1Miingon ang Ginoo, “O Israel, kon gusto mo gayod nga mobalik, balik na kanako. Kon isalikway mo ang imong mangil-ad nga mga dios-dios ug dili ka na mobiya kanako, 2ug kon manumpa ka sa ako lang gayod nga ngalan ug magkinabuhi nga kasaligan, husto ug matarong, mahimo ikaw nga panalangin ngadto sa mga nasod, ug ila akong pasidunggan.”
3Mao kini ang gisulti sa Ginoo ngadto sa mga katawhan sa Juda ug sa Jerusalem, “Maingon nga ginadaro ang bantok nga yuta, bag-oha usab ninyo ang inyong gahi nga mga kasingkasing. Ayaw isabwag ang inyong maayong binhi sa sampinitan. 4Hinloi ninyo ang inyong mga kasingkasing atubangan sa Ginoo, kamong mga katawhan sa Juda ug sa Jerusalem, kay kon dili, matagamtaman ninyo ang akong kasuko nga sama sa kalayo nga wala gayoy makapalong. Mahitabo kini tungod sa kadaotan nga inyong gihimo.
Ang Silot nga Modangat sa Juda
5“Ingna ang Juda ug Jerusalem: ‘Patingoga ang budyong sa tibuok yuta. Isinggit ug kusog nga magtapok sila ug managan ngadto sa pinarilan nga mga lungsod. 6Ipataas ang bandera sa pagpahibalo sa katawhan nga mangadto sila sa Jerusalem. Lihok na ug panago kamo dayon, kay magpadala akog dakong katalagman gikan sa amihan.’ ”
7Daw sa liyon nga migula sa iyang tagoanan ang tiglaglag sa mga nasod. Mibiya na siya sa iyang dapit sa paglaglag sa inyong yuta. Ang inyong mga lungsod panggub-on hangtod dili na kini kapuy-an. 8Busa pagbisti kamog sako sa pagpakita sa inyong pagsubo. Pagminatay kamog hilak kay anaa pa gihapon ang hilabihan nga kasuko sa Ginoo kanato. 9Miingon ang Ginoo, “Nianang adlawa, ang hari ug ang iyang mga opisyal mawad-an ug kaisog, ug ang mga pari ug mga propeta makurat.” 10Unya miingon ako, “O Ginoong Dios, gilimbongan mo gayod ang mga tawo tungod kay misaad ka nga moabot ang kalinaw sa Jerusalem. Apan diay ang espada andam na sa pagpatay kanila.”
11Moabot ang higayon nga moingon ang Ginoo sa katawhan sa Jerusalem, “Mohuyop ang init nga hangin gikan sa taas nga mga dapit sa kamingawan paingon sa akong katawhan. Apan dili kini hangin nga mopalid sa tahop sa ilang trigo. 12Labihan kini kakusog nga hangin nga magagikan kanako. Ipadayag ko karon kanila ang akong silot.”
13Tan-awa! Ang atong kaaway nagapadulong nga daw sa mga panganod. Ang iyang mga karwahe daw buhawi, ug ang iyang mga kabayo tulin pa sa mga agila. Alaot kita! Malaglag gayod kita.
14“Mga taga-Jerusalem, hinloi sa kadaotan ang inyong kasingkasing aron maluwas kamo. Hangtod kanus-a magpabilin ang pagkadaotan sa inyong hunahuna? 15Ang inyong kalaglagan gipamalita na sa mga mensahero gikan sa Dan ug sa mga kabungtoran sa Efraim. 16Gisugo sila nga pasidan-an ang mga nasod ug ang Jerusalem nga adunay mosulong nga mga sundalo gikan sa layong dapit. Gapanghagit sila ug away batok sa mga lungsod sa Juda. 17Gipalibotan nila ang Jerusalem nga daw mga tawong nagabantay ug uma, tungod kay nagrebelde ang Jerusalem kanako. 18Ang inyo mismong mga gawi ug binuhatan maoy naghatod kaninyo niini. Mao kini ang inyong silot. Pait kini kaayo, ug midulot kini sa inyong kasingkasing!”
Naghilak si Jeremias alang sa Iyang Katagilungsod
19Dili ko na maagwanta ang akong kaguol. Labihan gayod ang akong pag-agulo. Gikumot ang kasingkasing ug dili ako mahimutang. Kay nadungog ko ang tingog sa budyong ug ang singgit sa pakiggubat. 20Nagasunod-sunod ang mga katalagman. Nalukop sa kadaot ang tibuok nasod. Bisan ang akong mga tolda kalit lang nga naguba, ug ang mga kurtina niini nangagisi. 21Hangtod kanus-a ko pa padayon nga makita ang bandera sa pagpakiggira ug madungog ang tingog sa budyong?
