1“Hapit na akong mamatay; daw sa mabugto na ang akong gininhawa. Andam na ang lubnganan alang kanako. 2Gipalibotan ako sa mga mabiay-biayon. Dayag kaayo ang ilang pagtamay kanako. 3Labani ako, O Dios, kay wala nay laing mobarog sa pagtabang kanako kondili ikaw lang. 4Gisirad-an mo ang panghunahuna sa akong mga higala aron dili sila makasabot. Busa ayaw sila tugoti nga magmadaogon sa ilang pag-akusar kanako. 5Sama sila sa tawo nga nagluib sa iyang mga higala aron makakuwarta, nga mao ang hinungdan nga mag-antos17:5 mag-antos: sa literal, pagkabuta. ang iyang kabataan.
6“Gihimo ako sa Dios nga kataw-anan taliwala sa mga tawo, ug gilud-an nila ako sa nawong. 7Mingitngit na ang akong panan-aw sa kasubo; mora na ug tukog17:7 tukog: sa literal, anino. ang tibuok kong lawas sa kaniwang. 8Ang mga tawo nga miisip sa ilang kaugalingon nga matarong, nangatingala niining nahitabo kanako. Gitunglo nila ako sama sa usa ka dili diosnon nga tawo. 9Alang kanila ang matarong nga tawo lig-on sa iyang pagkinabuhi ug mas magkalig-on pa gayod. 10Apan ginaaghat ko sila sa pagsusi pag-usab kanako. Sigurado ako nga walay bisan usa kanila nga nakasabot. 11Hapit na matapos ang akong mga adlaw. Napakyas ang akong mga plano ug mga tinguha. 12Apan nagaingon sila nga basig mamaayo ra usab ang akong kahimtang sa umaabot. Miingon sila, ‘Luyo sa kangitngit may moabot nga kahayag.’ 13Kon molaom man ako, ang akong laoman mao ang pagpuyo sa dapit sa mga patay. Gusto ko nang ipahimutang ang akong higdaanan niining mangitngit nga dapit. 14Isipon ko ang lubnganan nga akong amahan, ug ang mga ulod nga mokaon kanako isipon ko nga akong inahan ug mga igsoong babaye. 15May paglaom pa ba ako? Kinsay makasulti nga may paglaom pa ako? 16Ang akong paglaom mouban kanako sa dapit sa mga patay. Mag-uban kami didto ilalom sa yuta.”
1“Meu espírito está quebrantado,
os meus dias se encurtam,
a sepultura me espera.
2A verdade é que zombadores me rodeiam,
e tenho que ficar olhando a sua hostilidade.
3“Dá-me, ó Deus, a garantia que exiges.
Quem, senão tu, me dará segurança?
4Fechaste as mentes deles para o entendimento
e com isso não os deixarás triunfar.
5Se alguém denunciar os seus amigos por recompensa,
os olhos dos filhos dele fraquejarão,
6mas de mim Deus fez um provérbio para todos,
um homem em cujo rosto os outros cospem.
7Meus olhos se turvaram de tristeza;
o meu corpo não passa de uma sombra.
8Os íntegros ficam atônitos em face disso,
e os inocentes se levantam contra os ímpios.
9Mas os justos se manterão firmes em seus caminhos,
e os homens de mãos puras se tornarão cada vez mais fortes.
10“Venham, porém, vocês todos,
e façam nova tentativa!
Não acharei nenhum sábio entre vocês.
11Foram-se os meus dias, os meus planos fracassaram,
como também os desejos do meu coração.
12Andam querendo tornar a noite em dia;
ante a aproximação das trevas dizem:
‘Vem chegando a luz’.
13Ora, se o único lar pelo qual espero é a sepultura17.13 Hebraico: Sheol. Essa palavra também pode ser traduzida por profundezas, pó ou morte; também no versículo 16.,
se estendo a minha cama nas trevas,
14se digo à corrupção mortal:
Você é o meu pai,
e se aos vermes digo:
Vocês são minha mãe e minha irmã,
15onde está então minha esperança?
Quem poderá ver alguma esperança para mim?
16Descerá ela às portas do Sheol?
Desceremos juntos ao pó?”
