasan sa ihalas nga asno? 6Gihatag ko kaniya ang kamingawan aron iyang puy-an; gipapuyo ko siya sa yuta nga gipasagdan na. 7Magpalayo siya sa kasaba sa siyudad ug dili siya gusto nga mansohon. 8Maglibot-libot siya sa kabukiran sa pagpangita ug iyang masabsab.

9“Mapatrabaho mo ba ang ihalas nga baka? Magpabilin ba siya sa imong toril kon gabii? 10Mahiktan mo ba siya ug mapadaro sa imong uma? 11Makasalig ka ba sa iyang kusog sa pagtrabaho sa imong mabug-at nga trabahoon? 12Makasalig ka ba nga tigomon niya ug hakoton ang imong abot ngadto sa giokanan?

13“Kanindot tan-awon sa pako sa ostrich kon mokapay-kapay kini, apan dili kini makatupong sa kaanindot sa pako sa talabon. 14Biyaan sa ostrich ang iyang mga itlog sa yuta aron mainit-initan kini. 15Wala siyay kabalaka nga matumban kini o buakon sa ihalas nga mananap. 16Bangis kini sa iyang mga piso, nga daw dili kini iya. Bale-wala lang kaniya nga mawad-an ug pulos ang iyang hinagoan. 17Kay wala ko siya hatagig kaalam ug panabot. 18Apan kon siya nay modagan, kataw-an lang niya ang kabayo ug ang nagsakay niini.

19“Ikaw ba, Job, ang naghatag ug kusog sa kabayo? Ikaw bay naghatag sa iyang lambungay?39:19 lambungay: o, buhok sa iyang liog. 20Ikaw ba ang nagpalukso kaniya sama sa dulon ug nagpakurat sa mga tawo sa iyang pagpangusmo? 21Magpangahig siya sa yuta ug daw gapasigarbo sa iyang kusog. Unya modasdas siya sa gira. 22Wala siyay gikahadlokan, ug dili siya moatras sa espada.39:22 espada: o, gira. 23Motagingting ang mga udyong diha sa iyang kilid ug magpangidlap ang mga bangkaw sa nagasakay kaniya.

24“Manglupad ang abog sa kakusog sa iyang pagdagan. Dili na siya mapugngan inigtingog sa budyong. 25Magbahihi siya sa pagkadungog niya sa tingog sa budyong. Mapanimahoan niya ang gira bisan halayo ra kini, ug madungog niya ang panagsinggit sa gira ug ang daw nagadahunog nga mga mando sa mga komander.

26“Ikaw bay nagtudlo sa banog sa paglupad ug sa pag-adto sa habagatan? 27Ikaw bay nagmando sa agila sa paglupad ug sa paghimo sa iyang salag didto sa habog nga dapit? 28Nagapuyo ang agila sa pangpang; ang hait nga mga bato mao ang iyang salipdanan. 29Molantaw siya gikan didto sa pagpangita ug tukbonon, ug makita niya kini bisan sa layo. 30Kon asa ang patay atua siya, ug suyopon sa iyang mga piso ang dugo niini.”

Священное Писание

Аюб 39:1-35

1Знаешь ли ты время рождения серн?

Видел ли ты, как рожают детёнышей лани?

2Считаешь ли, сколько месяцев они носят плод?

Знаешь ли время их родов?

3Они, приседая, рожают приплод,

освобождаясь от бремени.

4В полях набираются сил их детёныши;

потом уходят и не возвращаются к ним.

5Кто дал волю диким ослам?

Кто развязал их узы?

6Я назначил их домом степь

и жилищем – солончаки.

7Над шумом городским смеются они

и не слышат криков погонщика.

8По горам они ищут пищу

и всякой зелени рады.

9Согласится ли дикий бык тебе служить?

Станет ли в стойле твоём ночевать?

10Привяжешь ли его верёвкой к плугу,

чтобы он боронил за тобой поле?

11Понадеешься ли на силу его

и доверишь ли труд свой ему?

12Поверишь ли ты, что привезёт он твоё зерно

и сложит его на гумне?

13Весело хлопает страус крыльями,

но они не сравнятся с перьями и пухом аиста.

14Его самка на землю яйца свои кладёт;

оставляет их греться в горячем песке,

15забыв, что нога может их раздавить

и дикий зверь – растоптать.

16Жесток он к своим птенцам, словно к чужим,

не боится, что труд его будет напрасен,

17потому что Всевышний обделил его мудростью

и здравого разума не дал.

18Но когда он поднимется и помчится,

конь и всадник ему смешны.

19Ты ли дал коню силу,

шею гривой покрыл,

20заставил его прыгать, как саранча?

Гордый храп его страшен.

21Он бьёт по земле копытом, радуясь силе,

и мчится навстречу битве.

22Он смеётся над страхом и не робеет;

он не дрогнет перед мечом.

23Звенит на боку у него колчан,

сверкают копьё и дротик.

24В порыве ярости бросается в галоп,

не сдержать его при трубном зове.

25При звуке рога ржёт конь;

издалека чует битву,

крик воевод и клич боевой.

26Твоей ли мудростью парит ястреб,

крылья свои простирая к югу?

27По твоей ли воле орёл взмывает

и строит гнездо своё на высоте?

28Он живёт на скале и ночь там проводит;

его твердыня – горный утёс.

29Там он высматривает добычу;

глаза его видят её издалека.

30Кровь пьют его птенцы;

где труп, там и он.

Вечный призывает Аюба отвечать

31Вечный сказал Аюбу:

32– Тебе ли, спорщик, наставлять Всемогущего?

Ответь Всевышнему, обвинитель!

33Тогда Аюб ответил Вечному:

34– Я столь ничтожен – как я Тебе отвечу?

Руку свою молча кладу на уста.

35Я говорил однажды – больше не буду продолжать,

говорил дважды – но теперь умолкну.