Jeremias 3 – APSD-CEB & BDS

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 3:1-25

1“Kon bulagan sa bana ang iyang asawa ug magminyo ang asawa pag-usab, kinahanglan dili na siya bawion sa iyang bana, kay makapahugaw gayod kini sa tibuok ninyong yuta. Apan kamong mga Israelinhon nagkinabuhi nga sama sa babayeng nagbaligya sa iyang dungog. Daghan kamog mga hinigugma nga mga dios-dios. Apan luyo niining tanan, ginatawag ko gihapon kamo nga mobalik kamo kanako? Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

2“Tan-awa ang taas nga mga dapit. Aduna pa ba didtoy dapit diin wala ninyo mahugawi? Gihugawan ninyo ang yuta tungod sa inyong pagsimba sa mga dios-dios ug sa inyong pagkadaotan. Sama kamo sa usa ka babayeng nagbaligya sa iyang dungog, nga naglingkod daplin sa dalan aron sa paghulat ug lalaki. Sama usab kamo sa tulisan3:2 tulisan: sa Hebreo, Arabo. nga nagaatang sa iyang mabiktima. 3Mao kana ang hinungdan nga wala mag-ulan sa panahon sa ting-ulan. Apan bisan pa niana, gahi gihapon kamog ulo. Sama sa babayeng nagbaligya sa iyang dungog, wala gayod kamoy ulaw. 4Unya karon moingon kamo kanako, ‘Amahan ko, kauban3:4 kauban: o, higala. ko ikaw sukad pa sa akong pagkabata. 5Kanunay ka na lang bang masuko kanako? Magpadayon ba ang imong kasuko hangtod sa kahangtoran?’ Mao kini kanunay ang inyong gisulti, apan ginahimo gihapon ninyo ang tanang kadaotan nga gusto ninyong himuon.”

Gisunod sa Juda ang Israel

6Sa panahon sa paghari ni Josia, miingon ang Ginoo kanako, “Nakita mo ba ang gihimo sa maluibon nga Israel? Misimba siya sa mga dios-dios ibabaw sa matag taas nga bukid ug ilalom sa matag labong nga kahoy. Nahisama siya sa usa ka babayeng nagbaligya sa iyang dungog. 7Abi nakog mobalik na siya kanako human niya mahimo kining tanan, apan wala siya mobalik. Ug nakita kini sa iyang maluibon nga igsoon nga mao ang Juda. 8Gibulagan ko ang Israel ug gipapahawa tungod sa iyang pagpanapaw.3:8 tungod sa iyang pagpanapaw: Ang buot ipasabot, tungod sa iyang pagsimba ug mga dios-dios. Apan bisan pa niini, wala mahadlok ang iyang maluibon nga igsoon nga mao ang Juda nga nanapaw usab. 9Ug tungod kay wala ra may bale kaniya ang pagpanapaw, gihugawan niya ang yuta pinaagi sa pagsimba sa mga dios-dios nga bato ug kahoy. 10Bisan pa niining tanan, wala gayod mobalik kanako sa kinasingkasing ang maluibon nga Juda. Nagpakaaron-ingnon lang kini nga mibalik kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

11Unya miingon ang Ginoo kanako, “Bisan ug dili matinud-anon ang Israel kanako, mas maayo pa sila kaysa maluibon nga Juda. 12Karon, lakaw ug isulti kini nga mensahe ngadto sa Israel,3:12 Israel: sa Hebreo, amihan. Ako, ang Ginoo, nagaingon: Balik kanako, maluibon nga Israel, kay maloloy-on ako. Dili na ako masuko kanimo hangtod sa kahangtoran. 13Angkona lang ang imong sala. Angkona nga nagrebelde ka kanako, ang Ginoo nga imong Dios, ug misimba ka sa mga dios-dios ilalom sa matag labong nga kahoy, ug wala ka motuman kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

