Ang Tubag ni Elifaz
1Unya mitubag si Elifaz nga taga-Teman, 2“Job, ang maalamon nga tawo dili mosultig mga pulong nga walay pulos. 3Dili siya mangatarungan ginamit ang mga pulong nga walay hinungdan. 4Apan ang imong gipanulti motukmod sa uban sa dili na pagtahod ug pag-alagad sa Dios. 5Ang imong gipanulti bunga sa imong kadaotan. Ug gilimbongan mo ang uban pinaagi sa imong mga pulong. 6Dili na kinahanglan nga hukman ko pa ikaw. Ang imo mismong gipanulti ang nagasaksi batok kanimo. 7Naghunahuna ka ba nga ikaw ang unang natawo? Natawo ka na ba sa wala pa mamugna ang mga bungtod? 8Nadungog mo na ba ang mga plano sa Dios? Ikaw lang ba ang maalamon? 9Unsa may imong nahibaloan nga wala usab namo mahibaloi? Unsa bay imong nasabtan nga wala usab namo masabti? 10Nakakat-on kami gikan sa mga tigulang nga mas tigulang pa kaysa imong amahan! 11Gisultihan ka namo ug mga pulong nga makapadasig ug makapalipay kanimo nga gikan sa Dios. Kulang pa ba kini? 12Nganong nagpadala ka man sa imong pagbati? Unsay nakapabuta kanimo sa kamatuoran 13nga nasuko ka man pag-ayo sa Dios ug nagsulti nianang daotang mga pulong batok kaniya? 14Makahimo ba ang tawo sa pagkinabuhi nga hinlo ug matarong? 15Wala gani mosalig ang Dios sa iyang mga anghel! Kon kining langitnon nga mga tinuga15:15 kining langitnon nga mga tinuga: sa literal, ang langit. dili hinlo sa iyang panan-aw, 16ang tawo pa kaha nga daotan ug makasasala, ug uhaw sa paghimo ug daotan?
17“Job, paminawa ako. Sultihan ko ikaw ug pasabton sa akong naeksperyensyahan. 18Makasulti usab bahin niini ang maalamon nga mga tawo nga nakat-on gikan sa ilang katigulangan. 19Mga maalamon kaayo sila, kay sila lang ang nanag-iya sa ilang yuta, ug walay mga taga-laing lugar nga misakop kanila.
20“Ang tawong daotan mag-antos sa tibuok niyang kinabuhi. 21Kanunay siyang kulbaan. Bisan walay katalagman, kulbaan siya nga tingalig sulongon siya sa mga tulisan. 22Mahadlok siyang moadto sa ngitngit kay basig patyon siya. 23Magkabuang siya sa pagpangitag pagkaon bisan asa.15:23 Magkabuang… bisan asa: o, Gitagana siya nga pagkaon alang sa uwak. Nasayod siya nga hapit na siyang mamatay.15:23 hapit na siyang mamatay: sa literal, hapit na ang adlaw sa kangitngit. 24Labihan ang iyang kakulba, sama sa hari nga mosulong sa gira. 25Nagakahitabo kini kaniya, kay nagrebelde siya15:25 nagrebelde siya: sa literal, nagpangumo sa iyang kamot. ug misukol sa Dios nga Makagagahom. 26Daw sa nagbitbit siyag lig-on nga taming ug gusto gayod nga makigbatok sa Dios. 27Bisan adunahan ug tambok siya karon, 28magpuyo siya sa guba nga mga lungsod, sa mga balay nga walay nagpuyo ug kalumpagon na. 29Dili na magpadayon ang iyang pagka-adunahan. Ang iyang bahandi dili molungtad ug dugay, ug ang iyang kabtangan dili modaghan. 30Dili siya makaikyas sa kalaglagan.15:30 kalaglagan: sa literal, kangitngit. Mahisama siya sa kahoy kansang mga salingsing masunog. Mawala ang tanan niyang kabtangan sa usa lang ka paghuyop sa Dios. 31Dili niya angayng limbongan ang iyang kaugalingon pinaagi sa pagsalig sa mga butang nga walay pulos, kay wala gayod siyay makuha gikan niini. 32Sa dili pa moabot ang iyang panahon, madawat niya ang iyang silot ug dili na siya mouswag pa.15:32 dili na siya mouswag pa: sa literal, ang iyang mga sanga dili na tuboan ug mga dahon. 33Mahisama siya sa ubas nga nangataktak ang bunga nga hilaw pa, o sama sa kahoyng olibo nga nangalarag ang mga bulak. 34Kay ang mga tawong dili diosnon mamatay nga walay kaliwat. Ug mangasunog ang ilang mga balay nga gitukod gikan sa pagpanguwarta. 35Naghunahuna sila kanunay sa paghimo ug kasamok, paghimo ug daotan, ug pagpanglimbong.”
