Jeremias 29 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 29:1-32

Ang Sulat ni Jeremias sa mga Binihag

1Gikan sa Jerusalem, nagsulat si Jeremias alang sa mga tigdumala, mga pari, mga propeta, ug sa uban pa nga gipangbihag ni Nebucadnezar ngadto sa Babilonia. 2Gisulat niya kini human mabihag si Haring Jehoyakin, ang iyang inahan nga rayna, ang mga opisyal sa palasyo, ang mga tigdumala sa Jerusalem ug sa ubang bahin sa Juda, ug ang hanas nga mga panday ug mga trabahante. 3Gipadala ni Jeremias ang sulat pinaagi kang Elasa nga anak ni Shafan ug kang Gemaria nga anak ni Hilkia. Kini sila ang gipaadto ni Zedekia nga hari sa Juda ngadto kang Nebucadnezar nga hari sa Babilonia. Mao kini ang giingon sa iyang sulat:

4Mao kini ang gisulti sa Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel, sa tanang taga-Jerusalem nga iyang gibihag sa Babilonia: 5“Pagpatukod kamog mga balay, ug puyo kamo diha. Pananom kamo ug pahimusli ang inyong abot. 6Pagminyo kamo ug panganak. Paminyoa ninyo ang inyong mga anak aron makabaton usab silag mga anak. Pagpadaghan kamo. 7Tinguhaa ang kalinaw ug kauswagan sa siyudad diin gipadala ko kamo ingon nga mga bihag. Iampo ninyo kini, kay kon mouswag kini, mouswag usab kamo.”

8Miingon pa gayod ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel, “Ayaw kamo pagpalingla sa mga propeta o sa mga tigtagna nga anaa uban kaninyo. Ayaw usab ninyo hatagig pagtagad ang ilang mga damgo, 9kay nagsulti sila ug bakak ginamit ang akong ngalan. Wala ko sila ipadala. 10Ako, ang Ginoo, nagaingon nga human sa 70 ka tuig nga pagsakop sa Babilonia, moanhi ako ug tumanon ko ang akong saad nga dad-on ko kamog balik sa inyong dapit. 11Nasayod ako sa akong mga plano alang kaninyo—plano alang sa inyong kaayohan ug dili sa kaalaotan, plano sa paghatag kaninyog paglaom ug maayong kaugmaon. 12Unya mosangpit kamo ug mag-ampo kanako, ug unya pamation ko kamo. 13Kon kinasingkasing kamo nga modangop kanako, tabangan ko kamo. 14Oo, tabangan ko kamo ug ibalik ko ang inyong maayong kahimtang. Tigomon ko kamo gikan sa nagkalain-laing mga nasod diin ko kamo gipabihag, ug ibalik ko kamo sa inyong kaugalingong dapit. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

15“Miingon kamo nga gipadad-an ko kamog mga propeta diha sa Babilonia, 16apan mao kini ang giingon ko bahin sa hari nga kaliwat ni David ug sa tanan ninyong katagilungsod diha sa siyudad sa Jerusalem, nga wala mabihag uban kaninyo: 17Padad-an ko silag gira, kagutom, ug balatian. Mahisama sila sa dunot nga igera nga dili makaon. 18Oo, lisod-lisoron ko sila sa gira, kagutom, ug balatian, ug mahadlok ang tanang mga gingharian tungod sa nahitabo kanila. Abugon ko sila ngadto sa laing mga nasod, ug didto panghimaraoton sila, kangil-aran, tamayon, ug biay-biayon. 19Kay wala sila mamati sa mga pulong nga gipasulti ko ngadto kanila pinaagi sa akong mga alagad nga propeta nga kanunay kong gipadala. Bisan kamong mga binihag wala usab mamati niini. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

20Busa paminaw kamo sa giingon sa Ginoo, tanan kamong gikan sa Jerusalem nga gipabihag niya ngadto sa Babilonia. 21Mao kini ang giingon sa Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel, bahin kang Ahab nga anak ni Kolaya ug Zedekia nga anak ni Maasea: “Kining mga tawhana nagsulti kaninyog bakak ginamit ang akong ngalan. Busa itugyan ko sila kang Nebucadnezar nga hari sa Babilonia ug ipapatay niya sila diha mismo sa inyong atubangan. 22Ug gikan niini mamugna ang tunglo nga gamiton sa mga taga-Juda nga gibihag ngadto sa Babilonia kon manunglo sila sa uban. Moingon sila, ‘Hinaut nga himuon ka sa Ginoo nga sama kanila ni Zedekia ug ni Ahab nga gidaobang buhi sa hari sa Babilonia.’ 23Mahitabo kini kanila kay naghimo silag mga binuang diha sa Israel. Nanapaw sila ug namakak ginamit ang akong ngalan. Wala ko gayod sila sugoa pagbuhat niini. Nasayod ako niining ilang gibuhat ug makapamatuod ako niini. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

