Jeremias 3 – APSD-CEB & NIV

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 3:1-25

1“Kon bulagan sa bana ang iyang asawa ug magminyo ang asawa pag-usab, kinahanglan dili na siya bawion sa iyang bana, kay makapahugaw gayod kini sa tibuok ninyong yuta. Apan kamong mga Israelinhon nagkinabuhi nga sama sa babayeng nagbaligya sa iyang dungog. Daghan kamog mga hinigugma nga mga dios-dios. Apan luyo niining tanan, ginatawag ko gihapon kamo nga mobalik kamo kanako? Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

2“Tan-awa ang taas nga mga dapit. Aduna pa ba didtoy dapit diin wala ninyo mahugawi? Gihugawan ninyo ang yuta tungod sa inyong pagsimba sa mga dios-dios ug sa inyong pagkadaotan. Sama kamo sa usa ka babayeng nagbaligya sa iyang dungog, nga naglingkod daplin sa dalan aron sa paghulat ug lalaki. Sama usab kamo sa tulisan3:2 tulisan: sa Hebreo, Arabo. nga nagaatang sa iyang mabiktima. 3Mao kana ang hinungdan nga wala mag-ulan sa panahon sa ting-ulan. Apan bisan pa niana, gahi gihapon kamog ulo. Sama sa babayeng nagbaligya sa iyang dungog, wala gayod kamoy ulaw. 4Unya karon moingon kamo kanako, ‘Amahan ko, kauban3:4 kauban: o, higala. ko ikaw sukad pa sa akong pagkabata. 5Kanunay ka na lang bang masuko kanako? Magpadayon ba ang imong kasuko hangtod sa kahangtoran?’ Mao kini kanunay ang inyong gisulti, apan ginahimo gihapon ninyo ang tanang kadaotan nga gusto ninyong himuon.”

Gisunod sa Juda ang Israel

6Sa panahon sa paghari ni Josia, miingon ang Ginoo kanako, “Nakita mo ba ang gihimo sa maluibon nga Israel? Misimba siya sa mga dios-dios ibabaw sa matag taas nga bukid ug ilalom sa matag labong nga kahoy. Nahisama siya sa usa ka babayeng nagbaligya sa iyang dungog. 7Abi nakog mobalik na siya kanako human niya mahimo kining tanan, apan wala siya mobalik. Ug nakita kini sa iyang maluibon nga igsoon nga mao ang Juda. 8Gibulagan ko ang Israel ug gipapahawa tungod sa iyang pagpanapaw.3:8 tungod sa iyang pagpanapaw: Ang buot ipasabot, tungod sa iyang pagsimba ug mga dios-dios. Apan bisan pa niini, wala mahadlok ang iyang maluibon nga igsoon nga mao ang Juda nga nanapaw usab. 9Ug tungod kay wala ra may bale kaniya ang pagpanapaw, gihugawan niya ang yuta pinaagi sa pagsimba sa mga dios-dios nga bato ug kahoy. 10Bisan pa niining tanan, wala gayod mobalik kanako sa kinasingkasing ang maluibon nga Juda. Nagpakaaron-ingnon lang kini nga mibalik kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

11Unya miingon ang Ginoo kanako, “Bisan ug dili matinud-anon ang Israel kanako, mas maayo pa sila kaysa maluibon nga Juda. 12Karon, lakaw ug isulti kini nga mensahe ngadto sa Israel,3:12 Israel: sa Hebreo, amihan. Ako, ang Ginoo, nagaingon: Balik kanako, maluibon nga Israel, kay maloloy-on ako. Dili na ako masuko kanimo hangtod sa kahangtoran. 13Angkona lang ang imong sala. Angkona nga nagrebelde ka kanako, ang Ginoo nga imong Dios, ug misimba ka sa mga dios-dios ilalom sa matag labong nga kahoy, ug wala ka motuman kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

14Miingon pa ang Ginoo, “Balik kamo, masupilon ko nga mga anak, kay akoa kamo.3:14 akoa kamo: sa literal, ako ang inyong agalon/bana/tag-iya. Magkuha akog usa o duha kaninyo gikan sa kada lungsod o tribo ug dad-on ko kamo sa Israel.3:14 Israel: o, Jerusalem. Sa Hebreo, Zion. 15Unya hatagan ko kamog mga pangulong masinugtanon kanako. Mangulo sila kaninyo nga may kaalam ug panabot. 16Inig-abot sa panahon nga modaghan na kamo pag-ayo niana nga yuta, dili na ninyo hisgotan pa ang sudlanan sa Kasabotan. Dili na ninyo kini handomon o hinumdoman pa, ug dili na kamo maghimo ug laing sudlanan sa Kasabotan. 17Nianang higayona, pagatawgon ninyo ang Jerusalem nga, ‘Trono sa Ginoo.’ Ug ang tanang nasod magatigom sa Jerusalem sa pagpasidungog sa ngalan sa Ginoo. Dili na sila magbuhat sumala sa sugo sa ilang gahi ug daotan nga kasingkasing. 18Nianang higayona, ang katawhan sa Juda ug sa Israel nga gikan sa pagkabihag sa amihan mag-uban sa pagbalik ngadto sa yuta nga gihatag ko sa ilang mga katigulangan ingon nga ilang panulondon. 19Miingon ako sa akong kaugalingon, ‘Malipay gayod ako nga moila kaninyo nga akong mga anak, ug hatagan ko kamog maayong yuta, ang labing maanindot nga panulondon sa tibuok kalibotan.’ Abi kog tawgon ninyo akog ‘Amahan,’ ug dili na kamo mobiya kanako. 20Apan sama kamo sa usa ka maluibon nga asawa nga mibiya sa iyang bana. Nagluib kamo kanako, o katawhan sa Israel. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

