Ang Tubag ni Job
1Unya mitubag si Job, 2“Pamatia ninyo akog maayo aron inyo akong malipay. 3Pamati kamo samtang nagsulti ako, ug pagkahuman nako ug sulti, tamaya ninyo ako kon buot ninyo. 4Ang akong reklamo dili batok sa tawo kondili batok sa Dios. Mao kini ang rason nganong mubo akog pasensya. 5Tan-awa ra gud ninyo ako ug mahingangha kamo21:5 mahingangha kamo: sa literal, makatabon gayod kamo sa inyong baba. sa katingala. 6Kon hunahunaon ko ang mga nangahitabo kanako, magkurog ako sa kahadlok.
7“Nganong padayong nagkinabuhi ang daotan? Nangatigulang pa sila ug nagmauswagon. 8Nakita pa nila ang pagdako sa ilang mga anak ug mga apo. 9Nagapuyo pa sila sa ilang mga balay nga walay katalagman ug walay gikahadlokan. Ug wala sila siloti sa Dios. 10Walay hunong sa pagpanganak ang ilang mga baka, ug dili kini makuhaan. 11Ang ilang mga kabataan sama kadaghan sa mga karnero.21:11 Ang ilang… karnero: o, Gipadula nila ang ilang mga kabataan nga samag mga karnero. Manayaw sila, 12manganta, ug magsadya sa tukar sa tamborin, harpa, ug plawta. 13Nagkinabuhi sila nga mauswagon ug nangamatay nga malinawon. 14Apan nagaingon sila sa Dios, ‘Pasagdi lang kami! Wala kami naninguha nga mahibaloan ang imong mga pamaagi. 15Kinsa ka ba nga gitawag Makagagahom? Nganong angay ka namong alagaron? Ug unsay makuha namo kon moampo kami kanimo?’ 16Apan ang tinuod, ang ilang pag-uswag wala maggikan sa ilang kaugalingon nga paghago. Busa kon unsa may itambag niining daotang mga tawo, dili gayod ako mamati.
17“Talagsa ray mga tawong daotan nga mangamatay. Usahay ra moabot kanila ang kalisod o ang silot nga ginapadala sa Dios tungod sa iyang kasuko. 18Talagsa ra sila abugon nga daw sa dagami o tahop nga gipalid sa makusog nga hangin. 19Nagaingon kamo nga kon dili sila silotan sa Dios, ang ilang mga kabataan mao ang iyang silotan. Apan nagaingon ako nga ang nakasala mao ang angay silotan sa Dios, aron maeksperyensyahan nila 20ug makita mismo nila ang ilang kalaglagan. Pasagdi nga makatilaw sila sa kasuko sa Makagagahom nga Dios. 21Kay kon patay na sila, wala na silay kalibotan sa mangahitabo sa ilang panimalay.
22“Matudloan ba sa tawo ang Dios, nga siya man ang pinakalabaw nga maghukom? 23-24May mga tawo nga nangamatay nga abundansya ug hayahay ang kinabuhi, ug himsog. 25May mga tawo usab nga nangamatay nga pait ug kahimtang, ug wala gayod makatilaw ug kaharuhay sa kinabuhi. 26Apan managsama silang ilubong sa yuta ug kaonon sa mga ulod.
27“Nahibalo ako kon unsay inyong gihunahuna. Nahibalo ako sa inyong plano batok kanako. 28Gisultihan ninyo ako kabahin sa mga tawong adunahan kansang mga pinuy-anan nangahanaw tungod sa ilang kadaotan. 29Apan pangutan-a ang mga nagalabay, ug pamatii ang ilang ginaingon. Kay sultihan nila kamo 30nga ang daotan nga tawo kanunay makalingkawas sa adlaw nga moabot ang katalagman tungod sa kasuko sa Dios. 31Wala gayoy makaako pagbadlong sa tawong daotan. Wala gayoy mobalos sa iyang gihimo. 32Kon ilubong na siya, may magguwardya pa sa iyang lubnganan. 33Daghan ang mohatod kaniya sa paglubong, ug ang yuta maghatag kaniyag kapahulayan.
