Jeremias 15 – APSD-CEB & BDS

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 15:1-21

Ang Silot alang sa Katawhan sa Dios

1Miingon ang Ginoo kanako, “Bisan pag magpakilooy si Moises ug si Samuel kanako alang niining mga tawhana, dili ko gayod sila kaloy-an. Busa papahawaa sila sa akong atubangan. Ipalayo sila gikan kanako! 2Kon mangutana sila kon asa sila mopaingon, ingna sila nga mao kini ang akong gisulti: Ang gitakda na nga mamatay, mamatay gayod. Ang gitakda nga mamatay sa gira, mamatay sa gira. Ang gitakda nga mamatay sa gutom, mamatay sa gutom. Ang gitakda nga bihagon, pagabihagon. 3Ako, ang Ginoo, nagaingon nga padad-an ko silag upat ka matang sa kalaglagan: Pamatyon sila sa gira, guyoron sa mga iro ang ilang mga patayng lawas, kaonon sila sa mga langgam, ug ang mahibilin sa ilang patayng lawas tiwason sa ihalas nga mga mananap. 4Pakurogon ko sa kahadlok ang tanang gingharian sa kalibotan nga makakita sa mahitabo kanila. Mahitabo kini tungod sa gihimo ni Manasseh (nga anak ni Hezekia) sa Jerusalem sa dihang siya ang nahimong hari sa Juda.

5O katawhan sa Jerusalem, kinsa pa kahay malooy kaninyo? Kinsay magsubo alang kaninyo? Ug kinsay magpakabana sa pagpangutana kon unsa nay inyong kahimtang? 6Gisalikway ninyo ako; kanunay kamong mitalikod kanako. Busa ako, ang Ginoo, nagaingon nga ituy-od ko ang akong kamot sa paglaglag kaninyo. Gikapoy na ako ug pakita sa akong kalooy kaninyo. 7Silotan ko kamo didto sa mga pultahan sa lungsod pinaagi sa pagpatibulaag kaninyo sama sa tahop nga gipalid sa hangin. Laglagon ko kamo ug ang inyong mga kabataan, tungod kay wala kamo mobiya sa inyong daotang binuhatan. 8Himuon kong mas daghan pa sa balas sa baybayon ang inyong biyuda. Sa udtong tutok padad-an ko ug tiglaglag ang mga inahan sa inyong mga batan-ong lalaki. Sa kalit moabot kaninyo ang kasubo ug kahadlok. 9Malipong ug halos dili na makaginhawa ang inahan nga mamatyan ug pito ka anak nga lalaki. Ang iyang mga anak pareha sa adlaw nga misalop ug sayo. Maulawan gayod siya kay mawad-an siya ug mga anak. Ug ang mahibiling buhi ipapatay ko pa sa ilang mga kaaway. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

Mireklamo si Jeremias

10Pagkamakalulooy ko gayod. Wala na lang unta ako ipakatawo sa akong inahan! Kontra ako sa tibuok Juda. Wala man unta akoy nautangan o gipautang, apan gitunglo ako sa tanan. 11Miingon ang Ginoo kanako, “Sa pagkatinuod, mahimong maayo ang tanan alang kanimo. Manghangyo ang imong mga kaaway nga iampo mo sila sa panahon sa ilang kalisdanan ug katalagman.

12Maingon nga dili mabali ang kabilya nga puthaw o bronsi, dili usab mapildi ang mga kaaway nga gikan sa amihan. 13Ipailog ko sa inyong mga kaaway ang inyong bahandi ug mga kabtangan tungod sa tanang sala nga inyong nahimo sa tibuok ninyong nasod. 14Ipaulipon ko kamo sa inyong mga kaaway sa usa ka dapit nga wala kamo masuheto. Ipatagamtam ko kaninyo ang akong kasuko nga daw sa nagadilaab nga kalayo.”

