Ang Mensahe bahin sa Babilonia
1Mao kini ang gisulti sa Ginoo kang Jeremias bahin sa Babilonia ug sa katawhan niini:
2“Ipahibalo ngadto sa mga nasod ang balita! Ipataas ang bandera ug ipahibalo sa tanan. Malaglag ang Babilonia! Mangadugmok ug maulawan ang iyang mga dios-dios apil na si Bel ug si Marduk. 3Kay sulongon ang Babilonia sa usa ka nasod nga gikan sa amihan, ug maawaaw kini. Wala nay magpuyo niini kay mangikyas ang mga tawo ug mga kahayopan.
4“Ako, ang Ginoo, nagaingon nga nianang higayona, ang katawhan sa Israel ug Juda maghilak nga modangop kanako, ang Ginoo nga ilang Dios. 5Mangutana sila kon asa ang dalan paingon sa Jerusalem50:5 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Mao usab sa bersikulo 28. ug mangadto sila didto. Unya maghimo silag kasabotan nga walay kataposan uban kanako, ug dili gayod nila kini makalimtan.
6“Ang akong katawhan nahisama sa mga karnero nga nawala. Gipasagdan sila sa ilang mga tigbantay nga mahisalaag didto sa bukid ug bungtod ug nalimot na sila sa pagpauli. 7Atakihon sila sa makakita kanila. Moingon ang ilang mga kaaway, ‘Nakasala sila sa Ginoo nga maoy ilang tinuod nga tig-atiman ug ang paglaom sa ilang mga katigulangan, busa wala kitay tulubagon sa atong pag-ataki kanila.’
8“Kagiw kamo gikan sa Babilonia! Biyai ninyo kana nga nasod! Pag-una kamo sa pagbiya sama sa laking kanding nga nangulo sa panon! 9Kay ipasulong ko ang Babilonia sa grupo sa gamhanang mga nasod gikan sa amihan. Sulongon nila ang Babilonia ug mailog nila kini. Hanas sila nga mga mamamana ug dili gayod mosipyat. 10Ilogon nila ang mga kabtangan sa Babilonia, ug magpatuyang silag kuha sa ilang gusto. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
11“Katawhan sa Babilonia, giilogan ninyo sa mga kabtangan ang katawhan nga akong gipanag-iyahan. Naglipay kamo ug nagsadya nga daw mga dumalagang baka sa sabsabanan o sa laking kabayo nga nagbahihi. 12Apan pakaulawan ko gayod ang inyong nasod.50:12 nasod: sa literal, inahan. Mahimo kining labing ubos sa tanang nasod, ug mahimong usa ka awaaw ug disyerto. 13Tungod sa akong kasuko, wala gayoy mopuyo sa Babilonia ug maawaaw gayod kini nga dapit. Ang tanang moagi bation ug kahadlok ug mopadayag sa ilang pagtamay tungod sa tanang mahitabo niini nga nasod.
14“Kamo nga mga mamamana, pwesto na kamo libot sa Babilonia. Ihurot pagpana ngadto kaniya ang inyong mga udyong kay nakasala siya sa Ginoo. 15Paninggit kamo batok kaniya sa tanang direksyon. Tan-awa! Misurender na ang Babilonia! Nangalumpag na ang iyang mga tore ug nangaguba na ang iyang mga paril. Panimalos kini sa Ginoo kaniya, busa panimasli ninyo siya ug buhata kaniya ang gibuhat niya ngadto sa uban. 16Puoha sa Babilonia ang mga mananomay ug mga mangangani. Luwasa ang mga binihag gikan sa espada sa mga kaaway ug papaulia sila sa ilang kaugalingong mga dapit.
17“Ang mga Israelinhon sama sa nahisalaag nga mga karnero nga gigukod sa mga liyon. Una, gitukob sila sa hari sa Asiria, ug unya gikitkit ni Nebucadnezar nga hari sa Babilonia ang ilang mga bukog.
