Jeremias 16 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 16:1-21

Wala Tugoti si Jeremias sa Pagpangasawa

1Unya miingon ang Ginoo kanako, 2“Ayaw gayod pangasawa o pagbaton ug anak niini nga dapit. 3Kay sultihan ko ikaw kon unsay mahitabo sa mga batang natawo dinhi niining dapita ug sa ilang mga ginikanan. 4Mangamatay sila sa grabe nga balatian. Walay magsubo o molubong kanila. Magkatag ang ilang mga patayng lawas nga daw tae nga nagkatag sa yuta. Ang uban kanila mangamatay sa gira ug sa kagutom, ug ang ilang mga patayng lawas kan-on sa mga langgam ug ihalas nga mga mananap.”

5Miingon pa gayod ang Ginoo, “Ayaw pagsulod sa balay diin adunay pagbangotan alang sa patay. Ayaw pagbangotan o pagpakita sa imong kalooy alang kanila, kay gibawi ko na ang akong kaayo, paghigugma, ug kalooy niining mga tawhana. 6Mangamatay ang mga lumulupyo niining yutaa, dato man o pobre, ug wala gayoy molubong kanila. Walay mosamad sa iyang kaugalingon o magpaupaw sa pagpakita sa iyang pagsubo alang kanila. 7Walay mohatag ug pagkaon o ilimnon aron sa paglipay sa mga nagbangotan, bisan pa kon kini namatyan ug inahan o amahan. 8Ayaw usab pagsulod sa balay nga may kombira ug unya mokaon ug moinom didto. 9Kay ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel nagaingon: ‘Undangon ko ang kamaya ug kasadya niining lugara, lakip ang kasadya sa mga bag-ong kinasal. Ug makita mo kini nga mahitabo sa imo mismong kapanahonan.’

10“Kon isulti mo kini sa mga tawo, mangutana sila, ‘Unsay sala nga nahimo namo ngadto sa Ginoo nga atong Dios nga gipasidan-an man kami niya nga may moabot kanamo nga dakong katalagman?’ 11Ingna sila nga mao kini ang akong tubag: Gihimo ko kini kay gisalikway ako sa inyong mga katigulangan. Nagaalagad sila ug nagsimba sa ubang mga dios. Gisalikway nila ako ug wala nila tumana ang akong balaod. 12Ug mas daotan pa kamo kaysa inyong mga katigulangan. Gisunod ninyo ang mga tinguha sa gahi ug daotan ninyong kasingkasing imbis nga mosunod kamo kanako. 13Busa abugon ko kamo gikan niini nga yuta ngadto sa yuta nga wala kamo o ang inyong mga katigulangan masuheto. Didto mag-alagad kamo sa ubang mga dios adlaw ug gabii, ug dili ko gayod kamo kaloy-an.

14“Apan moabot ang panahon nga ang mga tawo dili na manumpa ug ingon niini: ‘Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo nga nagpagawas sa mga Israelinhon gikan sa Ehipto.’ 15Kondili, magaingon sila, ‘Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo nga nagpagawas sa mga Israelinhon gikan sa nasod sa amihan ug sa tanang nasod diin iya silang gipatibulaag.’ Kay ibalik ko sila sa yuta nga gihatag ko sa ilang mga katigulangan.

16“Apan sa pagkakaron, padad-an ko una silag daghang kaaway nga daw mga mangingisda nga modakop kanila. Human niana, magpadala akog mga kaaway nga daw mga mangangayam nga mangita kanila sa mga bukid, mga bungtod, ug mga kabatoan. 17Nakita ko ang tanan nilang mga binuhatan. Wala gayod matago gikan kanako ang ilang mga sala. 18Busa pabayron ko una silag doble sa ilang pagkadaotan ug sa ilang mga sala, tungod kay gipanamastamasan nila ang akong yuta sa ngil-ad ug patay nilang mga dios-dios.”

19Nagaingon ako, “O Ginoo, ikaw ang akong kusog ug dalangpanan sa panahon sa kalisod. Moduol kanimo ang mga nasod nga naggikan sa tibuok kalibotan16:19 tibuok kalibotan: sa literal, kinatumyan sa kalibotan. ug moingon, ‘Walay pulos ang mga dios-dios sa among mga katigulangan. Wala gayod kini nahimong kaayohan kanila. 20Makahimo ba ang tawo ug iyang kaugalingong dios? Kon mao, dili kana tinuod nga dios!’ ”

21Miingon ang Ginoo, “Busa karon ipakita ko kanila ang akong gahom ug katakos aron mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.”