21“Madungog ang kasaba ibabaw sa taas nga mga dapit. Nagtiyabaw ug nagpakilooy ang katawhan sa Israel tungod sa daotan nila nga binuhatan, ug tungod kay gikalimtan nila ako, ang Ginoo nga ilang Dios. 22Kamong maluibon nga katawhan, balik kamo kanako kay tul-iron ko ang inyong pagkamaluibon.”

Mitubag sila, “Oo, moduol kami kanimo kay ikaw ang Ginoo nga among Dios. 23Tinuod gayod nga dakong sayop ang among pagsimba sa mga dios-dios didto sa mga bungtod ug mga bukid. Kanimo lamang gayod ang kaluwasan sa Israel, O Ginoo nga among Dios. 24Gikan pa sa among pagkabata, gihurot sa makauulaw nga mga dios-dios ang bunga sa hinagoan sa among mga katigulangan—ang ilang mga kahayopan ug mga kabataan. 25Angay kaming motago sa kaulaw kay kami ug ang among mga katigulangan nakasala batok kanimo, O Ginoo nga among Dios. Sukad sa among pagkabata hangtod karon wala kami motuman kanimo.”

New International Version

Jeremiah 3:1-25

1“If a man divorces his wife

and she leaves him and marries another man,

should he return to her again?

Would not the land be completely defiled?

But you have lived as a prostitute with many lovers—

would you now return to me?”

declares the Lord.

2“Look up to the barren heights and see.

Is there any place where you have not been ravished?

By the roadside you sat waiting for lovers,

sat like a nomad in the desert.

You have defiled the land

with your prostitution and wickedness.

3Therefore the showers have been withheld,

and no spring rains have fallen.

Yet you have the brazen look of a prostitute;

you refuse to blush with shame.

4Have you not just called to me:

‘My Father, my friend from my youth,

5will you always be angry?

Will your wrath continue forever?’

This is how you talk,

but you do all the evil you can.”

Unfaithful Israel

6During the reign of King Josiah, the Lord said to me, “Have you seen what faithless Israel has done? She has gone up on every high hill and under every spreading tree and has committed adultery there. 7I thought that after she had done all this she would return to me but she did not, and her unfaithful sister Judah saw it. 8I gave faithless Israel her certificate of divorce and sent her away because of all her adulteries. Yet I saw that her unfaithful sister Judah had no fear; she also went out and committed adultery. 9Because Israel’s immorality mattered so little to her, she defiled the land and committed adultery with stone and wood. 10In spite of all this, her unfaithful sister Judah did not return to me with all her heart, but only in pretense,” declares the Lord.

11The Lord said to me, “Faithless Israel is more righteous than unfaithful Judah. 12Go, proclaim this message toward the north:

“ ‘Return, faithless Israel,’ declares the Lord,

‘I will frown on you no longer,

for I am faithful,’ declares the Lord,

‘I will not be angry forever.

13Only acknowledge your guilt—

you have rebelled against the Lord your God,

you have scattered your favors to foreign gods

under every spreading tree,

and have not obeyed me,’ ”

declares the Lord.

14“Return, faithless people,” declares the Lord, “for I am your husband. I will choose you—one from a town and two from a clan—and bring you to Zion. 15Then I will give you shepherds after my own heart, who will lead you with knowledge and understanding. 16In those days, when your numbers have increased greatly in the land,” declares the Lord, “people will no longer say, ‘The ark of the covenant of the Lord.’ It will never enter their minds or be remembered; it will not be missed, nor will another one be made. 17At that time they will call Jerusalem The Throne of the Lord, and all nations will gather in Jerusalem to honor the name of the Lord. No longer will they follow the stubbornness of their evil hearts. 18In those days the people of Judah will join the people of Israel, and together they will come from a northern land to the land I gave your ancestors as an inheritance.

19“I myself said,

“ ‘How gladly would I treat you like my children

and give you a pleasant land,

the most beautiful inheritance of any nation.’

I thought you would call me ‘Father’

and not turn away from following me.

20But like a woman unfaithful to her husband,

so you, Israel, have been unfaithful to me,”

declares the Lord.

21A cry is heard on the barren heights,

the weeping and pleading of the people of Israel,

because they have perverted their ways

and have forgotten the Lord their God.

22“Return, faithless people;

I will cure you of backsliding.”

“Yes, we will come to you,

for you are the Lord our God.

23Surely the idolatrous commotion on the hills

and mountains is a deception;

surely in the Lord our God

is the salvation of Israel.

24From our youth shameful gods have consumed

the fruits of our ancestors’ labor—

their flocks and herds,

their sons and daughters.

25Let us lie down in our shame,

and let our disgrace cover us.

We have sinned against the Lord our God,

both we and our ancestors;

from our youth till this day

we have not obeyed the Lord our God.”