Nagwali si Jeremias
1Miingon pa gayod ang Ginoo kang Jeremias: 2“Tindog sa pultahan sa akong templo ug isulti kini nga mensahe: ‘Paminaw kamo nga katawhan sa Juda nga nagasulod dinhi sa pagsimba sa Ginoo. 3Mao kini ang gisulti sa Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel: Usba na ninyo ang inyong mga gawi ug binuhatan, aron padayon ko kamong papuy-on niining dapita. 4Ayaw kamo pagtuo sa pagpanglingla sa mga tawong nagsigeg ingon nga dili kamo maunsa tungod kay ania kanato ang templo sa Ginoo.
5“ ‘Usba na gayod ninyo ang inyong mga gawi ug binuhatan. Hatagi ninyog makiangayon nga pagtagad ang matag usa, 6ug ayaw na ninyo daog-daoga ang mga ilo, mga biyuda, ug ang mga langyaw nga nagapuyo uban kaninyo. Undangi na ninyo ang pagpamatay sa mga inosenteng tawo, ug ayaw na kamo pagsimba sa ubang mga dios nga makadaot lang kaninyo. 7Kon buhaton ninyo kini, padayon ko kamong papuy-on niining yuta nga gihatag ko sa inyong mga katigulangan hangtod sa hangtod.
8“ ‘Apan tan-awa kon unsay inyong gihimo! Nagasalig kamo sa bakak nga mga pulong nga dili makatabang kaninyo. 9Mangawat kamo, mopatay, manapaw, manumpa ug bakak, mosunog ug insenso kang Baal, ug mosimba sa ubang mga dios nga wala gani ninyo mailhi. 10Unya, moduol kamo ug mobarog sa akong presensya dinhi niini nga templo diin ginapasidunggan ang akong ngalan, ug moingon kamo, “Dili kita maunsa.” Nagahunahuna ba kamo nga dili kamo maunsa sa padayon ninyo nga paghimo sa tanang mangil-ad nga mga butang? 11Nagahunahuna ba kamo nga kining templo diin ginapasidunggan ang akong ngalan tagoanan sa mga tulisan? Nakita ko ang tanang ginahimo diha. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
12“ ‘Pangadto kamo sa Shiloh, ang unang dapit diin gipasidunggan ang akong ngalan, ug tan-awa ninyo kon unsay akong gihimo niadto nga dapit tungod sa kadaotan sa akong katawhan nga mga Israelinhon. 13Samtang ginahimo ninyo kining daotang mga buhat, gibalik-balik ko ang pagpasidaan kaninyo, apan wala kamo maminaw. Gitawag ko kamo, apan wala kamo motubag. 14Busa ang gihimo ko sa Shiloh himuon ko usab sa templo diin ginapasidunggan ang akong ngalan, ang templo nga inyong gisaligan, nga gihatag ko kaninyo ug sa inyong mga katigulangan. 15Abugon ko kamo gikan sa akong presensya sama sa gihimo ko sa inyong mga paryente, ang katawhan sa Israel.7:15 Israel: sa Hebreo, Efraim, nga nagarepresentar sa gingharian sa Israel.’
16“Busa ikaw, Jeremias, ayaw pag-ampo alang niining mga tawhana. Ayaw gayod pagpakilooy ug paghangyo kanako alang kanila, kay dili ko ikaw paminawon. 17Wala mo ba makita ang ilang gipanghimo diha sa mga lungsod sa Juda ug sa mga kadalanan sa Jerusalem? 18Ang mga kabataan nagapangahoy, ang mga amahan nagahaling sa kalayo, ug ang mga babaye nagamasa ug harina, aron maghimog pan alang sa Rayna sa Langit.7:18 Rayna sa Langit: usa sa mga diosa nga ginasimba sa unang panahon. Nagahalad usab silag ilimnon ngadto sa ubang mga dios sa pagpalagot kanako. 19Apan ako bay madaot? Dili! Sila mismo ang madaot ug maulawan niini. 20Busa ako, ang Ginoong Dios nagaingon: Ipatagamtam ko ang labihan kong kasuko niining dapita—sa mga tawo, sa mga kahayopan, sa mga kahoy, ug sa mga abot sa yuta. Ang akong kasuko sama sa kalayo nga dili mapalong.”