18“Busa ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel nagaingon, ‘Silotan ko ang hari sa Babilonia, maingon nga gisilotan ko ang hari sa Asiria. 19Apan pabalikon ko ang mga Israelinhon sa ilang nasod. Mahisama sila sa mga karnero nga mangaon sa Carmel, sa Basan, ug sa mga kabungtoran sa Efraim ug Gilead, ug matagbaw gayod sila. 20Nianang higayona, mahanaw na ang mga sala ug kalapasan sa nahibiling mga katawhan sa Israel ug Juda, kay pasayloon ko sila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.’ ”
Ang Silot sa Ginoo ngadto sa Babilonia
21Miingon pa gayod ang Ginoo, “Sulonga ninyo ang Merataim ug ang Pekod. Pamatya sila ug laglaga sa hingpit. Buhata ang tanang gisugo ko kaninyo. 22Madungog ang singgit sa gira ug ang kasaba sa labihan nga pagkagun-ob sa tibuok yuta. 23Ang Babilonia sama sa martilyo nga midugmok sa mga nasod, apan karon nadugmok na kini. Nahadlok ang tanang nasod sa nahitabo niini!
24“Babilonia, nagbutang akog lit-ag alang kanimo ug wala ka makamatikod nga nalit-agan ka na. Nadakpan ka kay nakigbatok ka kanako. 25Giablihan ko ang tipiganan sa akong mga armas ug gipagawas ko ang mga armas nga akong gamiton sa pagpahamtang sa akong kasuko. Kay ako, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, may buluhaton diha kanimo, Babilonia!
26“Mga kaaway sa Babilonia nga naggikan sa layong dapit, sulonga ninyo ang Babilonia. Ablihi ninyo ang iyang mga bodega. Tapoka ninyo ang mga kabtangan nga inyong nailog nga daw nagtapok kamo ug trigo. Laglaga ninyo sa hingpit ang mga taga-Babilonia. Kinahanglan walay mahibiling buhi. 27Pamatya ninyo ang tanan nilang mga sundalo nga pareho sa toriyong baka. Alaot sila kay miabot na ang panahon nga silotan sila.
28“Paminawa ang mga tawo nga nakaikyas gikan sa Babilonia. Nagasugilon sila didto sa Jerusalem kon giunsa pagpanimalos sa Ginoo nga atong Dios ang Babilonia tungod sa ilang gihimo sa iyang templo.
29“Ipasulong ninyo sa mga mamamana ang Babilonia. Paliboti ninyo kini aron walay makaikyas. Balosi ninyo siya sumala sa iyang gibuhat. Buhata ngadto kaniya ang iyang gibuhat ngadto sa uban, kay misukol siya sa Ginoo, ang Balaan nga Dios sa Israel. 30Busa mangamatay ang iyang mga batan-ong lalaki diha sa kadalanan, apil ang tanan niyang mga sundalo.
31“Ako, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, nagaingon nga kaaway ko ikaw, Babilonia nga mapahitas-on! Miabot na ang panahon nga silotan ko ikaw. 32Malaglag ka gayod, mapahitas-on nga nasod, ug walay mopabangon kanimo. Sunogon ko ang imong mga lungsod ug ang tanang lungsod libot niini.”
33Nagaingon pa gayod ang Ginoo nga Makagagahom, “Gidaog-daog ang katawhan sa Israel ug Juda. Gibihag sila ug gibantayan pag-ayo ug dili gayod hatagag kagawasan. 34Apan gamhanan ako nga ilang Manluluwas; Ginoo nga Makagagahom ang akong ngalan. Labanan ko sila aron mahatagag kalinaw ug kapahulayan ang kalibotan. Apan guboton ko ang mga lumulupyo sa Babilonia.
35“Ako, ang Ginoo, nagaingon nga ipahamtang ang espada sa kalaglagan ngadto sa katawhan sa Babilonia, sa iyang mga opisyal, ug sa mga maalamon. 36Ipahamtang usab kini ngadto sa iyang mga bakakong propeta ug ngadto sa iyang mga sundalo. Ug mahimo silang mga buang-buang ug mangalisang gayod sila. 37Ipahamtang pa gayod kini ngadto sa iyang mga kabayo ug mga karwahe, ug sa tanang dumuduong nga kaabin niya. Ug mahimo silang sama sa babaye! Ipahamtang usab kini ngadto sa iyang mga bahandi, ug ilogon kini. 38Mahiagom sa hulaw ang tanan niyang katubigan. Tungod kay ang Babilonia dapit nga daghag mga dios-dios ug nalingla ang mga tawo niining makalilisang nga mga dios-dios.
