Misulti si Job
1Kadugayan, misulti si Job ug gipanghimaraot niya ang adlaw sa iyang natawhan. 2Miingon siya, 3“Gipanghimaraot ko ang adlaw sa akong natawhan. 4Mingitngit na lang unta kadtong adlawa ug wala na lang unta pasidlaki sa adlaw. Wala na lang unta kadto hinumdomi sa Dios nga anaa sa langit. 5Natabonan na lang unta kini sa kangitngit o sa bagang mga dag-om, ug giputos na lang unta sa kangitngit ang iyang kahayag. 6Labihan kangitngit na lang unta kadtong gabhiona, ug gipapas na lang unta kadto sa kalendaryo. 7Wala na lang unta ako ipakatawo niadtong gabhiona, ug wala untay nagmaya niadto nga higayon. 8Hinaut nga panghimaraoton kadtong gabhiona sa mga tigpanghimaraot nga makabalong mopukaw sa Leviatan.3:8 Leviatan: Tan-awa ang Lista sa mga Pulong sa luyo. 9Wala na lang unta mosubang ang kabugwason3:9 kabugwason: sa English, morning star. niadtong adlawa, ug wala na unta mobuntag. 10Gipanghimaraot ko kadtong adlawa kay wala pugngi niini ang akong pagkahimugso aron dili ko na unta masinati kini nga mga kalisdanan.
11“Nganong wala na man lang ako mamatay diha sa tiyan sa akong inahan? 12Nganong gikugos ug gipasuso pa man ako sa akong inahan? 13Kon namatay na lang unta ako kaniadto, malinawon na unta ako karon nga natulog ug nagpahulay 14uban sa mga hari ug mga pangulo sa kalibotan nga nagpatindog ug mga palasyo nga karon guba na. 15Nagpahulay na unta ako uban sa mga tigdumala kansang mga balay puno sa bulawan ug plata. 16Maayo pa unta ug nahisama ako sa mga bata nga namatay sa ilang pagkahimugso ug gilubong, nga wala na makakita ug kahayag. 17Didto sa dapit sa mga patay, ang mga daotan wala na maghimog daotan, ug ang mga gikapoy nakapahulay na. 18Ug didto, ang mga binihag nagpahayahay na; dili na nila madungog ang singgit sa mga tawo nga mipugos kanila sa pagtrabaho. 19Ang tanang klase sa tawo atua didto—dungganon man o dili. Ug ang mga ulipon gawasnon na gikan sa ilang mga agalon.
20“Nganong gitugotan pa man nga mabuhi ang tawong nagaantos ug nagsubo? 21Nangandoy silang mamatay, apan dili sila mamatay. Nangita sila sa kamatayon labaw pa sa ilang pagpangita sa bahanding tinago. 22Ikalipay nila sa hilabihan kon patay na sila ug malubong na. 23Nganong gitugotan man nga mabuhi ang tawo nga wala mahibalo kon unsay iyang dangatan? Pagbuot sa Dios nga dili mahibaloan sa tawo ang iyang umaabot. 24Dili ako makakaon tungod sa labihang kasubo, ug daw dili na matapos ang akong pag-agulo. 25Nahitabo kanako ang akong gikahadlokan. 26Wala akoy kalinaw ug dili ako mahimutang. Dili ako makapahulay ug dili mawala ang kahasol.”
Job Wishes He Had Never Been Born
1After a while, Job opened his mouth to speak. He cursed the day he had been born. 2He said,
3“May the day I was born be wiped out.
May the night be wiped away when people said, ‘A boy is born!’
4May that day turn into darkness.
May God in heaven not care about it.
May no light shine on it.
5May gloom and total darkness take it back.
May a cloud settle over it.
May blackness cover it up.
6May deep darkness take over the night I was born.
May it not be included among the days of the year.
May it never appear in any of the months.
7May no children ever have been born on that night.
May no shout of joy be heard in it.
8May people say evil things about that day.
May people ready to wake the sea monster Leviathan say evil things about that day.
9May its morning stars become dark.
May it lose all hope of ever seeing daylight.
May it not see the first light of the morning sun.
10It didn’t keep my mother from letting me be born.
It didn’t keep my eyes from seeing trouble.
11“Why didn’t I die when I was born?
Why didn’t I die as I came out of my mother’s body?
12Why was I placed on her knees?
Why did her breasts give me milk?
13If all of that hadn’t happened,
I would be lying down in peace.
I’d be asleep and at rest in the grave.
14I’d be with the earth’s kings and rulers.
They had built for themselves places that are now destroyed.
15I’d be with princes who used to have gold.
They had filled their houses with silver.
16Why wasn’t I buried like a baby who was born dead?
Why wasn’t I buried like a child who never saw the light of day?
17In the grave, sinful people don’t cause trouble anymore.
And there tired people find rest.
18Prisoners also enjoy peace there.
They don’t hear a slave driver shouting at them anymore.
19The least important and most important people are there.
And there the slaves are set free from their owners.
20“Why should those who suffer ever be born?
Why should life be given to those whose spirits are bitter?
21Why is life given to those who long for death that doesn’t come?
Why is it given to those who would rather search for death
than for hidden treasure?
22Why is life given to those who are actually happy and glad
when they reach the grave?
23Why is life given to a man like me?
God hasn’t told me what will happen to me.
He has surrounded me with nothing but trouble.
24Sighs have become my food every day.
Groans pour out of me like water.
25What I was afraid of has come on me.
What I worried about has happened to me.
26I don’t have any peace and quiet.
I can’t find any rest. All I have is trouble.”
