1Miingon pa gayod ang Ginoo kanako, 2“Lakaw sa balay sa tighimog kolon, ug didto isulti ko kanimo ang akong mensahe.” 3Busa miadto ako sa balay sa tighimog kolon ug didto naabtan ko kini nga gahimog kolon. 4Kon dili gani maayo ang porma sa kolon nga iyang gihimo, usbon niya kini ug hulmahon ngadto sa porma nga iyang maangayan.
5Unya miingon ang Ginoo kanako, 6“O katawhan sa Israel, dili ko ba mahimo kaninyo ang gihimo sa tighimog kolon ngadto sa yutang kolonon? Sama ra usab kamo sa yutang kolonon sa akong mga kamot. 7Kon moingon ako nga ang usa ka nasod o gingharian mapukan ug malaglag, 8unya kanang nasora o gingharian mobiya sa iyang pagkadaotan, dili ko padayonon ang kalaglagan nga akong giplano alang kaniya. 9Kon moingon ako nga tukoron ug lig-onon ang usa ka nasod o gingharian, 10unya kanang nasora maghimog kadaotan ug dili motuman kanako, dili ko padayonon ang kaayohan nga akong giplano alang kaniya.
11“Busa ingna ang katawhan sa Juda ug ang mga lumulupyo sa Jerusalem nga mao kini ang akong gisulti: ‘Paminaw! Aduna akoy kalaglagan nga giandam ug giplano batok kaninyo. Busa biya na kamo sa inyong mga daotang gawi. Usba na ninyo ang inyong mga batasan ug binuhatan.’ 12Apan motubag18:12 motubag: o, mitubag. ang mga tawo, ‘Wala nay kapuslanan! Magpadayon kami sa among ginabuhat; sundon namo ang kagahi sa among daotang kasingkasing.’ ”
13Busa mao kini ang giingon sa Ginoo, “Pangutana sa ubang mga nasod kon nakadungog ba silag sama niini nga hitabo. Ang Israel nga sama sa putli nga babaye naghimo ug labihan kangil-ad nga butang! 14Mawad-an ba ug yelo ang kabukiran sa Lebanon? Moundang ba sa pagdagayday ang bugnawng tubig gikan niining kabukiran? 15Apan ang akong katawhan nalimot na kanako. Nagasunog silag insenso ngadto sa walay pulos nga mga dios-dios. Mibiya sila sa husto ug karaan nga dalan ug misubay sa hiwi nga dalan diin nangapandol sila. 16Mahimong awaaw ug talamayon ang ilang yuta hangtod sa hangtod. Ang tanang moagi magpanglingo sa kahibulong ug kalisang. 17Katagon ko sila atubangan sa ilang mga kaaway, sama sa abog nga gipalid sa hangin gikan sa sidlakan. Talikdan ko sila ug dili ko tabangan sa panahon sa ilang kalaglagan.”
18Unya miingon ang mga tawo, “Dali, mangita kitag paagi nga mapaundang nato si Jeremias! Aduna bitaw kitay mga pari nga motudlo kanato sa kasugoan, mga maalamon nga mga tawo nga motambag kanato, ug mga propeta nga mosaysay kanato sa mensahe sa Dios. Busa mag-imbento kitag estorya batok kaniya ug dili na kita maminaw sa iyang gipanulti.”
19Busa nagaampo ako, “O Ginoo, tabangi ako! Paminawa ang gisulti sa akong mga kaaway batok kanako. 20Maayo ang gihimo ko kanila; angay bang balosan ug daotan ang maayo? Nagkalot sila ug bangag alang kanako, bisan pag miduol ako kanimo sa paghangyo nga dili mo ipahamtang kanila ang imong kasuko. 21Apan karon, pasagdi nga mangamatay ang ilang kabataan sa kagutom ug sa gira. Pasagdi nga mabiyuda ug mawad-an ug mga anak ang ilang mga asawa. Pasagdi nga mangamatay ang ilang mga lalaki sa balatian ug ang ilang mga batan-on sa gira. 22Pasinggita sila sa kalisang kon pakalitan mog pasulong sa mga kaaway ang ilang mga balay. Kay nagkalot silag bangag aron pagdakop kanako, ug nagbutang silag mga lit-ag aron paglit-ag kanako. 23Apan nasayod ka, O Ginoo, sa tanan nilang plano sa pagpatay kanako. Busa ayaw sila pasayloa sa ilang paglapas ug pagpakasala. Ipapildi sila sa ilang mga kaaway samtang ikaw nagatan-aw. Ipahamtang kanila ang imong kasuko.”
At the Potter’s House
1This is the word that came to Jeremiah from the Lord: 2“Go down to the potter’s house, and there I will give you my message.” 3So I went down to the potter’s house, and I saw him working at the wheel. 4But the pot he was shaping from the clay was marred in his hands; so the potter formed it into another pot, shaping it as seemed best to him.
5Then the word of the Lord came to me. 6He said, “Can I not do with you, Israel, as this potter does?” declares the Lord. “Like clay in the hand of the potter, so are you in my hand, Israel. 7If at any time I announce that a nation or kingdom is to be uprooted, torn down and destroyed, 8and if that nation I warned repents of its evil, then I will relent and not inflict on it the disaster I had planned. 9And if at another time I announce that a nation or kingdom is to be built up and planted, 10and if it does evil in my sight and does not obey me, then I will reconsider the good I had intended to do for it.
11“Now therefore say to the people of Judah and those living in Jerusalem, ‘This is what the Lord says: Look! I am preparing a disaster for you and devising a plan against you. So turn from your evil ways, each one of you, and reform your ways and your actions.’ 12But they will reply, ‘It’s no use. We will continue with our own plans; we will all follow the stubbornness of our evil hearts.’ ”
13Therefore this is what the Lord says:
“Inquire among the nations:
Who has ever heard anything like this?
A most horrible thing has been done
by Virgin Israel.
14Does the snow of Lebanon
ever vanish from its rocky slopes?
Do its cool waters from distant sources
ever stop flowing?18:14 The meaning of the Hebrew for this sentence is uncertain.
15Yet my people have forgotten me;
they burn incense to worthless idols,
which made them stumble in their ways,
in the ancient paths.
They made them walk in byways,
on roads not built up.
16Their land will be an object of horror
and of lasting scorn;
all who pass by will be appalled
and will shake their heads.
17Like a wind from the east,
I will scatter them before their enemies;
I will show them my back and not my face
in the day of their disaster.”
18They said, “Come, let’s make plans against Jeremiah; for the teaching of the law by the priest will not cease, nor will counsel from the wise, nor the word from the prophets. So come, let’s attack him with our tongues and pay no attention to anything he says.”
19Listen to me, Lord;
hear what my accusers are saying!
20Should good be repaid with evil?
Yet they have dug a pit for me.
Remember that I stood before you
and spoke in their behalf
to turn your wrath away from them.
21So give their children over to famine;
hand them over to the power of the sword.
Let their wives be made childless and widows;
let their men be put to death,
their young men slain by the sword in battle.
22Let a cry be heard from their houses
when you suddenly bring invaders against them,
for they have dug a pit to capture me
and have hidden snares for my feet.
23But you, Lord, know
all their plots to kill me.
Do not forgive their crimes
or blot out their sins from your sight.
Let them be overthrown before you;
deal with them in the time of your anger.