39“Mga ihalas nga mga mananap, ihalas nga mga iro,50:39 ihalas nga mga iro: sa English, hyenas. ug langgam na lang ang magpuyo sa Babilonia. Dili na gayod kini puy-an pag-usab sa mga tawo hangtod sa hangtod. 40Maingon nga gilaglag ko ang Sodoma ug Gomora, ug ang mga lungsod sa palibot niini, laglagon ko usab ang Babilonia. Wala na gayoy magpuyo didto. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
41“Tan-awa! May moabot nga mga sundalo gikan sa amihan. Usa ka gamhanang nasod ug daghang mga hari nga gikan sa layong dapit ang nangandam sa pagpakiggira sa Babilonia. 42Armado sila sa mga pana ug mga bangkaw. Bangis sila ug walay kalooy. Ang ilang kasaba sama sa dahunog sa makusog nga balod samtang nagasakay sila sa ilang mga kabayo. Moabot sila nga andam na sa pagsulong kaninyo nga mga lumulupyo sa Babilonia. 43Madunggan kini sa hari sa Babilonia, ug manghuyhoy ang iyang mga abaga. Bation niya ang kaguol ug kasakit nga sama sa bation sa babayeng nagbati.
44“Pakalitan kog sulong ang Babilonia, sama sa liyon nga gikan sa kalasangan duol sa Suba sa Jordan nga migukod sa mga karnero sa sabsabanan. Patibulaagon ko sila ug padumalahan ko ang Babilonia sa tawo nga akong pilion. Kinsay ikatandi kanako? Kinsay mangahas pagsukol kanako? Kinsa nga pangulo ang makigbatok kanako? 45Busa paminawa ang giplano ko nga buhaton batok sa Babilonia. Ang ilang mga kabataan bihagon, ug ang ilang yuta laglagon tungod sa ilang gibuhat. 46Matay-og ang yuta sa linagubo sa pagkalaglag sa Babilonia, ug ang ilang pagtiyabaw madungog sa ubang mga nasod.”
كلام خداوند درباره بابل
1اينست سخنانی كه خداوند عليه بابل و مردم آن به من فرمود:
2«به همه قومها اعلام كنيد و بگوييد كه بابل ويران خواهد شد! بت مردوک و ساير بتهای بابل سرافكنده و رسوا خواهند شد! 3زيرا قومی از سوی شمال بر بابل هجوم خواهد آورد و آن را ويران خواهد كرد، و ديگر كسی در آن ساكن نخواهد شد بلكه همه، چه انسان و چه حيوان، از آنجا خواهند گريخت.
4«در آن زمان، مردم اسرائيل و يهودا، هر دو گريهكنان خواهند آمد و خداوند، خدای خود را خواهند طلبيد. 5آنها راه اورشليم را جويا خواهند شد تا به آنجا بازگردند. ايشان با تمام قلب به سوی من باز خواهند گشت و با من عهدی ابدی خواهند بست و آن را هرگز نخواهند شكست.
6«قوم من مانند گوسفندان گمشده میباشند؛ چوپانانشان ايشان را گمراه كرده و در ميان کوهها آواره نمودهاند. گوسفندان نيز راه خود را گم كردهاند و نمیدانند چگونه به آغل بازگردند. 7دشمنانی كه به ايشان برمیخورند، ايشان را میدرند و میگويند: ”ما اجازه داريم كه با ايشان اين گونه رفتار كنيم، چون بر ضد خداوند، خدای عادل كه اميد اجدادشان بود، گناه كردهاند.“
8«ولی حال ای قوم من، از بابل فرار كنيد! از آنجا بيرون بياييد تا بقيه هم به دنبالتان بيايند. 9زيرا من لشكر بزرگی از قومهای نيرومند شمال را برخواهم انگيخت تا بر بابل هجوم آورند و نابودش كنند؛ تيرهای آنها همگی به هدف خواهند خورد و خطا نخواهند رفت! 10بابل را غارت خواهند كرد و غنيمت فراوان نصيب غارتكنندگان خواهد شد.
