Ang Tubag ni Job
1Unya mitubag si Job, 2“Nagtuo kamo nga kamo ray maalamon, ug kon mamatay kamo, uban kaninyo nga mamatay ang kaalam! 3Apan maalamon usab ako ug wala kamo makabintaha kanako. Nahibalo ang tanang tawo niining tanan ninyong gipanulti. 4Nahimo akong kataw-anan sa akong mga higala bisag matarong ako ug walay ikasaway sa akong kinabuhi, ug bisan ginatubag sa Dios ang akong pag-ampo kaniadto. 5Ang mga tawo nga sama kanako nga nagaantos ug halos dili na makabarog ginatamay sa mga tawo nga hayahay ug kahimtang. 6Apan ang mga tulisan ug ang mga tawo nga nagapalagot sa Dios nagakinabuhi nga malinawon bisan ug ang ilang abilidad maoy ilang gipakadios.12:6 bisan… gipakadios: o, bisan ang ilang dios-dios hinimo lang sa ilang mga kamot.
7-8“Kuhaig leksyon ang lain-laing klase sa mananap—ang mananap nga nagalakaw, ang nagalupad, ang nagakamang, ug ang nagapuyo sa tubig. 9Kay silang tanan nahibalo niining gihimo sa Ginoo. 10Anaa sa iyang kamot ang kinabuhi o ang gininhawa sa tanang binuhat, apil na ang sa tawo. 11Ang dila sa tawo mahibalo sa lami sa pagkaon, ug ang dalunggan mahibalo usab kon maayo ba o dili ang mga pulong. 12Ang mga tigulang may kaalam ug panabot, kay samtang nagataas ang ilang kinabuhi, nagkadaghan pa gayod ang ilang kahibalo.
13“Apan anaa sa Dios ang kaalam, gahom, panabot, ug pagtambag. 14Walay makatukod pagbalik sa iyang giguba, ug walay makaluwas sa iyang gipriso. 15Kon pugngan niya ang ulan, moabot ang hulaw; ug kon buhian niya kini, daoton sa baha ang yuta. 16Kusgan siya ug madaogon, ug ilalom sa iyang gahom ang nagapanglimbong ug ang ginalimbongan. 17Kuhaan niya sa kaalam ang mga magtatambag, ug himuon niyang mga buang-buang ang mga maghuhukom. 18Pakanaogon niya ang mga hari sa ilang trono ug ipabihag. 19Tangtangon niya sa ilang katungdanan ang mga pari ug ang mga tawo nga dugay na sa pangagamhanan. 20Patak-omon niya ang baba niadtong ginatahod nga mga magtatambag, ug kuhaan niya sa hustong panabot ang mga tigulang. 21Ipaubos niya ang mga dungganon ug kuhaan ug gahom ang gamhanan nga mga tawo. 22Ipadayag niya ang mga tinago, ug lamdagan niya ang kangitngit. 23Himuon niyang gamhanan ang mga nasod, ug unya laglagon niya kini. Palapdon niya ang teritoryo niini ug unya isalikway niya kini. 24Himuon niyang mga buang-buang ang ilang mga pangulo, ug palatagawon niya sila sa disyerto. 25Magpangapkap sila sa kangitngit ug magsukarap sama sa hubog.”
Јов
1А Јов је одговорио овим речима:
2„Несумњиво, баш ви сте ми људи
с којима ће и мудрост да сконча!
3Али и ја имам памет попут ваше,
ништа гори од вас нисам.
И ко још не зна ове ствари?
4Ја сам на подсмех пријатељу своме,
ја, који сам зазвао Бога и он ми се одазвао.
На подсмех је човек праведан,
човек беспрекоран.
5’Он је за пропаст и презир’ –
став је безбрижнога –
’Гурнути треба онога
што му ноге посрћу!’
6А у шаторима окрутних је мир,
спокојни су они што Бога изазивају
и они што у руци својој бога свога носе12,6 Последњи део стиха може да се преведе и као: премда их Бог у шаци држи..
7Али, молим те, питај животиње
и поучиће те;
и птице на небу
нека ти кажу!
8Са земљом попричај и поучиће те,
рибе у мору ће ти казивати.
9Ко од њих још не зна
да је ово начинила Господња рука?
10У његовој је руци душа свега живог
и дах тела човечанства целог.
11Не разазнаје ли ухо речи
ко што непце храну проба?
12Не долази ли мудрост с годинама
и разборитост са данима многим?
13Са Богом су и мудрост и снага,
његови су и савет и разборитост.
14Гле, што он разгради, нико не сагради;
кад он човека затвори и нико га не ослободи.
15Гле, он воде задржава и оне пресуше;
он их ослобађа и земља је изрована.
16Са њим су снага и поуздана мудрост,
заведени и заводник су његови.
17Он босоноге одводи саветнике
и слуђује судије.
18Цареве он распојасава,
каишом им опасује бедра.
19Он босоноге одводи свештенике
и свргава властодршце.
20Поузданим усне он затвара,
проницљивост старцима односи.
21На племиће он презир излива,
делијама каиш откопчава.
22Он из мрака објављује недокучиве ствари,
мрклу таму износи на светло.
23Народе он великим чини и сатире их;
умножи народе, па их распрши.
24Он узима разум старешинама народа земаљских,
чини да лутају пустаром беспутном.
25Они у мраку пипају, без светла,
а он чини да посрћу ко пијанци.