15Miingon si Jeremias, “O Ginoo, nasayod ka sa tanang nahitabo kanako! Hinumdomi ug tabangi ako. Panimasli ang naglutos kanako. Nahibalo ako nga dili ka daling masuko, busa ayaw kuhaa ang akong kinabuhi. Hinumdomi kon giunsa ko pag-antos ang kaulaw tungod kanimo. 16Sa dihang nakigsulti ka kanako, gipatalinghogan ko ikaw. Ang imong mga pulong naghatag kanakog kalipay kay imo ako, O Ginoong Dios nga Makagagahom. 17Wala ako moapil sa paglipay-lipay ug paghudyaka sa uban. Nagainusara lang ako tungod kay nagpakigsulti ka kanako, ug gisultihan mo ako sa imong kasuko. 18Nganong wala may kataposan ang akong kasakit? Nganong dili man maayo ang akong samad? Pakyason mo ba ako sama sa sapa nga mamad-an sa panahon sa ting-init?”

19Busa miingon ang Ginoo kanako, “Kon maghinulsol ka, pabalikon ko ikaw kanako aron padayon ka nga makaalagad kanako. Kon mga pulong nga mapuslanon ang imong isulti ug dili mga pulong nga walay pulos, himuon ko ikaw nga akong tigpamaba. Kinahanglan nga sila ang modangop kanimo, ug dili kay ikaw ang modangop kanila. 20Himuon ko ikaw nga sama sa lig-ong paril nga bronsi ngadto niini nga mga tawo. Makig-away sila kanimo, apan dili ka nila mapildi. Kay mouban ako kanimo aron pagpanalipod ug pagluwas kanimo. 21Oo, luwason ko ikaw gikan sa kamot sa daotan ug bangis nga mga tawo.”

La Bible du Semeur

Jérémie 15:1-21

La sentence est irrévocable

1Mais l’Eternel me dit : Même si Moïse et Samuel15.1 Deux grands intercesseurs (Ex 32.11-12 ; Nb 11.2 ; 14.13-19 ; 1 S 7.5-9). se tenaient devant moi pour prier pour ce peuple, je ne me soucierais pas d’eux. Chasse-le de ma vue, qu’il parte loin de moi ! 2Et lorsqu’ils te diront : « Où devons-nous aller ? » tu leur diras ceci :

Voici ce que déclare l’Eternel :

Ceux qui sont destinés ╵à la peste ╵s’en iront à la peste ;

ceux qui sont destinés ╵à périr par l’épée ╵s’en iront à l’épée,

ceux qui sont destinés ╵à mourir de famine, ╵iront à la famine ;

ceux qui sont destinés ╵à la déportation, ╵s’en iront en déportation.

3Je leur enverrai quatre sortes de maux, déclare l’Eternel : l’épée pour les abattre, les chiens pour les déchirer, les rapaces et les animaux sauvages pour les dévorer et les détruire. 4Je ferai d’eux un sujet d’épouvante pour tous les royaumes de la terre, à cause de Manassé, fils d’Ezéchias, roi de Juda, et de tout le mal qu’il a commis dans Jérusalem15.4 Voir 2 R 21.1-16 ; 23.26-27 ; 2 Ch 33.1-20..

Plus de sursis

5Qui donc aura pitié de toi, ╵Jérusalem ?

Qui compatira avec toi ?

Qui se détournera de son chemin ╵pour s’informer de ton état ?

6Tu m’as abandonné,

déclare l’Eternel,

tu m’as tourné le dos.

Alors, de mon côté, ╵j’ai levé la main contre toi,

je te détruis ;

j’en ai assez ╵de toujours renoncer ╵à te châtier.

7Je les ai dispersés ╵aux portes du pays ╵comme par un vannage,

j’ai fait périr mon peuple,

je l’ai privé d’enfants

parce qu’ils n’abandonnent pas ╵leur mauvaise conduite.