34“Busa unsaon ninyo ako paglipay sa inyong gipanulti nga walay pulos? Pulos lang mga bakak ang inyong gipanulti.”
Jó
1Então Jó respondeu:
2“Escutem com atenção as minhas palavras;
seja esse o consolo que vocês haverão de dar-me.
3Suportem-me enquanto eu estiver falando;
depois que eu falar poderão zombar de mim.
4“Acaso é dos homens que me queixo?
Por que não deveria eu estar impaciente?
5Olhem para mim e ficarão atônitos;
tapem a boca com a mão.
6Quando penso nisso, fico aterrorizado;
todo o meu corpo se põe a tremer.
7Por que vivem os ímpios?
Por que chegam à velhice e aumentam seu poder?
8Eles veem os seus filhos estabelecidos ao seu redor
e os seus descendentes diante dos seus olhos.
9Seus lares estão seguros e livres do medo;
a vara de Deus não os vem ferir.
10Seus touros nunca deixam de procriar;
suas vacas dão crias e não abortam.
11Eles soltam os seus filhos como um rebanho;
seus pequeninos põem-se a dançar.
12Cantam, acompanhando a música do tamborim e da harpa;
alegram-se ao som da flauta.
13Os ímpios passam a vida na prosperidade
e descem à sepultura21.13 Hebraico: Sheol. Essa palavra também pode ser traduzida por profundezas, pó ou morte. em paz21.13 Ou de repente.
14Contudo, dizem eles a Deus:
‘Deixa-nos! Não queremos conhecer os teus caminhos.
15Quem é o Todo-poderoso, para que o sirvamos?
Que vantagem temos em orar a Deus?’
16Mas não depende deles a prosperidade que desfrutam;
por isso fico longe do conselho dos ímpios.
17“Pois, quantas vezes a lâmpada dos ímpios se apaga?
Quantas vezes a desgraça cai sobre eles,
o destino que em sua ira Deus lhes dá?
18Quantas vezes o vento os leva como palha,
e o furacão os arrebata como cisco?
19Dizem que Deus reserva o castigo de um homem para os seus filhos.
Que o próprio pai o receba, para que aprenda a lição!
20Que os seus próprios olhos vejam a sua ruína;
que ele mesmo beba da ira do Todo-poderoso!21.17-20 Os versículos 17 e 18 podem ser lidos como exclamações e os 19 e 20 como afirmações.
21Pois, que lhe importará a família que deixará atrás de si
quando chegarem ao fim os meses que lhe foram destinados?
22“Haverá alguém que o ensine a conhecer a Deus,
uma vez que ele julga até os de mais alta posição?
23Um homem morre em pleno vigor,
quando se sentia bem e seguro,
24tendo o corpo bem nutrido
e os ossos cheios de tutano.
25Já outro morre tendo a alma amargurada,
sem nada ter desfrutado.
26Um e outro jazem no pó,
ambos cobertos de vermes.
27“Sei muito bem o que vocês estão pensando,
as suas conspirações contra mim.
28‘Onde está agora a casa do grande homem?’, vocês perguntam.
‘Onde a tenda dos ímpios?’
29Vocês nunca fizeram perguntas aos que viajam?
Não deram atenção ao que eles contam?
30Pois eles dizem que o mau é poupado da calamidade
e que do dia da ira recebe livramento.
31Quem o acusa, lançando em rosto a sua conduta?
Quem lhe retribui o mal que fez?
32Pois o levam para o túmulo
e vigiam a sua sepultura.
33Para ele é macio o terreno do vale;
todos o seguem, e uma multidão incontável o precede.21.33 Ou assim como uma multidão incontável o precedeu.
34“Por isso, como podem vocês consolar-me com esses absurdos?
O que sobra das suas respostas é pura falsidade!”