11«ای مردم بابل، ای غارتكنندگان قوم من، شما شاديد و همچون گاوهای پروار در چراگاههای سبز و خرم میچريد و مانند اسبهای نر شيهه میزنيد و سرمستيد! 12ولی بدانيد كه شهر پرآوازهٔ شما نيز تحقير و رسوا خواهد شد. بابل سرزمينی خواهد شد بیاهميت، با بيابانهای خشک و سوزان. 13در اثر خشم و غضب من، بابل متروک و به کلی ويران خواهد شد و هر كه از آنجا عبور كند، مبهوت و متحير خواهد گرديد.
14«ای قومهای اطراف، برای جنگ با بابل آماده شويد! ای تيراندازان، همه تيرهايتان را به سوی او رها كنيد، چون به من گناه ورزيده است. 15از هر سو بر او فرياد جنگ برآوريد. بنگريد! تسليم میشود! ديوارهای بابل فرو میريزد! اين انتقام من است! همان بلايی را كه بر سر ديگران آورد، بر سر او بياوريد. 16نگذاريد برزگرها در آنجا تخم بكارند و دروكنندگان درو نمايند؛ همهٔ غريبانی كه در آنجا هستند به سرزمين خود فرار كنند، چون شمشير دشمن امان نخواهد داد.
17«قوم اسرائيل مانند گوسفندانی هستند كه مورد حملهٔ شيران قرار گرفتهاند. اول پادشاه آشور آنها را دريد، سپس نبوكدنصر، پادشاه بابل، استخوانهای ايشان را خرد كرد. 18از اين رو من، خداوند قادر متعال، خدای اسرائيل، پادشاه بابل و سرزمين او را مجازات خواهم كرد، همانطور كه پادشاه آشور را مجازات نمودم؛ 19و قوم اسرائيل را به سرزمين خودشان باز خواهم گرداند تا مانند گوسفندان در چراگاههای كرمل و باشان چرا كنند و بار ديگر در کوههای افرايم و جلعاد شادی نمايند. 20در آن زمان در اسرائيل و يهودا گناهی پيدا نخواهد شد، چون گناه بازماندگانشان را خواهم آمرزيد.
21«ای مردان جنگی، بر ضد سرزمين مراتايم و اهالی فقود برخيزيد50:21 مراتايم و فقود از شهرهای بابل بودند.! همچنانكه دستور دادهام، همه را بكشيد و از بين ببريد. 22بگذاريد فرياد جنگ و نالهٔ نابودی از آن سرزمين برخيزد! 23بابل، مانند چكشی تمام جهان را خرد كرد، ولی حال، آن چكش، خود شكسته و خرد شده است. بابل در ميان قومها مطرود و منزوی گرديده است! 24ای بابل، بدون آنكه بدانی، در دامی كه برايت گذاشته بودم گرفتار شدهای، چون با من دشمنی نمودی!
25«من اسلحهخانهٔ خود را گشوده و اسلحهٔ خشم و غضب خود را بيرون آوردهام! من با مردم بابل كار دارم! 26از سرزمینهای دور دست به جنگ بابل بياييد! انبارهای غلهاش را خالی كنيد؛ ديوارهايش را فرو ريزيد، خانههايش را ويران سازيد؛ همه جا را با خاک يكسان كنيد؛ چيزی باقی نگذاريد! 27سربازانش را بكشيد، همه را از دم تيغ بگذرانيد. وای برحال بابلیها! زمان نابودیشان فرا رسيده است!
28«ولی قوم من جان به در خواهند برد. ايشان به سرزمين خود باز خواهند گشت تا خبر دهند كه من چگونه از كسانی كه خانهام را خراب كردهاند، انتقام گرفتهام.