14Miingon pa ang Ginoo, “Balik kamo, masupilon ko nga mga anak, kay akoa kamo.3:14 akoa kamo: sa literal, ako ang inyong agalon/bana/tag-iya. Magkuha akog usa o duha kaninyo gikan sa kada lungsod o tribo ug dad-on ko kamo sa Israel.3:14 Israel: o, Jerusalem. Sa Hebreo, Zion. 15Unya hatagan ko kamog mga pangulong masinugtanon kanako. Mangulo sila kaninyo nga may kaalam ug panabot. 16Inig-abot sa panahon nga modaghan na kamo pag-ayo niana nga yuta, dili na ninyo hisgotan pa ang sudlanan sa Kasabotan. Dili na ninyo kini handomon o hinumdoman pa, ug dili na kamo maghimo ug laing sudlanan sa Kasabotan. 17Nianang higayona, pagatawgon ninyo ang Jerusalem nga, ‘Trono sa Ginoo.’ Ug ang tanang nasod magatigom sa Jerusalem sa pagpasidungog sa ngalan sa Ginoo. Dili na sila magbuhat sumala sa sugo sa ilang gahi ug daotan nga kasingkasing. 18Nianang higayona, ang katawhan sa Juda ug sa Israel nga gikan sa pagkabihag sa amihan mag-uban sa pagbalik ngadto sa yuta nga gihatag ko sa ilang mga katigulangan ingon nga ilang panulondon. 19Miingon ako sa akong kaugalingon, ‘Malipay gayod ako nga moila kaninyo nga akong mga anak, ug hatagan ko kamog maayong yuta, ang labing maanindot nga panulondon sa tibuok kalibotan.’ Abi kog tawgon ninyo akog ‘Amahan,’ ug dili na kamo mobiya kanako. 20Apan sama kamo sa usa ka maluibon nga asawa nga mibiya sa iyang bana. Nagluib kamo kanako, o katawhan sa Israel. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

21“Madungog ang kasaba ibabaw sa taas nga mga dapit. Nagtiyabaw ug nagpakilooy ang katawhan sa Israel tungod sa daotan nila nga binuhatan, ug tungod kay gikalimtan nila ako, ang Ginoo nga ilang Dios. 22Kamong maluibon nga katawhan, balik kamo kanako kay tul-iron ko ang inyong pagkamaluibon.”

Mitubag sila, “Oo, moduol kami kanimo kay ikaw ang Ginoo nga among Dios. 23Tinuod gayod nga dakong sayop ang among pagsimba sa mga dios-dios didto sa mga bungtod ug mga bukid. Kanimo lamang gayod ang kaluwasan sa Israel, O Ginoo nga among Dios. 24Gikan pa sa among pagkabata, gihurot sa makauulaw nga mga dios-dios ang bunga sa hinagoan sa among mga katigulangan—ang ilang mga kahayopan ug mga kabataan. 25Angay kaming motago sa kaulaw kay kami ug ang among mga katigulangan nakasala batok kanimo, O Ginoo nga among Dios. Sukad sa among pagkabata hangtod karon wala kami motuman kanimo.”

La Bible du Semeur

Jérémie 3:1-25

L’appel au retour

Une épouse infidèle

1Que dire ? ╵Si un mari ╵répudie son épouse,

qu’elle le quitte ╵pour appartenir à un autre,

est-ce que son ancien mari ╵retournera vers elle3.1 Voir la loi de Dt 24.1-4. ?

Le pays n’en serait-il pas souillé ?

Or, toi, qui t’es prostituée ╵avec de nombreux partenaires,

tu reviendrais à moi !

déclare l’Eternel.

2Lève les yeux, regarde ╵les hauteurs du pays :

y a-t-il un endroit ╵où tu ne te sois pas ╵livrée à l’inconduite ?

Tu guettais tes amants, assise ╵sur le bord des chemins,

comme le Bédouin guette ses victimes ╵dans le désert.

Et tu as souillé le pays

par tes prostitutions ╵et actes mauvais !

3C’est pourquoi les averses ╵ont été retenues,

et les pluies de printemps ╵ont cessé de tomber.

Mais tu as eu le front ╵d’une prostituée

et tu as refusé ╵de rougir de ta honte3.3 Voir Am 4.7-8. !

4Maintenant, n’est-ce pas,

tu m’appelles : « Mon père,

tu es l’époux de ma jeunesse3.4 Voir 2.2, 27. ! »

5Et tu demandes même : ╵« Sera-t-il toujours en colère ?

Et son ressentiment, ╵le gardera-t-il à jamais ? »

Voilà ce que tu dis,

tout en continuant ╵à commettre le mal

autant que tu le peux !

Israël-l’infidèle et Juda-la-perfide

6L’Eternel me dit au temps du roi Josias3.6 Voir 1.2 et note. : As-tu vu ce qu’a fait Israël-l’infidèle ? Elle qui allait sur toute montagne élevée et sous tout arbre vert pour s’y prostituer. 7Et moi, je me disais : Après avoir fait tout cela, elle reviendra à moi. Mais elle n’est pas revenue, et sa sœur, Juda-la-perfide, en a été témoin. 8Elle a bien vu3.8 D’après plusieurs manuscrits de l’ancienne version grecque et la version syriaque. Le texte hébreu traditionnel a : j’ai vu que. que j’ai répudié Israël-l’infidèle et que je lui ai donné sa lettre de divorce à cause de tous les adultères qu’elle avait commis3.8 sa lettre de divorce: voir Dt 24.1, 3.. Mais sa sœur, Juda-la-perfide, n’en a ressenti aucune crainte ; au contraire, elle est allée se prostituer à son tour3.8 Allusion à la déportation des habitants du royaume du Nord par les Assyriens en 722 av. J.-C.. 9Par sa légèreté à se débaucher, Israël a souillé tout le pays, commettant l’adultère avec des idoles de bois et de pierre. 10Et malgré tout cela, sa sœur, Juda-la-perfide, n’est pas revenue à moi de tout son cœur : son retour n’était qu’un leurre, l’Eternel le déclare.