Ang Mensahe alang kang Shemaya

24Gisugo ako sa Ginoo nga isulti kini nga mensahe kang Shemaya nga taga-Nehelam: 25“Mao kini ang giingon sa Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel: Ginamit ang imong kaugalingong awtoridad nagpadala kag mga sulat ngadto kang Zefanias nga anak ni Maasea nga pari, sa ubang mga pari, ug sa tanang katawhan sa Jerusalem. Mao kini ang imong giingon, 26‘Gipili ka sa Ginoo sa pagpuli kang Jehoyada ingon nga pari nga tigdumala sa templo. Katungdanan mo ang pagdakop ug pagsilot29:26 pagsilot: sa literal, gapuson ug butangan ug puthaw ang liog. ni bisan kinsang buang-buang nga nagpakapropeta. 27Apan nganong wala mo man santaa si Jeremias nga taga-Anatot, nga nagpakapropeta diha kaninyo? 28Nagsulat pa gani siya kanamo dinhi sa Babilonia nga madugay pa kuno kami dinhi. Ug sumala pa niya, magpatukod kamig mga balay ug mamuyo dinhi, mananom ug mokaon sa among abot.’ ”

29Sa dihang nadawat ni Zefanias nga pari ang sulat ni Shemaya, gibasa niya kini ngadto kang Propeta Jeremias. 30Unya miingon ang Ginoo kang Jeremias: 31“Ipadala kini nga mensahe sa tanang binihag. Ingna sila nga mao kini ang akong giingon bahin kang Shemaya nga taga-Nehelam: Nagsulti si Shemaya kaninyo ingon nga propeta apan wala ko siya ipadala. Gipatuo niya kamog bakak. 32Busa ako, ang Ginoo, nagaingon nga silotan ko gayod siya ug ang iyang mga kaliwat. Wala gayoy bisan usa sa iyang mga kaliwat nga makakita sa mga maayong butang nga akong pagahimuon alang kaninyo, kay gitudloan niya kamo nga magrebelde kanako.” Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

Hoffnung für Alle

Jeremia 29:1-32

Jeremias Brief an die Verbannten in Babylonien

1Der Prophet Jeremia schickte aus Jerusalem einen Brief an die Sippenoberhäupter, die Priester, die Propheten und alle anderen, die den Angriff der Babylonier überlebt hatten und von Nebukadnezar nach Babylonien verschleppt worden waren. 2König Jojachin29,2 Wörtlich: Jechonja. – Vgl. die Anmerkung zu Kapitel 22,24., seine Mutter, die Hofbeamten und die führenden Männer von Juda und Jerusalem waren zusammen mit den Schmieden und Schlossern Jerusalems in die Verbannung geführt worden. 3Elasa, der Sohn von Schafan, und Gemarja, der Sohn von Hilkija, nahmen Jeremias Brief mit, als Zedekia sie zu König Nebukadnezar nach Babylon sandte. 4Jeremia schrieb:

»So spricht der Herr, der allmächtige Gott Israels, zu allen Verbannten, die er von Jerusalem nach Babylonien wegführen ließ:

5Baut euch Häuser und wohnt darin! Legt Gärten an und erntet ihre Früchte! 6Heiratet und zeugt Kinder! Wählt für eure Söhne Frauen aus, und lasst eure Töchter heiraten, damit auch sie Kinder zur Welt bringen. Euer Volk soll wachsen und nicht kleiner werden. 7Bemüht euch um das Wohl der Stadt, in die ich euch wegführen ließ, und betet für sie. Wenn es ihr gut geht, wird es auch euch gut gehen.

8Ich, der Herr, der allmächtige Gott Israels, warne euch: Lasst euch nicht von den Propheten und Wahrsagern in die Irre führen, die mit euch in Babylonien leben! Gebt euch nicht mit diesen Träumern ab, die ja doch nur verkünden, was ihr hören wollt! 9Sie erzählen euch nichts als Lügen und berufen sich dabei auch noch auf mich. Doch ich, der Herr, habe sie nicht gesandt. 10Denn ich sage euch: Die Babylonier werden siebzig Jahre lang herrschen, und erst wenn diese Zeit um ist, werde ich mich euch wieder zuwenden. Dann lasse ich meine Verheißung in Erfüllung gehen und bringe euch wieder in euer Land zurück. 11Denn ich allein weiß, was ich mit euch vorhabe: Ich, der Herr, habe Frieden für euch im Sinn und will euch aus dem Leid befreien. Ich gebe euch wieder Zukunft und Hoffnung. Mein Wort gilt! 12Wenn ihr dann zu mir ruft, wenn ihr kommt und zu mir betet, will ich euch erhören. 13Wenn ihr mich sucht, werdet ihr mich finden. Ja, wenn ihr von ganzem Herzen nach mir fragt, 14will ich mich von euch finden lassen. Das verspreche ich, der Herr. Ich werde euer Schicksal zum Guten wenden: Aus allen Ländern und Orten, in die ich euch zerstreut habe, will ich euch wieder sammeln und in das Land zurückbringen, aus dem ich euch damals fortgejagt habe. Darauf könnt ihr euch verlassen!

