Jeremias 50 – APSD-CEB & NVI

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 50:1-46

Ang Mensahe bahin sa Babilonia

1Mao kini ang gisulti sa Ginoo kang Jeremias bahin sa Babilonia ug sa katawhan niini:

2“Ipahibalo ngadto sa mga nasod ang balita! Ipataas ang bandera ug ipahibalo sa tanan. Malaglag ang Babilonia! Mangadugmok ug maulawan ang iyang mga dios-dios apil na si Bel ug si Marduk. 3Kay sulongon ang Babilonia sa usa ka nasod nga gikan sa amihan, ug maawaaw kini. Wala nay magpuyo niini kay mangikyas ang mga tawo ug mga kahayopan.

4Ako, ang Ginoo, nagaingon nga nianang higayona, ang katawhan sa Israel ug Juda maghilak nga modangop kanako, ang Ginoo nga ilang Dios. 5Mangutana sila kon asa ang dalan paingon sa Jerusalem50:5 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Mao usab sa bersikulo 28. ug mangadto sila didto. Unya maghimo silag kasabotan nga walay kataposan uban kanako, ug dili gayod nila kini makalimtan.

6“Ang akong katawhan nahisama sa mga karnero nga nawala. Gipasagdan sila sa ilang mga tigbantay nga mahisalaag didto sa bukid ug bungtod ug nalimot na sila sa pagpauli. 7Atakihon sila sa makakita kanila. Moingon ang ilang mga kaaway, ‘Nakasala sila sa Ginoo nga maoy ilang tinuod nga tig-atiman ug ang paglaom sa ilang mga katigulangan, busa wala kitay tulubagon sa atong pag-ataki kanila.’

8“Kagiw kamo gikan sa Babilonia! Biyai ninyo kana nga nasod! Pag-una kamo sa pagbiya sama sa laking kanding nga nangulo sa panon! 9Kay ipasulong ko ang Babilonia sa grupo sa gamhanang mga nasod gikan sa amihan. Sulongon nila ang Babilonia ug mailog nila kini. Hanas sila nga mga mamamana ug dili gayod mosipyat. 10Ilogon nila ang mga kabtangan sa Babilonia, ug magpatuyang silag kuha sa ilang gusto. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

11Katawhan sa Babilonia, giilogan ninyo sa mga kabtangan ang katawhan nga akong gipanag-iyahan. Naglipay kamo ug nagsadya nga daw mga dumalagang baka sa sabsabanan o sa laking kabayo nga nagbahihi. 12Apan pakaulawan ko gayod ang inyong nasod.50:12 nasod: sa literal, inahan. Mahimo kining labing ubos sa tanang nasod, ug mahimong usa ka awaaw ug disyerto. 13Tungod sa akong kasuko, wala gayoy mopuyo sa Babilonia ug maawaaw gayod kini nga dapit. Ang tanang moagi bation ug kahadlok ug mopadayag sa ilang pagtamay tungod sa tanang mahitabo niini nga nasod.

14“Kamo nga mga mamamana, pwesto na kamo libot sa Babilonia. Ihurot pagpana ngadto kaniya ang inyong mga udyong kay nakasala siya sa Ginoo. 15Paninggit kamo batok kaniya sa tanang direksyon. Tan-awa! Misurender na ang Babilonia! Nangalumpag na ang iyang mga tore ug nangaguba na ang iyang mga paril. Panimalos kini sa Ginoo kaniya, busa panimasli ninyo siya ug buhata kaniya ang gibuhat niya ngadto sa uban. 16Puoha sa Babilonia ang mga mananomay ug mga mangangani. Luwasa ang mga binihag gikan sa espada sa mga kaaway ug papaulia sila sa ilang kaugalingong mga dapit.

17“Ang mga Israelinhon sama sa nahisalaag nga mga karnero nga gigukod sa mga liyon. Una, gitukob sila sa hari sa Asiria, ug unya gikitkit ni Nebucadnezar nga hari sa Babilonia ang ilang mga bukog.

18“Busa ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel nagaingon, ‘Silotan ko ang hari sa Babilonia, maingon nga gisilotan ko ang hari sa Asiria. 19Apan pabalikon ko ang mga Israelinhon sa ilang nasod. Mahisama sila sa mga karnero nga mangaon sa Carmel, sa Basan, ug sa mga kabungtoran sa Efraim ug Gilead, ug matagbaw gayod sila. 20Nianang higayona, mahanaw na ang mga sala ug kalapasan sa nahibiling mga katawhan sa Israel ug Juda, kay pasayloon ko sila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.’ ”

Ang Silot sa Ginoo ngadto sa Babilonia

21Miingon pa gayod ang Ginoo, “Sulonga ninyo ang Merataim ug ang Pekod. Pamatya sila ug laglaga sa hingpit. Buhata ang tanang gisugo ko kaninyo. 22Madungog ang singgit sa gira ug ang kasaba sa labihan nga pagkagun-ob sa tibuok yuta. 23Ang Babilonia sama sa martilyo nga midugmok sa mga nasod, apan karon nadugmok na kini. Nahadlok ang tanang nasod sa nahitabo niini!

