Ang Bakos nga Linen
1Miingon ang Ginoo kanako, “Lakaw ug pagpalit ug bakos13:1 bakos: Posible nga ang buot ipasabot, karsunsilyo nga daw half slip. nga telang linen ug isul-ob kini. Apan ayaw kini paglabhi.” 2Busa nagpalit akog bakos ug gisul-ob ko kini, sumala sa giingon sa Ginoo.
3Unya miingon pag-usab ang Ginoo kanako, 4“Huboa ang bakos nga imong gipalit ug lakaw sa Perath,13:4 Perath: o, Suba sa Eufrates. Mao usab sa bersikulo 5, 6, 7. ug tagoi kini didto sa lungag sa usa ka bato.” 5Busa miadto ako sa Perath ug gitagoan ko didto ang bakos sumala sa gisugo sa Ginoo kanako.
6Paglabay sa daghang mga adlaw, miingon na usab ang Ginoo kanako, “Lakaw sa Perath ug kuhaa ang bakos nga gipatagoan ko kanimo didto.” 7Busa miadto ako sa Perath ug gikuha ko ang bakos gikan sa akong gitagoan. Apan gabok na kini ug dili na gayod mapuslan. 8-9Unya miingon ang Ginoo kanako, “Sama usab niana ang mahitabo sa garbo sa Juda ug sa naghinobra nga garbo sa Jerusalem. 10Kining mga tawong daotan dili motuman sa akong mga pulong. Ginasunod nila ang mga tinguha sa gahi nilang kasingkasing, ug nagaalagad sila ug nagasimba sa ubang mga dios. Busa mahisama sila sa bakos nga dili na gayod mapuslan. 11Maingon nga ang bakos mohugot sa hawak sa usa ka tawo, gusto ko usab nga ang tibuok katawhan sa Israel ug Juda mahigot kanako. Gihimo ko silang akong katawhan alang sa akong kahimayaan ug kadungganan, apan dili sila maminaw kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
Ang Sudlanan sa Bino
12“Jeremias, ingna ang katawhan sa Israel nga ako, ang Ginoo, ang Dios sa Israel nagaingon, ‘Ang matag sudlanan sa bino mapuno ug bino.’ Ug kon moingon sila kanimo, ‘Nasayod na kami nga ang matag sudlanan ug bino mapuno gayod ug bino,’ 13ingna sila nga mao kini ang buot kong ipasabot: ‘Silotan ko ang tanang lumulupyo niining yutaa, apil ang mga hari nga kaliwat ni David, ang mga pari, mga propeta, ug ang tanang lumulupyo sa Jerusalem. Himuon ko silang daw mga hubog, ug 14unya, ipagbangga ko sila sa usag usa, ginikanan ug mga anak. Dili ako magpakita ug kalooy sa paglaglag kanila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.’ ”
Pasidaan Batok sa Pagpagarbo
15Paminaw kamog maayo, ug ayaw kamo pagpasigarbo, kay nagsulti na ang Ginoo. 16Pasidunggi ninyo ang Ginoo nga inyong Dios sa dili pa niya ipadala ang kangitngit, ug sa dili pa kamo mapandol sa mangitngit nga mga bukid. Ang kahayag nga inyong gilaoman himuon niyang labihan kangitngit. 17Kon dili pa gayod kamo motuo, maghilak ako sa tago tungod sa inyong pagkamapahitas-on. Mohilak gayod ako pag-ayo ug motulo ang akong mga luha, kay bihagon man ang katawhan sa Ginoo.
18Gisugo ako sa Ginoo nga ingnon ang hari ug ang iyang inahan nga manaog na gikan sa ilang trono kay kuhaon na gikan kanila ang ilang matahom nga mga korona. 19Sirad-an na ang mga pultahan sa mga lungsod sa Negev, ug wala nay moabli niini. Pagabihagon ang tanang katawhan sa Juda.
20Tan-awa ang mga kaaway nga nagagikan sa amihan. O Jerusalem, hain na man ang mga lumulupyo nga imong gipasigarbo ug gitugyan ko kanimo nga atimanon? 21Unsa kahay imong bation kon ang mga nasod nga imong gihimong kaabin maoy pagamhon sa Ginoo kanimo? Dili mo kaha bation ang kasakit nga sama sa bation sa babayeng nagbati? 22Mangutana ka sa imong kaugalingon, “Nganong nahitabo kini kanako?” Gilaglag ka ug nahisama sa usa ka babayeng gipanamastamasan tungod sa imong daghang mga sala. 23Mahimo bang ilisan sa usa ka itom nga tawo13:23 itom nga tawo: sa Hebreo, taga-Cush; o, taga-Etiopia. ang kolor sa iyang panit? Mahimo bang ilisan sa mananap nga leopardo ang puntik-puntik niini nga balhibo? Dili gayod! Mao usab kamo, mga taga-Jerusalem, dili kamo makahimog maayo, kay naanad na kamo sa paghimog daotan.
