Ang Mensahe alang kang Baruc
1Sa ikaupat nga tuig sa paghari sa Juda ni Jehoyakim nga anak ni Josia, gisulat ni Baruc ang gidikta kaniya ni Propeta Jeremias. 2Miingon si Jeremias, “Baruc, mao kini ang gisulti sa Ginoo, ang Dios sa Israel kanimo: 3Kay miingon ka, ‘Makalulooy ako kay gidugangan sa Ginoo ang akong kasakit. Gikapoy na ako sa pag-agulo ug wala ako makakaplag ug kapahulayan!’
4“Baruc, miingon ang Ginoo nga sultihan ka niini, ‘Gub-on ko ang nasod nga akong gitukod. Ibton ko ang akong tinanom. Himuon ko usab kini sa tibuok yuta. 5Magtinguha ka pa ba sa dagkong mga butang? Ayaw na! Kay padad-an kog katalagman ang tanang katawhan, apan ilikay ko ikaw sa kamatayon bisan asa ka moadto. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.’ ”
وعدهٔ خدا به باروک
1-2در سال چهارم سلطنت يهوياقيم پادشاه (پسر يوشيا)، باروک تمام سخنان خدا را كه به او گفته بودم، بر طوماری نوشت. پس از آن، اين پيغام را از جانب خداوند، خدای بنی‌اسرائيل به او دادم:
3«ای باروک تو گفته‌ای: ”وای بر من! خداوند غمها و دردهای مرا افزوده است. از آه و ناله خسته شده‌ام و يک دم آرام ندارم.“ 4ولی ای باروک، بدان كه من هر چه ساخته‌ام، منهدم خواهم نمود، و هر چه كاشته‌ام، ريشه‌كن خواهم كرد. بلی، اين كار را با اين سرزمين خواهم نمود! 5پس آيا تو در چنين وضعی، برای خودت چيزهای بزرگ آرزو می‌كنی؟ اين كار را نكن! با اين حال، اگرچه بر سر اين مردم بلاهای بسيار بياورم، ولی به پاس زحماتت، هر جا بروی جانت را حفظ خواهم كرد!»
