Ang mga Saad sa Ginoo ngadto sa Iyang Katawhan
1-2Miingon ang Ginoo kang Jeremias, “Ako, ang Ginoo, ang Dios sa Israel, nagaingon: Isulat sa usa ka libro ang tanan nga gisulti ko kanimo. 3Kay moabot ang panahon nga dad-on ko pagbalik gikan sa pagkabihag ang akong katawhan nga taga-Israel ug taga-Juda. Ibalik ko sila sa yuta nga gihatag ko sa ilang mga katigulangan ug panag-iyahan nila kini pag-usab.” Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
4-5Midugang pag-ingon ang Ginoo bahin sa Israel ug Juda, “Madunggan ang panaghilak sa mga tawo dili tungod sa kalipay kondili sa labihan nga kahadlok. 6Karon, may ipangutana ako kaninyo: Manganak ba diay ang mga lalaki? Nan, nganong nakita ko man ang mga lalaki nga nangluspad ug naggunit sa ilang tiyan nga daw sa babayeng nagabati? 7Pagkamakalilisang unya nianang adlawa! Wala gayod kini sama. Panahon kini sa kalisod alang sa mga kaliwat ni Jacob, apan maluwas sila gikan niini. 8Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagaingon nga nianang higayona, dili na sila ulipnon sa mga langyaw. Balion ko ang yugo sa pagkaulipon nga anaa sa ilang mga liog ug tangtangan ko sila sa ilang mga gapos. 9Mag-alagad na sila kanako, ang Ginoo nga ilang Dios, ug sa hari nga kaliwat ni David nga akong pilion alang kanila.
10“Busa ayaw kamo kahadlok o kadismaya, kamong mga kaliwat ni Jacob nga akong alagad. Ako, ang Ginoo, nagaingon nga luwason ko gayod kamo ug ang inyong mga kaliwat gikan sa layong dapit diin kamo gibihag. Unya magkinabuhi kamo nga malinawon ug walay gikahadlokan. 11Kay kauban ninyo ako ug luwason ko kamo. Laglagon ko sa hingpit ang tanang kanasoran diin ko kamo gipatibulaag, apan dili ko kini buhaton kaninyo. Apan wala nagkahulogan nga dili ko na kamo silotan. Disiplinahon ko kamo pinasubay sa hustisya. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
12-13Miingon pa gayod ang Ginoo ngadto sa iyang katawhan, “Grabe na kaayo ang inyong mga samad. Dili na kini maulian. Wala gayoy makatabang o makatambal kaninyo. Wala gayoy tambal alang kaninyo. 14Gikalimtan na kamo sa inyong kaabin nga mga nasod; wala na sila magpakabana kaninyo. Gisulong ko kamo sama sa pagsulong sa usa ka kaaway. Gisilotan ko kamo sa hilabihan tungod kay bug-at na kaayo ang inyong mga sala ug labihan kadaghan. 15Nganong magpakitabang man kamo bahin sa inyong kasakit ug sa inyong samad nga wala nay kaayohan? Gihimo ko kini kaninyo kay grabe na kaayo ang inyong mga sala ug labihan na kadaghan.
16“Apan ang tanan nga molaglag kaninyo laglagon usab; ang tanan ninyong mga kaaway pagabihagon. Ang tanang nanulong ug nangilog sa inyong mga kabtangan sulongon usab ug ilogan sa ilang kabtangan. 17Apan ayohon ko kamo, ug tambalan ko ang inyong mga samad, kay nagaingon ang uban nga kamong mga taga-Jerusalem sinalikway ug pinasagdan. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
18Nagaingon pa gayod ang Ginoo, “Ibalik ko ang bahandi sa mga lungsod sa mga kaliwat ni Jacob, ug kaloy-an ko sila. Tukoron nila pag-usab ang siyudad ug ang lig-ong mga bahin niini didto mismo sa dapit nga gitukoran niini kaniadto. 19Unya magaawit silag mga pagpasalamat ug maghugyaw sa kalipay. Padaghanon ko sila ug pasidunggan. 20Ang ilang mga kabataan mouswag sama kaniadto. Lig-onon ko sila sa akong atubangan, ug silotan ko si bisan kinsa nga magpaantos kanila. 21Ang ilang pangulo maggikan mismo kanila. Paduolon ko siya kanako, ug moduol siya. Kay walay tawo nga mangahas sa pagduol kanako kon dili ko siya paduolon. Ako, ang Ginoo, nagaingon niini. 22Mahimo kamong akong katawhan ug ako mahimong inyong Dios. 23Paminaw! Ang kasuko sa Ginoo sama sa bagyo o kusog nga hangin nga mohapak sa ulo sa tawong daotan. 24Dili gayod kini mahupay hangtod nga matuman ang iyang tuyo. Ug sa ulahing mga adlaw, masabtan ra ninyo kini.”