24“Babilonia, nagbutang akog lit-ag alang kanimo ug wala ka makamatikod nga nalit-agan ka na. Nadakpan ka kay nakigbatok ka kanako. 25Giablihan ko ang tipiganan sa akong mga armas ug gipagawas ko ang mga armas nga akong gamiton sa pagpahamtang sa akong kasuko. Kay ako, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, may buluhaton diha kanimo, Babilonia!

26Mga kaaway sa Babilonia nga naggikan sa layong dapit, sulonga ninyo ang Babilonia. Ablihi ninyo ang iyang mga bodega. Tapoka ninyo ang mga kabtangan nga inyong nailog nga daw nagtapok kamo ug trigo. Laglaga ninyo sa hingpit ang mga taga-Babilonia. Kinahanglan walay mahibiling buhi. 27Pamatya ninyo ang tanan nilang mga sundalo nga pareho sa toriyong baka. Alaot sila kay miabot na ang panahon nga silotan sila.

28“Paminawa ang mga tawo nga nakaikyas gikan sa Babilonia. Nagasugilon sila didto sa Jerusalem kon giunsa pagpanimalos sa Ginoo nga atong Dios ang Babilonia tungod sa ilang gihimo sa iyang templo.

29“Ipasulong ninyo sa mga mamamana ang Babilonia. Paliboti ninyo kini aron walay makaikyas. Balosi ninyo siya sumala sa iyang gibuhat. Buhata ngadto kaniya ang iyang gibuhat ngadto sa uban, kay misukol siya sa Ginoo, ang Balaan nga Dios sa Israel. 30Busa mangamatay ang iyang mga batan-ong lalaki diha sa kadalanan, apil ang tanan niyang mga sundalo.

31Ako, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, nagaingon nga kaaway ko ikaw, Babilonia nga mapahitas-on! Miabot na ang panahon nga silotan ko ikaw. 32Malaglag ka gayod, mapahitas-on nga nasod, ug walay mopabangon kanimo. Sunogon ko ang imong mga lungsod ug ang tanang lungsod libot niini.”

33Nagaingon pa gayod ang Ginoo nga Makagagahom, “Gidaog-daog ang katawhan sa Israel ug Juda. Gibihag sila ug gibantayan pag-ayo ug dili gayod hatagag kagawasan. 34Apan gamhanan ako nga ilang Manluluwas; Ginoo nga Makagagahom ang akong ngalan. Labanan ko sila aron mahatagag kalinaw ug kapahulayan ang kalibotan. Apan guboton ko ang mga lumulupyo sa Babilonia.

35Ako, ang Ginoo, nagaingon nga ipahamtang ang espada sa kalaglagan ngadto sa katawhan sa Babilonia, sa iyang mga opisyal, ug sa mga maalamon. 36Ipahamtang usab kini ngadto sa iyang mga bakakong propeta ug ngadto sa iyang mga sundalo. Ug mahimo silang mga buang-buang ug mangalisang gayod sila. 37Ipahamtang pa gayod kini ngadto sa iyang mga kabayo ug mga karwahe, ug sa tanang dumuduong nga kaabin niya. Ug mahimo silang sama sa babaye! Ipahamtang usab kini ngadto sa iyang mga bahandi, ug ilogon kini. 38Mahiagom sa hulaw ang tanan niyang katubigan. Tungod kay ang Babilonia dapit nga daghag mga dios-dios ug nalingla ang mga tawo niining makalilisang nga mga dios-dios.

39“Mga ihalas nga mga mananap, ihalas nga mga iro,50:39 ihalas nga mga iro: sa English, hyenas. ug langgam na lang ang magpuyo sa Babilonia. Dili na gayod kini puy-an pag-usab sa mga tawo hangtod sa hangtod. 40Maingon nga gilaglag ko ang Sodoma ug Gomora, ug ang mga lungsod sa palibot niini, laglagon ko usab ang Babilonia. Wala na gayoy magpuyo didto. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

41“Tan-awa! May moabot nga mga sundalo gikan sa amihan. Usa ka gamhanang nasod ug daghang mga hari nga gikan sa layong dapit ang nangandam sa pagpakiggira sa Babilonia. 42Armado sila sa mga pana ug mga bangkaw. Bangis sila ug walay kalooy. Ang ilang kasaba sama sa dahunog sa makusog nga balod samtang nagasakay sila sa ilang mga kabayo. Moabot sila nga andam na sa pagsulong kaninyo nga mga lumulupyo sa Babilonia. 43Madunggan kini sa hari sa Babilonia, ug manghuyhoy ang iyang mga abaga. Bation niya ang kaguol ug kasakit nga sama sa bation sa babayeng nagbati.

