Ang Mensahe alang kang Baruc
1Sa ikaupat nga tuig sa paghari sa Juda ni Jehoyakim nga anak ni Josia, gisulat ni Baruc ang gidikta kaniya ni Propeta Jeremias. 2Miingon si Jeremias, “Baruc, mao kini ang gisulti sa Ginoo, ang Dios sa Israel kanimo: 3Kay miingon ka, ‘Makalulooy ako kay gidugangan sa Ginoo ang akong kasakit. Gikapoy na ako sa pag-agulo ug wala ako makakaplag ug kapahulayan!’
4“Baruc, miingon ang Ginoo nga sultihan ka niini, ‘Gub-on ko ang nasod nga akong gitukod. Ibton ko ang akong tinanom. Himuon ko usab kini sa tibuok yuta. 5Magtinguha ka pa ba sa dagkong mga butang? Ayaw na! Kay padad-an kog katalagman ang tanang katawhan, apan ilikay ko ikaw sa kamatayon bisan asa ka moadto. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.’ ”
رسالة إلى باروخ
1هَذَا هُوَ الْكَلامُ الَّذِي خَاطَبَ بِهِ إِرْمِيَا النَّبِيُّ بَارُوخَ بْنَ نِيرِيَّا حِينَ دَوَّنَ هَذِهِ الْعِبَارَاتِ فِي كِتَابٍ عَنْ لِسَانِ إِرْمِيَا، فِي السَّنَةِ الرَّابِعَةِ لِحُكْمِ يَهُويَاقِيمَ بْنِ يُوشِيَّا مَلِكِ يَهُوذَا. 2«هَذَا مَا يُعْلِنُهُ الرَّبُّ إِلَهُ إِسْرَائِيلَ لَكَ يَا بَارُوخُ: 3قَدْ قُلْتَ: وَيْلٌ لِي لأَنَّ الرَّبَّ قَدْ أَضَافَ حُزْناً إِلَى أَلَمِي، وَأَعْيَيْتُ فِي أَنِينِي، وَلَمْ أَجِدْ رَاحَةً.
4لِذَلِكَ هَذَا مَا تَقُولُهُ لَهُ: هَكَذَا يُعْلِنُ الرَّبُّ، هَا أَنَا أَهْدِمُ مَا بَنَيْتُهُ وَأَسْتَأْصِلُ مَا غَرَسْتُهُ فِي كُلِّ هَذِهِ الأَرْضِ. 5وَأَنْتَ، هَلْ تَلْتَمِسُ لِنَفْسِكَ عَظَائِمَ الأُمُورِ؟ لَا تَلْتَمِسْ، فَهَا أَنَا جَالِبٌ بَلاءً عَلَى كُلِّ بَشَرٍ يَقُولُ الرَّبُّ. أَمَّا أَنْتَ فَأَهَبُ لَكَ النَّجَاةَ، فَتَكُونُ لَكَ نَفْسُكَ غَنِيمَةً فِي جَمِيعِ الأَمَاكِنِ الَّتِي تَذْهَبُ إِلَيْهَا».