A Restauração de Israel
1Esta é a palavra que veio a Jeremias da parte do Senhor: 2“Assim diz o Senhor, o Deus de Israel: Escreva num livro todas as palavras que eu falei a você. 3Certamente vêm os dias”, diz o Senhor, “em que mudarei a sorte do meu povo, Israel e Judá, e os farei retornar à terra que dei aos seus antepassados, e eles a possuirão”, declara o Senhor.
4Estas são as palavras que o Senhor falou acerca de Israel e de Judá: 5“Assim diz o Senhor:
“Ouvem-se gritos de pânico,
de pavor e não de paz.
6Pergunte e veja: Pode um homem dar à luz?
Por que vejo, então, todos os homens
com as mãos no estômago,
como uma mulher em trabalho de parto?
Por que estão pálidos todos os rostos?
7Como será terrível aquele dia!
Sem comparação!
Será tempo de angústia para Jacó;
mas ele será salvo.
8“Naquele dia”, declara o Senhor dos Exércitos,
“quebrarei o jugo que está sobre o pescoço deles
e arrebentarei as suas correntes;
não mais serão escravizados pelos estrangeiros.
9Servirão ao Senhor, ao seu Deus,
e a Davi, seu rei, que darei a eles.
10“Por isso, não tema, Jacó, meu servo!
Não fique assustado, ó Israel!”,
declara o Senhor.
“Eu o salvarei de um lugar distante,
e os seus descendentes, da terra do seu exílio.
Jacó voltará e ficará em paz e em segurança;
ninguém o inquietará.
11Porque eu estou com você e o salvarei”, diz o Senhor.
“Destruirei completamente todas as nações
entre as quais eu o dispersei;
mas a você não destruirei completamente.
Eu o disciplinarei, como você merece.
Não o deixarei impune”.
12Assim diz o Senhor:
“Seu ferimento é grave,
sua ferida, incurável.
13Não há quem defenda a sua causa;
não há remédio para a sua ferida, que não cicatriza.
14Todos os seus amantes esqueceram-se de você;
eles não se importam com você.
Eu a golpeei como faz um inimigo;
dei a você um castigo cruel,
porque é grande a sua iniquidade
e numerosos são os seus pecados.
15Por que você grita por causa do seu ferimento,
por sua ferida incurável?
Fiz essas coisas a você
porque é grande a sua iniquidade
e numerosos são os seus pecados.
16“Mas todos os que a devoram serão devorados;
todos os seus adversários irão para o exílio.
Aqueles que a saqueiam serão saqueados;
eu despojarei todos os que a despojam.
17Farei cicatrizar o seu ferimento
e curarei as suas feridas”, declara o Senhor,
“porque a você, Sião, chamam de rejeitada,
aquela por quem ninguém se importa”.
18Assim diz o Senhor:
“Mudarei a sorte das tendas de Jacó
e terei compaixão das suas moradas.
A cidade será reconstruída sobre as suas ruínas
e o palácio no seu devido lugar.
19Deles virão ações de graça e o som de regozijo.
Eu os farei aumentar e eles não diminuirão;
eu os honrarei e eles não serão desprezados.
20Seus filhos serão como nos dias do passado,
e a sua comunidade será firmada diante de mim;
castigarei todos aqueles
que os oprimem.
21Seu líder será um entre eles;
seu governante virá do meio deles.
Eu o trarei para perto e ele se aproximará de mim;
pois quem se arriscaria a aproximar-se de mim?”,
pergunta o Senhor.
22“Por isso vocês serão o meu povo,
e eu serei o seu Deus”.
23Vejam, a tempestade do Senhor!
Sua fúria está à solta!
Um vendaval vem
sobre a cabeça dos ímpios.
24A ira do Senhor não se afastará
até que ele tenha completado os seus propósitos.
Em dias vindouros
vocês compreenderão isso.