15Ihr behauptet: ›Der Herr hat uns auch hier in Babylonien Propheten gegeben, die seine Botschaft verkünden.‹ 16Doch meine Botschaft lautet ganz anders: Über den König, der als ein Nachkomme von David in Jerusalem herrscht, und über das restliche Volk, eure Brüder, die nicht mit euch in die Gefangenschaft ziehen mussten, 17sage ich, der Herr, der allmächtige Gott: Ich bringe Kriege, Hungersnot und Seuchen über sie; sie sind für mich wie verfaulte Feigen, die man wegwirft, weil man sie nicht mehr essen kann. 18Ja, Krieg, Hungersnot und Seuchen sollen sie überallhin verfolgen. In allen Königreichen ringsum, in allen Ländern, in die ich sie vertreibe, wird man über ihr Unglück entsetzt sein, sie verachten und verspotten; wer einen anderen verfluchen will, wird ihm dasselbe Schicksal herbeiwünschen, das sie getroffen hat. 19Denn sie haben meine Warnungen in den Wind geschlagen, die meine Boten, die Propheten, ihnen immer wieder überbrachten. Was ich, der Herr, ihnen zu sagen hatte, war ihnen völlig gleichgültig.

20Ihr aber, die ich aus Jerusalem nach Babylonien verschleppen ließ, hört auf mich! 21Denn ich, der Herr, der allmächtige Gott Israels, sage euch: Ahab, der Sohn von Kolaja, und Zedekia, der Sohn von Maaseja, behaupten zwar, in meinem Namen zu reden, aber in Wirklichkeit führen sie euch mit ihren Weissagungen in die Irre. Darum gebe ich sie in die Gewalt des Königs Nebukadnezar. Er wird sie vor euren Augen hinrichten. 22Wenn ihr Verbannten in Babylonien dann jemanden verwünscht, werdet ihr sagen: ›Der Herr strafe dich wie Zedekia und Ahab, die der König von Babylonien bei lebendigem Leib rösten ließ!‹ 23Denn sie haben mit ihren abscheulichen Taten Schande über Israel gebracht: Mit den Frauen anderer Männer brachen sie die Ehe, sie gaben sich als meine Propheten aus und erzählten Lügen. Niemals habe ich sie damit beauftragt! Das bezeuge ich, der Herr. Mein Wort gilt!«

Gottes Botschaft an den Propheten Schemaja in Babylonien

24-25Der Herr, der allmächtige Gott Israels, gab mir den Auftrag, Schemaja aus Nehelam folgende Botschaft zu überbringen: »Eigenmächtig hast du von Babylonien aus Briefe an die Einwohner von Jerusalem und an alle Priester geschickt. An den Priester Zefanja, den Sohn von Maaseja, schriebst du:

26›Der Herr hat dich an Jojadas Stelle zum Priester berufen. Als Tempelaufseher musst du jeden Wahnsinnigen, der als Prophet auftritt, ins Gefängnis werfen, seine Hände und Füße in einen Holzblock einschließen und ihm das Halseisen umlegen. 27Warum unternimmst du dann nichts gegen Jeremia aus Anatot, der sich bei euch als Prophet ausgibt? 28Er hat einen Brief an uns in Babylonien geschickt und darin behauptet, wir müssten noch lange hier bleiben. Wir sollten uns Häuser bauen und darin wohnen, Gärten anlegen und ihre Früchte ernten.‹

29Das alles hast du Zefanja geschrieben. Doch er hat mir deinen Brief vorgelesen, 30und der Herr hat mich beauftragt, 31allen Verbannten in Babylonien diese Botschaft über dich weiterzugeben: So spricht der Herr: Schemaja aus Nehelam redet zu euch, als wäre er ein Prophet, doch ich habe ihn nicht gesandt. Er verführt euch dazu, auf Lügen zu vertrauen. 32Darum hört nun, was ich, der Herr, sage: Ich werde Schemaja aus Nehelam strafen, ihn und seine Kinder. Von seinen Nachkommen wird keiner übrig bleiben, und auch er selbst wird das Gute nicht erleben, das ich meinem Volk einst schenken werde. Denn er hat zum Ungehorsam aufgerufen gegen mich, den Herrn