Hoffnung für Alle

Jeremia 16:1-21

Niemand wird um euch trauern!

1Der Herr sprach zu mir: 2»In einem Land wie diesem sollst du nicht heiraten und keine Kinder haben! 3Denn höre, was ich über die Kinder sage, die hier geboren werden, und über ihre Mütter und Väter: 4An unheilbaren Krankheiten werden sie sterben, niemand wird um sie trauern und sie begraben – sie bleiben wie Dünger auf der Erde liegen. Durch Krieg und Hunger kommen sie um, Vögel und wilde Tiere werden ihre Leichen fressen.

5Ich, der Herr, sage dir: Betritt kein Trauerhaus, sprich niemandem dein Beileid aus und trauere nicht mit ihnen! Denn ich habe meinen Frieden von diesem Volk genommen, ich habe ihnen meine Gnade und Liebe entzogen. 6Reiche und Arme werden hier sterben, doch niemand wird sie begraben, keiner wird sich aus Trauer um sie die Haut einritzen oder den Kopf kahl scheren. 7Und wenn jemand Vater oder Mutter verloren hat, so wird man nicht einmal mit ihm essen und trinken, um ihn zu trösten. 8Betritt auch kein Haus, in dem ein Fest gefeiert wird, setz dich nicht zu den Gästen, um mit ihnen zu essen und zu trinken! 9Denn ich, der Herr, der allmächtige Gott Israels, sage: Ich bereite hier allem Jubel und aller Freude ein Ende, es wird auch keine fröhlichen Hochzeitsfeiern mehr geben. Vor euren Augen wird das geschehen, ihr werdet es selbst erleben!

10Wenn du ihnen dies verkündigt hast, werden sie fragen: ›Warum spricht der Herr dieses harte Urteil über uns? Was haben wir getan? Womit haben wir gegen den Herrn, unseren Gott, gesündigt?‹ 11Dann antworte: ›Schon eure Vorfahren haben mich, den Herrn, verlassen; anderen Göttern liefen sie nach, sie dienten ihnen und warfen sich vor ihnen nieder. Von mir wollten sie nichts mehr wissen, meine Gebote waren ihnen gleichgültig. 12Und ihr treibt es noch schlimmer als sie! Keiner von euch will auf mich hören, jeder tut, was sein böses und eigensinniges Herz ihm eingibt. 13Darum jage ich euch fort aus eurer Heimat in ein Land, in dem weder ihr noch eure Vorfahren je gewesen seid. Dort müsst ihr Tag und Nacht fremden Göttern dienen, denn ich werde euch nicht mehr gnädig sein.‹«

Israel und die anderen Völker werden den Herrn erkennen

14»So spricht der Herr: Es kommt die Zeit, da wird man beim Schwören nicht mehr sagen: ›So wahr der Herr lebt, der Israel aus Ägypten geführt hat‹, 15sondern: ›So wahr der Herr lebt, der Israel aus dem Land im Norden zurückgebracht hat und aus allen anderen Ländern, in die er sie vertrieb.‹ Ja, ich werde sie wieder in ihre Heimat bringen, in das Land, das ich ihren Vorfahren geschenkt habe.

16Aber jetzt schicke ich, der Herr, viele Fischer los, die mein Volk fangen sollen; danach lasse ich viele Jäger kommen, damit sie mein Volk auf allen Bergen und Hügeln jagen und sie aus jedem Felsversteck hervorholen. 17Denn ich sehe alles, was sie tun, sie können sich nicht vor mir verbergen. Ihre Schuld liegt offen vor mir. 18Nun lasse ich sie voll und ganz dafür büßen, keine ihrer Sünden bleibt ungestraft. Denn sie haben mein Land mit ihren leblosen Götzenstatuen entweiht und überall ihre abscheulichen Figuren aufgestellt.«

19Herr, du bist meine Stärke und mein Schutz! In der Bedrängnis fliehe ich zu dir. Auch die fremden Völker aus aller Welt werden zu dir kommen und bekennen: »Unsere Vorfahren dienten wertlosen Götzen, die nicht helfen können und ein großer Betrug sind. 20Kann ein Mensch sich überhaupt selbst Götter machen? Sie können doch niemals echte Götter sein!«

21»Ja«, antwortete der Herr, »diesmal lasse ich die Völker meine Macht erfahren! Ich führe ihnen meine Stärke vor Augen, damit sie erkennen, dass ich allein der Herr bin.«