44“Pakalitan kog sulong ang Babilonia, sama sa liyon nga gikan sa kalasangan duol sa Suba sa Jordan nga migukod sa mga karnero sa sabsabanan. Patibulaagon ko sila ug padumalahan ko ang Babilonia sa tawo nga akong pilion. Kinsay ikatandi kanako? Kinsay mangahas pagsukol kanako? Kinsa nga pangulo ang makigbatok kanako? 45Busa paminawa ang giplano ko nga buhaton batok sa Babilonia. Ang ilang mga kabataan bihagon, ug ang ilang yuta laglagon tungod sa ilang gibuhat. 46Matay-og ang yuta sa linagubo sa pagkalaglag sa Babilonia, ug ang ilang pagtiyabaw madungog sa ubang mga nasod.”

Nueva Versión Internacional

Jeremías 50:1-46

Mensaje para Babilonia

51:15-19Jer 10:12-16

1La palabra del Señor acerca de Babilonia, el país de los babilonios,50:1 Lit. caldeos. vino al profeta Jeremías:

2«¡Anuncien y proclamen entre las naciones!

¡Proclámenlo, levanten un estandarte!

No oculten nada, sino digan:

“¡Babilonia será conquistada!

¡Bel quedará en vergüenza!

¡Marduc quedará aterrado!

¡Sus imágenes quedan humilladas

y sus ídolos, aterrados!”.

3Porque la ataca una nación del norte,

que dejará su tierra desolada.

Las personas y los animales saldrán huyendo

y no habrá nadie que la habite.

4»En aquellos días, en aquel tiempo,

la gente de Israel y de Judá

irá llorando en busca del Señor su Dios»,

afirma el Señor.

5«Preguntarán por el camino a Sión

y hacia allá se encaminarán.

Vendrán y se aferrarán al Señor

en un pacto eterno,

que ya no olvidarán.

6»Mi pueblo ha sido como un rebaño perdido;

sus pastores lo han descarriado,

lo han hecho vagar por las montañas.

Ha ido de colina en colina

y se ha olvidado de su redil.

7Todos los que lo encuentran lo devoran.

“No somos culpables —decían sus enemigos—,

porque ellos pecaron contra el Señor;

¡él es pastizal de justicia,

esperanza de sus antepasados!”.

8»¡Huyan de Babilonia;

abandonen el país de los babilonios!50:8 Lit. caldeos.

Sean como los machos cabríos que guían al rebaño.

9Porque yo movilizo contra Babilonia

una alianza de grandes naciones del norte.

Se alistarán contra ella

y desde el norte será conquistada.

Sus flechas son como expertos guerreros

que no vuelven con las manos vacías.

10Babilonia50:10 Lit. Caldea. será saqueada,

y todos sus saqueadores se saciarán»,

afirma el Señor.

11«¡Ustedes saquean mi heredad,

y se alegran y regocijan!

¡Saltan como terneras en la pradera,

relinchan como sementales!

12Pero la madre de ustedes quedará grandemente humillada;

la que les dio la vida quedará en vergüenza.

Será la última de las naciones;

se convertirá en desierto, tierra árida y llanura seca.

13Por el enojo del Señor no será habitada,

sino que quedará totalmente en ruinas.

Todo el que pase por Babilonia

se asombrará y burlará al ver todas sus heridas.

14»¡Tomen posiciones alrededor de Babilonia,

todos los que tensan el arco!

¡Dispárenle, no escatimen flechas,

porque ha pecado contra el Señor!

15Griten en torno de ella:

¡Se ha rendido, cayeron sus torres,

se derrumbaron sus muros!

¡Esta es la venganza del Señor!

¡Vénguense de ella!

¡Háganle lo mismo que hizo a otros!

16Exterminen al que siembra en Babilonia,

y al que maneja la hoz en la cosecha.

Ante la espada del opresor,

cada uno retorna a su pueblo,

cada cual huye a su propia tierra.

17»Israel es como un rebaño descarriado,

acosado por los leones.

Primero lo devoró el rey de Asiria

y luego Nabucodonosor, rey de Babilonia,

le quebró todos los huesos».

18Por eso, así dice el Señor de los Ejércitos, el Dios de Israel:

«Castigaré al rey de Babilonia y a su tierra

como castigué al rey de Asiria.

19Haré que Israel vuelva a su prado

y que se alimente en el Carmelo y en Basán.

Su apetito quedará saciado

en las montañas de Efraín y Galaad.

20En aquellos días, en aquel tiempo, se buscará la iniquidad de Israel,

pero ya no se encontrará.

