Ang Tubag ni Zofar
1Unya gitubag siya ni Zofar nga taga-Naamat, 2“Kinahanglang matubag kanang imong mga gipanulti. Dili mapamatud-an nga dili ka sad-an pinaagi lang sa pagsigeg tagawtaw. 3Dili mahimong magpakahilom lang kami sa imong mga gipanulti nga walay pulos. Abi nimog dili ka namo badlongon sa imong pagpasipala? 4Matod mo nga husto ka sa imong gituohan ug hinlo ka atubangan sa Dios. 5Maayo unta ug magsulti ang Dios kanimo 6ug sultihan ka niya sa mga butang nga wala mo pa mahibaloi. May mga butang nga nahibaloan mo na ug may mga butang nga wala pa. Nahibalo ba diay ka nga ang silot sa Dios kanimo kulang pa sa unsay angay unta kanimo? 7Matugkad mo ba ang tanan mahitungod sa Dios? 8-9Mas taas pa kini sa kalangitan ug mas lawom pa sa dapit sa mga patay. Mas dako pa kini sa kalibotan ug mas halapad pa sa kadagatan. Nan, maabot ba kini sa imong hunahuna?
10“Pananglitan, dakpon ka sa Dios ug dad-on sa hukmanan ug unya prisohon, kinsa may makapugong kaniya? 11Nahibaloan gayod niya kon kinsay limbongan nga mga tawo ug nakita niya ang ilang kadaotan. 12Morag imposible na sa usa ka buang-buang nga magmaalamon, maingon nga imposible alang sa asno nga manganak ug tawo.11:12 tawo: o, asno nga ihalas.
13“Job, kon maghinulsol ka lang ug modangop sa Dios, 14ug dili ka na magpakasala ug dili mo tugotan ang imong panimalay sa pagpakasala, 15sigurado gayod nga dili ka na maulaw ug magkinabuhi ka nga malig-on ug walay gikahadlokan. 16Unya malimtan mo na ang imong mga kasakit, nga daw sa tubig lang kini nga milabay. 17Ug ang imong kinabuhi hayag pa kaysa sidlak sa adlaw sa kaudtohon. Ang kangitngit sa imong kinabuhi modan-ag sama sa kabuntagon. 18Magkinabuhi ka nga lig-on tungod kay may paglaom ka. Panalipdan ka sa Dios ug magpahulay nga walay gikahadlokan. 19Maghigda ka nga walay manghadlok kanimo, ug daghan ang mangayog tabang gikan kanimo. 20Apan ang mga daotan madismaya, ug wala nay laing kapaingnan pa, ug ang ila lang malaoman mao ang kamatayon.”
سوفر سخن می‌گويد: گناه ايوب سزاوار مجازات است
1آنگاه سوفر نعماتی پاسخ داد:
2آيا به اين همه سخنان بی‌معنی نبايد پاسخ گفت؟ آيا كسی با پرحرفی می‌تواند خود را تبرئه كند؟ 3ای ايوب، آيا فكر می‌كنی ما نمی‌توانيم جواب تو را بدهيم؟ وقتی كه خدا را مسخره می‌كنی، آيا فكر می‌كنی ما ساكت خواهيم نشست؟ 4ادعا می‌كنی كه سخنانت درست است و در نظر خدا پاک هستی! 5ای كاش خدا صحبت می‌كرد و می‌گفت كه نظرش دربارهٔ تو چيست. 6ای كاش او كاری می‌كرد كه تو خود را آن طور كه هستی می‌ديدی، زيرا او هر آنچه را كه تو انجام داده‌ای می‌داند. بدان كه خدا كمتر از آنچه كه سزاوار بوده‌ای تو را تنبيه كرده است.
7آيا تو افكار و مقاصد خدا را می‌دانی؟ آيا با تحقيق و تجسس می‌توانی به آنها پی ببری؟ 8-9افكار او بلندتر از آسمان و وسيعتر از زمين و گسترده‌تر از درياهاست. پس تو با عقل خود در برابر او چه می‌توانی بكنی؟ 10وقتی خدا تو را می‌گيرد و محاكمه می‌كند، نبايد با او مخالفت كنی، 11زيرا او خوب می‌داند چه كسی گناهكار است و از شرارت انسان آگاه می‌باشد. 12مرد نادان زمانی دانا می‌شود كه خر وحشی انسان بزايد!
13حال دل خود را پاک كن و دستهايت را به سوی خدا برافراز؛ 14گناهانت را از خود دور كن و از بدی دست بردار؛ 15تا بتوانی بدون خجالت سر خود را بلند كنی و با جرأت و اطمينان بايستی. 16آنگاه تمام سختيهای خود را فراموش خواهی كرد و از آنها چون آب رفته ياد خواهی نمود. 17زندگی تو از آفتاب نيمروز درخشانتر خواهد شد و تيرگی زندگيت مانند صبح روشن خواهد گشت. 18در زندگی اميد و اطمينان خواهی داشت و خدا به تو آرامش و امنيت خواهد بخشيد. 19از دشمنان ترسی نخواهی داشت و بسياری دست نياز به سوی تو دراز خواهند كرد. 20ولی بدان كه برای گناهكار راه فراری نيست و تنها اميدش مرگ است.