21Nagpadayon sa pagsulti ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel, “Kuhaa ninyo ang inyong mga halad nga sinunog uban sa lain pa ninyong mga halad, ug kan-a nalang ninyo ang karne niini. 22Sa dihang gipagawas ko ang inyong mga katigulangan gikan sa Ehipto dili lang ang paghalad ug mga halad nga sinunog ug uban pang halad ang akong gisugo kanila, 23gihatag ko usab kanila kining maong sugo: ‘Tumana ninyo ako, ug ako mahimong inyong Dios ug kamo mahimong akong katawhan. Pagkinabuhi kamo sumala sa mga pamaagi nga gisugo ko kaninyo aron mamaayo ang inyong kahimtang!’
24“Apan wala sila mamati o motuman sa akong gisulti. Gisunod hinuon nila ang gahi ug daotan nilang kasingkasing. Imbes nga moduol sila kanako, nagpahilayo pa hinuon sila. 25Gikan pa sa panahon sa pagbiya sa inyong mga katigulangan gikan sa Ehipto hangtod karon, padayon akong nagapadala kaninyo sa akong mga alagad nga propeta. 26Apan wala kamo maminaw o motuo kanila. Mas gahi pa gani kamog ulo ug mas daotan pa kamog binuhatan kaysa inyong mga katigulangan.
27“Jeremias, kon isulti mo kining tanan kanila, dili sila maminaw kanimo. Kon tawgon mo sila, dili sila motubag. 28Busa isulti kini kanila: Mao kini ang nasod nga ang mga katawhan dili motuman sa Ginoo nga ilang Dios, ug dili magpadisiplina. Wala na kanila ang kamatuoran; dili na gani sila mosulti sa tinuod. 29O mga taga-Jerusalem, pagpakiskis kamo sa inyong ulo ug ilabay ang inyong buhok sa pagpakita sa inyong pagsubo. Pagbangotan kamo didto sa taas nga mga dapit, kay gisalikway ug gipasagdan na sa Ginoo ang inyong henerasyon nga nagpalagot kaniya.”
Ang Kapatagan nga Ihawanan
30Miingon ang Ginoo, “Naghimog daotan ang katawhan sa Juda. Gipamutang nila ang ilang mangil-ad nga mga dios-dios didto sa templo diin ginapasidunggan ang akong ngalan, ug tungod niini nahugawan kini. 31Nagpatindog usab silag simbahanan diha sa habog nga mga dapit sa Tofet, sa Kapatagan sa Ben Hinnom, aron didto nila sunogon ang ilang mga anak ingon nga ilang halad. Wala gayod ako magsugo niini kanila. Wala gani kini moabot sa akong hunahuna. 32Busa pangandam kamo, kay ako, ang Ginoo, nagaingon nga moabot ang panahon nga ang mga tawo dili na motawag niining lugara ug Tofet o Kapatagan sa Ben Hinnom kondili Kapatagan nga Ihawanan. Kay ipanglubong nila didto ang daghan kaayong mga patay hangtod nga wala nay dapit nga malubngan. 33Ang mga patayng lawas niini nga katawhan pagakan-on sa mga langgam ug mga mananap, ug walay moabog kanila. 34Undangon ko ang kamaya ug kasadya diha sa kadalanan sa Jerusalem. Ang malipayon nga tingog sa bag-ong kasal dili na madunggan diha sa mga lungsod sa Juda. Kay mahimong awaaw kining yutaa.”
1The word that came to Jeremiah from the LORD, saying, 2Stand in the gate of the LORD’s house, and proclaim there this word, and say, Hear the word of the LORD, all ye of Judah, that enter in at these gates to worship the LORD. 3Thus saith the LORD of hosts, the God of Israel, Amend your ways and your doings, and I will cause you to dwell in this place. 4Trust ye not in lying words, saying, The temple of the LORD, The temple of the LORD, The temple of the LORD, are these. 5For if ye throughly amend your ways and your doings; if ye throughly execute judgment between a man and his neighbour; 6If ye oppress not the stranger, the fatherless, and the widow, and shed not innocent blood in this place, neither walk after other gods to your hurt: 7Then will I cause you to dwell in this place, in the land that I gave to your fathers, for ever and ever.