Buscarán los pecados de Judá,

pero ya no se hallarán,

porque yo perdonaré a los que deje como remanente»,

afirma el Señor.

21«¡Ataca el territorio de Meratayin

y a los que viven en Pecod!

¡Mátalos, destrúyelos por completo!»,

afirma el Señor.

«¡Cumple con todas mis órdenes!

22¡En el territorio hay estruendo de guerra

y de impresionante destrucción!

23¡Cómo ha sido quebrado y derribado

el martillo de toda la tierra!

¡Babilonia ha quedado desolada

en medio de las naciones!

24Te tendí una trampa, Babilonia, y en ella caíste

antes de que te dieras cuenta.

Fuiste sorprendida y capturada,

porque te opusiste al Señor.

25El Señor ha abierto su arsenal,

y ha sacado las armas de su ira;

el Señor, Señor de los Ejércitos,

tiene una tarea que cumplir en el país de los babilonios50:25 Lit. caldeos.

26¡Atáquenla desde los confines de la tierra!

¡Abran sus graneros!

¡Amontónenla como a las gavillas!

¡Destrúyanla por completo!

¡Que no quede ningún remanente de ella!

27¡Maten a todos sus novillos!

¡Llévenlos al matadero!

¡Ay de ellos, pues les ha llegado el día,

el día de su castigo!

28Se oye la voz de los fugitivos,

de los que escaparon de Babilonia;

vienen a anunciar en Sión

la venganza del Señor nuestro Dios,

la venganza por su Templo.

29»Recluten contra Babilonia a los arqueros,

a todos los que tensan el arco;

acampen a su alrededor

y que no escape ninguno.

Retribúyanle según sus obras,

hagan con ella como hizo con otros.

Porque ella ha desafiado al Señor,

al Santo de Israel.

30Por eso en aquel día caerán sus jóvenes en las calles

y perecerán todos sus soldados»,

afirma el Señor.

31«Estoy contra ti, nación arrogante»,

afirma el Señor, el Señor de los Ejércitos;

«al fin ha llegado el día,

el día de tu castigo.

32El arrogante tropezará, caerá

y no habrá quien lo ayude a levantarse.

Prenderé fuego a todas sus ciudades,

fuego que consumirá cuanto le rodea».

33Así dice el Señor de los Ejércitos:

«Israel y Judá son pueblos oprimidos;

sus enemigos los tienen apresados,

no los dejan en libertad.

34Pero su Redentor es fuerte,

su nombre es el Señor de los Ejércitos.

Con vigor defenderá su causa;

traerá descanso a su tierra,

pero perturbación a Babilonia.

35»¡Muerte a50:35 Muerte a. Lit. Espada contra; también en vv. 36 y 37. los babilonios!

¡Muerte a sus oficiales y sabios!»,

afirma el Señor.

36«¡Muerte a sus falsos profetas!

¡Que pierdan la razón!

¡Muerte a sus guerreros!

¡Que queden aterrorizados!

37¡Muerte a sus caballos y carros!

¡Muerte a todos sus mercenarios!

¡Que se vuelvan unos cobardes!

¡Muerte a sus tesoros!

¡Que sean saqueados!

38¡Muerte a sus aguas!

¡Que queden secas!

Porque Babilonia es un país de ídolos,

de ídolos terribles que provocan la locura.

39»Por eso las fieras del desierto vivirán allí con las hienas;

también los avestruces harán allí su morada.

Nunca más volverá a ser habitada;

quedará despoblada para siempre.

40Será como cuando Dios destruyó a Sodoma y Gomorra

y a sus ciudades vecinas;

nadie volverá a habitar allí,

ningún ser humano vivirá en ella»,

afirma el Señor.

41«¡Miren! Del norte viene un ejército;

desde los confines de la tierra

se moviliza una gran nación y muchos reyes.

42Empuñan el arco y la lanza;

son crueles y no tienen compasión.

Lanzan gritos como bramidos del mar

y cabalgan sobre sus corceles.

¡Vienen contra ti, hija de Babilonia,

alineados para la batalla como un solo hombre!

43El rey de Babilonia ha escuchado la noticia,

sus manos flaquean;

la angustia le domina

como si tuviera dolores de parto.

44Como león que sale de la espesura del Jordán

hacia praderas de verdes pastos,

en un instante espantaré de su tierra a los de Babilonia.

¿Quién es el elegido que nombraré para esto?

Porque, ¿quién como yo?

¿Quién me puede desafiar?

¿Qué pastor se me puede oponer?».

45Por eso, escuchen el plan que el Señor ha diseñado contra Babilonia;

escuchen lo que tiene planeado en contra del país de los babilonios:

Serán arrastrados los más pequeños del rebaño;

por causa de ellos, sus praderas quedarán asoladas.

46Tiembla la tierra por la estruendosa caída de Babilonia;

resuenan sus gritos en medio de las naciones.