8Les veuves de mon peuple, par mon action, ╵ont surpassé en nombre

les grains de sable au bord des mers ;

j’ai envoyé contre les mères ╵des jeunes gens,

quelqu’un pour dévaster ╵à l’heure de midi,

j’ai fait fondre sur elles ╵subitement

frayeur et épouvante.

9La mère de sept fils ╵est misérable ;

la voilà haletante,

et le soleil ╵s’éteint déjà pour elle ╵avant la fin du jour.

La voilà toute honteuse ╵et dans la confusion.

Les enfants qui lui restent, ╵je les livre à l’épée

devant leurs ennemis,

l’Eternel le déclare.

La vocation du prophète confirmée

Complainte de Jérémie

10Malheur à moi ! ╵Pourquoi, ma mère, ╵m’as-tu donc mis au monde ?

Tout le pays s’en prend à moi

et me cherche querelle ;

je n’ai rien emprunté ╵et je n’ai rien prêté,

pourtant tous me maudissent !

11L’Eternel répondit :

Moi, je t’assure,

je te délivrerai ╵pour te faire du bien ;

au temps de ton malheur, ╵au temps de ta détresse :

ce sont tes ennemis ╵qui viendront t’implorer15.11 Verset difficile. Au lieu de l’Eternel répondit, l’ancienne version grecque a : oui, que je sois maudit ou Amen. L’expression : je te délivrerai rend un terme diversement lu par les manuscrits hébreux et les versions anciennes. !

12Peut-on briser le fer

– le fer qui vient du nord – ╵ou bien le bronze ?

13Parle ainsi à ce peuple :

Vos biens et vos trésors, ╵je les livrerai au pillage, ╵et on ne te les paiera pas

à cause de tous les péchés ╵que vous avez commis ╵dans tout votre pays15.13 Pour les v. 13-14, voir 17.3-4..

14Et, de vos ennemis, ╵je vous rendrai esclaves15.14 je vous rendrai esclaves: d’après quelques manuscrits hébreux, l’ancienne version grecque, la version syriaque et le texte parallèle de Jr 17.4. Le texte hébreu traditionnel a : je ferai passer (vos ennemis). La différence ne tient qu’à un trait de lettre en hébreu.

dans un pays ╵qui vous est inconnu,

car ma colère attise un feu

qui vous embrasera.

15Toi, tu sais, Eternel !

Soucie-toi donc de moi,

et interviens pour moi !

Fais-leur payer ╵à ces gens qui me persécutent.

Ne permets pas que je pâtisse

de ta patience envers mes ennemis !

Regarde : c’est pour toi ╵que je subis l’opprobre !

16Dès que j’ai trouvé tes paroles,

je les ai dévorées.

Elles ont fait ma joie et mon bonheur,

car je porte ton nom,

ô Eternel, ╵Dieu des armées célestes !

17Je ne me suis pas joint ╵à un cercle de plaisantins ╵pour m’y amuser avec eux.

Non, contraint par ta main, ╵je suis resté à part,

car tu m’avais rempli ╵d’indignation.

18Pourquoi donc ma souffrance ╵est-elle permanente,

et ma plaie douloureuse, ╵rebelle aux soins ?

Vraiment : pour moi tu es ╵une source trompeuse

au débit capricieux !

19Voici la réponse de l’Eternel :

Si tu reviens à moi, ╵je te rétablirai.

Tu pourras te tenir

à mon service.

Si ce qui est précieux, ╵tu le sépares ╵de ce qui est indigne,

tu seras mon porte-parole.

Ils reviendront à toi,

mais ce n’est pas à toi ╵de revenir vers eux.

20Et je ferai de toi, ╵en face de ce peuple,

comme un rempart de bronze ╵inébranlable.

Ils te feront la guerre

mais ils ne l’emporteront pas sur toi

car je suis avec toi : ╵je te protégerai ╵et te délivrerai,

l’Eternel le déclare15.20 Voir Jr 1.18-19..

21Oui, je te délivrerai des méchants,

je te sauverai des violents.