22Miingon ang Ginoo, “Buang-buang ang akong katawhan. Wala sila makaila kanako. Sama sila sa mga batang walay panabot. Hanas silang mohimo ug daotan; dili sila mahibalong mobuhat ug maayo.”
Ang Panan-awon ni Jeremias bahin sa Umaabot nga Kalaglagan
23Nakita ko ang kalibotan. Hawan kini ug walay porma. Nakita ko usab ang kalangitan ug wala kini kahayag. 24Nakita ko ang mga bukid ug mga bungtod ug nangatay-og kini. 25Nakita ko usab nga wala nay mga tawo, ug ang tanang langgam nanglupad na. 26Nakita ko nga ang tabunok nga yuta nahimong disyerto. Ang tanang lungsod nalaglag tungod sa labihan nga kasuko sa Ginoo. 27Mao kini ang giingon sa Ginoo, “Ang tibuok kayutaan mangaguba, apan dili ko kini laglagon sa hingpit. 28Ang kalibotan magsubo ug ang kalangitan mongitngit, kay nasulti ko na ang silot, ug dili ko na kini bakwion pa. Nakahukom na ako ug dili na mausab ang akong hunahuna.”
29Sa pagkadungog nila sa kabanha sa nagpadulong nga mga tigkabayo ug mga tigpana, nangikyas sa kahadlok ang mga lumulupyo sa matag lungsod. Ang uban nanagan ngadto sa kakahoyan, ug ang uban nanaka sa mga kabatoan. Gipamiyaan ang tanang lungsod ug wala nay namuyo niini. 30Unsay gibuhat mo, Jerusalem, nga laglagonon? Nganong nagasul-ob ka pa ug nindot nga bisti ug alahas? Nganong nangarte ka sa imong mga mata? Ang imong pagpatahom wala nay pulos. Ang imong mga hinigugma4:30 hinigugma: Ang buot ipasabot, ang mga kaabin nga mga nasod. misalikway na kanimo ug gusto ka na nilang patyon.
31Nakadungog akog tiyabaw ug agulo, sama sa usa ka babayeng nanganak nga primerisa. Tiyabaw kini sa mga lumulupyo sa Jerusalem4:31 mga lumulupyo sa Jerusalem: sa literal, anak nga babaye sa Zion. nga daw makabsan sa ginhawa. Giisa nila ang ilang mga kamot ug nagkanayon, “Pagkamakalulooy namo; daw mawad-an na kamig panimuot. Kay miabot na ang mopatay kanamo.”
1“Sɛ wo, Israel, wobɛsan wʼakyi a,
san bra me nkyɛn,”
sɛɛ na Awurade se.
“Sɛ wuyi wʼahoni a ɛyɛ akyiwade fi mʼani so
na sɛ woamman bio,
2na sɛ wufi nokware, pɛpɛyɛ ne trenee mu
ka ntam se, ‘Sɛ Awurade te ase yi,’ a
afei wobehyira aman no
na ne mu na wobenya anuonyam.”
3Eyi ne asɛm a, Awurade ka kyerɛ Yuda mmarima ne Yerusalem:
“Munsiesie mo asase a womfuntum da,
na munnnua wɔ nsɔe mu.
4Muntwitwa mo ho twetia mma Awurade
muntwitwa mo koma twetia,
mo Yuda mmarima ne Yerusalemfo,
anyɛ saa a mʼabufuwhyew bɛsɔre na adɛw sɛ ogya
mo bɔne a moayɛ nti,
ɛbɛhyew a obiara rennum.”
Amanehunu A Efi Atifi Fam
5“Bɔ nkae wɔ Yuda na pae mu ka wɔ Yerusalem se
‘Hyɛn torobɛnto no wɔ asase no nyinaa so!’
Teɛ mu dennen se:
‘Mommoaboa mo ho ano!
Momma yenguan nkɔ nkuropɔn a wɔabɔ ho ban no mu!’
6Momma frankaa so na monkɔ Sion
munguan nkɔbɔ mo ho aguaa!
Efisɛ mede amanehunu fi atifi fam reba,
ɔsɛe a ɛyɛ hu.”
7Gyata bi afi ne tu mu;
ɔbɔɔaman bi asi mu.
Wafi ne tenabea
sɛ ɔrebɛsɛe wʼasase.
Wo nkurow bebubu
na ada mpan.
8Enti fura atweaatam,
di awerɛhow na twa adwo,
efisɛ Awurade abufuwhyew no
nnan mfii yɛn so.
9“Saa da no,” Awurade na ose,
“ɔhene no ne adwumayɛfo no bɛbɔ hu,
asɔfo no bo betu,
na adiyifo no ho bedwiriw wɔn.”