11Et l’Eternel me dit : Israël-l’infidèle paraît plus juste que Juda-la-perfide. 12Va, et crie ces paroles, en direction du nord3.12 Vers les pays où Israël a été déporté. :

Reviens, Israël-l’infidèle !

l’Eternel le demande.

Je n’aurai plus pour toi ╵un visage sévère,

car je suis bienveillant,

l’Eternel le déclare,

et je ne serai pas ╵en colère à toujours.

13Mais reconnais ta faute :

c’est contre l’Eternel ton Dieu

que tu t’es révoltée

et tu as prodigué ╵tes faveurs çà et là ╵à des dieux étrangers

sous tous les arbres verts.

Et tu ne m’as pas écouté,

l’Eternel le déclare.

Revenez, enfants rebelles !

14Revenez donc, enfants rebelles ! L’Eternel le demande, car c’est moi votre maître. Et je vous prends, un d’une ville et deux d’une famille, pour vous amener à Sion. 15Là, je vous donnerai des bergers à ma convenance, ils vous dirigeront avec compétence et discernement. 16Or, quand dans le pays, vous vous serez multipliés – l’Eternel le déclare – oui, lorsque vous aurez proliféré, alors on ne parlera plus du coffre de l’alliance de l’Eternel. On n’y pensera plus et l’on ne s’en souviendra plus. Il ne manquera à personne et l’on n’en fera pas un autre3.16 Pour le coffre de l’alliance, voir Ex 25.22 ; 1 S 4.3.. 17En ce temps-là, on nommera Jérusalem : « Trône de l’Eternel », et tous les peuples s’assembleront en elle au nom de l’Eternel, oui, à Jérusalem. Ils ne persisteront plus à suivre les penchants de leur cœur obstiné et mauvais3.17 Voir Ap 21.22.. 18En ces jours-là, la communauté de Juda rejoindra celle d’Israël et, du pays du nord, elles reviendront ensemble vers le pays que j’ai donné en patrimoine à vos ancêtres.

19Et moi, qui me disais :

Je voudrais vous traiter ╵comme des fils !

J’aimerais vous donner ╵un pays de délices,

le plus beau patrimoine ╵parmi ceux des nations.

Je me disais aussi :

Vous m’appellerez : « Père »

et vous ne cesserez pas de me suivre.

20Mais vous m’avez trahi ╵ô communauté d’Israël,

comme une femme ╵qui trompe son mari,

l’Eternel le déclare.

21Un cri se fait entendre ╵sur les lieux élevés :

ce sont les pleurs ╵et les supplications ╵des gens du peuple d’Israël,

car ils ont adopté ╵une conduite corrompue,

ils ont oublié l’Eternel leur Dieu.

22Revenez donc, ╵enfants rebelles,

et je vous guérirai ╵de vos égarements.

Le retour à Dieu

– Nous voici, nous voici, ╵nous revenons à toi

car toi, tu es ╵l’Eternel notre Dieu !

23Oui, on nous a trompés ╵là-haut sur les collines, ╵par le tapage ╵entendu sur les monts.

Mais, c’est l’Eternel notre Dieu

qui accomplit le salut d’Israël.

24Depuis notre jeunesse,

les idoles honteuses ╵ont dévoré, ╵tout ce qu’avait produit ╵le travail de nos pères,

leurs brebis et leurs bœufs,

ainsi que leurs fils et leurs filles3.24 Sur les sacrifices d’enfants à cette époque, voir 2 R 16.3 ; 17.17 ; 21.6 ; 23.10 ; cf. Jr 7.31 ; 19.5 ; 32.35. La loi les interdisait : Lv 18.21 ; Dt 18.10..

25Couchés dans notre honte,

nous avons l’infamie ╵pour couverture.

Car nous et nos ancêtres,

depuis notre jeunesse ╵et jusqu’à aujourd’hui,

nous avons tous péché ╵contre l’Eternel, notre Dieu,

et nous n’avons pas obéi

à l’Eternel, lui, notre Dieu.