8¶ Behold, ye trust in lying words, that cannot profit. 9Will ye steal, murder, and commit adultery, and swear falsely, and burn incense unto Baal, and walk after other gods whom ye know not; 10And come and stand before me in this house, which is called by my name, and say, We are delivered to do all these abominations?7.10 which…: Heb. whereupon my name is called 11Is this house, which is called by my name, become a den of robbers in your eyes? Behold, even I have seen it, saith the LORD. 12But go ye now unto my place which was in Shiloh, where I set my name at the first, and see what I did to it for the wickedness of my people Israel. 13And now, because ye have done all these works, saith the LORD, and I spake unto you, rising up early and speaking, but ye heard not; and I called you, but ye answered not; 14Therefore will I do unto this house, which is called by my name, wherein ye trust, and unto the place which I gave to you and to your fathers, as I have done to Shiloh. 15And I will cast you out of my sight, as I have cast out all your brethren, even the whole seed of Ephraim.
16Therefore pray not thou for this people, neither lift up cry nor prayer for them, neither make intercession to me: for I will not hear thee.
17¶ Seest thou not what they do in the cities of Judah and in the streets of Jerusalem? 18The children gather wood, and the fathers kindle the fire, and the women knead their dough, to make cakes to the queen of heaven, and to pour out drink offerings unto other gods, that they may provoke me to anger.7.18 queen…: or, frame, or, workmanship of heaven 19Do they provoke me to anger? saith the LORD: do they not provoke themselves to the confusion of their own faces? 20Therefore thus saith the Lord GOD; Behold, mine anger and my fury shall be poured out upon this place, upon man, and upon beast, and upon the trees of the field, and upon the fruit of the ground; and it shall burn, and shall not be quenched.
21¶ Thus saith the LORD of hosts, the God of Israel; Put your burnt offerings unto your sacrifices, and eat flesh. 22For I spake not unto your fathers, nor commanded them in the day that I brought them out of the land of Egypt, concerning burnt offerings or sacrifices:7.22 concerning: Heb. concerning the matter of 23But this thing commanded I them, saying, Obey my voice, and I will be your God, and ye shall be my people: and walk ye in all the ways that I have commanded you, that it may be well unto you. 24But they hearkened not, nor inclined their ear, but walked in the counsels and in the imagination of their evil heart, and went backward, and not forward.7.24 imagination: or, stubbornness7.24 went: Heb. were 25Since the day that your fathers came forth out of the land of Egypt unto this day I have even sent unto you all my servants the prophets, daily rising up early and sending them: 26Yet they hearkened not unto me, nor inclined their ear, but hardened their neck: they did worse than their fathers. 27Therefore thou shalt speak all these words unto them; but they will not hearken to thee: thou shalt also call unto them; but they will not answer thee. 28But thou shalt say unto them, This is a nation that obeyeth not the voice of the LORD their God, nor receiveth correction: truth is perished, and is cut off from their mouth.7.28 correction: or, instruction
29¶ Cut off thine hair, O Jerusalem, and cast it away, and take up a lamentation on high places; for the LORD hath rejected and forsaken the generation of his wrath. 30For the children of Judah have done evil in my sight, saith the LORD: they have set their abominations in the house which is called by my name, to pollute it. 31And they have built the high places of Tophet, which is in the valley of the son of Hinnom, to burn their sons and their daughters in the fire; which I commanded them not, neither came it into my heart.7.31 came…: Heb. came it upon my heart
32¶ Therefore, behold, the days come, saith the LORD, that it shall no more be called Tophet, nor the valley of the son of Hinnom, but the valley of slaughter: for they shall bury in Tophet, till there be no place. 33And the carcases of this people shall be meat for the fowls of the heaven, and for the beasts of the earth; and none shall fray them away. 34Then will I cause to cease from the cities of Judah, and from the streets of Jerusalem, the voice of mirth, and the voice of gladness, the voice of the bridegroom, and the voice of the bride: for the land shall be desolate.