Segundo discurso de Elifaz
1Replicó entonces Elifaz de Temán:
2«El sabio no responde con vana sabiduría
ni da respuestas en el aire.15:2 ni da respuestas en el aire. Lit. llena su vientre con el viento del este.
3Tampoco discute con argumentos vanos
ni con palabras huecas.
4Tú, en cambio, restas valor al temor a Dios
y tomas a la ligera la devoción que él merece.
5Tu maldad pone en acción tu boca;
hablas igual que la gente astuta.
6Tu propia boca te condena, no la mía;
tus propios labios atestiguan contra ti.
7»¿Eres acaso el primer hombre que ha nacido?
¿Naciste acaso antes que los montes?
8¿Tienes parte en el consejo de Dios?
¿Acaso eres tú el único sabio?
9¿Qué sabes tú que nosotros no sepamos?
¿Qué has percibido que nosotros ignoremos?
10Las canas y la edad están de nuestra parte;
tenemos más experiencia que tu padre.
11¿No te basta que Dios mismo te consuele
y que se te hable con cariño?
12¿Por qué te dejas llevar por el enojo?
¿Por qué te relampaguean los ojos?
13¿Por qué desatas tu enojo contra Dios
y das rienda suelta a tu lengua?
14»¿Qué es el hombre para creerse puro
y el nacido de mujer para alegar inocencia?
15Si Dios no confía ni en sus santos
y ni siquiera considera puros a los cielos,
16¡cuánto menos confiará en el hombre,
que es vil y corrupto y tiene sed del mal!15:16 tiene sed del mal. Lit. bebe como agua el mal.
17»Escúchame y te lo explicaré;
déjame decirte lo que he visto.
18Es lo que han declarado los sabios
sin ocultar nada de lo aprendido de sus antepasados.
19Solo a ellos se les dio la tierra
y ningún extraño pasó entre ellos.
20El impío se ve atormentado toda la vida;
el violento tiene sus años contados.
21Sus oídos perciben sonidos espantosos;
cuando está en paz, los salteadores lo atacan.
22No espera escapar de las tinieblas;
condenado está a morir a filo de espada.
23Vaga sin rumbo; es comida de los buitres;15:23 rumbo … buitres. Alt. rumbo, en busca de alimento.
sabe que el día de las tinieblas le ha llegado.
24La desgracia y la angustia lo llenan de terror;
lo abruman como si un rey fuera a atacarlo
25y todo por levantar el puño contra Dios
y atreverse a desafiar al Todopoderoso.
26Contra Dios se lanzó desafiante,
blandiendo grueso y resistente escudo.
27»Aunque su rostro esté hinchado de grasa
y le sobre carne en la cintura,
28habitará en lugares desolados,
en casas deshabitadas,
en casas a punto de derrumbarse.
29Dejará de ser rico; no durarán sus riquezas
ni se extenderán sus posesiones en la tierra.
30No podrá escapar de las tinieblas;
una llama de fuego marchitará sus renuevos
y el aliento de Dios lo arrebatará.
31Que no se engañe ni confíe en cosas vanas,
porque nada obtendrá a cambio de ellas.
32Antes de que muera recibirá su merecido
y sus ramas no reverdecerán.
33Quedará como vid que pierde sus uvas agrias,
como olivo que no llega a florecer.
34La compañía de los impíos no es de provecho;
¡las moradas de los que aman el soborno serán consumidas por el fuego!
35Conciben iniquidad y dan a luz maldad;
en su vientre se genera el engaño».