29«كمانداران و تيراندازان را جمع كنيد تا به بابل بيايند و شهر را محاصره كنند، طوری كه هيچكس نتواند بگريزد. همان بلايی را كه بابل بر سر ديگران آورد، بر سرش بياوريد، چون از روی تكبر، به من، خداوند مقدس اسرائيل بیاحترامی كرده است. 30بنابراين جوانان او در كوچهها افتاده، خواهند مرد و همهٔ مردان جنگیاش كشته خواهند شد. 31ای سرزمين مغرور، من بر ضد تو هستم، چون روز مكافاتت رسيده است. 32ای سرزمين متكبر، تو لغزيده، فرو خواهی افتاد و هيچكس تو را بر پا نخواهد كرد. من در شهرهای بابل آتشی خواهم افروخت كه همه چيز را در اطراف خود بسوزاند.»
33خداوند قادر متعال میفرمايد: «بر مردم اسرائيل و يهودا ظلم شده است. آنانی كه ايشان را اسير كردهاند، سخت مراقبشان هستند و نمیگذارند رهايی يابند. 34ولی من كه نجات دهندهٔ ايشان میباشم، نيرومندم و نامم خداوند قادر متعال میباشد و از ايشان حمايت نموده، آرامش و آزادی را به ايشان باز خواهم گرداند.
«اما اهالی بابل، هرگز روی آرامش را نخواهند ديد! 35شمشير هلاكت بر ساكنان بابل و بر بزرگان و حكيمانش فرو خواهد آمد. 36تمام حكيمان دروغينش، احمق خواهند شد! در دل مردان شجاع جنگیاش ترس و هراس خواهد افتاد! 37اسبها و عرابههايش در جنگ از بين خواهند رفت و سربازان مزدورش مانند زنان، از ترس ضعف خواهند كرد. خزانههايش نيز همه غارت خواهند شد؛ 38حتی ذخاير آبش نيز از بين خواهند رفت. چون تمام سرزمين از بتها پر است و مردم ديوانهوار به آنها عشق میورزند.
39«از اين رو بابل، لانهٔ شترمرغها و شغالها و مسكن حيوانات وحشی خواهد شد. ديگر هرگز انسانی در آن زندگی نخواهد كرد و برای هميشه ويران خواهد ماند. 40همانگونه كه شهرهای سدوم و عموره و آبادیهای اطراف آنها را از بين بردم، بابل را نيز ويران خواهم ساخت و ديگر كسی در آنجا زندگی نخواهد كرد.
41«بنگريد! سپاهی بزرگ از طرف شمال میآيد! پادشاهان بسيار از سرزمینهای مختلف برای جنگ مهيا میشوند. 42آنها سلاحهای خود را برداشتهاند و برای كشتار آمادهاند. ايشان سنگدلند و به كسی رحم نمیكنند! فرياد آنان مانند خروش درياست. ای بابل، ايشان سوار بر اسب، به تاخت به جنگ تو میآيند.
43«وقتی خبر به پادشاه بابل برسد، دستهايش سست شده، زانوهايش خواهد لرزيد و همچون زنی كه درد زايمان داشته باشد، به خود خواهد پيچيد.
44«همانگونه كه شيری از جنگلهای اردن بيرون میآيد و ناگهان به گوسفندان در حال چريدن هجوم میآورد، من نيز ناگهان بر بابلیها هجوم آورده، ايشان را از سرزمينشان بيرون خواهم راند. آنگاه شخص مورد نظر خود را تعيين خواهم نمود تا بر ايشان حكومت كند. زيرا كيست كه مثل من باشد و كيست كه بتواند از من بازخواست كند؟ كدام رهبر است كه با من مخالفت نمايد؟ 45بنابراين، ارادهٔ من دربارهٔ بابل و مردم آن اينست كه دشمن، آنها و حتی كودكانشان را به زور ببرد، و همه چيزشان را نابود كند. 46از صدای شكست بابل، زمين خواهد لرزيد و قومها فرياد مردم آن را خواهند شنيد.»
