1Ginoo, pikasa ang langit ug kanaog aron mangatay-og ang mga bukid sa imong presensya. 2Maingon nga ang kalayo mosunog sa mga laya nga sanga ug mopabukal sa tubig, ang imong pag-abot mopakurog sa mga nasod nga imong mga kaaway, ug maila nila kon kinsa ka. 3Sa dihang nanaog ka kaniadto ug naghimog katingalahang mga butang nga wala namo paabota, nangurog ang mga bukid sa imong presensya. 4Sukad masukad wala pa gayoy nakadungog o nakakita ug Dios nga sama kanimo nga motabang sa mga mosalig kaniya. 5Ginadawat mo ang mga nagakalipay sa pagbuhat ug matarong, ug nagasunod sa imong mga pamaagi. Apan nasuko ka kanamo kay nagpadayon kami sa pagsupak sa imong pamaagi. Busa unsaon pa man namo pagkaluwas? 6Nahisama kaming tanan sa usa ka hugawng butang, ug ang tanan namong mga maayong binuhatan sama lang sa hugawng trapo. Sama kaming tanan sa dahon nga nalaya, ug ang among kadaotan sama sa hangin nga mipalid kanamo. 7Wala gayoy bisan usa kanamo nga midangop kanimo ug naninguha sa pagkupot kanimo. Mao kana ang hinungdan kon nganong mitalikod ka kanamo, ug gipasagdan mo kami nga mangamatay64:7 mangamatay: sa literal, mangatunaw. tungod sa among mga sala. 8Apan sa gihapon ikaw ang among Amahan, Ginoo. Sama ikaw sa magkukolon, ug kami sama sa lapok. Ikaw ang naghimo kanamong tanan. 9Ginoo, ayaw palabihi ang imong kasuko kanamo; ayawg hinumdomi hangtod sa hangtod ang among mga sala. Nagahangyo kami kanimo nga tagdon mo kami, kay kaming tanan imong katawhan. 10Ang imong balaan nga mga siyudad, apil ang Jerusalem, nahisama sa disyerto nga walay nagpuyo. 11Nasunog ang among balaan ug matahom nga templo, diin gisimba ka sa among mga katigulangan. Naguba ang tanang mga butang nga among gipakamahal. 12Bisan ba niining tanan, dili mo pa gihapon kami tabangan, Ginoo? Magpakahilom ka na lang ba, ug silotan mo kami sa hilabihan?
1I wish you would open up your heavens
and come down to us!
I wish the mountains would tremble
when you show your power!
2Be like a fire that causes twigs to burn.
It also makes water boil.
So come down and make yourself known to your enemies.
Cause the nations to shake with fear
when they see your power!
3Long ago you did some wonderful things we didn’t expect.
You came down, and the mountains trembled
when you showed your power.
4No one’s ears have ever heard of a God like you.
No one’s eyes have ever seen a God who is greater than you.
No God but you acts for the good
of those who trust in him.
5You come to help those who enjoy doing what is right.
You help those who thank you for teaching them how to live.
But when we continued to disobey you,
you became angry with us.
So how can we be saved?
6All of us have become like someone who is “unclean.”
All the good things we do are like dirty rags to you.
All of us are like leaves that have dried up.
Our sins sweep us away like the wind.
7No one prays to you.
No one asks you for help.
You have turned your face away from us.
You have let us feel the effects of our sins.
8Lord, you are our Father.
We are the clay. You are the potter.
Your hands made all of us.
9Don’t be so angry with us, Lord.
Don’t remember our sins anymore.
Please have mercy on us.
All of us belong to you.
10Your sacred cities have become a desert.
Even Zion is a desert.
Jerusalem is a dry and empty place.
11Our people of long ago used to praise you in our holy and glorious temple.
But now it has been burned down.
Everything we treasured has been destroyed.
12Lord, won’t you help us even after everything that’s happened?
Will you keep silent and punish us more than we can stand?
