Ang Panimalos sa Ginoo
1Kinsa kining nagaabot gikan sa Bozra nga sakop sa Edom nga nagbistig pula? Kinsa kining may harianong bisti, ug nagmartsa uban sa iyang gamhanang kusog?
Ako kini ang Ginoo nga nagmantala sa kadaogan sa iyang katawhan ug may gahom sa pagluwas. 2Nganong labihan man ka pula ang iyang bisti sama sa bisti sa tawong magpupuga ug ubas? 3Mitubag ang Ginoo, “Sa akong kasuko gipuga ko ang mga nasod sama sa ubas. Ako lang ang nagpuga; walay miuban kanako. Ang ilang dugo nanglagsik sa akong bisti; mao nga namansahan kini. 4Kay miabot na ang adlaw nga panimaslan ko ang akong mga kaaway ug luwason ko ang akong katawhan. 5Nahingangha ako sa dihang nakita ko nga wala gayoy bisan usa nga mitabang kanako. Busa ako lang ang nagluwas sa akong katawhan pinaagi sa akong gahom. Ang akong kasuko mao ang nagtukmod kanako sa pagsilot sa akong mga kaaway. 6Sa akong kasuko, gitunob-tunoban ko ang mga katawhan, ug gipasusapinday ko sila sama sa hubog. Gipabanaw ko ang ilang dugo sa yuta.”
Ang Kaayo sa Ginoo
7Isugilon ko ang gugma sa Ginoo. Daygon ko siya tungod sa tanan niyang gihimo kanato. Daghang mga maayong butang ang iyang gihimo kanatong katawhan sa Israel tungod sa iyang dakong kalooy ug gugma.
8Miingon ang Ginoo, “Tinuod gayod nga sila ang akong katawhan; mga anak ko sila nga dili moluib kanako.” Busa giluwas niya sila. 9Sa tanan nilang mga pag-antos, nagaantos usab siya, ug giluwas niya sila pinaagi sa anghel nga nagpadayag sa iyang presensya. Tungod sa iyang gugma ug kalooy giluwas niya sila; giatiman niya sila sa tanang adlaw niadtong unang panahon. 10Apan nagmasinupakon sila ug gipasubo nila ang iyang Balaang Espiritu. Busa gikontra sila sa Ginoo, ug nahimo siyang ilang kaaway. 11Unya, sa kaulahian nahinumdom sila sa mga nangaging panahon diin gipagawas ni Moises ang iyang katawhan gikan sa Ehipto. Nangutana sila, “Hain na ang Ginoo nga nagpatabok kanato sa dagat uban sa atong pangulo nga si Moises nga sama sa usa ka magbalantay sa mga karnero? Hain na siya nga nagpadala sa iyang Balaang Espiritu kang Moises? 12Hain na ang Ginoo nga naghatag ug gahom kang Moises, ug mipikas sa dagat diha sa atong atubangan, aron mainila siya sa walay kataposan? 13Hain na siya nga nangulo kanato sa pagtabok sa dagat? Sama sa kabayo nga nagaagi sa hawan nga dapit, wala gayod kita madagma. 14Sama sa mga baka nga naglugsong ngadto sa sibsiban diha sa kapatagan, gihatagan kita sa Espiritu sa Ginoo ug kapahulayan.”
Ginoo, giagak mo kami nga imong katawhan aron ikaw mapasidunggan. 15Tan-awa kami gikan sa langit, ang balaan ug dungganon mong puloy-anan. Hain na ang imong kahangawa kanamo ug ang imong gahom nga gipakita mo kaniadto kanamo? Hain na ang imong gugma ug kalooy? 16Kay ikaw ang among Amahan bisan tuod ug wala kami mailhi sa among mga katigulangan nga si Abraham ug si Jacob.63:16 Jacob: sa Hebreo, Israel. Oo, ikaw, Ginoo, ang among Amahan, ang among Manluluwas sukad pa kaniadto.
17Ginoo, nganong gitugot mo man nga makalapas kami sa imong mga pamaagi? Nganong gipagahi mo man ang among mga kasingkasing, ug tungod niini nawala ang among pagtahod kanimo? Tagda kami pag-usab kay mga alagad mo kami, ug imo kaming gipanag-iyahan. 18Sulod sa mubo nga panahon gipanag-iya sa imong balaang katawhan63:18 imong balaang katawhan: o, katawhan nga gilain mo alang kanimo. ang imong templo; apan giguba kini sa among mga kaaway. 19Imo kami sukad pa kaniadto. Apan daw sa giisip mo nga kami dili imo, ug daw sa wala mo kami madumalahi.
God Will Save His People and Punish Their Enemies
1Who is this man coming from the city of Bozrah in Edom?
His clothes are stained bright red.
Who is he? He is dressed up in all his glory.
He is marching toward us with great strength.
The Lord answers, “It is I.
I have won the battle.
I am mighty.
I have saved my people.”
2Why are your clothes red?
They look as if you have been stomping
on grapes in a winepress.
3The Lord answers, “I have been stomping on the nations
as if they were grapes.
No one was there to help me.
I walked all over the nations because I was angry.
That is why I stomped on them.
Their blood splashed all over my clothes.
So my clothes were stained bright red.
4I decided it was time to pay back Israel’s enemies.
The year for me to set my people free had come.
5I looked around, but no one was there to help me.
I was shocked that no one gave me any help.
So I used my own power to save my people.
I had the strength to do it because I was angry.
6I walked all over the nations because I was angry with them.
I made them drink from the cup of my great anger.
I poured out their blood on the ground.”
Isaiah Praises the Lord and Prays to Him
7I will talk about the kind things the Lord has done.
I’ll praise him for everything he’s done for us.
He has done many good things
for the nation of Israel.
That’s because he loves us and is very kind to us.
8In the past he said, “They are my people.
They are children who will be faithful to me.”
So he saved them.
9When they suffered, he suffered with them.
He sent his angel to save them.
He set them free because he is loving and kind.
He lifted them up and carried them.
He did it again and again in days long ago.
10But they refused to obey him.
They made his Holy Spirit sad.
So he turned against them and became their enemy.
He himself fought against them.
11Then his people remembered what he did long ago.
They recalled the days of Moses and his people.
They asked, “Where is the God who brought
Israel through the Red Sea?
Moses led them as the shepherd of his flock.
Where is the God who put
his Holy Spirit among them?
12He used his glorious and powerful arm
to help Moses.
He parted the waters of the sea in front of them.
That mighty act made him famous forever.
13He led them through that deep sea.
Like a horse in open country,
they didn’t trip and fall.
14They were like cattle that are taken down to the plains.
They were given rest by the Spirit of the Lord.”
That’s how he guided his people.
So he made a glorious name for himself.
15Lord, look down from heaven.
Look down from your holy and glorious throne.
Where is your great love for us?
Where is your power?
Why don’t you show us
your tender love and concern?
16You are our Father.
Abraham might not accept us as his children.
Jacob might not recognize us as his family.
But you are our Father, Lord.
Your name is One Who Always Sets Us Free.
17Lord, why do you let us wander away from you?
Why do you let us become so stubborn
that we don’t respect you?
Come back and help us.
We are the tribes that belong to you.
18For a little while your holy people possessed the land.
But now our enemies have torn your temple down.
19We are like people you never ruled over.
We are like those who don’t belong to you.
