1“Hapit na akong mamatay; daw sa mabugto na ang akong gininhawa. Andam na ang lubnganan alang kanako. 2Gipalibotan ako sa mga mabiay-biayon. Dayag kaayo ang ilang pagtamay kanako. 3Labani ako, O Dios, kay wala nay laing mobarog sa pagtabang kanako kondili ikaw lang. 4Gisirad-an mo ang panghunahuna sa akong mga higala aron dili sila makasabot. Busa ayaw sila tugoti nga magmadaogon sa ilang pag-akusar kanako. 5Sama sila sa tawo nga nagluib sa iyang mga higala aron makakuwarta, nga mao ang hinungdan nga mag-antos17:5 mag-antos: sa literal, pagkabuta. ang iyang kabataan.
6“Gihimo ako sa Dios nga kataw-anan taliwala sa mga tawo, ug gilud-an nila ako sa nawong. 7Mingitngit na ang akong panan-aw sa kasubo; mora na ug tukog17:7 tukog: sa literal, anino. ang tibuok kong lawas sa kaniwang. 8Ang mga tawo nga miisip sa ilang kaugalingon nga matarong, nangatingala niining nahitabo kanako. Gitunglo nila ako sama sa usa ka dili diosnon nga tawo. 9Alang kanila ang matarong nga tawo lig-on sa iyang pagkinabuhi ug mas magkalig-on pa gayod. 10Apan ginaaghat ko sila sa pagsusi pag-usab kanako. Sigurado ako nga walay bisan usa kanila nga nakasabot. 11Hapit na matapos ang akong mga adlaw. Napakyas ang akong mga plano ug mga tinguha. 12Apan nagaingon sila nga basig mamaayo ra usab ang akong kahimtang sa umaabot. Miingon sila, ‘Luyo sa kangitngit may moabot nga kahayag.’ 13Kon molaom man ako, ang akong laoman mao ang pagpuyo sa dapit sa mga patay. Gusto ko nang ipahimutang ang akong higdaanan niining mangitngit nga dapit. 14Isipon ko ang lubnganan nga akong amahan, ug ang mga ulod nga mokaon kanako isipon ko nga akong inahan ug mga igsoong babaye. 15May paglaom pa ba ako? Kinsay makasulti nga may paglaom pa ako? 16Ang akong paglaom mouban kanako sa dapit sa mga patay. Mag-uban kami didto ilalom sa yuta.”
1»Mi ánimo se agota,
mis días se acortan,
la tumba me espera.
2Estoy rodeado de burlones;
¡sufren mis ojos su hostilidad!
3»Dame, oh Dios, la fianza que demandas.
¿Quién más podría responder por mí?
4Tú has ofuscado su pensamiento,
por eso no dejarás que triunfen.
5Quien por una recompensa denuncia a sus amigos
verá a sus hijos desfallecer.
6»Dios me ha puesto en boca de todos;
no falta quien me escupa en la cara.
7Los ojos se me apagan a causa del dolor;
todo mi esqueleto no es más que una sombra.
8Los justos ven esto, y se quedan asombrados;
los inocentes se indignan contra el impío,
9la gente recta se aferra a su camino
y los de manos limpias aumentan su fuerza.
10»Venid, pues, todos vosotros; ¡arremeted contra mí!
No hallaré entre vosotros a un solo sabio.
11Mis días van pasando, mis planes se frustran
junto con los anhelos de mi corazón.
12Esta gente convierte la noche en día;
todo está oscuro, pero insisten:
“La luz se acerca”.
13Si el único hogar que espero es el sepulcro,
he de tenderme a dormir en las tinieblas;
14he de llamar “Padre mío” a la corrupción,
y “Madre” y “Hermana” a los gusanos.
15¿Dónde queda entonces mi esperanza?
¿Quién ve alguna esperanza para mí?
16¿Bajaréis conmigo hasta las puertas de la muerte?
¿Descenderemos juntos hasta el polvo?»
