Job 21 – APSD-CEB & CARST

Ang Pulong Sa Dios

Job 21:1-34

Ang Tubag ni Job

1Unya mitubag si Job, 2“Pamatia ninyo akog maayo aron inyo akong malipay. 3Pamati kamo samtang nagsulti ako, ug pagkahuman nako ug sulti, tamaya ninyo ako kon buot ninyo. 4Ang akong reklamo dili batok sa tawo kondili batok sa Dios. Mao kini ang rason nganong mubo akog pasensya. 5Tan-awa ra gud ninyo ako ug mahingangha kamo21:5 mahingangha kamo: sa literal, makatabon gayod kamo sa inyong baba. sa katingala. 6Kon hunahunaon ko ang mga nangahitabo kanako, magkurog ako sa kahadlok.

7“Nganong padayong nagkinabuhi ang daotan? Nangatigulang pa sila ug nagmauswagon. 8Nakita pa nila ang pagdako sa ilang mga anak ug mga apo. 9Nagapuyo pa sila sa ilang mga balay nga walay katalagman ug walay gikahadlokan. Ug wala sila siloti sa Dios. 10Walay hunong sa pagpanganak ang ilang mga baka, ug dili kini makuhaan. 11Ang ilang mga kabataan sama kadaghan sa mga karnero.21:11 Ang ilang… karnero: o, Gipadula nila ang ilang mga kabataan nga samag mga karnero. Manayaw sila, 12manganta, ug magsadya sa tukar sa tamborin, harpa, ug plawta. 13Nagkinabuhi sila nga mauswagon ug nangamatay nga malinawon. 14Apan nagaingon sila sa Dios, ‘Pasagdi lang kami! Wala kami naninguha nga mahibaloan ang imong mga pamaagi. 15Kinsa ka ba nga gitawag Makagagahom? Nganong angay ka namong alagaron? Ug unsay makuha namo kon moampo kami kanimo?’ 16Apan ang tinuod, ang ilang pag-uswag wala maggikan sa ilang kaugalingon nga paghago. Busa kon unsa may itambag niining daotang mga tawo, dili gayod ako mamati.

17“Talagsa ray mga tawong daotan nga mangamatay. Usahay ra moabot kanila ang kalisod o ang silot nga ginapadala sa Dios tungod sa iyang kasuko. 18Talagsa ra sila abugon nga daw sa dagami o tahop nga gipalid sa makusog nga hangin. 19Nagaingon kamo nga kon dili sila silotan sa Dios, ang ilang mga kabataan mao ang iyang silotan. Apan nagaingon ako nga ang nakasala mao ang angay silotan sa Dios, aron maeksperyensyahan nila 20ug makita mismo nila ang ilang kalaglagan. Pasagdi nga makatilaw sila sa kasuko sa Makagagahom nga Dios. 21Kay kon patay na sila, wala na silay kalibotan sa mangahitabo sa ilang panimalay.

22“Matudloan ba sa tawo ang Dios, nga siya man ang pinakalabaw nga maghukom? 23-24May mga tawo nga nangamatay nga abundansya ug hayahay ang kinabuhi, ug himsog. 25May mga tawo usab nga nangamatay nga pait ug kahimtang, ug wala gayod makatilaw ug kaharuhay sa kinabuhi. 26Apan managsama silang ilubong sa yuta ug kaonon sa mga ulod.

27“Nahibalo ako kon unsay inyong gihunahuna. Nahibalo ako sa inyong plano batok kanako. 28Gisultihan ninyo ako kabahin sa mga tawong adunahan kansang mga pinuy-anan nangahanaw tungod sa ilang kadaotan. 29Apan pangutan-a ang mga nagalabay, ug pamatii ang ilang ginaingon. Kay sultihan nila kamo 30nga ang daotan nga tawo kanunay makalingkawas sa adlaw nga moabot ang katalagman tungod sa kasuko sa Dios. 31Wala gayoy makaako pagbadlong sa tawong daotan. Wala gayoy mobalos sa iyang gihimo. 32Kon ilubong na siya, may magguwardya pa sa iyang lubnganan. 33Daghan ang mohatod kaniya sa paglubong, ug ang yuta maghatag kaniyag kapahulayan.

34“Busa unsaon ninyo ako paglipay sa inyong gipanulti nga walay pulos? Pulos lang mga bakak ang inyong gipanulti.”

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

Аюб 21:1-34

Ответ Аюба

1Тогда Аюб ответил:

2– Внимательно выслушайте меня;

пусть это и будет мне утешением от вас.

3Потерпите, пока я говорю,

а когда умолкну, можете насмехаться.

4Разве я жалуюсь человеку?

Разве у меня нет причин быть нетерпеливым?

5Посмотрев на меня, ужаснитесь;

в изумлении прикройте ладонью рот.

6Я содрогаюсь, размышляя об этом,

моё тело бросает в дрожь.

7Почему нечестивые живут,

достигая старости и возрастая силой?

8Их дети вокруг них,

их потомство у них на глазах.

9Их дома в безопасности и страха не ведают,

и наказания Всевышнего нет на них.

10Их бык всегда оплодотворяет,

их корова телится и не выкидывает.

11Они выпускают детей, как стадо,

и чада их танцуют.

12Они поют под бубен и арфу,

веселятся под пение свирели.

13Они проводят дни в благополучии,

и спокойно21:13 Или: «мгновенно». нисходят в мир мёртвых.

14А Всевышнему они говорят: «Оставь нас!

Мы не хотим знать Твои пути.

15Кто такой Всемогущий, чтобы нам служить Ему?

Что пользы нам Ему молиться?»

16Но их благополучие не в их руках;

итак, помыслы нечестивых мне отвратительны.

17Но часто ли гаснет светильник нечестивых?

Часто ли к ним приходит беда,

удел, каким Всевышний наделяет в гневе?

18Часто ли они уподобляются соломе на ветру,

мякине, гонимой вихрем?

19Вы говорите: «Всевышний приберегает наказание для их сыновей».

Пусть Он воздаст им самим, чтобы впредь они знали!

20Пусть своими глазами увидят гибель,

пусть пьют гнев Всемогущего.

21Что за дело им до семьи, что останется после них,

когда срок их жизни истечёт?

22Может ли кто-нибудь преподать Всевышнему знание,

Тому, кто судит даже вышних?

23Один умирает в расцвете сил,

в безопасности и покое;

24его тело дородно,

кости его крепки.

25А другой умирает, скорбя душой,

не вкусив от жизни ни капли блага.

26И вместе будут лежать они в прахе,

и облепят их черви.

27Да, я знаю ваши мысли

и ваши уловки против меня.

28Вы говорите: «Где теперь дом вельможи

и шатры, в которых жили нечестивые?»

29Разве вы не расспрашивали путешественников

и рассказам их не внимали,

30как щадит нечестивого день беды,

как день гнева его стороной обходит?

31Кто его осудит ему в лицо?

Кто воздаст ему за его дела?

32С почётом несут его хоронить,

и стражу возле могилы ставят.

33Земля в долине ему сладка.

Людской поток позади него,

и перед ним – бесчисленная толпа.

34Как же вам утешить меня пустым?

Ваши ответы – сплошная ложь!