10Afei, mekae se, “Aa, Otumfo Awurade, woadaadaa nnipa yi ne Yerusalem, wokae se, ‘Mubenya asomdwoe,’ wɔ bere a afoa da yɛn mene mu.”
11Saa bere no wɔbɛka akyerɛ nnipa yi ne Yerusalem se, “Mframa a emu yɛ hyew bɛbɔ afi nkoko wosee a ɛwɔ nweatam so aba me nkurɔfo so, ɛnyɛ nea ɛpo ho anaa ehuhuw so; 12mframa a ano yɛ den boro saa no fi me nkyɛn. Afei mepae mu ka mʼatemmu a etia wɔn.”
13Hwɛ! ɔreba sɛ omununkum,
ne nteaseɛnam reba sɛ mfɛtɛ,
nʼapɔnkɔ ho yɛ hare sen akɔre.
Yennue! Yɛawu!
14Yerusalem, yi bɔne fi wo koma mu na woanya nkwa.
Wode adwemmɔne bɛhyɛ wo mu akosi da bɛn?
15Nne bi rebɔ amanneɛ fi Dan,
ɛrebɔ amanehunu ho dawuru fi Efraim nkoko so.
16“Monka eyi nkyerɛ aman no,
mommɔ no dawuru nkyerɛ Yerusalem se,
‘Atuafo dɔm fi akyirikyiri asase bi so reba,
wɔma ɔko nteɛmu so de tia Yuda nkuropɔn.
17Wotwa ne ho hyia sɛ mmarima a wɔrewɛn afuw,
efisɛ watew me so atua,’ ”
sɛɛ na Awurade se.
18“Wo ankasa abrabɔ ne nneyɛe,
na ɛde eyi aba wo so.
Eyi yɛ wʼasotwe.
Ɛyɛ nwen!
Ɛwowɔ koma!”
19Ao, mʼahoyeraw, mʼahoyeraw!
midi me mu yaw.
Me koma mu yawdi!
Me koma bɔ kitirikitiri wɔ me mu,
mintumi nyɛ komm.
Efisɛ, mate torobɛnto no nnyigye;
mate ɔko frɛ no.
20Amanehunu di amanehunu akyi;
asase no nyinaa asɛe.
Wɔasɛe me ntamadan prɛko pɛ,
ne me hintabea mpofirim.
21Ɛsɛ sɛ mehwɛ ɔko frankaa no
na mitie torobɛnto no nnyigye kosi da bɛn?
22“Me nkurɔfo yɛ nkwaseafo;
wonnim me.
Wɔyɛ mma a wonni adwene;
wɔnte hwee ase.
Wɔwɔ bɔneyɛ ho nyansa;
na wonnim sɛnea wɔyɛ papa.”
23Mehwɛɛ asase no,
na enni bɔbea, na ɛda mpan;
mehwɛɛ ɔsorosoro, na wɔn hann no nni hɔ.
24Mehwɛɛ mmepɔw no,
na wɔrewosowosow,
na nkoko no nyinaa rehinhim.
25Mehwɛe, na nnipa nni hɔ;
wim anomaa biara atu kɔ.
26Mehwɛe, na nsasebere no adan nweatam
na ne nkurow nyinaa asɛe
wɔ Awurade anim, wɔ nʼabufuwhyew ano.
27Sɛnea Awurade se:
“Wɔbɛsɛe asase no nyinaa;
mmom, merensɛe no korakora.
28Enti asase bedi awerɛhow
na ɔsorosoro beduru sum,
efisɛ makasa na merentwe nsan;
masi gyinae na merennan no.”
29Apɔnkɔsotefo ne agyantowfo nnyigyei
ma kurow biara sofo guan.
Ebinom kɔhyɛ nkyɛkyerɛ mu,
ebinom foro kɔ abotan mu.
Nkurow no nyinaa so adeda mpan;
na obiara nte so.
30Dɛn na woreyɛ, wo a wɔasɛe wo?
Adɛn na wufura ɔkɔben
de sikakɔkɔɔ agude asiesie wo ho?
Adɛn na wode nnuru keka wʼani?
Wohyehyɛ wo ho kwa.
Wʼadɔfo bu wo animtiaa;
wɔrehwehwɛ wo akum wo.
31Mete osu bi te sɛ ɔbea a ɔwɔ awoko mu,
apinisi te sɛ ɔbea a ɔrewo nʼabakan,
Ɔbabea Sion resu te sɛ nea osi apini,
ɔtrɛw ne nsa mu na ɔreka se,
“Afei de meretɔ piti;
wɔde me nkwa ama awudifo.”