24-25Miingon ang Ginoo, “Patibulaagon ko kamo nga daw sa tahop nga gipalid sa hangin gikan sa kamingawan. Mao kini ang inyong dangatan. Himuon ko kini kaninyo tungod kay gikalimtan ninyo ako, ug misalig kamo sa mini nga mga dios.13:24-25 mini nga mga dios: sa literal, mga bakak. 26Huboan ko kamo aron maulawan. 27Nakita ko ang inyong ngil-ad nga mga buhat nga mao ang pagsimba sa mga dios-dios diha sa mga bungtod ug sa kaumahan. Nahisama kamo sa babayeng mananapaw nga nalabihan sa kauwag, o sa walay ulaw nga babayeng nagbaligya sa iyang dungog. Makalulooy kamo, mga taga-Jerusalem! Hangtod kanus-a kamong magpabiling mahugaw?”
Den kommende straf over Jerusalem og Judas folk
1Herren sagde til mig: „Gå hen og køb et lændeklæde af linned og tag det på, men lad være med at vaske det.” 2Så købte jeg et lændeklæde af linned og bandt det om mig. 3Senere sagde Herren til mig: 4„Tag hen til Eufratfloden og gem lændeklædet i en klipperevne.” 5Så tog jeg derhen og gemte det, sådan som Herren havde befalet.
6Lang tid senere sagde Herren til mig: „Gå tilbage til floden og hent lændeklædet, som jeg sagde, du skulle gemme der.” 7Så gik jeg igen hen til Eufratfloden og gravede det op. Men det var så ødelagt, at det ikke kunne bruges til noget.
8-11Da kom Herrens budskab til mig: „Som et lændeklæde bindes tæt om kroppen, sådan bandt jeg Israel og Juda tæt ind til mig, for at de skulle være mit folk og bringe ære til mig. Men de ville ikke høre på mig. Derfor er Juda og Jerusalem nu blevet lige så fordærvet som lændeklædet. Siden dette onde folk nægter at lytte til mig og i stedet følger deres egne troløse tanker og dyrker fremmede guder, er jeg nødt til at straffe dem, siger Herren.
12Giv dem denne besked fra Herren, Israels Gud: ‚En vindunk er bestemt til at blive fyldt med vin.’ Når de så svarer: ‚Det ved vi da godt,’ 13-14skal du svare: Herren siger: Jeg vil fylde alle landets indbyggere med min vredes vin, både kongen, der sidder på Davids trone, præsterne, profeterne og den menige befolkning. Jeg vil ikke vise medlidenhed med dem, hverken børn eller forældre, men knuse dem uden barmhjertighed og nåde.”
15Derpå sagde jeg til folket: „Læg godt mærke til, hvad Herren har sagt til jer, og lad være med at være så stædige og stolte. 16Ydmyg jer for Herren, jeres Gud, før det er for sent. Bøj jer for ham, før han sender mørke over jer, så I snubler og falder på de mørke bjerge. For da er det for sent at lede efter lys. I vil kun finde det forfærdende mørke. 17Men hvis I nægter at lytte til hans advarsel, vil jeg græde i det skjulte over jeres stolthed. Mine øjne vil fyldes af tårer, fordi Herrens hjord føres bort i eksil.”
18Herren sagde til mig: „Sig til kongen og enkedronningen: Kom ned fra tronen og sæt jer i støvet, for I har mistet jeres kongerige. 19Negevs byer bliver folketomme, og portene forbliver lukkede. Juda føres bort som fanger, de skal alle i eksil.”
20Jerusalem, fjendens hære vil komme fra nord. Du var så stolt over dine mange fornemme indbyggere. Hvad er der nu blevet af alle dem, du burde have beskyttet? 21Hvad vil du gøre, når de, du troede var dine forbundsfæller, angriber og erobrer dig? Du vil vride dig i smerte som en kvinde i fødselsveer. 22Du spørger fortvivlet: „Hvorfor skal jeg rammes af denne ulykke?” Forstår du ikke, at det er på grund af din synd? Din egen utroskab er skyld i, at du fik skørterne løftet op og din nøgenhed stillet til skue.
23Kan en sudaneser skifte hudfarve? Kan en leopard fjerne sine pletter? Kan I pludselig begynde at gøre, hvad der er godt, når I er så onde?
24-25Herren sagde: „Fordi I glemte mig og stolede på falske guder, vil jeg sprede jer som avner for ørkenvinden. Det er den straf, I fortjener, og som jeg har bestemt for jer. 26Ja, jeg vil løfte dine skørter og afsløre din nøgenhed, som man plejer at straffe en prostitueret. 27Jeg er meget bevidst om dit frafald, din utroskab og din væmmelige afgudsdyrkelse på højene ude på landet. Åh, Jerusalem, det er ude med dig. Hvor længe vil du fortsat leve i synd?”
